EEN FLUISTERND HART

[Lucky Eye]

hoi Wimmie!

Bedankt voor je nieuwe reactie!

Dat je me "Lucky" noemt is natuurlijk prima. Je bent niet de eerste die de "achternaam" achterwege laat.

Dat je parallellen ontdekt met 'Blanco' zou heel goed kunnen. Zelf heb ik dat niet zo 1-2-3 in het hoofd. Blijft natuurlijk wel dat ik veel schrijf vanuit mezelf en dat bepaalde dingen door mij soms meegenomen worden. En ... als die in dat verhaal ook stonden ... ik nog weinig veranderd ben in de loop der jaren.

Dat mijn verhalen soms verrassend kunnen zijn, is een opmerking die voor mij alleen maar goed kan zijn .

Groeten,
Lucky Eye

[Sjack013]

Ik schaam me diep, Lucky Eye.
Gisterenavond keek ik toevallig weer op dit forum en zag dat ik liefst 6 hoofdstukken achterliep. Ik was bij hoofdstuk 4 gebleven en nu zag ik hoofdstuk 10 staan. En dat bij mijn favoriete schrijver. Ouderdom of gewoon te druk met andere zaken? Ik weet het niet. Enfin vandaag alleen maar bijlezen, dus.
Ja, jou vertellen dat dit een heerlijk leesverhaal is, is een open deur intrappen. Tot nu toe overwegend lieve karakters. Dat zal wel niet zo blijven. Zelfs André loopt zijn pik niet achterna. Marco en Stef zijn schatjes die nog alles moeten ontdekken. Heerlijk zo'n coming out verhaal. De titel "een fluisterend hart" heeft toch iets mysteries, vind ik. Ik denk dat we nog niet alle personages kennen van dit verhaal.
Misschien is Remi de dwarsligger? Nou ja, dit zijn geen vragen, maar hersenspinsels van mij. Het zorgt wel ervoor dat ik een nieuw voornemen heb: elke zaterdag reikhalzend uitkijken naar het vervolg.
In blije afwachting,

Sjack

[Lucky Eye]

Hoi Sjack!

Je schamen is absoluut niet nodig, Sjack! Ik ben degene die op een gegeven moment besloten heeft om twee hoofdstukken tegelijkertijd te gaan plaatsen. En ja ... als je dan een paar zaterdagen niet gekeken hebt (om welke reden dan ook) dan lig je snel achter.

Ben heel bij met je complimenten. Dat het een "heerlijk leesverhaal" is, vind ik heel mooi gezegd. Dat is vaak het meest moeilijk voor mij bij het creëren van een verhaal. Hoe zorg ik ervoor dat het niet al te statisch wordt.
André loopt zijn pik niet achterna, omdat hij op dat moment koos voor een andere waarde: geborgenheid. Hij was zich er - bij afwezigheid van Grace - van bewust dat hij het thuis voor Marc moest zijn.
Het is inderdaad een coming out verhaal zonder (tot nu toe) problemen.
Dat de titel iets mysterieus heeft, vind ik wel mooi. Zo blijft het voor jou (en de andere lezers) raden naar wat het betekent. Met de titel - zo je wellicht wel weet - heb ik vaak enorm veel moeite. Heel lang blijft het verhaal alleen maar voorzien van een nummer. Bij dit verhaal was dat anders, maar ... dat leg ik later wel uit.

Of Remi nog een rol gaat spelen? Tja ... ook dat laat ik in het midden.

Heel erg bedankt voor je reactie, Sjack!

