Vakantieliefde (deel 3)
Geplaatst: vr 15 aug 2025, 09:31
Vakantieliefde (deel 3)
Zowel Tom als Lars denken in bed nog na over wat ze elkaar verteld hebben. Ze hebben op een aangename manier kennisgemaakt.
Tom heeft Lars moeten geruststellen, zo voelde het gisteren. Lars heeft de verantwoordelijkheid over kinderen in zijn geval, Tom over volwassenen. In regel blijven ze altijd op gebaande en uitgestippelde paden. Gevaarlijk mag het niet zijn. Tenzij je afwijkt van de geplande wandeling, is het redelijk veilig. Het juiste pad volgen is een fluitje van een cent met de GPS in de hand. Mits extra uitleg over de zwaarte van de wandeling en de staat van het terrein zullen tochten meevallen. Natuurlijk is het weer vaak een onbetrouwbare factor. Ook Henri is niet voldoende vertrouwd met de bergen. Spijtig, dan kan hij Lars niet op sleeptouw nemen. Kinderen van 12 tot 14 kunnen alles aan, mits een goede conditie.
Lars voelt zich wat benauwd om met zijn tieners de bergen in te trekken. De instructies van Tom hebben hem over de brug getrokken. Jammer dat Henri niet aanwezig was. Henri vindt het de volgende dag geen probleem om hun programma aan te passen en ze besluiten na het middagmaal een eerste tocht te maken tot aan een meertje. Ze hebben de jongeren gevraagd zwemgerief mee te nemen maar dat is niet iedereen gelukt. Het lopen op GPS is erg praktisch. Met Lars op kop en Henri achteraan blijft de groep goed samen. Het plan om te gaan zwemmen in het meertje werkt motiverend. Het zwemmen blijkt een schot in de roos. Het frisse water houdt niemand tegen en wie geen zwemkledij mee heeft, gaat onder de groepsdruk in ondergoed het water in. Lars voelt zich helemaal tevreden terwijl hij na de zwembeurt zonnebaadt en met Henri toekijkt hoe de jongeren een dammetje bouwen in een beekje.
Tom ziet Lars nergens. Hij bespeurt geen tienerkinderen rond het hotel tijdens zijn vrije voormiddag. Ze zullen zich wat verder verwijderd hebben, denkt hij. Hij wandelt eens naar de mooie speeltuin wat verderop. Na de zondvloed met de overstroming van vorig jaar is hij helemaal vernieuwd. De tieners zijn er te oud voor. Lars zal daar niet zijn. Even later kijkt hij naar de aankomst van de trailrun. Bas is tweede. Hij is intussen vijftien. Vorig jaar had hij de jongen regelmatig mee op wandeling samen met zijn ouders. Vriendelijke open jongen. Hij kan goed rennen. Na het middagmaal maakt Tom zich klaar om bij Dirk aan te sluiten. Dirk zal in het dorpje Grevasalvas het verhaal van Heidi vertellen. Tom wil over het dorp zelf vertellen. Ze zitten in Italiaans sprekend Zwitserland daar. In de zomer leefde daar vroeger een vrouwengemeenschap, vrouwen en kinderen. Dat was omgekeerd aan de gewoontes waar de mannen in de zomer in de Alpenweiden verbleven om de koeien te melken en kaas te maken. Hier gingen de mannen werken in de industrie van Noord-Italië. Het leven in de bergen, alpenflora en geologie: het interesseert Tom allemaal. Voor de start van een wandeling zoekt hij op internet vaak nog dingen op om parate kennis te hebben.
Vanavond hoopt Tom Lars weer te zien. Het zal gaan regenen vanavond. Tom hoopt dat er weinig kandidaten voor de avondwandeling zullen zijn.
Een luchtje scheppen om het hotel te ontvluchten is welkom. Aan de andere kant komt het als wandelbegeleider extra bij de dagtaak.
