de Danser hfdst. 21 (slot)

[dkz09]

“Schat, waar heb je de luiers ook alweer neergelegd”, vraagt Rick.
“Kijk onder de commode … waar ze van het begin af aan al liggen”, antwoordt Sander, die de kinderkamer binnen gerold komt.
“Zullen we de luiers maar op twee plekken opbergen … Anders ben ik bang dat dit hummeltje van de commode valt”, zegt Rick, terwijl hij een luier probeert te pakken.
“Wacht, ik pak er wel eentje voor je … En leg straks maar wat luiers op de plek neer, waar jij dat handig vind”, merkt Sander tussendoor op, terwijl hij een luier aangeeft.
“Maar hoe doe jij dat dan?”, vraagt Rick.
“Nou ik zit in mijn rolstoel … Dus ik kan hem vasthouden met één hand terwijl ik met mijn andere hand een luier pak en tegelijk hem niet uit het oog verlies”, lacht Sander terwijl hij toekijkt.
“Nou, die papa van jou speelt een beetje vals … Maar dat mag hij van mij”, glimlacht Rick, terwijl hij de kleine man op tilt en even knuffelt.
“Het blijft gewoon raar om nu ineens een papa te zijn”, zegt Sander terwijl hij de kleine kerel overneemt.
“Dat mag je zeggen … Maar één ding is zeker … Je bent een papa en dat blijft ook zo”, zegt Rick terwijl hij de boel netjes maakt en gelijk wat luiers op een voor hem handige plek legt.

*

Een paar weken later is het de grote dag van Anne en haar Tijn. Iedereen is uitgenodigd voor de bruiloft. Een maand geleden hadden ze ook allemaal een bruiloft. Toen van Christien en Stefan. Iedereen was toen ook helemaal in feeststemming. Net als vandaag. Sander en Rick zijn er uiteraard ook van de partij. Alleen zonder de kleine Jonas, want die is weer een nachtje uit logeren bij de ouders van Rick.

“Zeg Nienke, wanneer gaan jullie eens trouwen?”, vraagt Tijn.
“Voorlopig niet, we zijn druk met ons werk”, antwoordt Nienke beslist.
“Tijn, dat feestje kan je voorlopig vergeten!”, lacht Sander.
“Wie zegt, dat ik uit ben op een feestje? Maar alleen zij zijn nog niet getrouwd”, reageert Tijn vrolijk.
“We zijn nog maar net vier jaar samen … Waarvan we pas twee jaar samenwonen”, blijft Nienke kordaat.
“Jullie moeten niks over haasten … Ik heb voorlopig geen behoefte aan een bruiloft … Twee in iets meer dan een maand is me wel even te veel van het goede”, merkt Rick op.
“Dat is waar schat, ik heb er ook even meer dan genoeg van … Dus Nienke doe maar rustig aan”, valt Sander bij.
“Ach jongens wees maar gerust voorlopig trouwen Erica en ik nog lang niet”, antwoordt Nienke.
“Groot gelijk schat, we moeten het nog eens worden wie de ander vraagt”, lacht Erica.
“We laten het de toekomst vanzlef bepalen”, glimlacht Nienke.

Even later kijken Rick en Sander de rest toe, terwijl die dansen, en ze niet dat Jelle en zijn vriend Job hun kant komen oplopen. Want natuurlijk wil Jelle weten hoe het is met Sander en Rick. Maar hij is ook benieuwd waar de kleine Jonas is.

