Vakantieliefde (deel 4)
Geplaatst: ma 18 aug 2025, 14:42
Vakantieliefde (deel 4)
Tom vraagt Lars of hij zin heeft voor de avondwandeling. ‘Gewoon even uit het hotel ontsnappen, als het doorgaat, want het zal straks regenen.’
Om 20.30 staat Tom paraat. Lars verschijnt op de afspraak. Eigenlijk is de wandeling afgelast. Het regent en er zijn geen gasten komen opdagen. Ze hebben hun regenkledij aan en besluiten toch te vertrekken. Het regent stevig. Hoewel dat hen niet kan deren, stappen ze stevig door. Tom vertelt over zijn broer die de leeftijd van Lars heeft. Lars is verrast dat ze niet eens ver van elkaar wonen. Ze namen zonder het van elkaar te weten dezelfde trein van Antwerpen naar Leuven.
In het hotel bedankt Tom voor de wandeling en de leuke babbel. Ze hangen hun natte regenkledij op hun kamer te drogen en vervoegen in de bar nog even hun eigen collega’s.
‘Mag ik erbij zitten?’ vraagt Lars de volgende ochtend in het personeelsrestaurant.
Natuurlijk mag hij dat. Niemand moet op zijn eigen eiland blijven en het groepje wandelgidsen verwelkomt hem beleefd. Intussen is het Tom duidelijk dat het klikt met deze jongen. Tom voelt zich goed onder zijn collega’s maar Lars is van zijn leeftijdscategorie.
Het gaat aan tafel over wie naar waar gaat en wanneer ieder vertrek gepland staat. ‘Ik zou graag eens met jullie op stap gaan.’ komt Lars tussen. ‘Ik ben zelfs een beetje jaloers.’
‘Dan moet je dat doen.’ antwoordt Lena.
‘Ja maar ik heb telkens verplichtingen omdat ik in mijn club moet zijn.’
‘Morgen is het familiepicknick. Dan is er geen clubwerking. Jullie moeten op de picknick aanwezig zijn 's middags. De rest van de dag zijn jullie vrij. Je kan dus gewoon bij één van de wandelingen aansluiten. Iedereen komt samen op de centrale picknickplaats en vertrekt daar ook weer.’
Lars kijkt naar Tom.
‘Je ziet, veel mogelijkheden zijn er niet. Als ze zich voordoen, moet je ze benutten.’ zegt die.
Het is lastig. Slechts twee mensen melden zich voor de voormiddag wandeling van Tom. Ze herschikken het aanbod. De twee gaan met de groep van Lena op pad. Lena kan vijftien man gemakkelijk alleen aan, daarom beslist Tom tijdens de voormiddag in het hotel te blijven. Tom ziet vanuit mijn kamer een deel van het grasveld. Lars is met Henri buitenspelen aan het doen. Hij telt twaalf kinderen. Soms ziet hij Lars instructies geven. Hij valt Tom weer op door zijn gedrevenheid. Dat is goed. De kinderen ravotten en het is mooi om te zien wat hier vijf meter onder zijn kamer gebeurt. Tom gaat zelf even buiten maar blijft discreet op de achtergrond.
Na de middag leidt Tom de ‘Senda Gianna’ wandeling. Ze moeten slechts enkele bushaltes ver rijden.
Hij vertrekt met ouders en kinderen. Ze zijn met meer dan twintig, waarvan een vijftiental kinderen tussen 3 en 8 jaar. Net als vorig jaar geniet Tom van het interactief vertellen van het verhaal, ondersteund met beelden en informatiebordjes in het bos. De oudsten huppelen vooruit op zoek naar het volgende beeld. Zelfs de kleinsten zijn begeesterd. Heerlijk is dat de volwassenen mee in het verhaal geraken.
Beide jongens vinden elkaar opnieuw ‘s avonds. Ze zijn niet van plan de tijd op een banale manier in de bar te doden tot in de late uren. Lars beschouwt Tom een beetje als zijn buddy en vertoeft graag in zijn gezelschap. Hij buit het een beetje uit dat Tom graag informatie geeft.
Hij luistert graag naar het verslag van Tom over zijn ‘La Senda’ rondwandeling. Tom kan aanstekelijk vertellen over zijn belevenissen.
'Ik voelde me een kleuterleider.' vertelt Tom. 'Dingen doen buiten je normale rol maakt het tof. Ik heb erop los geïmproviseerd.'
‘Zou ik morgen met jou mee mogen? Welke wandeling doe je? Dan schrijf ik me in.’
