Vakantieliefde (deel 7)
Geplaatst: wo 20 aug 2025, 19:56
Vakantieliefde (deel 7)
Ze gaan vroeg vertrekken. Tom en Lars maken een picknick. De bus van 8.31 halen ze en de aansluitende trein van 8:48. Ze rijden naar Alp Grüm. De zon schijnt. Tom heeft een route uitgezet. Het is 1200 meter dalen en amper klimmen vandaag. Ze zullen langs Lago de l'Ombra en de gletsjermolens van Cavaglia passeren. Het is een nieuwe route die geen van de twee ooit gevolgd heeft.
Het is tijd om met Lars op pad te gaan, meent Tom. De tijd van rondjes draaien rond het hotel is voorbij. Tom weet niet hoe Lars dat ziet. Het lukt hem niet meer om geen kleur te bekennen. Hoe moet hij dat doen? Hij hoeft enkel zijn mond open te doen, zo gemakkelijk toch?
Lars hoopt er vandaag achter te komen hoe Tom naar hem kijkt. Intussen betekent Tom veel meer voor hem dan een wandelgids die hem graag bijstaat. Lars heeft vage vermoedens over Tom. Tom die gewoon op vrouwen valt… daar is helaas veel kans op.
Voor Tom is de kogel door de kerk. Hij wil op de trein het gesprek aangaan. De treinrit is zo mooi. Ze rijden er over het traject van de Glacier Express. Ze bewonderen de omgeving. Het lukt Tom niet het onderwerp aan te snijden. Mocht Lars een heel klein beetje suggestief zijn, dan kon hij erop inpikken. Lastig, Lars zegt helemaal niks.
Tom zit uiteraard naast Lars. Gelukkig heeft hij zijn korte short aan. Mogelijk heeft Lars de hint van Tom dat het warm zou worden, gevolgd. Zelf heeft Tom zijn kortste broek aan. Zo onschuldig is hij niet. Het is een korte loopshort. Gecombineerd met een T-shirt is het normale kledij. Het is gewoon kledij voor bij warm zomerweer.
Het lijkt spontaan te gebeuren. Tom raakt met zijn been dat van Lars terwijl ze door het raam kijken. Hun benen vinden elkaar, is de beste omschrijving. Lars diept een flesje water op uit zijn rugzak. Zijn hele onderarm glijdt over Toms been. Het is te veel om per ongeluk te zijn. Lars heeft eerder omfloerst verteld dat hij open staat voor een vriendschap met een jongen. Hij deed het voorzichtig en Tom kon er toen niet met zekerheid uit afleiden dat hij homo is.
Zelf was hij op mijn hoede en Lars heeft nooit niets openlijk laten blijken.
Tom beantwoordt het fysiek contact door met zijn been en knie tegen te duwen.
Zijn blote been tegen dat van Lars voelen, zweept Toms verlangen op. Het is dus toch waar.
De aanblik van de dijen van Tom wordt Lars te veel. Tom heeft onwaarschijnlijk bruine kuiten en dijen tot boven de knie. Lars kijkt naar Toms goedgevormde quadricepsen die veel bleker zijn dan zijn onderbenen… en ze zijn bereikbaar nu. Hij trekt zijn stoute schoenen aan en voelt door zijn arm over Toms dij te bewegen…Tom zal het door hebben of niet. De reactie van Tom doet Lars naar adem happen. Tom duwt de volledige lengte van zijn dij tegen de zijne. Lars krijgt er een stijve van.
Na een treinreis van een uur beginnen ze de fikse afdaling tot in Poschiavo. Onderweg bezoeken ze prachtige gletsjermolens. Ze beslissen onderweg een afkorting te nemen maar even verder valt er geen pad meer te bespeuren. Gelukkig leidt de GPS hen. Zelfs voor ze afdwaalden, zagen ze amper mensen. Nu is er enkel verlatenheid. Het is warm omdat ze veel gedaald zijn en op de zuidhelling wandelen.
Ze stappen deels door bos en deels door steil grasland. Zweet druipt van hun gezichten.
Bij hun zoektocht naar het lager gelegen begaanbare pad passeren ze een kleine waterval.
Zonder bijbedoelingen uit Tom de wens:
'Het zou deugd doen hier onder te gaan staan'.
Lars verrast hem met zijn antwoord: 'Dan moeten we dat doen.'
Ze leggen hun kleren op een groot rotsblok en even later staan ze onder de verkoelende waterval.
Tom is normaal niet preuts maar met Lars in de buurt voelt dat anders. Er gebeurt niets tot ze zich in de zon laten drogen en op een grote steen tegenover elkaar zitten. Ze kijken naar elkaar en zien elkaar simultaan een stijve krijgen.
Tom vindt het confronterend in het begin. Hij heeft zich verraden. Hij gaat er sneller van ademen. Hij kijkt gebiologeerd naar de erectie van Lars die schaamteloos in kleermakerszit voor hem zit. Tenslotte is het niet erg dat eindelijk aan het licht is gekomen waar Tom noch Lars eerder geen woorden voor vonden.