Lars vindt de onderlinge sfeer leuk. Henri, waar hij dagelijks mee samenwerkt, is een toffe kerel. Hij heeft een vriendin, waar hij dagelijks online contact mee heeft. Lars begrijpt dat hij wil chatten en dat hij zich in zijn vrije tijd af en toe terug trekt. Sommigen hebben veel meer ervaring omdat zij al vaker met dit soort reizen meegaan. Daar kan Lars veel van leren en dus vraagt hij ze een heleboel.
Tom heeft hem gezegd dat hij zoveel informatie zal geven als Lars wil. Per slot van rekening gaat hij met familiegroepen op stap, dat is van een ander niveau.
Tom is tijdens de wandeling aan de praat geraakt met een van de gasten, een man van 80. Wandelen in groep in de bergen is een uitstekende manier om sociale contacten te leggen. Terug in het hotel zet hij zijn gesprek voort in de bar bij een drankje. De krasse bejaarde man is thuis nog steeds actief in zijn serres waar hij druiven kweekt. De man praat over schimmels, fruitvliegen en ander ongedierte maar ook over het leven zelf. Gek om over generaties heen over moeilijke onderwerpen te kunnen praten. Ze eindigen met het onderwerp 'ouder worden.' Hun gesprek wordt verstoord door Lars, die zwaait. ‘Kom erbij.’ wenkt Tom. De man besluit hem te verlaten. Lars neemt zijn plaats in.
Lars vertelt uitgelaten over zijn namiddag aan het meer. Tom glimlacht opnieuw bij het observeren van de gedrevenheid van Lars. Hij vertelt over zijn namiddag en ook een beetje meer over zichzelf. ‘Ik noem me Tom. Thuis heet ik Thomas. Alleen hier noem ik me Tom. Ik speel een heel andere rol hier en die naamsverandering is leuk. Hier leid ik groepen en ik geniet daar van. Ik was vandaag de jongste van het gezelschap. De gasten vinden mijn leeftijd verrassend voor een gids, maar ik vind het amusant.’ zegt hij.
Zowel Tom als Lars denken in bed nog na over wat ze elkaar verteld hebben. Ze hebben op een aangename manier kennisgemaakt.
Tom heeft Lars moeten geruststellen, zo voelde het gisteren. Lars heeft de verantwoordelijkheid over kinderen in zijn geval, Tom over volwassenen. In regel blijven ze altijd op gebaande en uitgestippelde paden. Gevaarlijk mag het niet zijn. Tenzij je afwijkt van de geplande wandeling, is het redelijk veilig. Het juiste pad volgen is een fluitje van een cent met de GPS in de hand. Mits extra uitleg over de zwaarte van de wandeling en de staat van het terrein zullen tochten meevallen. Natuurlijk is het weer vaak een onbetrouwbare factor. Ook Henri is niet voldoende vertrouwd met de bergen. Spijtig, dan kan hij Lars niet op sleeptouw nemen. Kinderen van 12 tot 14 kunnen alles aan, mits een goede conditie.
Lars voelt zich wat benauwd om met zijn tieners de bergen in te trekken. De instructies van Tom hebben hem over de brug getrokken. Jammer dat Henri niet aanwezig was. Henri vindt het de volgende dag geen probleem om hun programma aan te passen en ze besluiten na het middagmaal een eerste tocht te maken tot aan een meertje. Ze hebben de jongeren gevraagd zwemgerief mee te nemen maar dat is niet iedereen gelukt. Het lopen op GPS is erg praktisch. Met Lars op kop en Henri achteraan blijft de groep goed samen. Het plan om te gaan zwemmen in het meertje werkt motiverend. Het zwemmen blijkt een schot in de roos. Het frisse water houdt niemand tegen en wie geen zwemkledij mee heeft, gaat onder de groepsdruk in ondergoed het water in. Lars voelt zich helemaal tevreden terwijl hij na de zwembeurt zonnebaadt en met Henri toekijkt hoe de jongeren een dammetje bouwen in een beekje.
