Wanneer Ferdy en Vincent alleen op hun kamer zijn, kijken ze elkaar een moment sprakeloos aan. Vincent doorbreekt als eerste de stilte, zijn stem zacht: “Begrijp jij ons eigenlijk?”
Ferdy glimlacht voorzichtig. “Ja, ik begrijp ons wel. Ik was bang om jou te vertellen dat ik verliefd op je was. Jij was net zo bang om het mij te vertellen. Dus bleven we het voor elkaar verstoppen.”
Vincent knikt, er lijkt een last van zijn schouders te vallen. “Nu weten we het tenminste van elkaar. Jouw opa en oma zijn echt bijzonder, weet je dat?”
Ferdy haalt diep adem. “Toen ik begon te vermoeden dat ik op jongens val en verliefd was op jou, ben ik hierheen gekomen om met ze te praten. Ze hebben alles rustig uitgelegd en mij gerustgesteld. Ik wist toen nog nauwelijks waar ik aan toe was.”
Vincent grinnikt. “Ik hoopte dat, toen ik over aftrekken begon, jij wel zou reageren. Nee hoor, jij hield je in.”
Ferdy lacht zachtjes. “Ik snapte het gewoon niet. Het idee dat jij misschien ook op jongens kon vallen kon ik me niet voorstellen.”
“Ik hoopte het alleen maar,” fluistert Vincent.
Ferdy opent zijn armen. “Kom hier. Nu weten we het zeker van elkaar. En opa en oma voelen echt precies aan waar wij behoefte aan hebben.”
Vincent glimlacht breed. “Jij hebt echt de liefste opa en oma van de wereld.”
Ferdy knikt stralend. “Dat is helemaal waar. Maar nu is het tijd om te voelen in plaats van te praten.”
Ferdy en Vincent geven zich over aan hun verliefdheid. Ze nemen de tijd om elkaar te ontdekken, elkaars blikken te vangen, lange zoenen te delen en zich helemaal bloot te geven, letterlijk en figuurlijk. Ze verkennen elkaars lichaam met nieuwsgierige en tedere handen, voelen de spanning en het verlangen tussen hen groeien. Alles mag er zijn: het genot, het plezier, het samen zijn. Als ze uiteindelijk in elkaars armen liggen, beseffen ze dat zelfs dat nog niet genoeg is. Ze willen de hele nacht bij elkaar blijven. Tandenpoetsen stellen ze uit, net als alles wat hen kan afleiden van het samenzijn. Een plaspauze nog, en dan kruipen ze dicht tegen elkaar aan, huid op huid, gedeeld geluk.
De ochtend is aangebroken als Ferdy langzaam wakker wordt. Vincent ligt al wakker naast hem en kijkt hem liefdevol aan. Het moment voelt betoverend en kwetsbaar tegelijk, de stilte tussen hen is vol betekenis. “We hebben samen geslapen, Ferdy.” fluistert Vincent zacht. “Jij bent zo lief. Ik hou al zo lang van jou.”
Ferdy glimlacht slaperig, zijn hart vol warmte. “Geef me een moment om wakker te worden, Vincent, dan kan ik je vertellen hoeveel ik van jou houd.”
Na een liefdevol wakker worden vol kussen en tederheid, waarin ze opnieuw elkaar laten genieten, kijkt Ferdy uiteindelijk op zijn horloge. “Misschien is het tijd om op te staan? Dan kunnen we na het ontbijt naar het strand.” Vincent knikt instemmend. “Gisteren hebben we niet gedoucht, dat moet vandaag echt gebeuren.”
“Laten we samen gaan douchen,” stelt Ferdy voor, een twinkeling in zijn ogen.
“Mag dat wel?” vraagt Vincent, half serieus. Ferdy lacht.
“Waarom niet? We besparen nog water ook.”
Hand in hand lopen ze, nog steeds onwennig en toch vertrouwd, samen naar de badkamer. Alles is nieuw, zelfs iets simpels als in elkaars aanwezigheid naar het toilet gaan, voor het eerst zijn ze zo open naar elkaar toe. Daarna stappen ze, giechelend en een beetje zenuwachtig, samen onder de douche. Een warme stroom van water en gevoelens omhult hen, weer een eerste keer die ze mogen delen.
