Het duurt weer drie maanden voordat Jan een nieuwe melding heeft. Dit keer een heel bijzondere. Hij komt eerst langs om met Sam erover te praten. Sam vraagt of Eva er ook bij wil zijn.
Jan vertelt dat het gaat om twee mannen: een homopaar. Zij staan al een tijdje op de lijst voor een pleegkind. Eigenlijk willen zij ook heel graag een jong kind hebben omdat zij zelf ook nog jong zijn en zo een gezinnetje kunnen vormen. Dat geeft elke keer problemen omdat zij homo zijn. Jan was met hen naar een jong kindje geweest wat op niets uitliep en toen vertelde hij hen over Sam. Zij keken elkaar aan, vertelt Jan en reageerden positief. Want, zo redeneerden zij, een jongen van 16 jaar die net als zij homo is, komt moeilijk aan een pleeggezin en daar kunnen zij helpen. Bovendien wordt hij na een paar jaar 18 en kunnen ze met ervaring en een positieve pers opnieuw gaan voor een jonger pleegkind. Alleen: Sam moet zich geen tweede keus voelen, zo heeft Jan hun keuze niet ervaren.
Sam ziet alleen voordelen en ook Eva is van mening dat dit wel eens een goede oplossing zou kunnen zijn. Geaccepteerd is hij daar in ieder geval, ze zullen zijn problemen begrijpen en als hij een vriendje heeft hoeft bezoek geen probleem te zijn, merkt ze met een knipoog op. Afgesproken wordt dat Jan een afspraak gaat maken. En zo komt het dat een paar dagen later, op een zaterdag, Jan Sam ophaalt en ze samen naar de potentiële pleegvaders rijden. Het is niet ver van het huis van Eva en Pieter, nota bene in dezelfde wijk. Ze wonen in een twee onder een kap woning, met uitzicht op een parkje. Als Jan de auto voor de deur parkeert gaat de deur al open en komt een jonge man naar buiten om hen welkom te heten. Hij stelt zich aan Sam voor als Martin. Ze gaan naar binnen, waar in de woonkamer een andere jonge man aan tafel achter een tablet zit. Hij staat ook op en stelt zich voor als Lucas. Ze gaan in de zithoek zitten en Martin vraagt wat ze willen drinken. Dat wordt koffie. Daarna begint Jan het gesprek door Sam uit te nodigen heel kort iets over zichzelf te vertellen. Daarna zullen Martin en Lucas dat ook doen.
Sam vertelt wie hij is, wat hij doet en waarom hij een pleeggezin nodig heeft. Martin en Lucas luisteren aandachtig en kijken elkaar een paar keer aan.
Dan vertelt Martin dat hij 26 jaar is, leraar Nederlands op een middelbare school (niet de school van Sam) en Lucas al kent vanaf de universiteit, waar zij samen studeerden. Dat hij het leuk vindt met jongeren te werken, vandaar dat hij leraar geworden is op een middelbare school. Dat ze nog nooit de kans hebben gehad op een pleegkind, omdat er steeds problemen gezien werden in het feit dat ze homo zijn. Dat hij hoopt dat dit niet speelt bij Sam.
Dan neemt Lucas het over. Lucas vertelt dat hij een half jaar ouders is dan Martin. Hij werkt als communicatiemedewerker bij de gemeente. Martin en hij zijn 3 jaar getrouwd. Zij hebben bewust voor kinderen gekozen en willen kinderen in een lastige situatie een kans geven. Sam, valt in die doelgroep en daarom willen ze graag een gesprek.
Daarna ontstaat een spontaan gesprek. Lucas en Martin willen van Sam weten waar hij op school zit, hoe hij het daar doet, of hij sport en wat zijn hobby’s zijn, wat hij graag eet en hoe zijn dagen er in het weekeind uit zien. Sam wil van Lucas meer weten over zijn werk als communicatiemedewerker en van Martin aan welke klassen hij les geeft. Verder wil hij van alle twee weten hoe oud zij waren toen zij uit de kast kwamen en hoe dat gegaan is.
