Ook Kerst voor Pavel, dinsdag 24 december, deel 5.
Geplaatst: di 24 dec 2024, 06:25
Ook Kerst voor Pavel, dinsdag 24 december, deel 5.
Het is de dag voor Kerstmis. Een bijzondere dag. We worden wakker bij Aleksei in de pastorie en vandaag worden het hoog-laagbed en de douchestoel gebracht. In de loop van de dag komt Pavel. Aleksei kent Pavel, ik ben heel benieuwd wat voor jongen wij als huisgenoot krijgen.
Peter meldt al vroeg, vroeger dan wij wakker zijn, dat zij vertrokken zijn, Voor de laatste etappe naar Nederland. Zonder tegenslag moeten zij aan het begin van de avond aankomen. Ze hebben samen Pavel onder de douche gewassen en dat ging op een plastic tuinstoel van het hotel best goed.
Keurig op tijd komt er een bestelbus voorrijden om een hoog-laagbed en een douchestoel te brengen. Erik moet tekenen voor ontvangst en Aleksei en ik brengen het bed naar de kamer die we voor Pavel hebben klaargemaakt en de douchestoel naar de badkamer van Erik en Peter.
Pavel’s kamer is met kerstversiering gezellig gemaakt. Aleksei verwacht dat Pavel dat wel leuk zal vinden. Er staat nu dus een hoog-laagbed, een kast, een tafel met stoel. Er is voldoende ruimte om met een rolstoel rond te kunnen rijden, denken we.
Erik heeft gisteren de boodschappen voor de kerstdagen gedaan. Voor vanavond zullen we straks het nodige klaarmaken dat in de oven kan wachten tot Peter, Petr en Pavel er zijn. We rekenen er op dat zoals afgesproken Petr, Tatiana en de meiden ook mee zullen eten, dus we gaan uit van een flinke groep mensen!
We hebben beloofd Erik te helpen en het wordt heel gezellig, Erik kan heel goed vertellen en dat doet hij vandaag weer over hun middelbare schooltijd. En daardoor vliegt de tijd om.
Dan belt Nina. Nina klinkt opgewonden. Ze vertelt wat Pierre heeft geregeld. Op tweede Kerstdag zal er rond 9 uur een bus bij ons voor de deur staan. Het is een kleine luxe touringcar met 20 plaatsen en een rolstoellift. Pavel kan met rolstoel en al zo de bus in. Er komt een verpleegkundige mee. De bedoeling is dat wij (Erik, Peter, Aleksei en ik) mee komen, maar verder ook Petr en Tatiana en de beide meiden. Pierre heeft geregeld dat wij allemaal kunnen blijven slapen. Hij nodigt ons uit tot en met zaterdag 28 december, we zullen 29 december terug worden gebracht. Dan gaan Michel en Nina ook mee terug om Oud en Nieuw bij ons te vieren.
Op tweede Kerstdag zal Michel’s moeder, haar partner en de andere opa en oma van Michel er ‘s avonds ook zijn en zullen we samen met Pierre en de hele familie eten. Nina heeft gezegd dat we niet officieel gekleed willen zijn, dus dat hoeft ook niet: iedereen zal normaal gekleed zijn, wat dat betekent zien we wel!
Erik, Aleksei en ik kijken elkaar stomverbaasd aan. “Bij Michel thuis kan ook werkelijk alles.” breng ik stomverbaasd uit.
“Als ik jullie was zou ik snel naar de pastorie gaan en het nieuws aan jouw moeder en zussen vertellen, Aleksei, of denk je dat die niet mee willen?”
“Niet willen? Ze hebben niets te willen. We moeten het ook naar Peter en Petr en Pavel melden, kunnen zij zich er ook op voorbereiden. “ reageert Aleksei. Dat doet Erik.
We maken af waar we mee bezig zijn en lopen daarna snel naar de pastorie. Daar zitten zowel Tatiana als Iryna en Klarissa in de keuken. Wij vertellen het nieuws. Iedereen kijkt elkaar stomverbaasd aan. “Gaan wij echt naar Parijs?” vraagt Klarissa. “Tenminste, als je dat wilt. Anders kunnen we vragen of er een kleiner busje kan komen.” reageert Aleksei lachend.
