Te krap (deel 5)
'Heb je honger?' vroeg ik Noah bij mij thuis.
'Ik heb al de hele dag honger.'
Hij kuste me demonstratief op de mond.
'Je bent stout. Wil je eerst het hoofdgerecht en daarna het dessert of omgekeerd?'
'Wat is het hoofdgerecht en wat het dessert?'
'Goeie vraag.'
Ik negeerde zijn plagerijen en legde de vis in de pan. De microgolfoven verwarmde de ratatouille.
Een fles wijn hoorde er bij. Noah wilde ik het helemaal naar zijn zin maken.
Het deed me deugd hem gretig te zien eten.
'Heeft het je goed gesmaakt?
'Het smaakt naar nog.'
'Het spijt me. We hebben alles opgegeten. Volgende keer moet ik dus wat meer maken.'
'Maar neen. Er is natuurlijk dessert op komst.'
'Wat heb jij gegeten vandaag? Je bent zo dubbelzinnig als wat. Ik geef toe dat het aanstekelijk werkt.'
'Aanstekelijk. Daar zit stekel in. Mijn stekel heeft een voorraad gif voor jou bestemd.'
'Je wordt gevaarlijk. Ik ga die onschadelijk moeten maken.'
'Je bent toch zeker dat je dit wil? Ik wil niets forceren.'
Noah gedroeg zich heel ondernemend en ondeugend vandaag.
'Ik denk dat een groot deel van de puzzel al gelegd is.'
'Het volgende te leggen stukje zal dus gemakkelijk passen.'
Ik leidde hem recht van tafel naar de douche.
'We gingen na de wedstrijd toch al douchen.'
'En dan? Is dat een probleem? Ik wil je uit de kleren.' zei ik.
Resoluut greep hij met beide handen mijn bermuda langs opzij.
'Dat gaat niet. Eerst de knoop losmaken.'
Dat commando voerde hij onmiddellijk uit.
'Ik denk dat...' Ik kon mijn zin niet afmaken omdat hij intussen een kus op m'n lippen drukte. Zijn begerige tong gaf ik toegang.
Ik duwde hem snel weer wat van me af. 'Ik denk dat je erg gulzig bent.'
'Te gulzig?'
Ik zweeg maar gaf Noah lik op stuk door ook zijn broek neer te halen.
Gefascineerd keek ik toe hoe zijn lid voor de dag kwam en zich ontplooide waar ik op mijn beurt des te harder van werd.
'Kom we gaan gezellig douchen.'
We trokken geen kleding meer aan om ons te verplaatsen naar mijn slaapkamer.
Het kon geen zicht zijn om ons achter elkaar in die naakte, glorieuze toestand de trap op te zien lopen. Het voelde uitdagend.
'Ben ik te gulzig?' vroeg Noah opnieuw. 'Maar je hebt de lakens al netjes naar achter gevouwen en handdoekjes gelegd.'
'Wat had je anders verwacht? Dat het platonisch ging blijven? Gek hoe potsierlijk we hier staan.'
'Sierlijk of potsierlijk?'
'Het voelt nog steeds een beetje raar. Dat zal wel wennen. We waren nogal onhandig vorige keer.'
'Oefening baart kunst.'
Noah liet zich heel gemakkelijk op het bed trekken. Heel bloot was onze erectie zo zonder protectie van lakens. We lagen daarna lang in elkaars armen. Hij was heerlijk zacht om aan te voelen.
Overvloedig streelde ik hem. Hij stak zelf vurig van wal. Hongerig gleden zijn handen over mijn huid en knijpend kneedde hij mijn spieren.
Ik had een tijd het gevoel dat ik hem wilde troosten. De droevige geschiedenis van zijn broer zat in mijn hoofd de hele namiddag.
Ik denk dat Noah in een meer uitgelaten stemming verkeerde. De mijne werd getemperd, onder de indruk geraakt van zijn verlies .
'Je was zacht.' zei Noah. 'Je had niet de heftigheid van een ram.'
'Had je dat liever gehad?'
'Dat denk ik niet. Ik ben helemaal zen nu.'
