Hoi Oliver!
Zoals altijd weet jij hoe je moet schrijven. Zodanig schrijven dat je je lezers geboeid houdt. En daarmee bedoel ik niet alleen een spannend moment op het eind zodat we willen weten hoe het verder gaat.
Ook gedurende het verhaal zijn er van dat soort momenten, volgens mij. Ik wil bijvoorbeeld heel graag weten hoe de vader nu werkelijk denkt over zijn gehandicapte zoon. Waarom hij daar zo'n moeite mee heeft naar het schijnt. Want als hij werkelijk het idee heeft dat hijzelf een mislukkeling is daardoor, misschien moet hij dan zelf eens in therapie gaan. Dingen gebeuren nou eenmaal in het leven.
Ook een zoon die op jongens valt is iets heel gewoons. Als vader heb je daar nou eenmaal geen invloed op. Laat het zijn zoals het is en geniet ervan als ouder!
Natuurlijk lees ik graag verder!
Groeten,
Lucky Eye