Aleksei en Almar,
Oleksiy i Alʹmar,
Олексій і Альмар,
deel 13.
Als we uitgeproefd zijn gaan we terug naar de camping. Het is 5 uur en Erik stelt voor dat Nina hij en Peter gaan zwemmen. Hij laat de camper aan ons.
Ik kijk Aleksei aan: “Zie je het nu zitten?”
Aleksei knikt enthousiast ja. “ We moeten het eens proberen.”
“Ok, wij willen graag onze eerste pogingen nu doen” reageer ik op Erik.
“Dan komen we het eerste uur niet terug. Relax, jongens! Het is de eerste keer en als niet alles gaat zoals jullie willen heb je nog héél veel herkansingen. De eerste keer is zelden een groot succes.
Erik, Peter en Nina gaan met hun zwemspullen weg en sluiten de deur. Ik pak de grote dikke handdoek die Erik klaar heeft gelegd evenals de condooms en het glijmiddel. Ik leg die op het vaste dubbele bed achterin de camper. De verduisteringsgordijnen zijn dicht.
Ik zie dat Aleksei niet kan wachten. Ik ga naar hem toe en trek zijn shirt uit. En dan begin ik hem te zoenen. Aleksei trekt ook mijn shirt uit. We zoenen heftig. Ik trek aan Aleksei’s korte broek en hij aan de mijne. Ik trek hem in één keer broek en boxer uit. Hij bij mij ook.
We kruipen op het bed. Ik vraag Aleksei wat hij het eerst wil.
“Geneukt worden” zegt hij.
Hij gaat op de deken liggen. Stapje voor stapje probeer ik hem klaar te maken, zoals ik denk dat het op de goede manier moet gebeuren. Aleksei geniet, alleen op één moment reageert hij op een manier dat ik denk dat het pijn doet. Dat vraag ik. Het antwoord is: neen, het brandt alleen een beetje. Maar dat is al over.
“Laten we het proberen” zeg ik, volgens mij ben je heel soepel.”
Ik ga op mijn rug liggen met mijn heel stijve piemel recht omhoog. Ik doe er een condoom overheen en héél veel glijmiddel. “Kom maar, heel voorzichtig, lieve Aleksei, jij bepaalt nu!”
Aleksei gaat op zijn knieën over mij heen zitten en laat zijn gaatje tegen mijn knalharde piemel aan zakken. Ik voel zijn gaatje en voel hoe heel langzaam ik bij hem naar binnen ga. Ik let goed op het gezicht van Aleksei, hij kijkt geconcentreerd maar blij. Ik voel dat ik steeds verder bij hem naar binnen glijd. Dan zegt Aleksei: “Ik kan niet verder.”
“Echt waar?” reageer ik. “En je vindt het nog steeds fijn?”
“Het voelt heerlijk, een heel speciaal gevoel. En jij?”
“Ik voel me helemaal in jou op genomen. Zo speciaal. Ik vind het heerlijk.”
“Ok, dan ga ik bewegen. Ik stop als het niet meer fijn is, jij moet het ook zeggen als je het niet meer fijn vindt!”
Ik zie Aleksei langzaam op en neer gaan. Het voelt heerlijk. Hij gaat steeds sneller op en neer. Ik voel dat ik steeds stijver wordt en steeds dichter bij het klaarkomen kom. Ik waarschuw Aleksei. “Als je zo doorgaat kom ik snel klaar” zeg ik.
“Ik ook, maar het is heerlijk.”
Aleksei gaat nog iets sneller op en neer en begint te hijgen. Ik begin ook te hijgen en ik kom het eerst klaar en dan Aleksei.
“Woow, wat is dat lekker” fluistert hij. “Het is heerlijk” reageer ik, nog nahijgend.
Langzaam glij ik, slap wordend, uit Aleksei’s kontje. Ik doe mijn condoom af en zorg dat het meteen binnenste buiten is. Vochtig van het zaad leg ik het op een stuk keukenpapier.
We kruipen tegen elkaar aan. “Wat zei Erik over een eerste keer niet lekker gaan?” vraag ik Aleksei.
“Met jou, Almar, gaat alles lekker.” reageert Aleksei.
We blijven een tijdje tegen elkaar aan liggen. We zijn alle twee slap.
