Vakantieliefde (deel 1)
Geplaatst: do 14 aug 2025, 20:42
Vakantieliefde (deel 1)
Morgen vertrekt Lars als animator naar hotel Waldhaus In Zwitserland. Het is een Belgisch hotel met enkel Vlaams personeel. Er werkt een mix van betaalde seizoensarbeiders en in de zomer draait het hotel deels op vrijwilligers die kost en inwoon genieten. Alle plekken zijn dit jaar ingevuld. Regelmatig heeft men tekorten bij de animatie voor de opvang van de 0 tot 2-jarigen. Vaak zijn oudere dames bereid die taak op zich te nemen. Dat is te begrijpen want veel actie is daar niet te beleven. Voor een animator zijn de 10 tot 12 of de 12 tot 14-jarigen aan te bevelen, vindt Tom. De plus veertien jongeren willen vooral 'chillen'. Tom houdt van de bergen en schuwt de fysieke inspanning niet.
Tom zet zich voor het derde jaar in als vrijwilliger bij deze reisorganisatie. Net als Lars nu, begon hij jong, al op zijn zeventien. De eerste keer werd hij ingezet als monitor bij een groep tieners. Een jaar later was hij in hetzelfde hotel aanvankelijk monitor, maar door het wegvallen van een wandelgids, hapte hij toe om de man zijn plaats in te nemen. Mogelijk werd hij zo de jongste wandelgids ooit. In elk geval ging het begeleiden van volwassenen hem zeer goed af. Dat is opgevallen. Tom voelt zich vereerd dat men dit jaar zijn kandidatuur als gids geaccepteerd heeft. Hij spijkerde de voorbije winter zijn kennis over Zwitserland bij en volgde de verplichte gidsenopleiding.
Lars en Tom hebben elkaar nooit ontmoet. Lars heeft op de sociale media een vraag naar ervaringen van anderen gesteld omdat het zijn eerste keer is. Omdat Tom reageerde, kwamen ze met elkaar in contact. Tom vindt het leuk wat onzekerheid bij een nieuwkomer zoals Lars weg te nemen door online ervaringen te delen.
‘Zie dat je morgen voor 21 uur in Leuven bent.’ stuurt Tom de dag voor vertrek met een knipoog. Lars heeft zich voor de eerste keer ingeschreven en kent daarom niemand. Een beetje onwennig is dat zeker. Enkele jaren geleden vond Tom het vertrek ook spannend. Het was mee in bad genomen worden.
Dit zijn gezinsvakanties. Moni zijn op een gezinsvakantie is relaxt, alleen weet je vooraf niet wat je te wachten staat. Alle kinderen zijn Vlaams. In internationale hotels is er ook kinderanimatie maar dit systeem is een echte gezinsvakantie en veel minder anoniem dan in standaard hotels. Voor jonge kinderen zijn clubs in de eigen taal een enorm pluspunt.
Lars koos 12-14 jarigen, zijn favoriete leeftijdsgroep in het rijtje. Hij kreeg die ook toegewezen.
Dat Lars niemand kent, vindt hij geen echt probleem. Alleen de eerste dag zal hij de kat uit de boom kijken. Verhoudingen ontstaan al snel. Als je de groep een beetje kent, wordt alles anders.
Hij stapt in Leuven op de personeelsbus. Het is een heel gemengd publiek. De meesten zijn jongeren zoals hij. Er zijn jobstudenten voor de schoonmaakploeg en het restaurant maar ook veel vrijwilligers zoals Lars zelf. De animatieploeg bestaat altijd uit vrijwilligers.
Er zitten ook jong gepensioneerde vrijwilligers op de bus, een twintigtal. Zij gaan om een heel andere reden werken. Ze willen nuttig zijn tijdens het deel van hun leven dat ze nog gezond zijn en daar een aangename invulling voor kiezen. Ze werken zes uur per dag en krijgen in ruil voor hun prestaties voldoende vrije tijd. Sommigen engageren zich vaak en vinden daar sociaal contact met leeftijdsgenoten.
Lars heeft enkele vergaderingen met de andere monitoren achter de rug en maakte met zijn collega een programma voor hun leeftijdsgroep.
Lars zoekt een plekje op de bus bij de andere moni's. Het jonge volk wil graag achteraan en boven op de dubbeldeksbus zitten.
's Morgens rond 8.30 arriveren ze in hun hotel in het dorp Sils-Maria. Ze krijgen een korte speech van de directeur. Daarna gaat Lars onmiddellijk aan het werk want alle 500 bedden van het hotel moeten opgemaakt worden nadat de gasten van de vorige periode vanmorgen zijn vertrokken. Na de middag komen de nieuwe gasten toe. Alleen de wandelgidsen zijn vrijgesteld van deze taak. Lars is moe van de nachtelijke busrit gevolgd door de beddenopmaak die donderdagavond. Toch gaat hij nog iets drinken in de bar voor hij in bed kruipt. Op je achttien heb je geen probleem met een beetje moe zijn. Hij slaapt als een roos op een kamer die hij deelt met drie jongens van ongeveer zijn leeftijd.
