Het forum van oliversverhalen.nl

Soms gebeurt er jammer genoeg veel meer in het hoofd dan alleen maar denken.
De rest zal je moeten lezen, hoofdstuk per hoofdstuk.
Ik word niet betaald om verhalen te schrijven. Dat is hoegenaamd niet de bedoeling.
Maar als jullie het verhaal appreciëren of helemaal niet... Jullie reacties beschouw ik als mijn loon.

Yeey!

Ik zag het pas laat op de avond, maar dit wilde ik niet laten wachten tot morgen.
Een nieuw verhaal van Amexic!

Wat een begin....
De toon is gezet.
Meer!

Inderdaad, een nieuw verhaal van Amexic.
Een echt Amexic-verhaal.
Met het zorgvuldige taalgebruik.
En een boeiend verhaal.
Ik vind het bovenal een ontroerend verhaal.
Revalidatie is heftig, zeker na een operatie of een ongeluk,
soms gaat het goed, soms gaat het tijdelijk goed en daarna niet meer.
Dat zit hem allemaal in dit verhaal.
En heel mooi verteld.
Gelukkig: Theo leeft voort. Bij Tom en Magnus. Mooi, heel mooi!
Dank je wel Amexic voor dit ontroerende verhaal.

Boeiend, ontroerend en mooi, inderdaad.
Zeker.
Soms iets te snel, vooral het laatste deel. Teveel eindes van de verschillende verhaallijnen in maar een paar zinnen. Veel sneller dan de opbouw in de eerste paar delen. Terwijl het zo intens was.
Maar wat een rake woordkeuzes. Geen woord teveel. Misschien wat zinnen te weinig. Alsof het af moest, terwijl het voor mij best een deel langer had mogen zijn.

Bedankt beiden voor jullie reacties. Ja, Oliver, op jouw kritiek zat ik nog te wachten. Er valt iets voor te zeggen. Er is ruimte om enkele verhaallijnen uit te werken. Mogelijk doe ik dat later bij tijd. Het laatste deel vatte ik op als een epiloog. Ik heb de indruk dat ik jullie wat op jullie honger heb laten zitten. Dat zie ik als een compliment maar tegelijk ook als terechte kritiek.

Honger hebben we altijd.
En het was zeker smakelijk