‘Ik ga niet mee naar de picknick. Er is ook een dagtocht en dat is de mijne.’
‘Dat is erg jammer. Ik had gehoopt dat ik…’
‘Je spreekt gewoon af met Henri dat je niet op de picknick zal zijn. Ze vragen dat jullie daar aanwezig zijn maar noodzakelijk is dat niet.’
Lars gaat onmiddellijk op zoek naar Henri en komt snel terug met een duim in de lucht.
Tom heeft redelijk wat volk mee op zijn dagtocht. Het zijn allemaal goede stappers. Er zijn ook enkele jongelingen mee met hun ouders. Lars zet zich spontaan als laatste van de groep. Hij is letterlijk de hekkensluiter. Hij is zwijgzaam, laat zich meedrijven.
Tom vestigt gepassioneerd de aandacht op de bergflora die uitbundig in bloei staat. Zoals vaak krijgt hij de vraag hoe het komt dat hij dit allemaal weet. Of hij biologie studeert? Hij heeft zijn standaard antwoord klaar: ‘Ik ben zo geboren..’ Hij vult aan met: ‘ Iets wat je interesseert, onthoud je gemakkelijk.', wat ook de waarheid is. Tom heeft veel opgestoken tijdens de gidsencursus. Nog meer heeft hij geleerd van de lectuur over Zwitserland waarin hij zich in zijn vrije tijd verdiept heeft. Vandaag is Tom veel aan het woord. Dat heeft zeker te maken met de aanwezigheid van Lars. Stiekem wil hij indruk maken. Hij mag ook niet storen door te veel aan het woord te zijn en daarom laat hij opzettelijk pauzes. Een groep moet je aanvoelen. Je leidt als het nodig is. Je moet in de eerste plaats begeleiden zonder jezelf centraal te stellen. Tom kan dat ondanks zijn jonge leeftijd.
Ze hebben geluk. Opbollende wolken dreigen in de verte. Later op de avond pas, ze zijn al uren binnen, slaat het weer om. Ze krijgen bij valavond onweer en overvloedige regen. Tom zit knus samen met Lars. Het is snel vanzelfsprekend geworden dat ze elkaar ‘s avonds opzoeken. Tom vermoedt dat hij vandaag heeft gescoord bij Lars. Hij geniet ervan Lars bij hem te hebben en gewoon in de bar te praten.
Tom vraagt Lars of hij zin heeft voor de avondwandeling. ‘Gewoon even uit het hotel ontsnappen, als het doorgaat, want het zal straks regenen.’
Om 20.30 staat Tom paraat. Lars verschijnt op de afspraak. Eigenlijk is de wandeling afgelast. Het regent en er zijn geen gasten komen opdagen. Ze hebben hun regenkledij aan en besluiten toch te vertrekken. Het regent stevig. Hoewel dat hen niet kan deren, stappen ze stevig door. Tom vertelt over zijn broer die de leeftijd van Lars heeft. Lars is verrast dat ze niet eens ver van elkaar wonen. Ze namen zonder het van elkaar te weten dezelfde trein van Antwerpen naar Leuven.
In het hotel bedankt Tom voor de wandeling en de leuke babbel. Ze hangen hun natte regenkledij op hun kamer te drogen en vervoegen in de bar nog even hun eigen collega’s.
‘Mag ik erbij zitten?’ vraagt Lars de volgende ochtend in het personeelsrestaurant.
Natuurlijk mag hij dat. Niemand moet op zijn eigen eiland blijven en het groepje wandelgidsen verwelkomt hem beleefd. Intussen is het Tom duidelijk dat het klikt met deze jongen. Tom voelt zich goed onder zijn collega’s maar Lars is van zijn leeftijdscategorie.
Het gaat aan tafel over wie naar waar gaat en wanneer ieder vertrek gepland staat. ‘Ik zou graag eens met jullie op stap gaan.’ komt Lars tussen. ‘Ik ben zelfs een beetje jaloers.’
‘Dan moet je dat doen.’ antwoordt Lena.
‘Ja maar ik heb telkens verplichtingen omdat ik in mijn club moet zijn.’
‘Morgen is het familiepicknick. Dan is er geen clubwerking. Jullie moeten op de picknick aanwezig zijn 's middags. De rest van de dag zijn jullie vrij. Je kan dus gewoon bij één van de wandelingen aansluiten. Iedereen komt samen op de centrale picknickplaats en vertrekt daar ook weer.’
Lars kijkt naar Tom.
‘Je ziet, veel mogelijkheden zijn er niet. Als ze zich voordoen, moet je ze benutten.’ zegt die.
