Druiven plukken (deel 7) SLOT
‘Het is morgen onze laatste avond. Het wordt ons afscheid.’
Loīc antwoordt rustig en op een voorzichtige toon op mijn opmerking: ‘We gaan op een mooie manier afscheid nemen. Heb je nog schuldgevoelens? Ik wil morgen van je houden, weet je.’
‘Praat me geen schuldgevoelens aan want ik wil van jou houden als nooit tevoren.’
‘Bertrand weet dat we afscheid gaan nemen. Ik heb veel nagedacht. Ik ben niet impulsief. Met mezelf ben ik in het reine.’
‘Ik begrijp je en geloof in je oprechtheid. Een week geleden had ik het er nog moeilijk mee.’
Ik regel een treinticket op dezelfde dag als Loïc. Ik vertrek dus een dag vroeger dan voorzien. Hoe klein het bedrag ook is, ik meld Marcel dat ik een dag loon teveel heb ontvangen. Hij wuift het grootmoedig weg. ‘Ik hoop je volgend jaar weer te zien.’ Hij knijpt tegelijk mijn paarse hand plat.
We hebben slechts eenmaal in de regen geplukt. Op onze laatste werkdag heerst zoals bijna altijd de zon.
Alles doen we een laatste keer. Heel bewust knip ik mijn laatste tros druiven. We nemen afscheid van de mensen met wie we vertrouwd zijn geraakt. Margot en Freya komen bij ons beiden op de eerste plaats. Ze krijgen een stevige knuffel. ‘Jammer dat we jou niet van in het begin bij ons hebben gehad.’ vlei ik Freya. ‘Ja, jullie vormen het perfecte team’ voegt Loïc toe.
‘Net zoals jullie.’ lacht Margot.
Het werk zal verdergaan in de wijngaard maar Loïc en ik nemen ons laatste avondmaal. Nu we klaar zijn met eten, krijg ik een dubbel gevoel. We gaan iets moois maken van ons afscheid. Onze tijd samen zal weldra eindigen. Ik zal nooit meer contact opnemen met Loīc. Het lijkt op een contract in mijn nadeel dat ik zelf onderschreven heb. Het waren heel intense weken. Alles wat na morgen komt, wordt in mijn ogen grijs en banaal.
‘Wandelen we nog even door de tuin voor we naar binnen gaan? De avond is jong.’
‘Ik zou liever ineens naar de kamer gaan.’
‘Ik begrijp dat je met iets anders in je hoofd zit. Ik wil ook graag naar de kamer.’
Ik voel me wezenloos.
Binnen neemt Loīc mijn hoofd tussen zijn twee handen en zoent me teder op de lippen. Ik beantwoord zijn zoen.
‘Mag ik?’ Hij zet een stap achteruit en dan weer naar voren. Het is geen vraag. Hij kleedt me uit. Hij kijkt serieus. ‘Tu es le plus beau garçon que j’ai jamais vu.’ In het Frans maakt het meer indruk.
‘Waarschijnlijk niet.’
‘De tweede mooiste dan.’
Ik hoor hem graag zeggen dat hij me aantrekkelijk vindt. Het is een valse bescheidenheid dat ik het relativeer. Bleek van huid, net wat mij bij mezelf frustreert, vindt hij prachtig. In tegenstelling tot Loïc ben ik de laatste drie weken weinig veranderd qua looks. Verder heb ik geen grote permanent uitstekende delen zoals een grote neus of grote oren. Ik ben in proportie: niet te groot, te dik of te dun. Met normaal ben ik helemaal tevreden.
Nadat Loïc zijn eigen kleren op een stoel heeft gehangen, omarmt hij me. ‘Oh Arjan, kom hier.’ Het is een druppel. Mijn ogen schieten vol tranen en ik maak zijn kaken nat.
‘Ik weet het. Een toekomst samen hebben we niet, enkel herinneringen. Doen we wat we van plan waren? vraagt hij. ‘Niets moet. Je moet je goed voelen.’
‘We voegen er nog één herinnering aan toe. Ik ben van jou vanavond.’
‘En ik ook van jou.’
Ik neem de handdoek van Loïc die zo te voelen in de was moet.
We reizen nog samen met de trein.
‘Als ik het geregeld krijg, kom ik volgend jaar terug.’ mijmer ik.
‘Dat zie ik zeker zitten, maar niet meer met jou als kamergenoot.’
‘Je wil afwisseling?’
‘Stel je voor. Je zou jaloers zijn. Dat riskeer ik niet. Ik boek dezelfde kamer rechtstreeks bij Marcel.’
‘Mag ik je op de hoogte brengen als ik me vrij kan maken?’
Loīc denkt na: ‘Dat mag je. Je krijgt mijn e-mailadres en dat van Bertrand. De voorwaarde is dat je Bertrand in kopie zet bij elk bericht dat jij me stuurt. Misschien breng je me best enkel op de hoogte van je inschrijving. We doen er te luchtig over. Volgend jaar is niet vanzelfsprekend. Het mag geen test zijn van mijn relatie met Bertrand.’
‘Een correcte afspraak, vind ik.’
‘Je verdient een lieve vriend. Wat als je die vindt?’
‘Daar heb ik niet over nagedacht. Dan zie ik je waarschijnlijk nooit meer.’
‘Of je geeft me zijn e-mailadres…’
Een afspraak zoals deze die me perspectief geeft, heb ik op dit moment nodig.
C’est une bonne année.’ De wijnboeren zeggen dit over elk wijnjaar, maar ik weet zeker dat de oogst van dit jaar nét een beetje beter is.
Ik neem me voor komend jaar opnieuw druiven te komen plukken in Kaysersberg. Het lijkt ver in de toekomst te liggen.
De volgende oogst wordt met wat geluk weer iets beter.