'Dus deed ik het goed? Ik weet nog niet helemaal wat ik moet doen, wat je het liefst hebt. Of ik me moet inhouden of niet.'
'Het heeft toch geen belang om het goed te doen. Voor mij is het ook nieuw hoor. Ik heb al een oog op jou sinds ik ben komen handballen. We hebben het papier van een cadeautje gehaald waarvan we wisten wat er in zat. Ik ben blij dat de verpakking er eindelijk af is.'
'Je hebt gelijk. Ik wil niet te veel nadenken over wat wel en wat niet. Het is geen manie die vertrekt van tussen mijn benen. Het zit dieper.'
'Het is iets van ons tweeën. We doen wat we allebei willen, niets minder en niets meer. Dus laten we zwijgen en stoppen met evalueren en blabla verkondigen.'
Noah stond op, mij in bed achter latend. Ik volgde even later de trap af... Hij was in de badkamer om zich op te frissen toen ik beneden kwam.
Hij glimlachte me via de spiegel aankijkend. 'Waar of niet!'
'Niet erg romantisch om er zo vandoor gaan maar wel waar wat je zei.'
Het gaf minder onzekerheid bij de seks niet te moeten opboksen tegen partners die reeds de revue gepasseerd waren. We hadden elkaar niets te bewijzen. Ik was ouder dat zeker maar ik was even onervaren en daarom gelijkwaardig. Noah was zo volwassen en stabiel als maar zijn kon. Het enige jaren ouder zijn, gaf me het zelfvertrouwen waaraan het me vroeger soms ontbrak.
Veel tijd samen doorbrengen en verhelderende gesprekken hebben, maakt de lucht blauw.
We waren inmiddels een paar maanden verder.
Hij bleef graag slapen in het weekend. Het voelde als vanzelfsprekend aan. Ik was gewend geraakt aan zijn lichaam en had geleerd wat we beiden apprecieerden. Hij vroeg me enkele malen of ik het niet te frequent vond. Hij worstelde er blijkbaar mee om de maat te vinden. Ik had er zelf over nagedacht. Het voelde oké want er was wederzijds respect. Ik vond Noah erg aantrekkelijk en was verliefd. Dat mocht royaal in daden omgezet worden.
Door alles met elkaar te bespreken, bleef de lucht helder ondanks onze beider soms nog verborgen gebreken.
Ik had hem gemist toen hij met z'n ouders op vakantie ging. Zelf ging ik met een collega begin september omdat de vakantieplannen lang vooraf gemaakt waren.
'Moet ik jaloers zijn?' vroeg Noah.
'Een beetje maar zo weinig mogelijk.'
'Ik vertrouw je. Een beetje jaloers moet ik zijn, omdat ik je graag zie.'
We hielden dagelijks contact en ik stuurde veel foto's door om hem te laten meegenieten.
Soms had ik de indruk dat ik meer met Noah op vakantie was dan met mijn bevriende collega omdat ik voortdurend met hem in mijn hoofd zat.
Het begin van het handbalseizoen was een nieuwe mijlpaal.
Het stond als een paal boven water dat we onze relatie gingen aankondigingen aan de ploeg.
Voor mij hing daar een coming-out aan vast.
'Voor mij is het gemakkelijker om het ze te vertellen.' vond Noah. We spraken af dat hij het woord ging voeren.
We lieten voor de aanvang van de eerste training iedereen over zijn vakantiebelevenissen praten.
Noah vond het moment geschikt tijdens een korte pauze en vroeg de aandacht.
'Ik heb een vriend.' kondigde hij aan zonder mijn naam te noemen. Daarna bleef hij vaag door te stellen dat hij hem een jaartje geleden had leren kennen.
Ik stond geparkeerd op enkele meters afstand. Impulsief, wat ik zelden was, stapte ik op hem af en nam hem in mijn armen.
Er kwam applaus en dat deed deugd. Het meest pakte me de ontroering in de ogen van Noah. Hij hield de tranen binnen zijn oogleden.
De mannen waren uitbundig bij het begin van het seizoen en heel plagerig. Er werd gegrapt en gegrold zoals het hoort bij mannen onder elkaar.