Tom ziet Lars nergens. Hij bespeurt geen tienerkinderen rond het hotel tijdens zijn vrije voormiddag. Ze zullen zich wat verder verwijderd hebben, denkt hij. Hij wandelt eens naar de mooie speeltuin wat verderop. Na de zondvloed met de overstroming van vorig jaar is hij helemaal vernieuwd. De tieners zijn er te oud voor. Lars zal daar niet zijn. Even later kijkt hij naar de aankomst van de trailrun. Bas is tweede. Hij is intussen vijftien. Vorig jaar had hij de jongen regelmatig mee op wandeling samen met zijn ouders. Vriendelijke open jongen. Hij kan goed rennen. Na het middagmaal maakt Tom zich klaar om bij Dirk aan te sluiten. Dirk zal in het dorpje Grevasalvas het verhaal van Heidi vertellen. Tom wil over het dorp zelf vertellen. Ze zitten in Italiaans sprekend Zwitserland daar. In de zomer leefde daar vroeger een vrouwengemeenschap, vrouwen en kinderen. Dat was omgekeerd aan de gewoontes waar de mannen in de zomer in de Alpenweiden verbleven om de koeien te melken en kaas te maken. Hier gingen de mannen werken in de industrie van Noord-Italië. Het leven in de bergen, alpenflora en geologie: het interesseert Tom allemaal. Voor de start van een wandeling zoekt hij op internet vaak nog dingen op om parate kennis te hebben.
Vanavond hoopt Tom Lars weer te zien. Het zal gaan regenen vanavond. Tom hoopt dat er weinig kandidaten voor de avondwandeling zullen zijn.
Een luchtje scheppen om het hotel te ontvluchten is welkom. Aan de andere kant komt het als wandelbegeleider extra bij de dagtaak.
Lars vindt de onderlinge sfeer leuk. Henri, waar hij dagelijks mee samenwerkt, is een toffe kerel. Hij heeft een vriendin, waar hij dagelijks online contact mee heeft. Lars begrijpt dat hij wil chatten en dat hij zich in zijn vrije tijd af en toe terug trekt. Sommigen hebben veel meer ervaring omdat zij al vaker met dit soort reizen meegaan. Daar kan Lars veel van leren en dus vraagt hij ze een heleboel.
Tom heeft hem gezegd dat hij zoveel informatie zal geven als Lars wil. Per slot van rekening gaat hij met familiegroepen op stap, dat is van een ander niveau.
Tom is tijdens de wandeling aan de praat geraakt met een van de gasten, een man van 80. Wandelen in groep in de bergen is een uitstekende manier om sociale contacten te leggen. Terug in het hotel zet hij zijn gesprek voort in de bar bij een drankje. De krasse bejaarde man is thuis nog steeds actief in zijn serres waar hij druiven kweekt. De man praat over schimmels, fruitvliegen en ander ongedierte maar ook over het leven zelf. Gek om over generaties heen over moeilijke onderwerpen te kunnen praten. Ze eindigen met het onderwerp 'ouder worden.' Hun gesprek wordt verstoord door Lars, die zwaait. ‘Kom erbij.’ wenkt Tom. De man besluit hem te verlaten. Lars neemt zijn plaats in.
Lars vertelt uitgelaten over zijn namiddag aan het meer. Tom glimlacht opnieuw bij het observeren van de gedrevenheid van Lars. Hij vertelt over zijn namiddag en ook een beetje meer over zichzelf. ‘Ik noem me Tom. Thuis heet ik Thomas. Alleen hier noem ik me Tom. Ik speel een heel andere rol hier en die naamsverandering is leuk. Hier leid ik groepen en ik geniet daar van. Ik was vandaag de jongste van het gezelschap. De gasten vinden mijn leeftijd verrassend voor een gids, maar ik vind het amusant.’ zegt hij.