Zoals ik hierboven al schreef verwachtte ik een aantal reacties en die zijn ook gekomen.
De Torenvalk natuurlijk als eerste, met zijn scherpe blik
heeft hij meteen door dat 15-jarigen halve volwassenen zijn. Laat ik dat nou met hem eens zijn: halfwas. En wat past er nu bij zo’n jongen, die alle gevoelens – ook seksuele – voor de eerste keer beleeft? Betekent dat meteen dat ze ook volwassen zijn en dus alles doen en beleven op een manier die volwassenen ook doen en voelen?
En….eh, dat pubers een grote bek hebben en een gaaf taalgebruik wil nog niet zeggen dat ze ook volwassen zijn. Ik krijg het advies eens om me heen te kijken. Ja, ik zie weinig 15-jarige jongens hier in de buurt copuleren met andere knapen, dus ik hoor dat graag van iemand met een scherpe blik vanuit de hoogte, die dat echt goed weet.
Merkwaardig vind ik wel, dat onze Torenvalk het in de eerste twee zinnen heeft over gefronste wenkbrauwen en een minder enthousiaste reactie als anders. Laat dat nou herkenbaar zijn voor mij en ik heb een poging gewaagd om te onderzoeken waarom ik dat vind, maar jij Torenvalk laat het achterste van je tong niet zien, en vliegt maar snel weg in de argumentatie van het tijdsbeeld.
Ik vind het een groot compliment dat Peter uit Australië de moeite neemt om te reageren. Je geeft in feite een soortgelijke reactie als Torenvalk. Ik vraag me echter af of alles verklaard kan worden vanuit het argument “dat jongens en meisjes thans nu eenmaal veel meer volwassen denken en leven dan een generatie terug”. (Een beetje merkwaardig daarbij is wel, dat je zegt dat je je zo goed in Remco kunt verplaatsten, terwijl hij toch juist ook van een andere generatie is. Goed inlevingsvermogen dus
).
Dat gevoelens als teder, naïef en schuchter niet meer passen bij een jongen in ontwikkeling geloof ik eigenlijk niet. En ik zou dat erg jammer vinden, want dan mist hij een belangrijk stuk ontwikkeling. Goed, misschien gaat het iets vlugger en moet je die fase iets verschuiven naar 14,5 jaar of zo. Maar als ik bv. zie hoe een joch van die leeftijd bij sommige domme opmerkingen van de volwassene (ouders) nog heerlijk kan blozen, dan denk ik dat het nog steeds – ook in 2010 – hoort bij een leeftijdsfase. Een fase waarin de hormoontjes een doorslaggevende rol gaan spelen, waarin allerlei gevoelens voor het eerst tot leven komen, waarin alles heel snel gaat, waarin een veelheid aan indrukken en gebeurtenissen moet worden verwerkt, iedere keer iets nieuws en voor de eerste keer vaak, een periode ook, die essentieel is voor de rest van het leven.
Dit alles betekent natuurlijk niet, zoals ik hierboven al zei, Oliver, dat de schrijver natuurlijk zijn eigen personen mag en moet creëren en dat die natuurlijk niet allemaal hetzelfde hoeven te zijn, en de een is misschien wel veel verder dan een ander op dezelfde leeftijd, of heeft een misvormde geest, of heeft een deel van zijn ontwikkeling gemist………………. Gelukkig maar dat niet iedereen hetzelfde is. En het is misschien juist wel boeiender als de hoofdpersoon nu eens niet de mooie, jonge God is met de voorspelbare reacties van eigenschappen en ontwikkelingsstadia die bij de leeftijd horen.
Dit soort nuances heb ik in de commentaren eigenlijk een beetje gemist. Ik vond het wel gaaf, dat je vandaag zo vroeg (kwart voor 6)nog de moeite nam om te reageren. Bedankt daarvoor en voor het feit dat je een en ander bij ons lezers hebt losgemaakt. Ik heb alleen proberen aan te geven dat ik me deze keer minder dan anders in de hoofdpersoon kon inleven en waarom, maar dat het boeiend en apart gaat worden, dat geloof ik zeker!
Lieve groet
Cor