“Hallo, hoe is het?”, vraagt Jelle als hij bij zijn voormalige dansleraar staat.
“Hey Jelle, goed en met jou?”, vraagt Sander.
“Prima als altijd! Waar is jullie kleine man?”
“Bij mijn ouders en wie heb je meegenomen?”, vraagt Rick.
“Job, mijn lieve vriend”, zegt Jelle waarop Job de handen schudt van Sander en Rick.
“Waar ken je hem van en hoe lang zijn jullie al samen”, vraagt Sander.
“Schat, waarom moet jij altijd gelijk een kruisverhoor beginnen?”, lacht Rick.
“Dat doe ik niet … ik wil alleen alles weten”, lacht Sander.
“Maakt niet uit Rick … Ik ken Sander, hij heeft geen rust niet voordat hij alles weet”, reageert Jelle, “Maar om zijn vragen te beantwoorden … We hebben elkaar ontmoet tijdens onze studie en zijn al ruim drie en halfjaar samen … En gaan binnenkort samen wonen”, deelt Jelle vrolijk mee.
“Nou gefeliciteerd dan jullie allebei … Weet waar je aan begint … Want met een man samenwonen is geen feest”, lacht Rick.
“Wat zei je, schat”, vraagt Sander terwijl hij Rick in zijn zij poort.
“Niks, alleen hoe geweldig het is om samen te wonen”, reageert Rick snel terwijl hij met zijn hand over de plek wrijft waar Sander hem net een por gaf.
“Dan is het goed”, lacht Sander.
“Maar Jonas is bij jou ouders?”, vraagt Jelle dan.
“Ja bij mijn ouders, net als een maand geleden … Die kleine man heeft hier niks aan”, lacht Rick.
“Jammer, want Job is erg benieuwd naar jullie kleine”, zegt Jelle teleur gesteld.
“Liefje, het maakt niks uit … Een andere keer beter … En daarbij jij wilde die kleine graag zien”, lacht Job.
“Anders komen jullie een keer bij ons op bezoek”, stelt Rick voor.
“Dat zouden we leuk vinden”, reageert Jelle enthousiast.
“Wie zegt dat ik mee wil?”, lacht Job.
“Jij wou toch ook kinderen of niet”, reageert Jelle serieus.
“Lieverd, ik maak maar een geintje … Natuurlijk ga ik mee”, zegt Job en geeft zijn vriend een kus.
“Hoe oud is Jonas nu?”, vraagt Jelle.
“Zes maanden oud … Hij groeit als kool en we zijn gek op hem … Vooral Rick, want die gaat er altijd 's nachts uit als hij huilt”, verteld Sander trots.
“Dat lijkt mijn logisch”, merkt Jelle op en heeft gelijk spijt van zijn opmerking.
“Maakt niet uit … Want je hebt gelijk, voordat ik uit bed ben, zijn we soms vijf minuten verder … En daarbij verzorg ik hem zoveel mogelijk overdag … Hij gaat wel twee dagen naar een kinderdagverblijf … Zodat ik ook mijn dingen kan doen zonder elke drie minuten naar die kleine te rollen”, lacht Sander.
“Dat is wel slim”, lacht Jelle.
“Daarom zijn we zo gelukkig”, meldt Rick trots.
“Maar hoe gaat het verder met jou?”, vraagt Sander dan.
“Prima, mijn vader en ik hebben het goed … Hij staat zelfs te popelen om met de ouders van Job aan de slag te gaan in onze woning”, zegt Jelle stralend.
“Maar heb je in middels ook weer contact met je moeder”, vraagt Rick voorzichtig.
“Niet echt, ze is nog steeds met die eikel”, zegt Jelle en vraagt aan Sander, “En jij?”

*

“Schat, kan je me even helpen”, roept Sander.
“Ik kom er aan”, antwoord Rick; “Hier ben ik, wat kan ik voor de liefste man ter wereld doen?”
“Mijn broek”, antwoord Sander.
“Moet die uit”, vraagt Rick lachende.
“Wat denk je zelf?”
“Nee”, zegt Rick gespeeld teleur.
“Vanavond mag je hem helemaal uit doen”, stelt Sander hem gerust.
“Nou dan doe ik hem voor nu wel aan … Daarbij hadden we er geen tijd voor gehad … Je moeder staat zo voor de deur”, lacht Rick.
“Ja, het is wel gek dat ze hier op bezoek komt”, zegt Sander.
“Je vindt het toch nog steeds prima … Anders bel ik haar en zeg dat het niet doorgaat … Dat zal ze wel best begrijpen.”
“Hoeft niet, ooit moet de eerste keer zijn … Kan haar ook niet steeds blijven ontwijken en negeren”, zegt Sander.
“Als je maar weet dat ik altijd voor jou kies … En als ze vervelend wordt, gooi ik haar de deur uit”, zegt Rick met een lach op zijn gezicht.
“Daar hou ik je aan”, lacht Sander terug.

*

“Wat wonen jullie toch mooi”, zegt mevrouw Heidenbos als ze op de bank plaats neemt.
“Dank u wel, we wonen hier sinds een jaar of zes”, antwoordt Rick.
“Laat de U maar weg … Zeg gewoon jij of je.”
“Oké, ik zal mijn best doen … Wilt u … Wil je iets drinken”, herstelt Rick zich nog net op tijd.
“Ja, graag een kopje thee, alsjeblieft”, zegt mevrouw Heidenbos.
“Schat, wil jij ook wat drinken?”, vraagt Rick aan Sander.
“Doe mij ook maar een kop thee.”
“Dan ga ik even thee zetten”, zegt Rick en loopt naar de keuken.