Het is lastig. Slechts twee mensen melden zich voor de voormiddag wandeling van Tom. Ze herschikken het aanbod. De twee gaan met de groep van Lena op pad. Lena kan vijftien man gemakkelijk alleen aan, daarom beslist Tom tijdens de voormiddag in het hotel te blijven. Tom ziet vanuit mijn kamer een deel van het grasveld. Lars is met Henri buitenspelen aan het doen. Hij telt twaalf kinderen. Soms ziet hij Lars instructies geven. Hij valt Tom weer op door zijn gedrevenheid. Dat is goed. De kinderen ravotten en het is mooi om te zien wat hier vijf meter onder zijn kamer gebeurt. Tom gaat zelf even buiten maar blijft discreet op de achtergrond.
Na de middag leidt Tom de ‘Senda Gianna’ wandeling. Ze moeten slechts enkele bushaltes ver rijden.
Hij vertrekt met ouders en kinderen. Ze zijn met meer dan twintig, waarvan een vijftiental kinderen tussen 3 en 8 jaar. Net als vorig jaar geniet Tom van het interactief vertellen van het verhaal, ondersteund met beelden en informatiebordjes in het bos. De oudsten huppelen vooruit op zoek naar het volgende beeld. Zelfs de kleinsten zijn begeesterd. Heerlijk is dat de volwassenen mee in het verhaal geraken.
Beide jongens vinden elkaar opnieuw ‘s avonds. Ze zijn niet van plan de tijd op een banale manier in de bar te doden tot in de late uren. Lars beschouwt Tom een beetje als zijn buddy en vertoeft graag in zijn gezelschap. Hij buit het een beetje uit dat Tom graag informatie geeft.
Hij luistert graag naar het verslag van Tom over zijn ‘La Senda’ rondwandeling. Tom kan aanstekelijk vertellen over zijn belevenissen.
'Ik voelde me een kleuterleider.' vertelt Tom. 'Dingen doen buiten je normale rol maakt het tof. Ik heb erop los geïmproviseerd.'
‘Zou ik morgen met jou mee mogen? Welke wandeling doe je? Dan schrijf ik me in.’
‘Ik ga niet mee naar de picknick. Er is ook een dagtocht en dat is de mijne.’
‘Dat is erg jammer. Ik had gehoopt dat ik…’
‘Je spreekt gewoon af met Henri dat je niet op de picknick zal zijn. Ze vragen dat jullie daar aanwezig zijn maar noodzakelijk is dat niet.’
Lars gaat onmiddellijk op zoek naar Henri en komt snel terug met een duim in de lucht.
Tom heeft redelijk wat volk mee op zijn dagtocht. Het zijn allemaal goede stappers. Er zijn ook enkele jongelingen mee met hun ouders. Lars zet zich spontaan als laatste van de groep. Hij is letterlijk de hekkensluiter. Hij is zwijgzaam, laat zich meedrijven.
Tom vestigt gepassioneerd de aandacht op de bergflora die uitbundig in bloei staat. Zoals vaak krijgt hij de vraag hoe het komt dat hij dit allemaal weet. Of hij biologie studeert? Hij heeft zijn standaard antwoord klaar: ‘Ik ben zo geboren..’ Hij vult aan met: ‘ Iets wat je interesseert, onthoud je gemakkelijk.', wat ook de waarheid is. Tom heeft veel opgestoken tijdens de gidsencursus. Nog meer heeft hij geleerd van de lectuur over Zwitserland waarin hij zich in zijn vrije tijd verdiept heeft. Vandaag is Tom veel aan het woord. Dat heeft zeker te maken met de aanwezigheid van Lars. Stiekem wil hij indruk maken. Hij mag ook niet storen door te veel aan het woord te zijn en daarom laat hij opzettelijk pauzes. Een groep moet je aanvoelen. Je leidt als het nodig is. Je moet in de eerste plaats begeleiden zonder jezelf centraal te stellen. Tom kan dat ondanks zijn jonge leeftijd.
Ze hebben geluk. Opbollende wolken dreigen in de verte. Later op de avond pas, ze zijn al uren binnen, slaat het weer om. Ze krijgen bij valavond onweer en overvloedige regen. Tom zit knus samen met Lars. Het is snel vanzelfsprekend geworden dat ze elkaar ‘s avonds opzoeken. Tom vermoedt dat hij vandaag heeft gescoord bij Lars. Hij geniet ervan Lars bij hem te hebben en gewoon in de bar te praten.