Zonder een woord uit te wisselen, trekken ze hun kleren weer aan. Hun lid heeft vanzelf weer bijna normale proporties aangenomen. Zowel Lars als Tom zijn onder de indruk.
Ze vatten het laatste stuk van de afdaling aan. Lars vraagt Tom of hij ooit een vriendin heeft gehad.
‘Ik denk niet dat ik er ooit één zal hebben.’ kan Tom heel gemakkelijk antwoorden.
‘Zou je een vriend willen?’ vraagt Lars plagerig.
‘Heel graag!’ antwoordt Tom.
Hun eerste zoen is een feit.
Het stadje Poschiavo voelt zeer Italiaans aan. Ze bewonderen de patriciërshuizen. Ze hebben veel tijd verloren tijdens hun escapade en bij de waterval. Er rest weinig tijd tot het vertrek van de volgende trein terug.
Ze komen aan in het hotel waar hun tweede periode kan beginnen. Die belooft helemaal anders te worden. Een rij nieuwe gasten staat aan de receptie om in te checken.
Tom gaat op zoek naar drie nieuwe collega's wandelgidsen die tijdens zijn afwezigheid gearriveerd zijn.
Lars slaapt onrustig in. Alles wat er onderweg tussen Tom en hem is gebeurd is enerzijds heerlijk, aan de andere kant verwarrend.
Wat Lars van in het begin hoopte, is uitgekomen, terwijl hij er niet op gerekend had.
Alleen zitten ze alle twee in een werksituatie die niet echt handig is voor een ontluikende liefde.
Ze hebben elkaar de afgelopen week regelmatig kunnen zien. Dat zullen ze opnieuw zo veel mogelijk proberen .
Gelukkig hebben Henri en Lars nu meer routine.
Lars is benieuwd naar de nieuwe groep jongeren.....
Hij kan op het moment maar één ding denken: Hij wil Tom.... heel veel Tom.
Tom ligt te woelen in bed. Hij wist van zichzelf dat hij op jongens viel, maar nu is het voor de eerste keer concreet.
Het moment dat ze samen een stijve kregen op die rots was ongepland en heel indrukwekkend.
Hij voelde zich niet beschaamd omdat het wederzijds was. Omdat het ook bij Lars gebeurde, was hij uiteindelijk fier dat het ook hem overkwam. Fier is misschien een verkeerd woord. Het was zinderend. Tom kan er niet aan terugdenken zonder ...
Vakantieliefde klinkt oppervlakkig. Dat mag het niet zijn. Ze zullen overdag beperkt zijn in tijd maar eens het avond wordt ...
De zoen van Lars was veelbetekenend. Tom wil meer en het lijkt hem nu gemakkelijker om verder te gaan.
Ze gaan vroeg vertrekken. Tom en Lars maken een picknick. De bus van 8.31 halen ze en de aansluitende trein van 8:48. Ze rijden naar Alp Grüm. De zon schijnt. Tom heeft een route uitgezet. Het is 1200 meter dalen en amper klimmen vandaag. Ze zullen langs Lago de l'Ombra en de gletsjermolens van Cavaglia passeren. Het is een nieuwe route die geen van de twee ooit gevolgd heeft.
Het is tijd om met Lars op pad te gaan, meent Tom. De tijd van rondjes draaien rond het hotel is voorbij. Tom weet niet hoe Lars dat ziet. Het lukt hem niet meer om geen kleur te bekennen. Hoe moet hij dat doen? Hij hoeft enkel zijn mond open te doen, zo gemakkelijk toch?
Lars hoopt er vandaag achter te komen hoe Tom naar hem kijkt. Intussen betekent Tom veel meer voor hem dan een wandelgids die hem graag bijstaat. Lars heeft vage vermoedens over Tom. Tom die gewoon op vrouwen valt… daar is helaas veel kans op.
Voor Tom is de kogel door de kerk. Hij wil op de trein het gesprek aangaan. De treinrit is zo mooi. Ze rijden er over het traject van de Glacier Express. Ze bewonderen de omgeving. Het lukt Tom niet het onderwerp aan te snijden. Mocht Lars een heel klein beetje suggestief zijn, dan kon hij erop inpikken. Lastig, Lars zegt helemaal niks.
Tom zit uiteraard naast Lars. Gelukkig heeft hij zijn korte short aan. Mogelijk heeft Lars de hint van Tom dat het warm zou worden, gevolgd. Zelf heeft Tom zijn kortste broek aan. Zo onschuldig is hij niet. Het is een korte loopshort. Gecombineerd met een T-shirt is het normale kledij. Het is gewoon kledij voor bij warm zomerweer.
Het lijkt spontaan te gebeuren. Tom raakt met zijn been dat van Lars terwijl ze door het raam kijken. Hun benen vinden elkaar, is de beste omschrijving. Lars diept een flesje water op uit zijn rugzak. Zijn hele onderarm glijdt over Toms been. Het is te veel om per ongeluk te zijn. Lars heeft eerder omfloerst verteld dat hij open staat voor een vriendschap met een jongen. Hij deed het voorzichtig en Tom kon er toen niet met zekerheid uit afleiden dat hij homo is.