Het wordt een heel prettig gesprek, heel anders dan het vorige gesprek. Sam vindt dat het wel klikt en dat vinden Lucas en Martin ook. Als Jan afrondt heeft hij een voorstel. Sam komt een weekeind bij Lucas en Martin logeren. Van vrijdagmiddag tot maandagmorgen. Dat zien ze alle drie zitten. Het komend weekeind zijn Lucas en Martin er niet. Ze spreken het weekeind daarna af. Dan laten Lucas en Martin zien wat de kamer van Sam kan worden. Het is een grote kamer op de eerste verdieping. Daar hebben Lucas en Martin ook hun slaapkamer, is ook de badkamer en is er nog een werkkamer. Op de kamer die Sam zou krijgen staat al een bed en een bureau plus een luie stoel en een bankje met een tafeltje. Er is ook een zolder, met 2 kamers waar ook een bed staat.
Als Jan hem terug brengt gaan ze nog even met Eva om de tafel zitten. Sam vertelt hoe hij het ervaren heeft: heel positief. Het zijn jonge mensen, 10 jaar ouders dan hijzelf, het klikt en hij heeft een goed gevoel. Eva vindt een proefweekeind een goed idee en zegt dat ze er alle vertrouwen in heeft dat het slaagt: Sam heeft zich ook heel gemakkelijk in hun gezin gevoegd. Sam geeft aan dat hij een ‘broer’ en ‘zus’ zal missen. Misschien krijgt hij wel twee grote broers, suggereert Eva.
De tijd vliegt, het is snel tijd voor het logeerweekeindje. Sam gaat na school nog even ‘thuis’ langs om zijn boeken om te ruilen voor de boeken die hij maandag nodig heeft en voor drie dagen kleren mee te nemen, net als zijn toiletartikelen. Hij fietst naar Lucas en Martin. Dit keer is het Lucas die de deur open doet als hij de oprit oprijdt. Die loopt met hem langs het huis waar hij zijn fiets in de schuur kan zetten. Daar staan al een paar fietsen, waaronder twee racefietsen. “Zijn jullie fanatieke fietsers?” vraagt Sam. “Nou neen, niet fanatiek, we vinden het leuk om een stuk te fietsen, het hoeft niet om het hardst en het hoeft ook niet zo ver mogelijk. Gewoon, voor de ontspanning, soms ’s avonds en soms in het weekeind.”
Dan gaan ze naar binnen. Martin is nog niet thuis. Die heeft op vrijdag een lange dag. Lucas werkt op sommige dagen op het gemeentehuis, sinds Covid ook regelmatig thuis, vertelt hij Sam.
Dan gaan ze in de kamer zitten en drinken samen wat. Sam vraagt hoe ze het met koken doen. Degene die het eerst thuis is kookt en één keer per week bespreken ze wat ze gaan eten en boodschappen doen ze om de 2 of 3 dagen. Sam vertelt dat hij niet gewend was te koken, maar dat hij nu gewoon meedraait in een schema en dus kookt als het uitkomt. Hij vindt het leuk om te doen.
“Dat komt goed uit”, zegt Lucas. We weten niet wat jij wel of niet eet en daarom waren we van plan als Martin thuis is eerst te bespreken wat we de komende 3 dagen gaan eten. Daar hoort voor ons bij wie kookt. Als je wilt kunnen we je meteen in de planning van het weekeind meenemen.”
Dat ziet Sam wel zitten. Even later komt Martin thuis. Hij gaat op de fiets naar school, die is maar 10 minuten fietsen. Ook het gemeentehuis is niet ver, ook Lucas fietst naar zijn werk. Ze drinken eerst met elkaar iets. Na thee en koffie komt de Cola en de pils op tafel. “Daarmee luiden we het weekeind in.” verklaart Lucas. Er komt ook een schaaltje knabbels bij.
“Doen jullie dat elke vrijdag?” vraagt Sam nieuwsgierig. “Ja” antwoorden Lucas en Martin bijna alle twee tegelijk, waarvan ze in de lach schieten.
Sam vertelt over zijn schooldag en ook Martin vertelt over zijn dag op school. Lucas vertelt wat er vandaag voor rare problemen waren.
Dan gaan ze het eten plannen. Ze willen van Sam weten wat hij lekker vindt en wat niet. Sam zegt dat er eigenlijk niets is dat hij niet lekker vindt. Wat hij wel heel lekker vindt zijn allerlei pasta’s, rijst met groenten, nassi, een pizza of, zijn favoriet, lasagna.