“Zullen we het nu andersom proberen of doen we dat een andere keer?”
“Denk je dat dat lukt?” vraagt hij mij.
“We kunnen het proberen. Als het niet lukt is het ook niet erg.” reageer ik.
We beginnen weer te zoenen. En te tongen. Zijn hand gaat naar beneden. Mijn piemel reageert direct en wordt weer stijf. Ik voel even beneden en voel dat Aleksei ook al weer stijf is. Na een tijdje zoenen draait Aleksei mij op mijn buik. Ik voel het glijmiddel over mijn billen lopen. En dan voel ik Aleksei’s vinger. Wat een heerlijk gevoel. Hij masseert mijn gaatje en dan voel ik hem een vinger naar binnen drukken. Dat voelt lekker en ik kreun. Ik voel een tweede vinger er bij en dat voelt nog lekkerder. Dan probeert Aleksei zijn duim er in te stoppen en dat gaat lekker. De derde vinger doet even pijn. Ik laat niets merken en de pijn gaat snel over. Aleksei begint te bewegen, met wat extra glijmiddel. Dat voelt heerlijk.
Ik zie dat Aleksei een condoom om zijn piemel doet. Hij gaat op zijn rug liggen. Ik kniel boven hem en laat mijn gaatje tot boven zijn piemel zakken. Ik zak een beetje verder en voel zijn piemel bij mij naar binnen glijden. Dan wordt ik wat onbesuisd en ik zak in één keer een heel stuk naar beneden. Ik voel het schuiven en hoor Aleksei kreunen.
“Doet het pijn?” vraag ik.
“Neen ik kom al bijna klaar!” reageert Aleksei.
Dan ga ik wat voorzichtiger verder. Langzaam zak ik over Aleksei’s piemel heen tot ik niet verder kan. “Ik zit er helemaal in” zeg ik. “Neen, echt waar?” reageert Aleksei.
“Ja en het is heerlijk.” reageer ik. “Ik geniet ook” zegt Aleksei.
Ik ga heen en weer bewegen. Ik voel dat ik ga klaarkomen. “Ik ga klaarkomen” zeg ik tegen Aleksei en spuit zijn buik vol zaad. En dat voor de tweede keer. Dan voel ik Aleksei’s piemel gaan bewegen. Ook Aleksei komt klaar gezien het gekreun.
Wat is dat lekker. Twee keer, Eerst ik in hem en hij op mijn buik en nu omgekeerd. Ik glij van Aleksei’s inmiddels slappe piemel en begin hem te zoenen. “Even het condoom” zegt hij en haalt het binnenste buiten van zijn piemel.
Dan beginnen we elkaar heftig te zoenen. Ik word al weer stijf. En Aleksei ook. Kennelijk zitten wij boordevol gierende hormonen!
We blijven tegen elkaar aanliggen en vegen dan elkaars gaatje en piemel met wc-papier schoon. Dan trekken we een boxer aan en kijken elkaar aan. “Kan je nu gewoon op je billen gaan zitten, Almar?” vraagt Aleksei mij. “Geen idee, laten we het gewoon proberen!”
Het lukt ons, het voelt wel wat vreemd, maar doet niet pijn. We gooien de condooms en het wc-papier weg nadat we het eerst in een plastic zak hebben gedaan die we dicht hebben gebonden.
Dan gaan we naar buiten en gaan daar wat drinken.
“Wat was dat lekker, Almar” verzucht Aleksei.
“En wat boffen wij dat het bij ons alle twee in een keer goed ging!” reageer ik.
“Dat hebben we aan jouw vaders te danken, Almar, ik voelde me zo ontspannen na wat zij allemaal verteld hadden, dat zal vast een heel goede voorbereiding mogelijk hebben gemaakt.”
“Ik ben het met je eens. We moeten ze straks maar heel erg bedanken!”
“Zal ik in het zwembad gaan melden dat wij klaar zijn?” vraag ik Aleksei.
“Ja, graag, ik wil dit succes graag met je vaders en Nina delen.”
“Maar Aleksei, wat zeg je nu?” vraag ik verbaasd.
“Ik denk dat jullie openheid mij aan heeft gestoken.”
“Dan gaan we alle twee bij het zwembad kijken.”
