Nieuw hier
Geplaatst: di 20 aug 2013, 21:04
Hoi.
Mijn naam is Michael en ik ben 25 jaar. Een tijdje geleden stuitte ik bij toeval op deze site en dat bracht me op het idee om mijn verhaal ook maar eens op papier te zetten (spreekwoordelijk dan). Ik ben beslist geen schrijver maar vind dat ik toch een bijzonder verhaal te vertellen heb dus vandaar…
Ik kom uit een gelovig nest waarbinnen over homoseksualiteit gewoon niet gesproken werd. Het bestond gewoon niet. Tot ik op m'n achttiende ontdekte dat ikzelf homo was. Al snel kreeg ik in de gaten dat ik in feite drie opties had. Ofwel vertellen dat ik homo was en dan de rest van m'n leven alles op alles zetten om er niet aan toe te geven. Ofwel het lekker voor mezelf houden en tegen mezelf vol blijven houden dat ik niks verkeerds deed. Ofwel breken met alles en iedereen en m'n eigen leven leiden, mijn geloof opgeven, familie en vrienden kwijtraken. Geen van deze opties trok me aan. Tsja, wat doe je dan? Nou, ik deed rare dingen en die hadden ingrijpende gevolgen voor de rest van m'n leven.
Als ik er achteraf op terug kijk, kan ik niet anders dan concluderen dat al die dominees die beweren dat God homoseksualiteit een gruwel vindt, levensgevaarlijk zijn. Bij mij heeft het gezorgd voor een enorme angst om mezelf te kunnen zijn. Angst die leidde tot grote stommiteiten waar ik me vervolgens vreselijk schuldig over voelde. Jarenlang heb ik me diep ongelukkig gevoeld. Alleen maar omdat ik vreselijk bang was en me ontzettend schuldig voelde. En dat terwijl ik feitelijk niks verkeerds deed.
Sorry, maar voor mij is het onbegrijpelijk dat er mensen zijn die anderen dit aandoen alleen maar omdat ze van iemand van hetzelfde geslacht houden. Het kan toch nooit God's bedoeling geweest zijn dat mensen door zijn regels en wetten ongelukkig worden? Die regels en wetten, die komen van mensen. Niet van God. Van God komt liefde… Ook homo-liefde.
Mijn naam is Michael en ik ben 25 jaar. Een tijdje geleden stuitte ik bij toeval op deze site en dat bracht me op het idee om mijn verhaal ook maar eens op papier te zetten (spreekwoordelijk dan). Ik ben beslist geen schrijver maar vind dat ik toch een bijzonder verhaal te vertellen heb dus vandaar…
Ik kom uit een gelovig nest waarbinnen over homoseksualiteit gewoon niet gesproken werd. Het bestond gewoon niet. Tot ik op m'n achttiende ontdekte dat ikzelf homo was. Al snel kreeg ik in de gaten dat ik in feite drie opties had. Ofwel vertellen dat ik homo was en dan de rest van m'n leven alles op alles zetten om er niet aan toe te geven. Ofwel het lekker voor mezelf houden en tegen mezelf vol blijven houden dat ik niks verkeerds deed. Ofwel breken met alles en iedereen en m'n eigen leven leiden, mijn geloof opgeven, familie en vrienden kwijtraken. Geen van deze opties trok me aan. Tsja, wat doe je dan? Nou, ik deed rare dingen en die hadden ingrijpende gevolgen voor de rest van m'n leven.
Als ik er achteraf op terug kijk, kan ik niet anders dan concluderen dat al die dominees die beweren dat God homoseksualiteit een gruwel vindt, levensgevaarlijk zijn. Bij mij heeft het gezorgd voor een enorme angst om mezelf te kunnen zijn. Angst die leidde tot grote stommiteiten waar ik me vervolgens vreselijk schuldig over voelde. Jarenlang heb ik me diep ongelukkig gevoeld. Alleen maar omdat ik vreselijk bang was en me ontzettend schuldig voelde. En dat terwijl ik feitelijk niks verkeerds deed.
Sorry, maar voor mij is het onbegrijpelijk dat er mensen zijn die anderen dit aandoen alleen maar omdat ze van iemand van hetzelfde geslacht houden. Het kan toch nooit God's bedoeling geweest zijn dat mensen door zijn regels en wetten ongelukkig worden? Die regels en wetten, die komen van mensen. Niet van God. Van God komt liefde… Ook homo-liefde.