Groeten,
Lucky Eye

[Wimmie]

Hey Lucky,
Vier afleveringen heb ik nu weer gelezen. Marc en Stefan zijn twee verhipt volwassen jongvolwassenen. Die nog heel veel moeten ontdekken. Ik vind het prachtig zoals je dat beschrijft. De dialogen die je geeft zijn daar heel plastisch voor. Wat Marc betreft durf ik te zeggen dat hij heel wat volwassener is als minimaal één direct gezinslid.... Jammer dat hij het wat zijn directe familie betreft deels niet, maar deels ook heel erg goed getroffen heeft. En zo weet hij toch heel goede vrienden om zich heen te verzamelen. Het wordt nu tijd voor de vakantie met Stefan, niet als goede vrienden maar eindelijk als meer dan vrienden! Je houdt het spannend, want daar in Zuid-Limburg zal toch het nodige gebeuren en het moet nog steeds. Ik ben blij dat ik inmiddels gemerkt heb dat je net zo matineus bent als ik........ Bedankt weer voor deze 4 afleveringen. Ik wacht vol spanning op het vervolg.

[Lucky Eye]

Hoi Wimmie!

Bedankt voor je reactie op de laatste hoofdstukken van 'Een fluisterend hart'.

Zag tot mijn schrik nu pas dat ik in deze "discussie" een tikfout in het onderwerp heb staan. Er staat "FLUISTERND" i.p.v. "FLUISTEREND". Ach ... een spoortje van dialect (dat ik niet echt spreek) wellicht waarbij ik gewend ben de laatste klanken af te knijpen
Nee, gewoon een tikfout. En ... het kan heel goed zijn dat die in het verhaal ook nog staan. Ik controleer en controleer ... maar ik heb ze er vast niet allemaal uitgehaald.

Terug naar jouw reactie. Op de één of andere manier lukt het me steeds weer om jongvolwassenen - want die zijn vaak de hoofdpersonen in mijn verhalen - aardig volwassen neer te zetten. Geen wonder vaak, want ze hebben de nodige bagage. En die "last", want zo kun je het ook noemen, zorgt ervoor dat ze vaak anders in het leven staan dan leeftijdgenoten.

Tijd voor de vakantie in Zuid-Limburg inderdaad, maar ... of dat gaat zoals verwacht, is natuurlijk de vraag. Ergens zal ik toch eens naar de kern van dit verhaal toe moeten.

Het mooie van een vervolgverhaal, vind ik en vele lezers met mij, is de spanning. Het iedere keer weer moeten wachten op een vervolg. Sommige lezers vinden dat helemaal niets! Wachten liever tot alle hoofdstukken online gezet zijn en lezen dan alles achter elkaar. Een soort van wat men tegenwoordig ook met series op Netflix (en dergelijke, mij onbekende fenomenen) doet. Er schijnt zelfs een werkwoord voor te zijn.
Voor beide manieren van lezen is iets te zeggen.
Wel zeg ik er meestal bij - nu nog niet gedaan volgens mij - dat zij die wekelijks lezen niet moeten denken dat ik per week twee hoofdstukken schrijf en dat mijn verhalen dus interactief zijn, dat ik bijvoorbeeld met reacties van lezers nog iets kan doen. Mijn verhalen zijn helemaal af - grotendeels, uitzonderingen daargelaten - als ik het eerste hoofdstuk publiceer.

Zaterdag op naar Zuid-Limburg en kijken wat er verder gaat gebeuren!

Groeten,
Lucky Eye

[Wimmie]

Dag Lucky,
Omdat ik wist dat je behoorlijk vroeg plaatst, keek om om 7 uur vanmorgen maar meteen even of ik al een vervolg kon lezen. En ja. Gelukkig. Ik had al een beetje verwacht dat het naar het Zinkviooltje zou gaan wat anders zou worden. Maar deze wending (met de auto gebracht worden en daar geen tent maar een huisje) was toch weer een verrassing. Het blijft me boeien, de jongens die jij neerzet. Serieus, herkenbare problemen, daarmee worstelend. En wat ik boeiend aan jouw manier van vertellen vind is het werken met gesprekken en discussies die best veel pagina's vullen maar nooit vervelen. En je stijl: soms grappig en tegelijk informatief (“Je ruikt naar mij en de schuur”) en soms heel serieus en even informatief:
"Ik wilde … en dat was nog veel belangrijker … normaal zijn, geen problemen hebben."
"En ik wil niet dat anderen verdriet om mij hebben!"
"… ik kan praten wat ik wil. Ik kan je dingen aanraden, maar … jij zult dingen moeten doen. Ik kan je op een spoor zetten, maar jij bent de enige die iets kan gaan doen."
"Je problemen gaan niet zomaar weg. Ook niet als je continue een glimlach op je gezicht tovert, of als je jezelf voorhoudt dat je er wel overheen zult groeien, dat het zal slijten mettertijd."
"Het is aan hem om dingen uit te leggen, Marc. En het is goed dat hij dat gaat doen."
"Dat moest dan al heel erg lang zijn, bedacht ik me terwijl ik de leeftijd van de man probeerde in te schatten; iets dat mislukte."
"Ik had me overgegeven aan dat wat er was en wat zou gaan komen en alles had goed gevoeld. Heerlijk!"

