Bosbessen plukken (deel 3)
Ik voelde er weinig voor om Frank op te zoeken. Ik had het briefje in de vuilbak gegooid omdat ik genoeg om de oren had. Toch noteerde ik op mijn kalender op een willekeurige dag in de toekomst 'Frank' en 'Platte Losstraat 27'.
Het eerste jaar telde veel algemene vakken zoals wiskunde en fysica. Er werd verder gebouwd met theorie maar de inhoud van de lessen werd veel concreter. Eindelijk werd mijn studiekeuze op een positieve manier bevestigd.
Ik hield Lea wat op afstand.
Ik zag haar voldoende op de faculteit. Al zat ze niet in mijn groep, ik ontmoette haar tijdens de plenaire colleges en tijdens de pauzes. Soms gingen we wat drinken.
Ze gedroeg zich geduldig maar bedelde soms om 's avonds meer op pad te gaan. Ik probeerde me niet te veel te laten inpalmen en ook aan mijn studies te denken. Eén of twee keer per week gaan joggen bleef ik volhouden, een douche nadien en meteen mijn bed in om me de volgende dag fit te voelen. Ik wilde mijn conditie behouden maar ook de rust in mijn hoofd bewaren.
Ik maakte tijdens het lopen nogmaals een ommetje door de straat van Frank. Ik stopte deze keer bij zijn huisnummer dat ik nu wel ingeprent had maar ging niet aanbellen. Dat zou ik op een beter geschikt moment doen, nam ik me voor. Op mijn kalender kwam een nieuwe nota 'Frank' omdat de eerste datum verstreken was.
Ach, waarom niet. Het inplannen op mijn kalender maakte dat het plan ooit een bezoek te brengen aan mijn vroegere klasgenoot concreter. De datum werd actueel.
Ik was bijgewerkt met mijn leerstof. Reeds tegen achten belde ik aan op het juiste adres. Een student opende de deur en wees de kamer van Frank. Ik klopte zacht aan.
'Stoor ik? Ik kom zomaar binnenvallen.'
'Natuurlijk stoor je niet. Dit is de gemakkelijkste manier om me te vinden.'
Ik merkte dat ik Frank overvallen had en voelde mezelf ook onwennig.
'Mooie kamer.'
Frank glunderde. 'Ik ben verhuisd. Niet van adres maar wel van kamer. Mijn studieresultaten waren nogal goed. De betere kamer is eigenlijk een beloning en ze geeft me meer comfort.'
Ik zag een mini studio. Een volwaardige keuken ontbrak, maar er stond wel een tafelmodel koelkast.
'Dit is waar ik blij om ben.'
Frank toonde me de tweede kamer met wc en douche.
'Je fauteuil is ook interessant. Ik heb alleen een harde stoel. Het sanitair bij mij is twee verdiepingen lager. Dat is een minpunt.'
Frank was blijkbaar aan het studeren voor ik aanklopte want er lag een map open op de tafel.
'Je bent nog bezig.'
'Niet echt. Ik keek een beetje vooruit naar de les van morgen.'
Toen het gesprek stilviel, stelde Frank voor om een gezelschapsspel te spelen. Scrabble, schaken of dammen?'
'Ik ben geen ervaren schaker. Doe maar dammen. Daar ben ik goed in.'
'Oh ja? Misschien toch niet goed genoeg om van mij te winnen.'
Frank maakte zijn tafeltje leeg en zette de tweede stoel bij.
Hij maakte korte metten met mij.
'Je moet zo veel mogelijk stappen vooruit denken. Je speelt te snel.'
'Nog eentje.' zei ik vanuit mijn competitieve karakter.
'We kunnen ook scrabbelen.'
'Nee, ik wil revanche.'
Het tweede spel ging beter.
Frank glimlachte fijntjes wanneer hij een volgende damschijf van mij bemachtigde.'
'Je probeert me te intimideren.'
