Te krap (deel 3)
Mijn huisje had ik gekocht met steun van mijn ouders. Als alleenstaande pas afgestudeerde kon ik destijds de lening niet rond krijgen zonder hulp. Ik was ze voor eeuwig dankbaar dat ze mij op die manier het ouderlijk huis hadden uitgewuifd. Ik had de gewoonte hen tweewekelijks een bezoek te brengen. Onze relatie was goed genoeg maar niet warm. Ik beschouwde hen als nogal bekrompen. Misschien lag dat aan de basis van mijn lang bewaarde geheim.
Ik renoveerde zelf mijn huisje zoals het leggen van laminaat en schilderwerken hoewel ik van thuis uit meer 'kluns' dan 'klus' genen heb meegekregen. Fier op het resultaat wilde ik mijn huisje aan Noah tonen.
'Straks. Laten we eerst je kast aanpakken. Ik heb er zin in.'
Ik wist zeker dat ik zou sakkeren als ik de kast in mijn eentje gemonteerd zou hebben. Met het nodige gevloek zou het me gelukt zijn. Met ons tweeën ging het als een fluitje van een cent. Noah las het plan en samen zetten we de onderdelen in elkaar.
Een uur later zaten we in de sofa met elk een Duvel voor onze neus. Als Noah zijn hand niet eerst op mijn knie had gelegd, dan had ik het misschien gedaan. Ik aarzelde niet om mijn linker op zijn rechterknie te leggen. Hij had het me gemakkelijk gemaakt door het initiatief te nemen. Ik volgde gretig.
'Eindelijk.' zuchtte hij. 'Het zou een straf betekend hebben je nooit te mogen aanraken.'
'Welke strenge regels hebben we gevolgd? Ik heb te lang de kat uit de boom gekeken.'
'Misschien wel, misschien niet.
Snel kiemend zaad geeft geen garantie op een stevige boom.'
We zaten roerloos naast elkaar. Enkel mijn vingers beroerden de haartjes op zijn bovenbeen. Meer had ik niet nodig om mijn hart in de keel te voelen kloppen. Noah moest met weinig tevreden zijn. M'n jogging verhinderde de toegang tot mijn huid.
'Blijf je eten? Ik heb niets voorzien want op zaterdag ga ik meestal naar de frituur.'
'Goed. Dan moet ik even mijn ouders verwittigen.'
Het antwoord 'pling' op zijn smartphone kwam snel. Noah glimlachte terwijl hij las.
We dronken ons glas leeg.
'Er zit een duvel in elk van ons.' zei hij.
Was dit een onbetekenende opmerking? Of deed hij een berekende uitspraak. Duivels kon je temmen of je kon ze loslaten.
'Waarom glimlach je?'
'Zomaar.'
Normaal reed ik met de fiets naar de frituur. Het was vlakbij. Vandaag nam ik de auto want Noah reed even mee.
Terug thuis maakte ik snel het pak open omdat frieten ingepakt hun krokantheid verliezen. Ik verdeelde de inhoud over twee borden. Noah had een mammoetworst gekozen, ik een cervela.
'Jij bent allesbehalve bescheiden.'
'Jij neemt te veel mayonaise.' grijnsde hij.
'Ik heb zin in vettig.'
'Nog een Duvel?' vroeg ik na het eten. Ik was drank bij het eten vergeten op tafel te zetten.
'Eentje kan er nog bij.'
Ik zette de flesjes op het salontafel. Terwijl ik de tafel af ruimde, schonk Noah ze in.
Mijn joggingbroek hing ik over een keukenstoel. Verleidde ik zelf of werd ik verleid? Geen van beide gebeurde tot nog toe in mijn leven.
Ik legde geen banale verantwoording af in de zin van: 'Ik heb het te warm.' en zette me schijnbaar onschuldig naast Noah. Ik wilde het niet te opvallend in de verf zetten.
Zo droegen we nu dezelfde sportoutfit.
