Witte Merels Deel 18 T
Geplaatst: vr 13 dec 2024, 06:28
Witte Merels Deel 18 T
Gisteravond ben ik uiteindelijk in slaap gevallen, geen idee hoe laat. Ik heb mijn ouders niet thuis horen komen. Wanneer zij thuiskomen als ik al slaap, kijken ze altijd even bij mij voor ze naar bed gaan. Dat heb ik niet gemerkt. Ik schrik om twee uur uit een droom wakker. Ik herinner me de droom niet. Ik drijf zowat mijn bed uit van het zweet. Dat zal wel een reactie zijn. Het lukt me niet meer in slaap te komen. Ik maal maar rond: wat is er gebeurd? Waarom moest dat zo? Wat heb ik allemaal fout gedaan? Wat moet ik nu?
Het liefst zou ik alles voor bekeken houden. Ik zal gewoon het jaar afmaken, zonder nog te proberen contacten te leggen. Dat lijkt me heel goed voor mijn innerlijke rust. Zo loop ik geen risico. Inderdaad: rukken kan ik thuis ook.
Ik snap er niets van. Wim leek me zo aardig. Waarom doet hij dan ineens zo bruut. Ja, dat is het goede woord. Hij heeft zich in mijn ogen bruut gedragen en mij afgebrand. De echo klinkt nog na in mijn oren: “Mij heeft dit geen voldoening gegeven. Je nam het van me over en voor mij werd het iets wat ik op mijn eentje ook kan. De volgende keer moet je het maar thuis doen, voor je naar hier komt.”
Mooi niet, ik blijf gewoon thuis. Mij niet meer gezien. Wim zoekt het maar uit. Ik ga dit jaar voor rust. Ik stel mijn verkenningen gewoon een jaar uit. Met zo’n resultaat hoeft het voor mij niet. Zou het toch het leeftijdsverschil zijn? Of ben ik heel stom bezig geweest? Ik word er allemaal niet blij van.
Aan de andere kant: als ik dit afbreek, ga ik dan niet voor de gemakkelijkste weg? Dan heb ik er niets van geleerd, alleen maar frustraties opgelopen.
Om zeven uur sta ik op en ga lekker koud douchen. Daar word ik wakker van.
Mama zit beneden. “Goede morgen, jongen.”
“Morgen mam.”
Ik ga tegenover haar aan tafel zitten. Ik eet drie boterhammen. Mijn eetlust is er gelukkig nog wel. Ik maak brood klaar voor bij de Jumbo. Dan ga ik mijn tanden poetsen en pak mijn rugzak.
“Ik ben naar de Jumbo, mam” zeg ik.
“Goed, jongen, fijne dag.” Ik denk niet dat ze iets aan mij heeft gemerkt.
Wanneer ik bij de Jumbo ben, komt er een sms binnen.
‘Nog veel te vertellen. Kom terug. Wanneer? Liefs, Wim.’
Wat moet ik hier nu mee. Zal ik reageren? Dat ’Liefs’ treft me wel. Ik denk na over een reactie. Wil ik wel reageren? Ja, op deze sms moet ik reageren, vind ik.
In de pauze ben ik er uit. Ik typ mijn reactie in:
’Wat vertellen, waarover? Over mijn verkeerde seks? Over iets anders? Ik weet het even niet meer. Geef alsjeblieft uitleg. Eén zo’n keer was voor mij wel genoeg, Thomas’
Ik verzend de sms.
Gisteravond ben ik uiteindelijk in slaap gevallen, geen idee hoe laat. Ik heb mijn ouders niet thuis horen komen. Wanneer zij thuiskomen als ik al slaap, kijken ze altijd even bij mij voor ze naar bed gaan. Dat heb ik niet gemerkt. Ik schrik om twee uur uit een droom wakker. Ik herinner me de droom niet. Ik drijf zowat mijn bed uit van het zweet. Dat zal wel een reactie zijn. Het lukt me niet meer in slaap te komen. Ik maal maar rond: wat is er gebeurd? Waarom moest dat zo? Wat heb ik allemaal fout gedaan? Wat moet ik nu?
Het liefst zou ik alles voor bekeken houden. Ik zal gewoon het jaar afmaken, zonder nog te proberen contacten te leggen. Dat lijkt me heel goed voor mijn innerlijke rust. Zo loop ik geen risico. Inderdaad: rukken kan ik thuis ook.
Ik snap er niets van. Wim leek me zo aardig. Waarom doet hij dan ineens zo bruut. Ja, dat is het goede woord. Hij heeft zich in mijn ogen bruut gedragen en mij afgebrand. De echo klinkt nog na in mijn oren: “Mij heeft dit geen voldoening gegeven. Je nam het van me over en voor mij werd het iets wat ik op mijn eentje ook kan. De volgende keer moet je het maar thuis doen, voor je naar hier komt.”
Mooi niet, ik blijf gewoon thuis. Mij niet meer gezien. Wim zoekt het maar uit. Ik ga dit jaar voor rust. Ik stel mijn verkenningen gewoon een jaar uit. Met zo’n resultaat hoeft het voor mij niet. Zou het toch het leeftijdsverschil zijn? Of ben ik heel stom bezig geweest? Ik word er allemaal niet blij van.
Aan de andere kant: als ik dit afbreek, ga ik dan niet voor de gemakkelijkste weg? Dan heb ik er niets van geleerd, alleen maar frustraties opgelopen.
Om zeven uur sta ik op en ga lekker koud douchen. Daar word ik wakker van.
Mama zit beneden. “Goede morgen, jongen.”
“Morgen mam.”
Ik ga tegenover haar aan tafel zitten. Ik eet drie boterhammen. Mijn eetlust is er gelukkig nog wel. Ik maak brood klaar voor bij de Jumbo. Dan ga ik mijn tanden poetsen en pak mijn rugzak.
“Ik ben naar de Jumbo, mam” zeg ik.
“Goed, jongen, fijne dag.” Ik denk niet dat ze iets aan mij heeft gemerkt.
Wanneer ik bij de Jumbo ben, komt er een sms binnen.
‘Nog veel te vertellen. Kom terug. Wanneer? Liefs, Wim.’
Wat moet ik hier nu mee. Zal ik reageren? Dat ’Liefs’ treft me wel. Ik denk na over een reactie. Wil ik wel reageren? Ja, op deze sms moet ik reageren, vind ik.
In de pauze ben ik er uit. Ik typ mijn reactie in:
’Wat vertellen, waarover? Over mijn verkeerde seks? Over iets anders? Ik weet het even niet meer. Geef alsjeblieft uitleg. Eén zo’n keer was voor mij wel genoeg, Thomas’
Ik verzend de sms.