Ik hoop dat het Marc lukt twee weken zijn problemen naar de achtergrond te houden. Maar de laatste zin die ik boven citeerde doet mij hopen dat het hem met hulp van Stef lukt, al zullen er nog wel wat verrassingen opduiken!
Bedankt voor deel 13 en 14.

[Lucky Eye]

Hoi Wimmie!

Je was er op tijd bij! Bij mijn eerdere reactie helemaal vergeten te reageren op jouw opmerking dat ik "matineus" ben.

Je hebt in dat laatste helemaal gelijk. Opstaan tussen 05.00 en 06.00 uur is voor mij heel normaal. Met de overgang van zomer- naar wintertijd heb ik altijd een probleem: ineens een uur eerder wakker! In voorgaande jaren loste zich dat altijd binnen een week à tien dagen op. Dit jaar dus helaas niet. Nog steeds is mijn biologische klok in de war. Als ik wakker ben, ga ik eruit. En de laatste weken dus erg vroeg. De klok op deze site is volgens mij niet helemaal juist. Er staat dat ik deze hoofdstukken iets voor 07.00 uur geplaatst heb, maar het was toch echt een uur eerder.

Gesprekken en discussies zijn wezenlijk in mijn verhalen. Sjack013 merkte dat eerder ook al op. Dat onderdeel is in bijna al mijn verhalen veel meer aanwezig dan bijvoorbeeld de omschrijving van de omgeving of de beschrijving van de personen zelf. In die verslagen van gesprekken vind je ook vaak een verwijzing naar iets dat nog zal gaan komen. Je stipt er in elk geval één aan.

Er zal vast nog wel ergens een verrassing opduiken, Wimmie!

Heel erg bedankt voor je nieuwe reactie!

Groeten,
Lucky Eye

[Sjack013]

Hoi Lucky Eye,
Na 4 hoofdstukken eindelijk de tijd gehad om te lezen en om te reageren. In die zin ben ik blij dat jij de enige ben die een verhaal plaatst, anders zou ik het niet meer weten!!!
Enfin, inhoudelijk. Hoofdstuk 11 vond ik aan de lange kant. Wellicht was dit nodig om het een en ander voor te koken, denk ik. Het gesprek met Han vond ik leuk om te lezen. Marc duidelijk in de rol als grote broer. En de woorden van Stef zijn uit mijn hart gegrepen. Als er iets is, moet je praten, praten en nog eens praten. Uit mijn verleden als hulpverlener weet ik hoe belangrijk dat is. Al pratende ontdek je zelf oplossingen voor jouw problemen. Ook in de opvoeding is dit een goede raadgever. Niet met de deuren slaan of kwaad weglopen, maar je mond opendoen en duidelijk maken wat je dwars zit.
Het telefoongesprek met Remi verbaasde mij. Zo leerde ik Remi van de andere kant kennen. Iemand die zich kwetsbaar opstelt. Wie had dat verwacht? Ik zeker nog niet. Een verwijzing naar Ruben en alles wordt op gang gebracht. Dat je na zo'n gesprek niet meteen kunt slapen, is logisch. Je hersenen moeten het een en ander nog verwerken. en als je gaat piekeren, dan komt alles naar boven. Heel herkenbaar.
Het fietsen naar Limburg wordt auto rijden in de regen. De verliefdheid van de schrijver komt naar boven als hij over Limburg begint. Alle geuren en kleuren worden dan benoemd. Zozeer dat je jezelf in die auto waant. Weer voortreffelijk beschreven. Ook hebben we kennis gemaakt met Riet en Jan. Ik heb het gevoel dat we die twee nog wel terug zullen zien in het verhaal.

