Hoi allemaal,
Jongens, nogmaals bedankt voor al jullie reacties en ook voor jullie goede wensen. Terugkijkend op de afgelopen maanden kom ik tot de conclusie dat er een hoop veranderd is sinds ik het besluit naam het eerste deel van Geloof, hoop & liefde te publiceren. Doodeng, die eerste keer. Gek, hoe dat veranderd is. Ik ben me hier thuis gaan voelen en publiceren werd al snel iets volkomen normaals. En dat, lieve mensen, kwam door jullie. Door al jullie leuke, lieve, meelevende, kritische en soms felle reacties. Al die dingen bij elkaar hebben me zelfvertrouwen gegeven. Om te schrijven, om te publiceren maar ook zeker om alles wat er tot nu toe in mijn leven is gebeurd, te accepteren, een plekje te geven en vooral, er trots op te zijn. Ik heb kanten van mezelf ontdekt waarvan ik niet wist dat ze er waren en daar ben ik erg blij mee.
@ Sjack: Hans schrijft gewoon vrolijk verder hoor (zie 'VERVOLG Donkere dagen') en ook onze nieuwe schrijver Jeroen, timmert flink aan de weg met 'Een nieuw begin'. Je hoeft je dus nog niet te vervelen. En wie weet, plopt er zomaar ineens weer een idee voor een verhaal(tje) in mijn of Nicolas' hoofd. Voor nu moet ik even gas terugnemen, maar denk maar niet dat je niks meer van me hoort... I'll be back!
@ Oliver: Samen met Nicolas een verhaal maken was echt vreselijk leuk. Nadeel was wel dat het ons de hele dag door, op de vreemdste momenten, bezighield. Ook wel weer grappig trouwens...
@ Hans: Ik blijf je volgen, kerel. Maak er wat moois van! Liefst ook lekker lang, anders heeft Sjack straks niks meer te lezen...
Tot slot voor iedereen die het leuk vindt om te weten... Afgelopen vrijdag is de stiefouderadoptie van Thomas door Nicolas, goedgekeurd. Sinds een paar dagen heeft Thomas dus ook wettelijk gezien twee papa's en heeft Nicolas echt een zoon. Jullie hebben geen idee hoe blij ik daarmee ben!
Dikke knuffel voor jullie allemaal,
Michael
[i]**Als je alles loslaat, heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen**[/i]