Hij maakte dankbaar gebruik van de kans die hij kreeg wat mijn bedoeling was.
We streelden elkaars blote benen in het begin nog met aftastende aarzeling.
De stijve die opkwam zag ik zich aftekenen in mijn sportshort. Het broekje bood ruimte voor ongeveer de helft van wat er mogelijk was. Het kwam te strak zitten en het voelde ongemakkelijk.
Je herkent de angst van vroeger dat iedereen de bult zou kunnen zien. Die schrik bleef uit omdat ik eerder iets wilde tonen dan het te verstoppen.
Meer, de aanblik op het kruis van Noah verried zijn eigen intenties en versterkte mijn verlangen.
'Het wordt te krap.' zei ik.
'Wat wordt te krap?' vroeg hij gespeeld. Ik drukte me onduidelijk uit maar Noah was absoluut niet naïef.
'Mijn broek.'
'Bij mij ook. Het begint pijn te doen.'
'Zullen we verhuizen?'
'Naar waar?'
'Naar de slaapkamer. Als je dit ook wil tenminste.'
'Ik heb je wel begrepen. Ja, daar kunnen we een hoger niveau bereiken.'
'Gewaagd, wat je nu zegt.'
'We gaan toch naar boven?'
'Je bent flauw.' Dat meende ik. Ik had me zonet moed ingesproken.
Noah volgde me de trap op naar de slaapkamer. Hij deed luchtig terwijl ik half in paniek raakte. Ik moest deze stap zetten, zo voelde het. Anders zou het een afknapper worden.
'Mooie kleuren. Ruim bed.' merkte hij op. Ik denk dat hij maar wat zei. Voelde hij zich ook onwennig of spiegelde ik mijn eigen aanvoelen aan hem? Hij gaf geen blijk van onzekerheid.
Wat nu? Mijn hart bonsde zo zwaar in mijn keel dat ik nauwelijks kon spreken.
Was het belachelijk om op bed te gaan zitten als een soort uitnodiging?
Ik besloot mijn shirt, de short en uiteraard mijn sokken uit te trekken. Iemand moest de koe bij de horens vatten. Noah zag ik hetzelfde doen. Alles speelde hij uit. Dit leek niet op uit de kleren gaan voor de douche zoals een aantal uren geleden in de sporthal. Er was verlangen maar eerst ook schroom om naakt te zijn met een erectie. Mijn blik werd er naartoe gezogen. Verlegenheid om je eigen erectie verkleint wanneer het je samen overkomt. Integendeel, samen werkt versterkend op het betreffende lichaamsdeel. Noah mocht naar me kijken net zoals ik mijn ogen op zijn geslachtsdeel richtte.
We trokken het laken over ons en kropen tegen elkaar. Het was wennen aan de nieuwe ervaring van huidcontact. Het voelde zalig als de invulling van iets waarop ik lang had gewacht.
Noah rilde.
'Ben je gespannen?'
'Het is een achtbaan. We gaan iets heel opwindend doen wat verboden voelt.'
'Het is toch niet verboden.'
'Nee man.'
Ik streelde hem over zijn rug tot hij rustiger en dieper ademende. Ik volgde met een hand de ronding van zijn poep. Subtiel gingen we steeds wat verder op verkenning.
We gingen zo ver tot er niets meer in te houden viel.
'Sorry ik liet me gaan. Ik maakte alles vies.'
'Dat is waar, ik ook. Het laken is zo ververst en we spoelen onszelf onder de douche af. Het zou zonde geweest zijn als je je had ingehouden. Ik maak niet het verschil tussen jouw sperma en het mijne.'
'Ja. Wat van ons met twee komt, kan onmogelijk vies zijn.'
Samen met Noah bij mij thuis in de douche, wie had dit verwacht!
Ik wisselde van kleren. Noah haalde zijn de natte handdoek en zijn klam geworden jogging uit de sporttas. Ik stak ze in de droogkast. Hij mocht gerust iets van mij gebruiken. Dat zou passen.