Terwijl Rick in de keuken is voor de thee, valt er een ongemakkelijke stilte in de woonkamer. Zowel mevrouw Heidenbos als Sander weten niks te zeggen.
“Jullie wonen echt mooi”, verbreekt mevrouw Heidenbos.
“Dank je wel, dat zei je net ook al”, antwoord Sander.
“Oké, en hoe gaat het nu met jou?”
“Buiten het feit dat ik in een rolstoel zit gaat het goed … We zijn al ruim vijf en half jaar gelukkig getrouwd ... Miujn danslessen gaan super … Met dank aan Anne, die de lessen geeft … Maar we nemen altijd alles door en zelf geef ik al vijf jaar rolstoeldansles”, verteld Sander, “En met jou?”
“Gaat redelijk, na wat er is gebeurd toen … heb ik met Boudewijn gebroken … want van mijn kind blijft hij af … Ik heb er nog elke dag spijt van dat ik niet heb ingegrepen toen hij zo te keer ging … Sander. het spijt me echt dat ik niks deed ik was shock … Ik was gewoon versteend … Ook snapte ik dat je het contact verbrak met mij verbrak … Al vond ik dat niet fijn … Ik heb maar één zoon en die was ik kwijt … Ik voelde me alleen … Na een tijdje kwam ik er achter waar je woonde en werkte … Ik wilde gewoon mijn zoon terug … Je alles uit leggen … Maar ik snapte na mijn bezoek in de dansruimte dat je echt geen contact wilde … Toen ik van Dennis hoorde van je ongeluk, wilde ik je bezoeken … Maar je vader raadde dat af … Hij heeft mij steeds op de hoogte gehouden … Ook heeft hij mijn toen uitgenodigd voor de dansshow … Ik kwam, maar moest me wel aan een aantal voorwaarden houden … Zo mocht ik in de pauze niet beneden komen in foyer en na afloop moest ik ook gelijk weg … Ik heb het huwelijks aanzoek gezien en wat was ik ontroerd … Vond het ook moeilijk en jammer dat ik er niet bij mocht zijn op jullie grote dag”, verteld mevrouw Heidenbos snikkend.
“Daar kan niks meer aan veranderd worden”, zegt Sander een beetje boos.
“Dat weet ik maar al te goed … En zoals ik net zei; Ik heb er spijt van wat er toen is gebeurd … Hopelijk kun je het me vergeven en me weer toe laten in je leven?”
“Ach ja, zal ik die klootzak ook maar gelijk vergeten die mij toen zo in elkaar...”
“Sander, zo kan die ook wel weer … Je moeder bedoelt het niet zo … Ze legt toch net uit, waarom het zo gelopen is”, zegt Rick kalm tegen Sander die gelijk zijn ogen afwendt, “Waarom heb je haar sowieso uitgenodigd … Om alleen maar ruzie te maken … Ik dacht dat je weer een band wilde opbouwen met haar”.
Ondertussen zet Rick de thee neer.
“Sorry, mama hij heeft gelijk … Ik wil graag weer een band opbouwen met jou … Helaas kan ik de tijd niet meer terug draaien … Zodat jij onze grote dag kan meemaken … Maar ik wil je wel graag terug in mijn leven laten … Beter gezegd ons leven”, zegt Sander emotioneel.
“O, lieverd ik zou niks liever willen … Ik weet ook dat het niet van het ene op de andere dag goed zit tussen ons … De tijd zal ons wel zeggen wanneer dat zo is”, besluit mevrouw Heidenbos.
“Er is genoeg tijd mama … We gaan niet te gehaast zijn”, zegt Sander glimlachend.

Dan gaat de deurbel. Sander en Rick kijken elkaar lachend aan. Mevrouw Heidenbos ziet dat en vraagt wat er is.
“We willen je graag aan iemand voorstellen”, zegt Sander lachend terwijl Rick naar de deur loopt.
“Nou maken jullie me nieuwsgierig”, zegt mevrouw Heidenbos.
“Nou wat een verrassing … Leuk je hier te zien Tilly”, begroet Dennis zijn ex-vrouw terwijl Sander naar de gang rolt.
“Insgelijk, maar wat brengt jou hier”, vraagt Tilly.
“Ik kwam iets terug brengen”, antwoord Dennis.
“Wat dan?”
“Nou schoonmama, om dit terug te brengen”, zegt Rick, die de kamer inloopt en opzij gaat voor Sander.
“Mama, mag ik voorstellen aan je kleinzoon Jonas?”, zegt Sander als hij de kamer inrolt.
“O, wat ben ik ontroerd en wat een schatje … O, echt ik heb er geen woorden voor … Wat ben ik blij voor jullie … Kom hier, zodat ik jullie een zoen kan geven”, zegt Tilly.

*

Lieve mama,

Er is veel gebeurd in de laatste jaren. We hebben het niet altijd gemakkelijk gehad en jaren geen contact gehad. Maar ik liet op een gevend moment toe in ons leven. Het leven van mijn, Rick, Jonas en Emilie. Je was er vanaf dat moment voor ons. Alles uit het verleden hebben we achter ons gelaten en hebben ons gericht op de toekomst. Waar jij maar veertien jaar deel van hebben mogen maken. Helaas heb je de strijd verloren tegen deze nare ziekte. Maar we waren er voor jou. Hebben je gesteund zover we dat konden. Toen het contact weer werd hersteld zei je dat je maar één zoon had en die kwijt was. Maar die had je weer terug. Ik was ooit mijn moeder kwijt en had haar weer terug. Nu ben ik je weer kwijt. Maar je leeft voort in mijn hoofd, gedachte en hart.

Mama ik mis jou en zal altijd van je blijven houden.

Liefs Sander, Rick, Jonas & Emilie

Na deze woorden gooide Sander een hand aarde op de kist.