We ruimen de camper op. Ik sluit de camper af en we lopen naar het zwembad. Ik zie Erik, Peter en Nina ballen. Ze zien mij en Almar en wijzen elkaar op ons. Ze komen naar ons toe. “Hoe is het gegaan, jongens?” vraagt Nina die het eerst bij ons is.
Voor ik iets kan zeggen reageert Aleksei, wanneer ook mijn vaders er bij staan: “Heerlijk, we zijn alle twee wel twee keer klaargekomen en het deed helemaal geen pijn. Dank jullie wel, Erik en Peter. Jullie advies heeft ons heel erg geholpen.”
“Dan waren jullie heel ontspannen” zegt Erik.
“Wij zijn echt heel blij. Het was een heel fijne ervaring. Ik wil jullie ook bedanken voor alle goede tips.”
“Ok, dat gaan we vieren” zegt Nina. “Ik trakteer op een glaasje wijn.”
Aleksei en ik kijken haar stomverbaasd aan.”
“Grapje” zegt ze lachend, “Maar cola is vast ook goed!”
We lopen lachend terug naar de camper. Ik maak de deur open en haal 3 colaglazen uit de kast en 2 wijnglazen. Die zet ik op tafel met een grote fles lekker koele cola. De wijn laat ik aan mijn vaders over. “Voor wijn ben ik te jong!” reageer ik lachend naar hen.
Daarna willen Erik en Peter meer weten. Wij praten niet al te hard, je weet nooit wat je buren kunnen horen en begrijpen. Het is hen volstrekt helder dat het heel goed gegaan is.
“Weet je,” zegt Erik, “voor de meeste jongens is de eerste keer niet de meest lekkere keer. Sommigen stoppen dan soms voor een hele tijd. Terwijl als je het ontspannen kunt doen, het heel lekker is. Iedereen zit uiteraard ook anders in elkaar. En nu jullie eenmaal weten hoe het moet kan je ook andere standjes uit gaan proberen. Maar vergeet niet dat elkaar strelen, zoenen, elkaar aftrekken, elkaar pijpen ook heel lekker blijft. Wissel wat af, jongens, want dan houd je de relatie heel lang vol!”
“En wat geldt voor mij?” vraagt Nina ondeugend.
“Jou kunnen we minder goed uit eigen ervaring adviseren, dat weet je. Je moet gewoon de leukste jongen van de wereld treffen! Dan komt alles wel goed.”
Het gesprek gaat al snel naar andere dingen. Bijvoorbeeld, wat we morgen, de laatste dag hier, gaan doen. Erik zegt: “Wij stellen voor ’s morgens met elkaar een wandeling door de wijngaanden hier in de omgeving te maken. Laten we de camper staan. En ’s middags vermaken jullie je wel op de camping. Belangrijker is: waar willen jullie na morgen heen? Want dan kan ik een camping gaan reserveren.”
“Wat zijn de mogelijkheden?” vraagt Aleksei.
“We kunnen naar oost, naar zuid en naar west en alles daar tussen. Naar noord gaan we tegen het eind van de vakantie.” Nina geeft een helder antwoord.
“Ik stel voor dat we richting Middellandse zee gaan. Dat kunnen we in een dag of twee doen. Als we morgen over de grote weg naar Avignon rijden zitten we al bijna aan de kust. Avignon is maar 3 uur rijden.” zegt Erik.
Aleksei kijkt mij aan. “Ik weet het niet, wat vind jij Almar? En wat vind jij, Nina?”
Ik kijk Nina aan.
“Willen jullie dat ook?” vraagt Nina aan Erik en Peter.
“Wij vinden het helemaal prima. Wij zijn nog maar één keer aan de Middellandse zeekust van Frankrijk geweest. De moeite waard om daar nog eens te kijken.
Ik kijk Aleksei en Nina aan. “Ok?” vraag ik. Zij knikken alle twee.
“Mooi, dan vertrekken we overmorgen niet al te vroeg, om een uur of 10, eten onderweg wat en komen dat aan het begin van de middag op de camping aan. Ik ga er zo één zoeken.” zegt Peter.
“Kunnen we eerst nog even gaan zwemmen!” zegt Nina. Aleksei en ik knikken alle twee enthousiast.