Hij wilde liever op de joggingbroek wachten.
Ik vroeg hem om alles tussen ons te houden.
'Mag ik het aan niemand doorvertellen, ook niet aan mijn ouders?' lachte hij.
'Die moeten toch niet weten wat er precies is gebeurd. Je kan ook later vertellen dat we iets hebben.'
'Dat is te laat. Je bent thuis al meermaals ter sprake gekomen. Ze kunnen halvelings raden wat we deden want achterlijk zijn ze niet.'
Hij toonde het WhatsAppje dat zijn moeder stuurde:
'OK. Amuseer je. Vanavond thuis of morgen pas, hou het in elk geval veilig.' Er stond een knipogende emoticon achter.
'Ze denken dus dat je blijft slapen.'
'Dat heb ik ze niet verteld. Kijk.' Noah toonde zijn eigen bericht: 'Ik blijf eten bij Jonas. Het kan laat worden vanavond of zelfs morgenvroeg. Er stond eveneens een lachend gezichtje bij.'
'Je zou dus willen blijven slapen?'
'Dat vraag ik je niet. Ik wil me niet vastpinnen op een uur van thuiskomst. 'Morgenvroeg' was grappig bedoeld. Ik ga me niet aan je opdringen.'
'Zou het volgens jou veilig zijn om bij mij te blijven slapen?' plaagde ik.
'Zouden we elkaar bijten?'
'Liefst niet.'
'Soms moet je wat je heel graag wil hard maken.'
'Dat betekent dat je blijft slapen?'
'Tja, het is ongepland. Ik heb niets bij.'
'Ik heb alles in huis wat je nodig hebt. Zeg gewoon ja of nee.'
'Ja, wat anders, ja natuurlijk. Ga ik te snel voor jou? Zou toch kunnen.' volgt er zachtjes achter.
'Ik denk eerder dat we wat in te halen hebben.'
'Dat meen ik ook. Ik heb al lang een boontje voor jou. Dit komt niet uit de lucht vallen. Bijna had ik je opgegeven. Je riskeerde met je goed bewaarde geheim voor altijd vrijgezel te blijven.'
'Ook jouw initiatief was tot voor vandaag redelijk slap.'
In iets alcoholisch had ik geen zin meer. Het werd thee met citroen en koekjes voor ons beiden. We keuvelden over werk en handbal. Er viel nog veel te vertellen.
'Laten we op tijd gaan slapen. Het was een vermoeiende dag.'
'Echt? Ik vind van niet.'
Noah trok zijn neus op en ik stak mijn tong uit.
Hij kreeg een nieuwe tandenborstel.
Hij mocht een pyjama uit de kast kiezen.
Hij nam er een en zei: 'Voor straks misschien. Met jou dichtbij, ga ik geen kou lijden.'
'Dan neem ik mijn voorzorgen.'
Ik nam een handdoek en twee droge washandjes. 'Zal dat voor ons voldoende zijn?'
'Laten we hopen. Ik wil je vooral tegen me aan voelen maar ik kan me voorstellen wat het gevolg zal zijn.'
Hij lag heerlijk tegen me aan. Normaal sliep ik in pyjama. Ik voelde zijn verlangen tegen mijn staartbeen drukken. Desondanks vielen we in slaap, hij nog sneller dan ik.
Toen ik ontwaakte, lag Noah naar me te kijken.
'Goed geslapen?'
'Zeer goed. Het heeft een poos geduurd voor ik in slaap gesukkeld ben.'
'Heel gek om naast jou wakker te worden.'
Hij kroop lekker knus tegen mijn rug aan.
'Mag ik?' Natuurlijk mocht hij.
Buiten hun aanwezigheid controleren, had nog nooit iemand buiten mezelf mijn ballen betast. Mijn ochtenderectie ging snel over in een volle. Ik reikte naar een droog washandje.