“Wat een geluk dat Michel en Nina verkering hebben” zucht Tatiana. “Anders zou al dat moois jullie en nu ook ons voorbijgaan.”
“Toen we Michel ontmoetten hadden we dat echt nog niet door. Michel heeft met ons contact gekregen omdat wij Michel aardig vonden.” reageer ik.
“ Je moet niet reageren op wat mama zegt, Almar, ze zit je te plagen.” zegt een lachende Aleksei. “Ook al word ik geplaagd, ik verdedig altijd mijn zusje.” reageer ik ook lachend.
We gaan terug om Erik verder te helpen met het eten voor vanavond. Dan zien we Tatiana en Iryna en Klarissa toch weer!
Peter reageert enthousiast, Petr en Pavel kunnen het niet geloven. Petr heeft hem uitgelegd hoe het zit, maar toch kan Pavel het niet geloven.
“Je zult nog wel meer verrassingen tegenkomen” had Petr toegevoegd.
We hebben inmiddels alle eten klaar, de eerste gangen staan in de oven klaar, die hoeven straks alleen maar opgewarmd te worden.
Om 18 uur komen Tatiana en de meiden naar ons toe en dan wordt het afwachten.
Peter heeft gemeld dat zij er om 19 uur zijn. En inderdaad, om bijna 19 uur stopt onze stationcar op de oprit. We vliegen naar buiten, vergeten even dat het winter is en dus koud. Aleksei kan niet wachten Petr te omhelzen. En daarna Pavel, die nog achterin de auto zit. Tatiana is nummer twee, ze begint meteen te huilen als ze Pavel ziet. Iryna en Klarissa blijven wat op de achtergrond tot Pavel hen roept. Dan omhelzen ook zij Pavel. Als iedereen die Pavel kent hem begroet heeft ga ik naar Pavel toe. In mijn beste Oekrains begroet ik hem en zeg dat hij heel welkom is in ons huis, terwijl ik hem duidelijk maak dat ik de vriend van Aleksei ben.
Daarna gaan we naar binnen. Ik neem de rolstoel van Peter over als die hem achter uit de auto heeft gehaald en samen met Petr help ik Pavel in zijn rolstoel. Hij rijdt hoepelend zelf naar binnen. Als we binnen zijn laten Aleksei en ik hem het huis zien, de woonkamer, de keuken, zijn kamer en de badkamer van Erik en Peter die hij zal gaan gebruiken. Pavel ziet er gelukkig uit, althans zo interpreteer ik dat. Ik kan het niet laten hem dat ook te vragen. Pavel kijkt me verbaasd aan. “Hoe bedoel je dat?” vraagt hij mij. “Precies zoals ik het vraag. Ik weet een beetje wat je hebt meegemaakt. Ik wil graag weten of je zoals je nu hier bent, voor dit moment, gelukkig bent.”
“O, je bent een denker” reageert Pavel verrast. “Dat ben ik ook. Ik denk dat wij het wel goed samen kunnen vinden.” Ik kijk hem verbaasd aan. “Ja, ik ben ook een denker. Ik bedenkt wat er gebeurt en wat dat kan betekenen. En dan bedenk ik wat mijn plekje is. Ik denk dat ik hier kansen heb die ik thuis niet heb. En dat maakt me gelukkig. En jij praat goed Oekrains, dat doet me plezier. Nog meer reden om gelukkig te zijn!”
Als alle plichtplegingen en hartelijkheden achter de rug zijn gaan we aan tafel. Het lukt me niet naast Pavel te zitten: Petr en Tatiana staan er op naast Pavel te zitten. Dus zit ik naast Aleksei tegenover Pavel en praat met Aleksei over hoe hij tegen de situatie aan kijkt.
“Laten we eten en genieten van wat wij hebben klaargemaakt. Daarna zal ik je mijn mening geven.”
