Onbekend is onbemind (deel 9)
Ik beweer dat seks bijkomstig is, onbelangrijk ga ik nooit verklaren. Op mijn twintigste stonden de hormonen op zijn scherpst, hoewel ik er later nooit een tekort aan heb ondervonden. Dat ik homo was stond als een paal boven water, niet dat ik het wilde, op zijn minst had ik het aan mezelf toegegeven. Met een jongen als Raf zo dichtbij viel er weinig na te denken. Het gebeurde zoals bij onvermijdelijke dingen.
Het maakte deel uit van een interactie. Ik lijk alles te verbloemen. Zo onschuldig ben ik niet als ik iets heel graag verlang.
Hij ging op de zwembadrand zitten en klopte op de planken naast hem. Hij in zijn kobaltblauwe zwemboxer ontnam me de adem. Ik haastte mij om naast hem te gaan zitten, niet te dichtbij maar ook niet te ver weg. Hij was nat, bijna naakt. Zo'n broekje bedekt weinig maar suggereert veel. Mijn geest raakte overbelast. Ik keek naar zijn gezicht. Die chocoladebruine ogen, of waren ze hazelnootkleurig, dansten toen ik hem aankeek. Zijn lange wimpers streken langs zijn wangen terwijl hij met de ogen knipperde. Ik keek naar het felblauwe lapje stof en werd betrapt door zijn ogen.
Het verschil tussen dromen en de werkelijkheid was een stap, een grote misschien, maar geen moeilijk te nemen horde meer voor mij.
Ik luisterde naar stemmen op andere kamers en wachtte.
Er verliep ongeveer een kwartier tussen het uitdoen van het licht en het horen van de rustige ademhaling van Simon. Een kwartier kan lang duren.
De hele tijd drukte mijn stijve tegen mijn short, onbehaaglijk na een poos...
'Hij slaapt.'fluisterde Raf. Zijn warme adem blies in mijn oor. Zijn nabijheid verraste me. Hij kroop nog dichterbij zodat zijn eigen knots tegen me aan duwde. Dat moet hij opzettelijk gedaan hebben.
Zelf had ik geen slaapshirt aan, anders dan mijn gewoonte en toegegeven ook met voorbedachtheid.
'Je hebt een stijve.' merkte ik op.
'Jij niet?'
'Jawel. Dat mag je weten.'
Raf voelde onverwacht aan mijn bobbel als ter bevestiging. Ik schrok.
'Mag ik niet?'
'Toch wel.'
Ik gaf rukjes aan zijn shirt.
Hij was snel van begrip.
Hij verbrak het contact en schoof opzij om dan compleet bloot tegen me aan te komen liggen. Met de verbanning van mijn pyjamabroek naar het voeteneinde, verdween mijn stap-voor-stap intentie mee naar beneden.
Raf schoof een knie tussen de mijne. Het gevoel dat onze wapens elkaar raakten was overweldigend. Bijna raakte ik mijn munitie kwijt. Ik ademde traag en diep. Raf rilde. Hij kuste me in de nek, zijn eerste kus ooit. Ik voelde, ook voor het eerst, de huid van zijn dijen, zijn rug, zijn poep en de zachtheid van zijn buik. Op elk stukje van zijn huid waar ik voordien mijn ogen op gericht had, wilde ik hem aanraken. Ik luisterde naar het bonzen van zijn hart. Mijn eigen hart kon ik in mijn oren horen. Ik verbleef in het portaal van de hemel.
Raf maakte toen een beginnersfout. Hij omvatte vol mijn piemel.
Hij had het moeten weten.
'Ik ga komen.' kon ik nog net uitstoten voor ik van de wereld verdween. Een fatsoenlijke oplossing voor mijn acuut probleem was buiten handbereik. Mijn beurs ledigde zich volledig. Al het opgespaarde goud van een paar weken kwam in het bovenlaken terecht.
Ik genoot na van vrede op aarde met enkel nog een arm van Raf op mijn buik.
Ik verplaatste me in zijn richting op de vlucht voor de natte koude plek in het laken van mijn beddeel en met de bedoeling Raf van hetzelfde laken een pak te geven.
'Heb jij iets in de buurt om het op te vangen?'
Raf schoot meteen in actie. Tot mijn verrassing verliet hij het bed.
'Gastendoekje.' fluisterde hij toen hij terugkwam uit de badkamer.
'In je blootje! Je nam het risico dat Simon je zou betrappen als je hem gewekt had.'
Eens hij slaapt, wordt hij niet meer wakker.'
Ik was een ervaringsdeskundige, als doe-het-zelver dan toch. Ik stond allesbehalve in vliegtuigmodus en dacht te weten wat Raf aangenaam zou vinden. Ik ken mijn eigen piemel en wat ik ermee kan. Die van hem was nu mijn doelwit. Ik kriebelde zijn ballen en hoorde aan zijn ademhaling dat hij dat apprecieerde. Maar plagerig verplaatste ik regelmatig mijn strelingen naar zijn buik of billen om zijn hoogtepunt te vertragen. Ik genoot van het betasten van zijn lichaam. Ik kreeg opnieuw een stijve, al had ik mezelf goed onder controle deze keer.
Tenslotte kon ik zijn orgasme niet meer uitstellen. Ik trok Raf tegen me aan terwijl hij schokkend het gastendoekje vol pompte.
'De volgende keer zal ik minder doortastend te werk gaan. Ik was wat te heftig.' beoordeelde Raf zichzelf.
'Komt er dan een volgende keer?' vroeg ik onschuldig.
Hij kietelde me ten antwoord waardoor ik kronkelde en ongewild giechelde.
Het pyjamashirt vond ik gemakkelijk terug, netjes opgevouwen onder mijn hoofdkussen. Het broekje moest ik opscharrelen. Het paste, hoewel niet het mijne.