Revalidatie voor Pavel, Vrijdag 28 maart, deel 17, SLOT.
We zijn nu drie maanden verder. Pavel beheerst stukje bij beetje steeds beter het Nederlands. Hij moet ook wel, want google-translate werkt, maar kost veel tijd. Twee meisjes uit zijn klas helpen hem bij Nederlands en ook bij andere vakken. En Pavel helpt hen met wiskunde. Ze wonen niet in ons dorp, anders zouden ze hem vast ook regelmatig op komen zoeken, thuis. Dat is nu nog maar één keer gebeurd. Pavel geniet van de aandacht. Hij is populair in zijn klas.
Het was een goede zet om Pavel in klas 1 te laten starten. Hij werkt hard en daarom is er een kans dat hij naar klas 2 over kan met deze klas. Zowel hij als de klas willen dat graag. Hij heeft vakken die hij nog nooit heeft gehad zoals Engels en Frans, terwijl hij met Nederlands ook van voren af aan is moeten beginnen. Net als bij Aleksei hebben de leraren daar begrip voor. Van wiskunde weet hij veel meer dan zijn klasgenoten. Dat geldt ook voor andere exacte vakken. Pavel is een harde werker.
Op het revalidatiecentrum en door onze lokale fysiotherapeut wordt stevig met hem geoefend. Hij heeft inmiddels ook geleerd op de Jelmar-manier, zoals wij dat noemen, zichzelf helemaal aan- en uit te kleden. Om hem de kans te geven ook zelf te douchen is er een andere douchestoel gekomen, op advies van het revalidatiecentrum. Pavel kan zich nu helemaal zelf redden. Ook op school.
Dan zijn beenfunctie. Die komt langzaam maar zeker terug. Als hij zit kan hij onbelast zijn been uit hangende stand aardig richting horizontaal krijgen. Niet te lang, dat is niet goed. Alleen al het feit dat hij dit weer kan maakt hem heel blij. Hij kan zijn voeten ook weer van links naar rechts draaien. Het begin is er en de revalidatiearts heeft gezegd dat ze over een aantal weken gaan oefenen met lopen tussen twee leggers van een brug in. Dan moet hij zo min mogelijk zijn benen belasten en vooral op zijn armen steunen.
Kortom: het gaat goed met Pavel. Hij is ook een heel plezierige huisgenoot. Hij is bijna altijd vrolijk en altijd bereid te helpen. Hij draait gewoon in ons gezin mee.
Nina gaat weer volgens het bekende schema een weekeind naar Parijs, dan komt Michel een weekend naar ons toe en dan zijn ze alle twee een weekeind zonder elkaar. Er is sprake van om dit weekeind dat ze elkaar niet zien af te schaffen, zodat ze om en om naar elkaar toe kunnen gaan. Hun schoolwerk leidt er niet onder en Pierre, die nog steeds regelmatig thuis is en er dan helemaal voor Michel is, vindt dat redelijk. Ook Erik en Peter zijn in principe akkoord en Nina en Michel zijn dolblij.
Aleksei en ik zijn nog gelukkiger met elkaar dan toen we elkaar net kenden. Het samen helpen van Pavel heeft ons geleerd hoe wij onze liefde voor elkaar ook kunnen gebruiken naar anderen. De eerste keer dat we dat bedachten waren we echt verbaasd. We zijn van plan dat meer te gebruiken.
Erik en Peter steken niet onder stoelen en banken hoe prettig het allemaal gaat. Ook zij vinden Pavel helemaal in ons gezin passen.
Kortom: het gaat ons allemaal goed. Pavel heeft perspectief op opnieuw kunnen lopen. Jelmar steunt hem. Pavel is al een paar keer mee geweest naar de zwemclub waar Jelmar op zit. Hij mag blijven zwemmen tot hij kan lopen. Dan is het niet eerlijk meer. Tot die tijd is hij van plan te blijven zwemmen. Zonder zijn benen te gebruiken. Wat hij soms toch niet kan laten.
Wat vlak voor Kerstmis begon als een soort noodsprong waarvan het effect niet duidelijk was is heel positief uitgepakt. Misschien kan Pavel over 3, misschien over 4 of 5 maanden weer lopen. De kans dat hij weer normaal kan lopen was eind december 50%. Dat is nu 95%. Dus gaan wij er allemaal van uit: Pavel gaat weer lopen.