Ze spreken af vanavond pizza te eten. Die maken ze altijd zelf. Vanavond zal Lucas koken en Sam vraagt of hij mag helpen zodat hij ook leert een pizza zelf te maken. Zaterdag eten ze lasagna, die Sam zal koken. En zondag kookt Martin.
Dan willen Lucas en Martin het hebben over wat ze het weekeind gaan doen. Sam heeft wel huiswerk, dat kan hij in 3 tot 4 uur maken, schat hij in. Ze spreken af dat hij dat zaterdagmorgen en zondagmorgen doet, dan kunnen Lucas en Martin zaterdagmorgen boodschappen doen. Zondagmorgen hebben ze altijd een luie morgen, de middag, al dan niet vanaf voor de lunch of daarna, zijn ze gewend een activiteit te doen. Ook daarover willen ze met Sam overleggen.
Er komt uit dat ze zondagmiddag omdat er veel regen verwacht wordt, thuis zullen blijven en spelletjes zullen doen. Lucas en Martin zijn dol op samenwerkingsspelletjes. Ook Sam vindt dit leuk en zo vinden ze elkaar.
Voor Sam vliegt het weekeind voorbij. Zijn verblijf bij Lucas en Martin is een beetje zoals hij bij Eva, Pieter, Oscar en Joyce leeft, met dit verschil dat hij hier geen leeftijdsgenoten om zich heen heeft. Dat mist hij; niet zodanig dat hij zich hier niet thuis voelt. Als hij maandagmorgen aan het ontbijt dit meldt, reageren Lucas en Martin dat ze deze indruk al hadden. En dat ze hem nog graag een keer terug willen hebben, nu bijvoorbeeld vanaf woensdagavond tot en met zondag. Om daarna een besluit te nemen samen met Jan Visser. Sam vindt dit een goed voorstel om zo een paar gewone werkdagen mee te kunnen maken. Hij zal het vanavond het Eva en Pieter bespreken en het dan hen en Jan melden.
Als hij na school, dit keer samen met Oscar, die op hem heeft gewacht, naar huis fietst en thuis Eva vol verwachting en met een pot thee wachtend op hem aantreft, vertelt hij direct enthousiast hoe hij het ervaren heeft: positief! Het voorstel wordt door Eva direct als: ‘heel slim’ betiteld. Sam meldt direct dat hij af wil spreken voor komende woensdag. Lucas en Martin zijn daar blij mee.
Zo fietst Sam op woensdag na school met Joyce, die gelijk met hem uit is, naar huis om andere boeken en zijn kleren op te halen. Om daarna door te fietsen naar Lucas en Martin. Onder het eten bespreken ze meteen de komende dagen. Donderdag en vrijdag zijn normale dagen. Vraag is: wil Sam een keertje koken? Natuurlijk wil Sam dat. Hij kiest voor de vrijdag. Hij zal dan rijst met een groenten-prut klaarmaken. Met een dessert.
Nu hij op gewone schooldagen hier is moet hij tijd besteden aan zijn huiswerk. Het gaat hier net zo als hij inmiddels gewend is bij Eva en Pieter. Het weekeind zorgt hij dat hij alleen op zaterdagmorgen huiswerk moet maken. Ze gaan die zondag wandelen aan het strand, het is er goed weer voor. ’s Avonds gaan ze uit eten. Onder het eten vraagt Martin:
“Wat denk je, Sam, zie je het bij ons na deze twee proefperiodes zitten?”
Sam vraagt heel gemeen: “Wat is jullie indruk?”
Lucas reageert direct: “Dat je het wel ziet zitten!”
Sam knikt. “Helemaal, ik voel me bij jullie op mijn gemak en helemaal thuis, alle dagen dat ik hier ben geweest. Als jullie het ook zien zitten, kom ik graag bij jullie wonen.”
“Daar hoef je niet aan te twijfelen, Sam, wij willen het ook heel graag. Wij zullen vast wel eens problemen met elkaar krijgen. Ik het idee dat daar heel wat voor nodig is!” reageert Martin.
“Dan moeten we gaan praten met Jan erbij.” concludeert Lucas.
Sam knikt weer heftig ‘ja’ en vervolgt: “Ik voel me bij jullie lekker. Ik zal met name Oscar en Joyce missen. Soms kan ik met hen een stukje samen fietsen. Ik kan ook altijd bij hen langsgaan, Eva en Pieter hebben al aangegeven dat zij dat waarderen. Ze wonen hier niet ver vandaan!”