Als ze aangekleed de keuken binnenkomen, kijkt oma hen met haar zachte, warme blik aan. “Kijk nou, mijn lieve kleinzoon en zijn allerliefste vriendje,” zegt ze. “Goedemorgen jongens, hebben jullie genoten van jullie eerste nacht samen?”
Ferdy kijkt haar recht aan, zijn wangen nog lichtrood. “Oma, het was iets wat ik nog nooit zo heb meegemaakt.”
Oma glimlacht begrijpend. “Het is ook heel bijzonder, zeker op jouw leeftijd. Dat geeft niks hoor, geniet er maar volop van. Eerst een goed ontbijt en dan lekker naar het strand, goed?”
“Zeker, oma. Daar waren we óók voor gekomen,” antwoordt Vincent met een brede lach.
Tijdens het ontbijt deelt oma rustig en zorgvuldig het nieuws.
“We hebben gisteravond nog even met papa en mama gebeld,” begint ze, “we hebben verteld dat de plannen zijn veranderd en dat wij jullie zelf terugbrengen. We vroegen ook of de ouders van Vincent erbij kunnen zijn als jullie thuiskomen. We hebben niet uitgelegd waarom, omdat we dat aan jullie over willen laten. Vincent, jouw ouders worden gebeld, en Claire mag gezellig bij een vriendinnetje logeren, een klein feestje ook voor haar.”
Ferdy haalt opgelucht adem. “Wat fijn oma, dat alles zo geregeld is. Als onze ouders straks weten hoe het zit, kunnen we thuis helemaal onszelf zijn. Al zal ik het met Claire nog wel even moeten bespreken.”
Oma legt geruststellend haar hand op Ferdy’s arm. “Dat komt goed, jongen. Je vader was heel nieuwsgierig, maar hij zei al dat hij zo zijn vermoedens had.”
Vincent glimlacht en Ferdy voelt zich lichter dan ooit. “We hebben nog een hele dag samen, hier aan zee. Laten we er alles uithalen.”
En dat doen ze. Die dag trekken ze er drie keer op uit naar het strand, zowel ’s morgens als zowel voor als na de thee in de middag. Ze hadden ook nog graag ’s avonds willen gaan, maar opa hield dat tegen. “Dat is iets voor als jullie wat ouder zijn. Dan heb je alvast iets om naar uit te kijken,” grapt hij.
Het skimboarden gaat met sprongen vooruit. Om beurten oefenen ze en het lukt inmiddels om een tiental meters over het dunne laagje water te glijden. De lol spat ervan af!
Omdat de ouders van Vincent er allebei bij willen zijn, worden ze pas vrijdagmiddag teruggebracht. Daardoor kunnen ze op vrijdagochtend nog één keer volop genieten van het strand en van elkaar. Sinds woensdagavond voelen ze zich steeds meer verbonden en durven ze hun gevoelens vrijer te tonen. Het hele verblijf is uitgegroeid tot een groter feest dan ze vooraf hadden kunnen bedenken.
Op donderdag maakte oma twee volle schalen lasagna. Tot haar verbazing gaan ze allebei schoon op!
Op vrijdagochtend, na een frisse duik in zee, ruimen de jongens samen de logeerkamer op. Ze trekken de lakens van de bedden, brengen die met een speels gebaar richting de wasruimte en leggen met zorg de dekens weer terug. Ze schuiven de bedden naar hun vertrouwde plek, alsof ze daarmee een hoofdstuk afsluiten.
Na de lunch genieten ze nog één keer van het water, hun laatste zwempartij voor vertrek. Met een beetje weemoed stoppen ze de natte zwembroeken in een plastic zak, terwijl de eerste zenuwen zich zachtjes aandienen. De tassen gaan dicht, het skimboard krijgt zijn plek in de schuur. Alles is klaar voor de reis naar huis. Om de spanning niet te veel te voelen, duiken ze samen in een spelletje, lachen, plagen, maar met een ondertoon van onrust.