Zelf was hij op mijn hoede en Lars heeft nooit niets openlijk laten blijken.
Tom beantwoordt het fysiek contact door met zijn been en knie tegen te duwen.
Zijn blote been tegen dat van Lars voelen, zweept Toms verlangen op. Het is dus toch waar.
De aanblik van de dijen van Tom wordt Lars te veel. Tom heeft onwaarschijnlijk bruine kuiten en dijen tot boven de knie. Lars kijkt naar Toms goedgevormde quadricepsen die veel bleker zijn dan zijn onderbenen… en ze zijn bereikbaar nu. Hij trekt zijn stoute schoenen aan en voelt door zijn arm over Toms dij te bewegen…Tom zal het door hebben of niet. De reactie van Tom doet Lars naar adem happen. Tom duwt de volledige lengte van zijn dij tegen de zijne. Lars krijgt er een stijve van.
Na een treinreis van een uur beginnen ze de fikse afdaling tot in Poschiavo. Onderweg bezoeken ze prachtige gletsjermolens. Ze beslissen onderweg een afkorting te nemen maar even verder valt er geen pad meer te bespeuren. Gelukkig leidt de GPS hen. Zelfs voor ze afdwaalden, zagen ze amper mensen. Nu is er enkel verlatenheid. Het is warm omdat ze veel gedaald zijn en op de zuidhelling wandelen.
Ze stappen deels door bos en deels door steil grasland. Zweet druipt van hun gezichten.
Bij hun zoektocht naar het lager gelegen begaanbare pad passeren ze een kleine waterval.
Zonder bijbedoelingen uit Tom de wens:
'Het zou deugd doen hier onder te gaan staan'.
Lars verrast hem met zijn antwoord: 'Dan moeten we dat doen.'
Ze leggen hun kleren op een groot rotsblok en even later staan ze onder de verkoelende waterval.
Tom is normaal niet preuts maar met Lars in de buurt voelt dat anders. Er gebeurt niets tot ze zich in de zon laten drogen en op een grote steen tegenover elkaar zitten. Ze kijken naar elkaar en zien elkaar simultaan een stijve krijgen.
Tom vindt het confronterend in het begin. Hij heeft zich verraden. Hij gaat er sneller van ademen. Hij kijkt gebiologeerd naar de erectie van Lars die schaamteloos in kleermakerszit voor hem zit. Tenslotte is het niet erg dat eindelijk aan het licht is gekomen waar Tom noch Lars eerder geen woorden voor vonden.
Zonder een woord uit te wisselen, trekken ze hun kleren weer aan. Hun lid heeft vanzelf weer bijna normale proporties aangenomen. Zowel Lars als Tom zijn onder de indruk.
Ze vatten het laatste stuk van de afdaling aan. Lars vraagt Tom of hij ooit een vriendin heeft gehad.
‘Ik denk niet dat ik er ooit één zal hebben.’ kan Tom heel gemakkelijk antwoorden.
‘Zou je een vriend willen?’ vraagt Lars plagerig.
‘Heel graag!’ antwoordt Tom.
Hun eerste zoen is een feit.
Het stadje Poschiavo voelt zeer Italiaans aan. Ze bewonderen de patriciërshuizen. Ze hebben veel tijd verloren tijdens hun escapade en bij de waterval. Er rest weinig tijd tot het vertrek van de volgende trein terug.
Ze komen aan in het hotel waar hun tweede periode kan beginnen. Die belooft helemaal anders te worden. Een rij nieuwe gasten staat aan de receptie om in te checken.
Tom gaat op zoek naar drie nieuwe collega's wandelgidsen die tijdens zijn afwezigheid gearriveerd zijn.
Lars slaapt onrustig in. Alles wat er onderweg tussen Tom en hem is gebeurd is enerzijds heerlijk, aan de andere kant verwarrend.
Wat Lars van in het begin hoopte, is uitgekomen, terwijl hij er niet op gerekend had.
Alleen zitten ze alle twee in een werksituatie die niet echt handig is voor een ontluikende liefde.
Ze hebben elkaar de afgelopen week regelmatig kunnen zien. Dat zullen ze opnieuw zo veel mogelijk proberen .
Gelukkig hebben Henri en Lars nu meer routine.
Lars is benieuwd naar de nieuwe groep jongeren.....
Hij kan op het moment maar één ding denken: Hij wil Tom.... heel veel Tom.
Tom ligt te woelen in bed. Hij wist van zichzelf dat hij op jongens viel, maar nu is het voor de eerste keer concreet.
Het moment dat ze samen een stijve kregen op die rots was ongepland en heel indrukwekkend.
Hij voelde zich niet beschaamd omdat het wederzijds was. Omdat het ook bij Lars gebeurde, was hij uiteindelijk fier dat het ook hem overkwam. Fier is misschien een verkeerd woord. Het was zinderend. Tom kan er niet aan terugdenken zonder ...
Vakantieliefde klinkt oppervlakkig. Dat mag het niet zijn. Ze zullen overdag beperkt zijn in tijd maar eens het avond wordt ...
De zoen van Lars was veelbetekenend. Tom wil meer en het lijkt hem nu gemakkelijker om verder te gaan.