De harde realiteit (deel 7)
Ze namen eind augustus afscheid van Magnus. Nu was Lisa met haar zeventien jaar de oudste in 'Onderweg'. Ze had een armamputatie ondergaan na een streptococcen infectie. Van haar meningitis herstelde ze zonder definitieve gevolgen. Ze had een armprothese nu.
De band van Erica met Magnus was anders dan die van Tom met de jongen. Tom kon het ook goed vinden met Magnus ouders. Ondanks de strubbelingen de eerste maanden tussen Magnus en Tom, was de houding van Magnus in positieve zin veranderd. Magnus bleef je voor altijd bij. Sommigen onthoud je voor eeuwig, sommige kinderen vervagen snel in je geheugen.
‘Laat je me horen hoe je examens zijn verlopen?’
‘Zal ik zeker doen.’ verzekerde Magnus.
Eind september ontving Tom een lang bericht.
Magnus slaagde in alle examens op twee na. Omdat hij er twee extra aflegde en voor beide tegen de verwachtingen in slaagde, kon hij zijn laatste jaar aanvatten met haalbare kaarten. Hij wilde in januari van het komende jaar een poging doen om de twee vakken te herdoen. Misschien kon hij dan zonder extra rugzak zijn eindexamens afleggen.
Tom vond het jammer dat hij daarna niets meer vernam van Magnus. Zo ging dat. Hij zou waarschijnlijk afstuderen en zijn volwassen leven maken.
Einde juni werd Tom dan toch verrast door een kort berichtje van Magnus: ‘Groot gejuich. Ik heb mijn diploma.’
Hij reageerde onmiddellijk: ‘Proficiat. Dit had ik niet van jou verwacht.’ met een knipoog erbij.
Er volgde een emoticon met een geel maantje dat zijn tong uitstak.
Daarna niets meer.
‘En verder? Ga je werken?’ vroeg Tom die zich na een dag niet meer kon inhouden.
‘Eerst minstens drie maanden vakantie om de schade in te halen.’
‘Vakantie gepland?’
‘Zeker wel. Nog geen concrete plannen. Ik heb veel tijd.’
‘Tijd om me te komen opzoeken?’
‘Met plezier. Ik ben al ‘onderweg'. Je wil me evalueren. Je gaat ongetwijfeld mijn spieren nogmaals opmeten om te vergelijken met de andere metingen.’
‘Nee man. Bij mij thuis. Zullen we een datum prikken? Komende maandag ben ik thuis of anders het weekend erna.’
‘Maandag dan. Voor de middag of erna?’
‘Doe maar voor dan heb ik je langer. Geraak je er?’
‘Ik kom met de fiets. Het is een eind maar ik kan alles.’
‘Wees voorzichtig.’
‘Ja pa. Zonder helm kom ik niet meer buitenshuis.’
Tom wachtte nerveus. Pas tegen half twaalf arriveerde Magnus.
Ze begroetten elkaar met een stevige handdruk.
‘Nogmaals proficiat met je studieresultaten. Je ziet er geweldig uit. Nog knapper dan een jaar geleden.’ Magnus zag er voller uit, gespierder. Hij zwom nog, zonder competitie.
‘Niet overdrijven. Dat ik er normaal uit zie, vind ik meer dan voldoende.’
Even later gingen ze aan tafel.
Ze haalden herinneringen op en Magnus had een heel verhaal over het verloop van zijn laatste studiejaar.
Hij bleef niet voor het avondeten.
‘Wanneer spreken we weer af?’
Het leek vanzelfsprekend om dat opnieuw te doen.
‘Volgend weekend ben ik vrij.’
‘Zo snel al? Natuurlijk wil ik het. Bij mij thuis dan?’
Tom stemde in.
Evert en Marijke, Magnus ouders, verwelkomden Tom hartelijk. ‘Zonder jou zou onze Magnus niet staan waar hij nu staat.’ zei Marijke.
Magnus knikte bevestigend.
Tom wuifde het overdreven compliment weg.
‘We hebben Magnus ondersteund. Het werk heeft hij zelf geleverd.’ Tom voelde zich thuis bij deze mensen die hem op handen droegen.
De dag vloog voorbij.
Zou het te snel zijn? Tom durfde de vraag te stellen. Magnus kon nee zeggen of ja.
‘Ik maak graag tijd voor je.’
Het antwoord stemde Tom tevreden.
Zo spraken ze de volgende weken om de beurt bij elkaar thuis af.
‘Wat denk je ervan om volgende keer te blijven slapen? Ik kijk ernaar uit meer tijd met je door te brengen. Dan rendeert je verplaatsing beter want het is een eind fietsen.‘ riskeerde Tom.
Magnus hapte vlot toe: ‘ Ik kom met plezier.’ Ze vonden twee weken later een maandag en dinsdag. Dan was Tom thuis na een weekend werken.
‘Je kan al zondagavond komen vanaf vijf uur.’
‘Graag. Ik kan er zondag zijn.’ antwoordde Magnus gretig.
Magnus vond het prima. 'Gek dat we na een jaar zo intensief de draad oppikken. Dat ging moeiteloos. Soms vervreemd je na een tijd van elkaar. Met Tom verliep het naadloos.' overdacht hij.