Hun kamer ligt in de kelder. Daar zijn gezamenlijke douches en ze hebben toiletten een eind verder op de gang.
Morgen vertrekt Lars als animator naar hotel Waldhaus In Zwitserland. Het is een Belgisch hotel met enkel Vlaams personeel. Er werkt een mix van betaalde seizoensarbeiders en in de zomer draait het hotel deels op vrijwilligers die kost en inwoon genieten. Alle plekken zijn dit jaar ingevuld. Regelmatig heeft men tekorten bij de animatie voor de opvang van de 0 tot 2-jarigen. Vaak zijn oudere dames bereid die taak op zich te nemen. Dat is te begrijpen want veel actie is daar niet te beleven. Voor een animator zijn de 10 tot 12 of de 12 tot 14-jarigen aan te bevelen, vindt Tom. De plus veertien jongeren willen vooral 'chillen'. Tom houdt van de bergen en schuwt de fysieke inspanning niet.
Tom zet zich voor het derde jaar in als vrijwilliger bij deze reisorganisatie. Net als Lars nu, begon hij jong, al op zijn zeventien. De eerste keer werd hij ingezet als monitor bij een groep tieners. Een jaar later was hij in hetzelfde hotel aanvankelijk monitor, maar door het wegvallen van een wandelgids, hapte hij toe om de man zijn plaats in te nemen. Mogelijk werd hij zo de jongste wandelgids ooit. In elk geval ging het begeleiden van volwassenen hem zeer goed af. Dat is opgevallen. Tom voelt zich vereerd dat men dit jaar zijn kandidatuur als gids geaccepteerd heeft. Hij spijkerde de voorbije winter zijn kennis over Zwitserland bij en volgde de verplichte gidsenopleiding.
Lars en Tom hebben elkaar nooit ontmoet. Lars heeft op de sociale media een vraag naar ervaringen van anderen gesteld omdat het zijn eerste keer is. Omdat Tom reageerde, kwamen ze met elkaar in contact. Tom vindt het leuk wat onzekerheid bij een nieuwkomer zoals Lars weg te nemen door online ervaringen te delen.
‘Zie dat je morgen voor 21 uur in Leuven bent.’ stuurt Tom de dag voor vertrek met een knipoog. Lars heeft zich voor de eerste keer ingeschreven en kent daarom niemand. Een beetje onwennig is dat zeker. Enkele jaren geleden vond Tom het vertrek ook spannend. Het was mee in bad genomen worden.
Dit zijn gezinsvakanties. Moni zijn op een gezinsvakantie is relaxt, alleen weet je vooraf niet wat je te wachten staat. Alle kinderen zijn Vlaams. In internationale hotels is er ook kinderanimatie maar dit systeem is een echte gezinsvakantie en veel minder anoniem dan in standaard hotels. Voor jonge kinderen zijn clubs in de eigen taal een enorm pluspunt.
Lars koos 12-14 jarigen, zijn favoriete leeftijdsgroep in het rijtje. Hij kreeg die ook toegewezen.
Dat Lars niemand kent, vindt hij geen echt probleem. Alleen de eerste dag zal hij de kat uit de boom kijken. Verhoudingen ontstaan al snel. Als je de groep een beetje kent, wordt alles anders.
Hij stapt in Leuven op de personeelsbus. Het is een heel gemengd publiek. De meesten zijn jongeren zoals hij. Er zijn jobstudenten voor de schoonmaakploeg en het restaurant maar ook veel vrijwilligers zoals Lars zelf. De animatieploeg bestaat altijd uit vrijwilligers.
Er zitten ook jong gepensioneerde vrijwilligers op de bus, een twintigtal. Zij gaan om een heel andere reden werken. Ze willen nuttig zijn tijdens het deel van hun leven dat ze nog gezond zijn en daar een aangename invulling voor kiezen. Ze werken zes uur per dag en krijgen in ruil voor hun prestaties voldoende vrije tijd. Sommigen engageren zich vaak en vinden daar sociaal contact met leeftijdsgenoten.
Lars heeft enkele vergaderingen met de andere monitoren achter de rug en maakte met zijn collega een programma voor hun leeftijdsgroep.
Lars zoekt een plekje op de bus bij de andere moni's. Het jonge volk wil graag achteraan en boven op de dubbeldeksbus zitten.
's Morgens rond 8.30 arriveren ze in hun hotel in het dorp Sils-Maria. Ze krijgen een korte speech van de directeur. Daarna gaat Lars onmiddellijk aan het werk want alle 500 bedden van het hotel moeten opgemaakt worden nadat de gasten van de vorige periode vanmorgen zijn vertrokken. Na de middag komen de nieuwe gasten toe. Alleen de wandelgidsen zijn vrijgesteld van deze taak. Lars is moe van de nachtelijke busrit gevolgd door de beddenopmaak die donderdagavond. Toch gaat hij nog iets drinken in de bar voor hij in bed kruipt. Op je achttien heb je geen probleem met een beetje moe zijn. Hij slaapt als een roos op een kamer die hij deelt met drie jongens van ongeveer zijn leeftijd.
Hun kamer ligt in de kelder. Daar zijn gezamenlijke douches en ze hebben toiletten een eind verder op de gang.