Zodra ze in de auto vertrekken en ze samen achterin zitten, wordt het stiller. De woorden blijven even liggen, elk bezig met gedachten over wat komen gaat. Oma voelt het haarfijn aan en kijkt hen liefdevol aan. “Jongens, wees maar gerust. Jullie hoeven je echt nergens druk om te maken. Het komt helemaal goed. En trouwens, ik heb een verrassing: we zijn uitgenodigd om te blijven eten. Niet alleen wij, maar ook Vincent en zijn ouders. En Claire? Die logeert bij een vriendinnetje, dus het huis is voor ons.”
Vincent kijkt even op, een sprankje hoop in zijn ogen. “Wat een goed idee. Wie heeft dat geregeld?”
Oma glimlacht: “Volgens mij was het idee van Ferdy’s mama. Ze heeft zo haar vermoedens dat er straks iets te vieren valt.”
Ferdy zucht opgelucht: “Als het écht een feestje wordt, dan ben ik zo blij.”
Vincent knikt zachtjes: “Dat geldt net zo voor mij.”
De terugweg verloopt beduidend rustiger dan de heenreis. Oma blijft hen geruststellen, telkens weer een warme blik of een geruststellend woord. Toch blijft Ferdy nerveus, een spanning die pas zal verdwijnen als iedereen aan tafel zit. “Ik kan pas echt ontspannen als we samen aan het eten zijn,” fluistert hij.
Als ze aankomen zijn de ouders van Vincent er al. Beide ouderstellen zitten gezellig in de zithoek. Opa en oma maken kennis met de vader van Vincent. Zij gaan er daarna bij zitten. Als iedereen zit en wat te drinken heeft, zegt opa: “Ferdy en Vincent willen wat zeggen.”
Ferdy en Vincent hebben afgesproken het niet voor te bereiden. Maar gewoon te zeggen wat het is. Dan komen de vragen vanzelf.
Dus zegt Ferdy: “Vincent en ik zijn al bijna een jaar goede vrienden. Bij opa en oma hebben we ontdekt dat we meer dan goede vrienden zijn.”
Vincent voegt toe: “Dat betekent dat we alle twee homo zijn.”
Ferdy vervolgt: “We bleken alle twee al lang verliefd op elkaar te zijn!”
“Dat wilden we jullie zeggen” besluit Vincent de openbaring van hun geheim.
Niemand kijkt verbaasd. De moeder van Vincent zegt: “Goh, jongens wat fijn voor jullie en wat fijn dat jullie het ons zo snel hebben willen zeggen. Gefeliciteerd alle twee. Zij staat op en feliciteert beide jongens, wat daarna ook Vincents vader en Ferdy’s ouders doen.
“Dus we hebben iets te vieren. Jullie hebben iets samen, jullie zijn in ieder geval verliefd op elkaar. Misschien moeten we het een relatie noemen, ik weet het niet. Dat gaan we straks lekker met elkaar vieren, met een lekker etentje. Ik heb samen met Agnes voor een lekker feestmaal gezorgd. Daar gaan we het eerst mee vieren. Willen jullie ook nog vertellen hoe dat allemaal gegaan is?”
Daar hebben Ferdy en Vincent het wel over gehad en afgesproken dat opa dat zal vertellen. Dat is voor hen wat gemakkelijker. En zodoende vertelt opa in het kort hoe het is gegaan. De vier ouders luisteren aandachtig. Na afloop zegt de vader van Vincent: “Wij dachten het al een hele tijd. Vooral de manier waarop jullie naar elkaar keken was echt zo lief. We hadden ook wel door dat jullie het niet van elkaar wisten. Toen jullie gingen logeren dachten wij: misschien nu. Dat gebeurde ook niet. Dus konden we niet anders dan wachten.”
Oma voegt toe: “Ik ben echt heel blij dat ze het nu weten en aan jullie hebben verteld. Het was echt heel spannend, hè jongens?”
Ferdy en Vincent zuchten tegelijkertijd opgelucht: “Ja.” De volwassenen schieten in de lach, de spanning lost op en voor het eerst voelt alles echt licht.