Het forum van oliversverhalen.nl

Ferdy verheugt zich op het logeren bij opa en oma. Daarom duren die laatste paar dagen wachten lang. Niet dat hij zich verveelt: Eerste Kerstdag is altijd gezellig thuis. Zijn moeder tovert de heerlijkste gerechten op tafel waar iedereen van smult. Daarna nestelen ze zich samen op de bank om een mooie film te kijken. Natuurlijk wordt er ook een spelletje uit de overvolle spelletjeskast gekozen. Ieder mag zijn favoriete spel aanwijzen, dat voelt altijd zo vertrouwd.

Toch dwalen Ferdy’s gedachten regelmatig af naar Vincent. Wat zou Vincent op dit moment doen? Hij is nog nooit bij Vincent thuis geweest. Vincent is ook niet bij hem thuis geweest. Hun vriendschap is nog pril. Het overvalt hem hoeveel hij aan Vincent denkt. Het idee dat hij binnenkort met opa en oma kan praten biedt troost. Het maakt het verlangen naar Vincent draaglijk, hij kijkt er zelfs naar uit dat ze iets samen gaan doen.

Op Tweede Kerstdag vertrekken ze, mét een tas vol kleren en een klein zelfgemaakt cadeautje: een feestelijk versierde huls voor om een wijnfles, vol vrolijke kersttaferelen. Opa en oma ontvangen hen met open armen. Oma drukt een zachte kus op zijn wang, opa sluit hem stevig in zijn armen. “Wat fijn dat je komt logeren, Ferdy, oma en ik hebben er enorm veel zin in!” zegt opa.

De geur van oma’s verse appeltaart vult het huis, volgens Ferdy de lekkerste appeltaart ter wereld. Bij de koffie en de chocomel genieten ze daar samen van, met veel slagroom. Daarna trekken ze hun jassen aan voor een frisse wandeling over het strand. De lucht is koud en helder en samen lachen ze om de wind die om hen heen blaast.

Als ze terug zijn genieten ze van het kerstdiner, dat traditiegetrouw ’s middags wordt gegeten. Wat heeft oma weer haar best gedaan! Elk gerecht is precies wat Claire en Ferdy lekker vinden.

Als iedereen heerlijk heeft gegeten (hoewel er nog genoeg lekkers overblijft voor morgen, merkt Ferdy stiekem op), komt het Kerstspel tevoorschijn. Opa en oma hebben, zoals elk jaar, samen een prachtig speelbord gemaakt, vol kleurrijke vakken en opdrachten die speciaal voor ieder gezinslid zijn bedacht. De opdrachten roepen herinneringen op aan het afgelopen jaar, zoals de eerste Franse zinnen; gevolg van Ferdy’s overstap naar de middelbare school, of het aantal doelpunten dat hij de laatste drie maanden maakte. Het spel zit vol vrolijke uitdagingen en persoonlijke momenten. Wie als eerste alle opdrachten voltooit, krijgt zijn kerstcadeau. De spanning stijgt, wat zal Ferdy dit jaar krijgen? De trui die hij zo mooi vindt komt uit het cadeaupapier tevoorschijn. Zijn gezicht straalt van blijdschap.

’s Avonds is de sfeer ongedwongen en knus. Oma zet een buffetje met allerlei soorten brood, salades en lekkernijen op tafel. Iedereen mag pakken waar hij zin in heeft; niets moet, alles mag. Het voelt als een klein feestje.

Na het eten vertrekken zijn ouders met Claire weer naar huis. Ferdy zwaait hen opgewekt uit, een beetje trots en heel blij dat hij opa en oma eindelijk voor zichzelf heeft. Samen ruimen ze de tafel af, de restjes worden zorgvuldig bewaard voor de komende dagen. Ferdy kan niet wachten op wat deze logeerpartij nog zal brengen.

“Wat fijn dat je er bent, Ferdy. Je belletje kwam echt als een leuke verrassing. Zo leuk dat je vroeg of je mocht blijven logeren.”
“Ik ben ook blij om hier te zijn. Samen naar het strand, spelletjes doen, gewoon genieten van de vakantie. Het voelt echt als kerstvakantie.”
“Heb je veel huiswerk op deze school, Ferdy?”
“Best wel. In groep 8 was het een beetje, nu is het héél veel meer. Vooral die lange lijsten met woordjes leren vind ik lastig. Dat blijft maar door mijn hoofd spoken.”
“Je hebt toch een prachtig rapport: een acht, twee zessen en verder allemaal zevens. Knap van je, hoor!”
“Ik doe ook echt mijn best. Het was even wennen, dat huiswerk maken, nu lukt het steeds beter.”
“Dat zie je zeker terug in je cijfers. En verder, hoe gaat het met je?”