Het wordt etenstijd. Vandaag kookt Nina en Aleksei gaat haar helpen. Erik, Peter en ik dekken buiten de tafel. Peter en Erik drinken er een wijntje bij.
“Ik ga even een camping zoeken”, zegt Peter. Ik blijf met Erik achter. “Hoe ging het bij jullie, de eerste keer?” vraag ik nieuwsgierig. “Best wel redelijk. Maar niet zo gemakkelijk als bij jullie. Bij mij deed het in het begin behoorlijk pijn, bij Peter niet. Maar we hebben heel erg gestunteld. Heel verstandig dat jullie er eerst over wilden praten. Alles zelf uitzoeken lijkt leuk, maar kan ook vervelend uitpakken.”
Nina roept vanuit de camper: “Het eten is over 5 minuten klaar.”
Erik reageert: “ik ben er klaar voor.”
Peter zegt: “ Ik heb een camping, even reserveren voor één nacht.”
“Is het een leuke camping, met een zwembad?” vraagt Erik.
“Ja, er is een zwembad.”
“Hoe ziet hij er verder uit?”
“Even kijken. Hier is hij.” En Peter komt naar buiten en laat de camping zien.
Nina en Aleksei komen intussen met het eten naar buiten.
“Eerst eten, dan naar de camping kijken?” vraagt Peter.
“Ja” zegt Nina, “we hebben niet voor niets erg ons best gedaan op het eten.”
En er komt echt iets heel lekkers op tafel. Nina heeft een gekookte courgette in de lengte gehalveerd en daarna in stukken gesneden die gevuld zijn met een mengsel van tonijn en mayonaise. En daarna een rijst met een saus van groenten en vis. Heerlijk.
Nina en Aleksei die geholpen heeft worden door ons op alle mogelijke manieren bedankt.
Dan kijken we naar de camping. Die lijkt echt leuk en Avignon lijkt ook een leuk stadje, met een beroemde brug. “Ja, van het liedje!” reageert Peter. “Welk liedje?” vraagt Nina. “Sur le pont d’ Avignon.” “Kennen we niet” zeg ik. Peter pakt zijn telefoon, zoekt het liedje op Spotify op en laat het horen. “Flauw” reageert Nina. Ik begin te lachten. “Jullie worden echt oud!”
We wassen af in het toiletgebouw. Daar is meer jeugd aan het afwassen. Er zijn ook weer wat nieuwe Nederlandse leeftijdsgenoten aangekomen. We beginnen een praatje en we beginnen het bijna jammer te vinden dat we morgen weggaan. Maar ja, wie weet hoe gezellig het is op de volgende camping. We houden aan het afwassen in ieder geval een potje badminton over met een broer en zus uit Limburg, 14 en 15 jaar.
Het wordt nog gezellig die avond. We spreken af dat we met een groepje zullen gaan zwemmen de volgende morgen. Kan nog net voor we vertrekken.
En dat doen we, na het halen van de croissantjes en het stokbrood, wat extra voor vanmiddag onderweg en het afbreken van het koepeltje. De opklapbare tafel en stoelen laten we nog even staan: die schuiven we zo in de zijkast van de camper.
We drogen ons na het zwemmen achter de camper af, kleden ons aan, hangen de natte handdoeken en zwemspullen in de badkamer uit en ontkoppelen de camper. We vertrekken, nagezwaaid door de broer en zus uit Limburg! Die vinden het erg jammer dat we vertrekken, wij ook maar ons wachten nog veel nieuwe plekjes, zij zijn op de terugweg.
Onderweg kijken Aleksei, Nina en ik op de laptop wat er op de camping en in het stadje allemaal te doen is. De camping lijkt mooi, geen plekken met hagen er om heen, maar wel afgezette plekken met lage hekjes er tussen. Voor de campers zijn er plekken met twee betegelde stroken waar de wielen op kunnen staan. Er is een veel groter zwembad dan in Fleurie, maar er staat bij dat alleen met zwemslips gezwommen mag worden, niet met van die wijde zwembroeken, omdat die te veel water opnemen. Geen probleem: wij zwemmen altijd in slips.