Bedankt voor het plaatsen,

Sjack

[Lucky Eye]

Hoi Sjack!

Bedankt voor je reactie!

Praten is inderdaad enorm belangrijk, maar ... wordt vaak vergeten, of pas erg laat toegepast.

Mijn hoofdstukken hebben altijd een verschillende lengte. Er zijn schrijvers die hun hoofdstukken prima binnen een bepaald aantal woorden/pagina's kunnen houden, maar bij mij lukt dat nooit. Een hoofdstuk is voor mij een beschrijving van een bepaald iets, of een bepaalde tijdsduur. En ja ... daar heb ik soms meer woorden voor nodig dan een andere keer.

De figuur van Remi zit anders in elkaar dan Marc op het eerste gezicht vermoedde. En eigenlijk geldt dat voor ons allemaal. We kijken naar datgene wat een ander laat zien, van een ander zichtbaar is. Daar achter kan echter nog een hele wereld schuil gaan, waar niemand weet van heeft. In het geval van Remi ook. Iedereen wist waarschijnlijk dat hij een verhouding had met iemand die duidelijk ouder was. Maar ... dat andere ... dat was niet bekend. Bij niemand.

Eerder schreef ik in reactie op iets dat Wimmie schreef het volgende: ″… Dat onderdeel [dialogen en gesprekken] is in bijna al mijn verhalen veel meer aanwezig dan bijvoorbeeld de omschrijving van de omgeving of de beschrijving van de personen zelf...″ Blijkt toch niet helemaal juist dus. Zodra ik het over Limburg heb, wordt dat anders .

Riet en Jan krijg je inderdaad nog terug te zien, Sjack!

Het plaatsen van mijn verhalen doe ik altijd met veel plezier!

Groeten,
Lucky Eye

[Sjack013]

Vandaag dacht ik er wel aan en ben zelfs de eerste die reageer!
Hoofdstuk 6 was zo ingrijpend dat ik alweer vergeten was waar hoofdstuk 5 over ging. Even terug scrollen. (Ja, ook ik sla de verhalen van Lucky Eye op)
Geëxperimenteer met sex. Zo herkenbaar. Ik denk dat iedereen dit meegemaakt heeft. En toen viel de naam van Alex. Wie was dat ook alweer? een ex-vriendje van Mark? Het woordje relatie verbeteren ondersteunde dat gevoel. Maar gaandeweg ontdekte ik dat het over zijn broer ging. (Ja, ik begin ouderdomsverschijnselen te krijgen.) De ontploffing was te verwachten en zijn vlucht naar buiten ook. Allemaal heel logisch.
Hoofdstuk 17 was het gesprek met Riet. Volgens mij is zij ook een hulpverleenster (geweest). Heel herkenbare aanpak en woordkeuze.
En inderdaad, met een vreemde praten is vaak gemakkelijker dat met familie of vriend(en).
Toch blijf ik weer met vragen achter. Wat mankeert Alex. Welke ziekte heeft hij? Hoe urgent is het gesprek? Kan het na de vakantie of is er haast bij? Omdat Grace gekomen is, vrees ik het laatste. Uiteraard is Stef bij dat gesprek, maar geldt dat ook voor Grace en Lucy?
Sommige antwoorden zullen wel in het volgend hoofdstuk staan, hoop ik.
Enfin Lucky Eye, nu weet je hoe de hoofdstukken bij mij zijn overgekomen.
Ontzettend bedankt voor het plaatsen,
Groetjes,

Sjack