Witte Merels Deel 10 T
Het was heel gezellig bij Wim. Het was mijn eerste keer dat ik bij hem thuis was. Ik voelde me meteen thuis. Ik heb het verhaal van mijn thuissituatie verteld. Ik vraag me af of hij de impact ervan niet onderschat. Ik zal hem een volgende keer wat meer vertellen over wat ik van heel dichtbij heb zien gebeuren. Voor mij staat vast dat mijn ouders dit jaar absoluut niets over mijn homoseksualiteit te weten mogen komen. Het zou mij mijn eindexamen kunnen kosten, hoewel ik met een gemiddelde van 8 eigenlijk verzekerd ben van mijn diploma.
Hij had heel lekker gekookt. Spaghetti met een zelfgemaakte saus met knoflook en een pepertje. Ik heb twee volle borden tot de laatste sliert leeggegeten. Ik vond het heerlijk. Hij kookt heel anders dan mijn moeder. Als die al een keer spaghetti kookt is dat met een soort nasi saus erbij. Het viel me op dat hij zijn spaghetti snijdt. Hij gaf mij een lepel en een vork. Ik wilde niet meteen eigenwijs zijn en de lepel niet gebruiken. Tijdens de Romereis afgelopen jaar hebben we geleerd om als een Italiaan spaghetti te eten: gewoon met alleen een vork. Die lepel heb je niet nodig wanneer je de spaghetti gewoon op je bord om je vork draait!
Hij heeft me aangegeven dat ik altijd welkom ben. Daar ga ik zeker gebruik van maken. Eerst maar even voorzichtig zijn. Mijn ouders moeten niets in de gaten krijgen. Toen ik thuis kwam vroeg mijn moeder of ik het gezellig had gehad. Eigenlijk ben ik in een schoolvakantie nog niet zo vaak weggeweest. Nu zelfs een hele zaterdagmiddag van na de lunch tot tegen 8 uur. Het valt me mee dat ze niet verder vraagt.
“Papa zit zijn preek voor morgen voor te bereiden. Hij heeft me gevraagd of je de tekst wil beoordelen op goed taalgebruik, als hij klaar is”.
“Zijn er dan bijzondere gasten, morgen?” vraag ik. Meestal vraagt papa mij dat als hij vindt dat de preek echt perfect moet zijn.
“Ja, morgen komt de hoogleraar theologie van de theologische universiteit van Kampen weer eens luisteren. Hij wil dan goed voor de dag komen.”
“Ik haal wel een boek van mijn kamer, dat ik hier ga zitten lezen tot hij klaar is.” reageer ik. Als ik met dit soort kleine dingen mijn vader gelukkig kan maken, waarom zou ik dat dan niet doen.
Terwijl ik in mijn boek zit te lezen, denk ik terug aan vanmiddag. Wim heeft met een soort knuffel afscheid van mij genomen. Daarmee heeft hij indruk op mij gemaakt. Hij raakte daarbij met zijn vingers mijn rug net boven mijn broek aan. Ik weet niet of hij het heeft gemerkt, ik kreeg er kippenvel van, zo lekker voelde het.
Ik vond het gezellig, gewoon, samen praten, een bijzonder biertje erbij, gewoon kunnen zeggen wat je wilt, ontspannen jezelf zijn. Dat is ook iets nieuws voor mij. Het smaakt naar meer.
Als mijn vader klaar is komt hij zijn studeerkamer uit. Hij heeft wat velletjes papier in zijn hand en zonder de kamer in te kijken loopt hij naar de keuken waar mijn moeder het vlees voor morgen aan het braden is.
“Is Thomas al thuis?” vraagt hij. “Ik ben klaar, als hij er naar kijkt, kan ik het straks nog afronden.”
“Hij is in de kamer gaan zitten lezen zodat je hem de preek zou kunnen geven als je klaar was.”
Ik hoor mijn vader ‘mooi’ zeggen en hij komt de kamer in.
“Dag Thomas, hier heb ik mijn preek. Fijn dat je er naar wilt kijken.”
“Natuurlijk, papa, geef maar hier.”
Hij geeft me de velletjes en ik ga naar mijn kamer. Dat verwacht mijn vader, zodat ik me kan concentreren. Ik neem een markeerstift en een velletje van een blocnote. Als ik een voorstel heb om de tekst te verbeteren, markeer ik dat. Ik zet er een nummertje bij en zet achter het nummertje op de bloknoot wat ik voorstel. Ik heb 10 opmerkingen. Het verhaal wordt er beter van.
Ik heb een keertje voorgesteld om mij het bestand te geven zodat ik het Word-document met wijzigingen bijhouden zou kunnen bewerken. Daar wilde hij niets van weten. Dan kon hij zijn originele tekst veel lastiger ernaast houden, was zijn redenering. Volgens mij weet hij niet wat ‘wijzigingen bijhouden’ in Word is.
Naar de inhoud kijk ik niet, die is zoals altijd streng en veroordelend. Het is mijn verhaal niet. Ik kijk alleen naar de tekst. Morgen onder de dienst, waar ik uiteraard bij moet zijn, hoor ik het wel. Ik zal na afloop met de hoogleraar en mijn ouders aan een tafeltje koffie moeten drinken. Ze zijn trots op mij en zullen zeker vertellen dat ik gemiddeld acht heb op gymnasium α. De hoogleraar zal wel willen weten wat ik volgend jaar ga studeren. Hij zal wel suggereren dat ik net als mijn vader theologie moet gaan studeren. Ik zal eerlijk toegeven dat ik het nog niet echt weet. Ik heb nog een jaar om te beslissen, toch?
Mijn gedachten dwalen weer af naar Wim. Ik wil snel weer bij hem langs. Jammer dat het alleen maar eenzijdig kan. Als we nog contact hebben kan dat over een jaar anders.
Wim vroeg me of ik op kamers wil om thuis weg te komen of vanwege een studie elders. Ik weet nog niet wat ik ga studeren, maar als het wat verder weg kan is het mij welkom. Ik denk dat ik me dan een stuk vrijer zal voelen.
Ik wil echt snel weer naar Wim. Hij doet me wat, merk ik als ik aan hem denk. Wanneer zou ik kunnen gaan? Volgende week zijn de lessen op school nog niet begonnen, dus het kan ook nog door de week. De week daarna begint het gewone leven weer.
Ik moet eens nadenken over een geschikt moment. Op zaterdag werk ik meestal bij de Jumbo. De zondag hoef ik niet te proberen, dan hoor ik thuis te zijn, dus maar een avond. Meteen na het eten, misschien kan ik het rekken tot een uur of negen. Moet ik nog wel een goede reden verzinnen. Vervelend, dat ik alles moet verantwoorden, ik ben per slot van rekening 18 jaar.
Morgen een berichtje naar Wim sturen.
Als ik de volgende morgen wakker word, denk ik meteen aan Wim. Ik worstel me door de zondag heen, zoals elke zondag. Met de hoogleraar uit Kampen gaat het precies zoals ik had bedacht. Hij blijft zelfs ‘s middags bij ons eten. Ik zoek na het eten mijn kamer op. De hoogleraar vertrekt met mijn vader naar zijn werkkamer.
Ik bericht Wim dat ik graag wil komen en dat ik geen idee heb wanneer hij kan. Ik werk op dinsdagmiddag/avond en op donderdagmiddag/avond en zaterdag vanaf 12.30 tot sluitingstijd bij de Jumbo. De andere dagen kan ik. Na het eten, vanaf 6 uur, tot de tijd die ik kan bedingen. De zondag is niet bespreekbaar, helaas.
Ik verzend het sms-bericht en wacht af.