We stoppen onderweg voor het eten op een grote parkeerplek, een “Aire”, met een restaurant, een supermarkt en een benzinestation. Voor het eten lopen we met zijn allen even naar de supermarché. We kijken of er nog iets speciaals is en dat blijkt er te zijn: heel speciale paté uit de streek. Die nemen we mee net als een bijzondere kaas, als broodbeleg.
We eten in de camper. Het is buiten warm en we willen de airco niet aan doen, want dan moet de motor draaien: we hebben hier geen stroom. Dus maar de ramen tegen elkaar open.
Daarna gaan we heel rustig richting camping. We rijden Lyon voorbij dat is een heel grote stad en voorlopig leek het Erik en Peter geen goed idee om onze tijd aan een stad te besteden. We hebben per slot van rekening Nancy al bezocht.
Na Lyon rijden we rustig door naar Avignon en daar wijst het navigatiesysteem ons weer de weg naar de camping. We melden ons aan en mogen zelf een plek uitzoeken. Dus lopen we de camping op en kijken rond. Er is best nog veel plek. Het lukt ons een plekje achteraan, vlak bij het zwembad en het toiletgebouw te vinden. Peter en Erik lopen terug om de camper op te halen, wij blijven op de plek zitten. Er is een boom die schaduw geeft, want het is best warm. Aleksei en ik trekken alvast ons shirt uit, zo koelen we in de schaduw weer een beetje af.
Als de camper aankomt overleggen we even hoe hem neer te zetten. We besluiten hem achteruit de plek op te zetten, met de tent aan de achterkant, achterop de plek en het zitje met de tafel en de stoelen aan de ‘straatkant’. Het is niet erg druk. Dus is dat niet echt een probleem. We zetten het koepeltje weer op.
Dan gaan we zwemmen. Het is warm dus een verkoelende duik kan geen kwaad. Er zijn niet veel mensen in het zwembad. Maar het toezicht is streng. Duiken mag alleen maar van de startblokken, het zwembad is wel gewoon een 25 meterbad, dus je kunt er niet alleen spelen, maar ook banentrekken. Dat gaan we doen. Nina en ik zijn goede zwemmers, Aleksei kan ook aardig meekomen, alleen Erik en Peter blijven wat achter.
Voor het banenzwemmen zijn 3 banen beschikbaar en de andere drie banen voor het spelen. Wij zijn de enigen die banenzwemmen. Als we het zat zijn duiken we onder de afscheiding door en spring ik Aleksei op zijn nek. Die duikt onder en neemt mij mee. Wij hebben al heel vaak samen gezwommen, tijdens onze zeiltochten, dus we weten precies wat we van elkaar kunnen verwachten.
Als we een uurtje hebben gezwommen en gestoeid gaan we naar de camper terug. Daar laten we ons opdrogen. En we besluiten een bordspel te gaan doen. Onder de boom en onder de luifel zitten we lekker in de schaduw.
Vandaag koken Aleksei en ik. We besluiten wat later te eten en eerst nog even de stad in te gaan. De camping ligt tegen het centrum aan, dus is het niet ver lopen. De beroemde brug is niet zo bijzonder als je zou verwachten, maar ja, het liedje zal de brug wel bekend hebben gemaakt. We snuffelen wat in souvenirwinkeltjes tot we een leerbewerkingsateliertje vinden. Daar hebben ze heel mooie leren armbandjes waar ze je naam in kunnen branden. Aleksei en ik kijken elkaar aan. We willen alle twee een armbandje met de naam van de ander erop. Ze worden gebrand terwijl we toekijken. Almar is een kortere naam dan Aleksei en bij mijn naam komen twee kleine krullen, bij Aleksei zijn naam één grotere krul. Ze bandjes kosten 10 euro. Dat vinden we niet duur, want er worden ook nog goede sluitingen aan bevestigd. Vlak bij de sluitingen staat ook nog de naam Avignon. We krijgen ons eigen bandje en geven dat aan elkaar door. Dan doen we ze bij elkaar om. De Fransman die de bandjes maakt glimlacht. Hij begrijpt het kennelijk.
We kopen uiteraard nog een koelkastmagneetje en zoeken de camping en de camper weer op.
