Nieuw verhaal "Uitzicht" start donderdag 23 september
Geplaatst: di 21 sep 2010, 22:17
Het is eindelijk zo ver. Komende donderdag (23 september) begint een nieuw verhaal: Uitzicht.
Remco valt niet op, niet negatief en niet positief. Rustig, zo zou je hem het beste kunnen noemen. Dat hij homo is weet verder niemand. Dat hij verliefd is, dat is logisch. Welke jongen van 15 heeft nou geen geheime liefde?
Alvast een klein stukje uit het eerste deel:
Ik twijfelde nog steeds toen we klaar waren en naar de fietsenstalling liepen. Joris stond er ook.
‘Ga je nog mee?’ vroeg Freek me.
Het dreigde te gaan regenen, ik had er weinig zin in.
‘Ik ga naar huis denk ik.’
De drie J’s stonden al klaar met hun fiets om weg te gaan.
‘Ah, kom op man, ga effe mee. We hebben twee uur extra.’
‘Wij gaan naar de stad,’ riep Jeroen naar Freek, ‘gaan jullie mee?’
Freek keek me aan. ‘Ga je echt niet mee?’
Ik haalde mijn schouders op voor ik er erg in had. Ik wist echt niet of ik dat nou wel of niet moest doen. Durfde ik dat? Met de rest mee? Met Joris? In de veiligheid van de pauzes op school was het nog wel te handelen, maar nu, zo vrij de stad in? Ergens wat snacken met Joris?
‘Kom op man, Remco. Ga mee!’
Ik hoefde niet te kijken wie dat riep. Zijn stem herkende ik uit duizenden. Het gloeide van binnen. Ik moest mee, ik kon niet anders. Als hij het zelf al vroeg… Nu niet te gretig reageren.
Tot donderdag!
Oliver
Remco valt niet op, niet negatief en niet positief. Rustig, zo zou je hem het beste kunnen noemen. Dat hij homo is weet verder niemand. Dat hij verliefd is, dat is logisch. Welke jongen van 15 heeft nou geen geheime liefde?
Alvast een klein stukje uit het eerste deel:
Ik twijfelde nog steeds toen we klaar waren en naar de fietsenstalling liepen. Joris stond er ook.
‘Ga je nog mee?’ vroeg Freek me.
Het dreigde te gaan regenen, ik had er weinig zin in.
‘Ik ga naar huis denk ik.’
De drie J’s stonden al klaar met hun fiets om weg te gaan.
‘Ah, kom op man, ga effe mee. We hebben twee uur extra.’
‘Wij gaan naar de stad,’ riep Jeroen naar Freek, ‘gaan jullie mee?’
Freek keek me aan. ‘Ga je echt niet mee?’
Ik haalde mijn schouders op voor ik er erg in had. Ik wist echt niet of ik dat nou wel of niet moest doen. Durfde ik dat? Met de rest mee? Met Joris? In de veiligheid van de pauzes op school was het nog wel te handelen, maar nu, zo vrij de stad in? Ergens wat snacken met Joris?
‘Kom op man, Remco. Ga mee!’
Ik hoefde niet te kijken wie dat riep. Zijn stem herkende ik uit duizenden. Het gloeide van binnen. Ik moest mee, ik kon niet anders. Als hij het zelf al vroeg… Nu niet te gretig reageren.
Tot donderdag!
Oliver