Na het eten zegt Aleksei: “ Ik denk dat Pavel gelijk heeft en alle reden heeft gelukkig te zijn. Pavel is een verstandige jongen voor zijn leeftijd.”.
Het is de dag voor Kerstmis. Een bijzondere dag. We worden wakker bij Aleksei in de pastorie en vandaag worden het hoog-laagbed en de douchestoel gebracht. In de loop van de dag komt Pavel. Aleksei kent Pavel, ik ben heel benieuwd wat voor jongen wij als huisgenoot krijgen.
Peter meldt al vroeg, vroeger dan wij wakker zijn, dat zij vertrokken zijn, Voor de laatste etappe naar Nederland. Zonder tegenslag moeten zij aan het begin van de avond aankomen. Ze hebben samen Pavel onder de douche gewassen en dat ging op een plastic tuinstoel van het hotel best goed.
Keurig op tijd komt er een bestelbus voorrijden om een hoog-laagbed en een douchestoel te brengen. Erik moet tekenen voor ontvangst en Aleksei en ik brengen het bed naar de kamer die we voor Pavel hebben klaargemaakt en de douchestoel naar de badkamer van Erik en Peter.
Pavel’s kamer is met kerstversiering gezellig gemaakt. Aleksei verwacht dat Pavel dat wel leuk zal vinden. Er staat nu dus een hoog-laagbed, een kast, een tafel met stoel. Er is voldoende ruimte om met een rolstoel rond te kunnen rijden, denken we.
Erik heeft gisteren de boodschappen voor de kerstdagen gedaan. Voor vanavond zullen we straks het nodige klaarmaken dat in de oven kan wachten tot Peter, Petr en Pavel er zijn. We rekenen er op dat zoals afgesproken Petr, Tatiana en de meiden ook mee zullen eten, dus we gaan uit van een flinke groep mensen!
We hebben beloofd Erik te helpen en het wordt heel gezellig, Erik kan heel goed vertellen en dat doet hij vandaag weer over hun middelbare schooltijd. En daardoor vliegt de tijd om.
Dan belt Nina. Nina klinkt opgewonden. Ze vertelt wat Pierre heeft geregeld. Op tweede Kerstdag zal er rond 9 uur een bus bij ons voor de deur staan. Het is een kleine luxe touringcar met 20 plaatsen en een rolstoellift. Pavel kan met rolstoel en al zo de bus in. Er komt een verpleegkundige mee. De bedoeling is dat wij (Erik, Peter, Aleksei en ik) mee komen, maar verder ook Petr en Tatiana en de beide meiden. Pierre heeft geregeld dat wij allemaal kunnen blijven slapen. Hij nodigt ons uit tot en met zaterdag 28 december, we zullen 29 december terug worden gebracht. Dan gaan Michel en Nina ook mee terug om Oud en Nieuw bij ons te vieren.
Op tweede Kerstdag zal Michel’s moeder, haar partner en de andere opa en oma van Michel er ‘s avonds ook zijn en zullen we samen met Pierre en de hele familie eten. Nina heeft gezegd dat we niet officieel gekleed willen zijn, dus dat hoeft ook niet: iedereen zal normaal gekleed zijn, wat dat betekent zien we wel!
Erik, Aleksei en ik kijken elkaar stomverbaasd aan. “Bij Michel thuis kan ook werkelijk alles.” breng ik stomverbaasd uit.
“Als ik jullie was zou ik snel naar de pastorie gaan en het nieuws aan jouw moeder en zussen vertellen, Aleksei, of denk je dat die niet mee willen?”
“Niet willen? Ze hebben niets te willen. We moeten het ook naar Peter en Petr en Pavel melden, kunnen zij zich er ook op voorbereiden. “ reageert Aleksei. Dat doet Erik.
We maken af waar we mee bezig zijn en lopen daarna snel naar de pastorie. Daar zitten zowel Tatiana als Iryna en Klarissa in de keuken. Wij vertellen het nieuws. Iedereen kijkt elkaar stomverbaasd aan. “Gaan wij echt naar Parijs?” vraagt Klarissa. “Tenminste, als je dat wilt. Anders kunnen we vragen of er een kleiner busje kan komen.” reageert Aleksei lachend.