Het kon niet anders dan dat ze bij het douchen vroegen of ze ons meer privacy moesten geven en zo.
Bij het verlaten van de zaal fluisterde Noah me discreet iets toe maar de boodschap was wel direct: 'Ik ga met je mee naar huis. Ik wil met je vrijen.'
'Eerst nog mee wat gaan drinken?'
'Natuurlijk.'
Niemand van de handbal vrienden had iets in de mot gehad over ons. 'Zo geraak je dan toch nog van straat.' merkte Jan op.
'We moeten enkel Kevin nog aan een lief helpen.' reageerde ik.
We waren de eersten om het café te verlaten. Er stond iets op onze agenda. We fietsen naast elkaar naar me thuis.
'Weet je dat je me heel blij hebt gemaakt?'
'Jij maakt me ook gelukkig hoor.'
'Ik stond net op het punt ze vertellen dat jij die uitverkorene was toen je me ineens kwam omhelzen. Ik ben fier op je.'
'Ze hebben het goed opgevat.'
'Wat had je anders verwacht. Je kent ze al zo lang en je zit zo goed in de groep dat het vanzelfsprekend is dat ze het goed opvatten.'
Het was een korte afstand fietsen.
'Mijn stekel komt in opstand. Dat fietst oncomfortabel.'
'Hou je manieren eens. Is het zo erg met je gesteld?'
Sinds onze horoscoop te sprake kwam, gebruikte hij dat woord.
'Je hebt soms te veel energie maar ik weet hoe ik je klein kan krijgen.'
' Je hebt me vanavond in de stemming gebracht dat ik vreselijk naar je verlang.'
'Welkom.' gebaarde ik hem met een zwierig middeleeuws gebaar naar binnen.
De geste was overdreven want ik loodste hem de garage in om zijn fiets te stallen.
'Kom binnen. Ik ben even vrolijk als jij op deze hoogdag. Ik zie je graag.'
Noah was stil geworden. Er was iets met zijn gedrag.
'Wat is er?'
'We moeten werken morgen. Het is een weekdag. Even stoom komen aflaten is niet de bedoeling. Ik ben weer eens te vrijpostig en te wild geweest... zoals altijd. Ik ben altijd te.'
'Van die uitbundigheid van jou, wil ik graag zelf meer hebben. Voor ik je kende was ik tevreden. Te tevreden. Ik begon me een grijze muis te vinden. Nu ben ik gelukkig. Je steekt me aan met je enthousiasme. Zo ben je. Op die manier speel je ook handbal.'
'Misschien ga ik beter naar huis. We zien elkaar toch in het weekend. Helemaal losgeslagen ben ik. Zou je het een afknapper vinden als ik toch naar huis ga? Ik ben te impulsief geweest. Ik heb je gedwongen met je mee te gaan.'
'Impulsief ben je niet en er bestaat geen dwang tussen ons. Het is een speciale avond. Een keer minder slaap kunnen we aan.
Je bent nu bij me binnen en hebt me te warm gemaakt om terug te krabbelen. Ach ja, ik zou mezelf wel verder kunnen helpen. Het is niet onoverkomelijk. Jij kiest. Het is simpel: Ofwel ga je naar huis, ofwel blijf je slapen. Verwittig dan het thuisfront dat je bij mij blijft.'
Noah stuurde een berichtje naar zijn ouders die, waarschijnlijk wat wrevelig, antwoordden dat ze al sliepen.
'Ik weet best wat je met losgeslagen bedoelt. Ik ben het ook. Het is een te sterk woord. We hoeven geen remmingen naar elkaar te hebben.' vervolgde ik.
Alles was gemakkelijker geworden. Ik trok hem tegen me aan. Een onvergetelijke dag als deze hoorde afgesloten te worden met een speciale nacht.
'Ik ben heel blij voor jou, voor ons... dat je uit de kast bent.' zei Noah.
Pas later zou ik beseffen dat ik die avond niet alléén naar buiten was gekomen. Ik mocht mezelf niet centraal stellen.
Het was de bevestiging aan de groep dat Noah en ik een relatie hadden. Dat was minstens even belangrijk.
Intussen had ik weer last gekregen van te...