Ferdy wiebelt even met zijn handen. “Ik wil graag iets met jullie bespreken. Niet nu: ik moet zo naar bed. Ik denk dat we daar de tijd voor nodig hebben.”

Oma kijkt hem warm aan. “Ik had al het gevoel dat je speciaal voor iets naar ons toe wilde komen.”
“Is dat erg?” vraagt Ferdy onzeker.
“Nee, absoluut niet,” verzekert oma hem. “Ik ben juist blij dat je ons in vertrouwen neemt. Dat heb ik je vorige week nog gezegd. Heeft het te maken met toen?”
Ferdy voelt zijn wangen gloeien. “Ja.”
“We zien dat het je bezighoudt, Ferdy. Bedtijd is nu echt niet belangrijk. Voor ons mag je alles vertellen wat op je hart ligt. Oma zet wat te drinken en wat lekkers neer en dan kruipen we gezellig bij elkaar. Vertel maar wat er in je buik omgaat.”

Ferdy kijkt opa verbaasd aan. “Waarom zeg je: ‘in je buik’, opa?”
Opa glimlacht. “Vorige week had je een goed gesprek met oma. En nu kom je logeren. Denk je dat we niet merken dat er iets speelt?”
Ferdy zucht zacht. “Jullie zijn te slim voor mij.”
“Dat noemen we niet slim, jongen. Dat is gewoon goed kijken en luisteren naar van wie je houdt.” vult oma aan terwijl ze Ferdy een bemoedigende glimlach geeft.
Nu ze hem zo liefdevol aankijken, voelt Ferdy zijn hart sneller kloppen. “Ik denk dat ik verliefd ben.”

“Is dat wat je dwars zit?” vraagt oma voorzichtig.
“Niet helemaal,” erkent Ferdy “ik denk dat ik verliefd ben op een jongen. Een vriend uit een parallelklas. We zijn pas een paar maanden bevriend. Na de disco voelde ik me ontzettend blij. Niet door iemand uit mijn klas. Toen ik mijn nieuwe vriend zag, begon het te kriebelen in mijn buik. Ik denk dat ik op een jongen verliefd ben.” Zijn stem klinkt zacht en zijn gezicht kleurt.

“Heb je daar met papa en mama over gesproken?” vraagt oma zachtjes.
Ferdy schudt zijn hoofd. “Nee, dat durf ik niet. Ik ben bang dat ze niet goed reageren.”
“En je vriend, weet hij het?”
“Ook niet. Ik ben bang dat onze vriendschap dan verandert of misschien zelfs stopt.”
Opa kijkt hem geruststellend aan. “Wat maakt het voor jou zo moeilijk, Ferdy?”
“Ben ik dan homo?” fluistert Ferdy.

Opa legt voorzichtig een hand op zijn schouder. “Dat weet niemand zeker. Stel dat het zo is, wat dan?”
Ferdy kijkt naar de grond. “Ik wil eigenlijk helemaal niet zo zijn.”
Oma knikt begripvol. “Dat snap ik, lieverd.”
“Kun je me uitleggen waarom je, als je inderdaad op jongens valt, dat liever niet zou willen?” vraagt opa zachtjes.

Ferdy slikt moeizaam. “Omdat… homo zijn is anders. Anders dan normaal. Ik wil normaal zijn. Niet opvallen.”
Opa knikt begrijpend. “En stel nou dat je echt homo bent, wat vind je daar dan zo moeilijk aan?”
“Omdat ik dan vast gepest ga worden,” zegt Ferdy zachtjes, zijn stem trillend van angst.
“Dat begrijp ik, jongen.” Opa legt even zijn hand op Ferdy's arm. “Ben je er al over gaan lezen op internet?”
Ferdy knikt. “Ja. Ik las dat als je homo bent, dit vaststaat en je het niet kunt veranderen. Dat hebben ze blijkbaar uitgezocht.”
Opa kijkt hem vriendelijk aan. “Wat heb je verder gevonden?”

Ferdy huilt opeens. “Ik wil het gewoon niet, opa. Ik wil het niet zijn!”