Aleksei en ik gaan koken. Wij hebben gekozen voor een voorafje met zure haring en appel, lekker fris. En als hoofdgerecht hebben we bedacht dat we gaan voor een vissoepje. De vis hebben we in de supermarché van Macon gekocht. Het hoeft maar even te koken, de vis zijn allerlei filets en die zijn graatloos. Met wat stokbrood erbij is het een genoegen, lijkt ons.
We zetten de airco in de camper aan voordat we gaan koken. Het is buiten 32 graden en binnen bijna 40 graden, dus koken in alleen sportbroek is bijna nog te warm. Met de airco erbij wordt het net zo warm als buiten, we willen hem niet al te laag zetten en het binnen niet te koud maken.
Als het eten klaar is en de tafel gedekt dienen we eerst het voorgerecht op. Dat wordt gewaardeerd. Dan komt het stokbrood op tafel, zetten we de diepe borden neer en de pan met vissoep. We krijgen nog net geen applaus. Zelf vinden we de soep ook lekker.
Na het eten (we hebben de regel dat wie kookt niet hoeft af te wassen) gaan we even bij de sportvelden kijken. Daarbij zijn ook de tafeltennistafels. Zie zijn allemaal bezet. We horen geen Nederlands, wel veel Duits, Italiaans en uiteraard Frans. We blijven even hangen bij de tafeltennistafel. Dan horen we Nederlands praten. Twee jongens en een meisje, waarschijnlijk iets ouder dan wij, zijn ook komen kijken. Als zij ons Nederlands horen praten spreken zij ons aan.
“Staan jullie ook hier op de camping?” Wij antwoorden dat dat zo is. We begroeten elkaar. Uiteraard krijgt Aleksei weer de vraag of hij Nederlander is. Hij vertelt zijn verhaal weer. Dan ziet één van de jongens onze armbanden.
“Wat een mooie armbanden zijn dat. Waar hebben jullie die gekocht?”
“Hier in de stad. Daar is een kleine winkel waar allemaal leren dingen worden gemaakt. Daar hebben ze de namen er ook in gebrand. Wij vonden ze meteen mooi toen we ze zagen.”
“Maar jij bent toch Almar?” vraagt het meisje aan mij.
“Ja, dat klopt.” reageer ik. ”Hoe weet jij dat?” “Hij sprak jou net met Almar aan.”
“Snap je het niet?” reageert de andere jongen. “Het zijn homo’s.”
“Neen toch?” reageert het meisje naar ons, zijn jullie echt homo’s? Zo zien jullie er helemaal niet uit.”
“Hoe zien homo’s er dan uit? “vraag ik.
“Nou, gemaakt, gemaakt vrouwelijk met van die rare gebaartjes. Dat hebben jullie helemaal niet.”
“O, ja, dat stereotiep van de homo. Maar sorry, dat klopt in de praktijk helemaal niet. Mijn vaders zijn ook alle twee niet zo. Daar kan je het ook niet aan zien.”
“Hoe kan het dat jij twee vaders hebt?” vraagt het meisje weer.
Ik vertel het verhaal van mijn moeder.
“Wat een heftig verhaal” reageert de ene jongen weer.
“Is jouw zus lesbisch?” vraagt het meisje.
“Neen hoor, die is zo hetero als het maar kan. Maar wat zijn jullie geïnteresseerd. Hebben jullie daar een reden voor?”
“Ja, ons is eigenlijk altijd verteld dat homo’s aanstellers zijn en viespeuken. Maar jullie lijken ons heel gewone jongens, ook al heb jij twee vaders.”
“Willen jullie kennis maken met mijn vaders?” dan moet je mee komen naar onze camper.”
“Wat doen jouw vaders?” vraagt het meisje weer.
“Mijn ene vader werkt als omroeper/verslaggever/presentator bij de regionale omroep en mijn andere vader werkt in de ICT.”
Aleksei kijkt de jongens en het meisje aan. “Kunnen jullie ook iets meer over jezelf vertellen?” vraagt Aleksei dan.
“Wat wil je weten?”
“Nou, bijvoorbeeld hoe jullie seksuele geaardheid is en wat je ouders doen.”
Het meisje en de jongens kijken elkaar stomverbaasd aan. Ineens beging bij de een iets te dagen. “Sorry, je hebt helemaal gelijk. Wij zijn wel heel erg onbeschaamd aan het vragen geweest.”