“Wat een geluk dat Michel en Nina verkering hebben” zucht Tatiana. “Anders zou al dat moois jullie en nu ook ons voorbijgaan.”
“Toen we Michel ontmoetten hadden we dat echt nog niet door. Michel heeft met ons contact gekregen omdat wij Michel aardig vonden.” reageer ik.
“ Je moet niet reageren op wat mama zegt, Almar, ze zit je te plagen.” zegt een lachende Aleksei. “Ook al word ik geplaagd, ik verdedig altijd mijn zusje.” reageer ik ook lachend.
We gaan terug om Erik verder te helpen met het eten voor vanavond. Dan zien we Tatiana en Iryna en Klarissa toch weer!
Peter reageert enthousiast, Petr en Pavel kunnen het niet geloven. Petr heeft hem uitgelegd hoe het zit, maar toch kan Pavel het niet geloven.
“Je zult nog wel meer verrassingen tegenkomen” had Petr toegevoegd.
We hebben inmiddels alle eten klaar, de eerste gangen staan in de oven klaar, die hoeven straks alleen maar opgewarmd te worden.
Om 18 uur komen Tatiana en de meiden naar ons toe en dan wordt het afwachten.
Peter heeft gemeld dat zij er om 19 uur zijn. En inderdaad, om bijna 19 uur stopt onze stationcar op de oprit. We vliegen naar buiten, vergeten even dat het winter is en dus koud. Aleksei kan niet wachten Petr te omhelzen. En daarna Pavel, die nog achterin de auto zit. Tatiana is nummer twee, ze begint meteen te huilen als ze Pavel ziet. Iryna en Klarissa blijven wat op de achtergrond tot Pavel hen roept. Dan omhelzen ook zij Pavel. Als iedereen die Pavel kent hem begroet heeft ga ik naar Pavel toe. In mijn beste Oekrains begroet ik hem en zeg dat hij heel welkom is in ons huis, terwijl ik hem duidelijk maak dat ik de vriend van Aleksei ben.
Daarna gaan we naar binnen. Ik neem de rolstoel van Peter over als die hem achter uit de auto heeft gehaald en samen met Petr help ik Pavel in zijn rolstoel. Hij rijdt hoepelend zelf naar binnen. Als we binnen zijn laten Aleksei en ik hem het huis zien, de woonkamer, de keuken, zijn kamer en de badkamer van Erik en Peter die hij zal gaan gebruiken. Pavel ziet er gelukkig uit, althans zo interpreteer ik dat. Ik kan het niet laten hem dat ook te vragen. Pavel kijkt me verbaasd aan. “Hoe bedoel je dat?” vraagt hij mij. “Precies zoals ik het vraag. Ik weet een beetje wat je hebt meegemaakt. Ik wil graag weten of je zoals je nu hier bent, voor dit moment, gelukkig bent.”
“O, je bent een denker” reageert Pavel verrast. “Dat ben ik ook. Ik denk dat wij het wel goed samen kunnen vinden.” Ik kijk hem verbaasd aan. “Ja, ik ben ook een denker. Ik bedenkt wat er gebeurt en wat dat kan betekenen. En dan bedenk ik wat mijn plekje is. Ik denk dat ik hier kansen heb die ik thuis niet heb. En dat maakt me gelukkig. En jij praat goed Oekrains, dat doet me plezier. Nog meer reden om gelukkig te zijn!”
Als alle plichtplegingen en hartelijkheden achter de rug zijn gaan we aan tafel. Het lukt me niet naast Pavel te zitten: Petr en Tatiana staan er op naast Pavel te zitten. Dus zit ik naast Aleksei tegenover Pavel en praat met Aleksei over hoe hij tegen de situatie aan kijkt.
“Laten we eten en genieten van wat wij hebben klaargemaakt. Daarna zal ik je mijn mening geven.”
Na het eten zegt Aleksei: “ Ik denk dat Pavel gelijk heeft en alle reden heeft gelukkig te zijn. Pavel is een verstandige jongen voor zijn leeftijd.”.