Frank had donkere ogen die je peilden. Het waren andere ogen dan vroeger. Frank keek vroeger uit verlegenheid vaak weg. Zijn ogen weerspiegelden toen zijn onzekerheid.
'Dat doe ik niet. Nog een paar zetten en je zal het zien.'
Ik zat klem en verloor de tweede partij.
'Je speelde een stuk beter.'
'Ik ga beslist een keer van je winnen.'
'Het wordt te laat. Gaan we voor een vervolg volgende week of zo? Ik vond het leuk.'
We spraken een uur later af, de week nadien, en opnieuw de woensdag.
'Dan ga ik een keertje niet joggen. Denksport heet ook sport.'
'Lopen doe ik ook. Ik vind het zelfs verslavend.'
Tijdens zijn jonge jaren kon Frank zich fysiek niet meten met zijn klasgenoten. Vanaf zijn zestiende beende hij zijn achterstand bij en dat gebeurde letterlijk tijdens atletiek. Hij ondervond dat de lange afstand hem lag. Intussen trainde hij meer dan een jaar. In het voorjaar liep hij een massaloop mee en eindigde ongeveer bij de eerste honderd. Hij voelde zich behoorlijk fier met dat resultaat omdat hij vroeger fysiek nooit tot veel in staat was.
'Ga je volgende week woensdag mee naar de fuif van geneeskunde?' vroeg Lea.
'Ik ga passen.'
'Je gaat toch niet de hele avond studeren?'
'Ik zou graag gaan maar teveel uitgaan kan ik me niet permitteren.'
Daarenboven had ik afgesproken met Frank.
Ik kon moeilijk nee zeggen. Ik moest op mijn hoede zijn voor fuiven en op café gaan. Het studentenleven trok me aan. Telkens werd het dan laat. Ik dronk vanzelfsprekend bier, niet te veel. Toch had ik vaak last om op te letten de dag nadien.
'Je bent een echt blokbeest. Dan ga ik alleen.'
Het voelde slecht. Ik kon moeilijk verklappen dat ik een avondje ging dammen met Frank.
Ik kwam altijd mijn afspraken na en helaas voor Lea zou het 'dammen met Frank' worden. Eerlijk, ik had meer zin in een rustige avond.
Ik stond weer een uurtje te vroeg aan de deur van Frank.
'Sorry, ik besefte dat ik zat te wachten om te vertrekken en dat vond ik dom.'
'Geen sorry. Ik ben blij dat je er bent. Dat betekent een uurtje meer tijd.'
Het damspel werd nog niet opgediept.
In plaats daarvan diepten we herinneringen op aan onze vroegere schooltijd.
'Ik heb me altijd goed thuis gevoeld op het college.'
'Dat zal wel. Jij hebt alles mee. Je had veel vrienden. Je weet dat ik in een andere situatie verkeerde.'
'Dat weet ik. Ik heb dikwijls met je te doen gehad. Het spijt me dat ik je toen niet heb verdedigd wanneer het nodig was.'
'Je kon me niet helpen. Je deed niet met ze mee. Dat is me niet ontgaan. Het had met de groep te maken. Je kon niets doen.'
'Ik had niet passief mogen toekijken.'
'Dat zeg je nu. Toen zat je zelf in je puberteit. De fout lag ook bij mij.'
'De fout lag niet bij jou.'
'Ik gedroeg me weerloos. Ik weet dat ik niets verkeerd deed maar mijn manier van reageren, maakte me tot een gedroomd slachtoffer. Bij momenten ben ik diep gegaan.'
'Hoe gaat het nu met je?'
'Goed, echt wel. Het veranderen van school heeft me erbovenop geholpen. Daar kon ik met een blanke lei starten. Ik was intussen weer een jaartje ouder. De sfeer zat helemaal anders.'
'Je bent erg veranderd. Je gedraagt je anders. Je ziet er ook veel beter uit.'
'Dank je. Je vleit me.'
'Heb je vrienden hier?'
'Denk je dat ik asociaal ben? Heb jij veel vrienden? Als je je echte vrienden telt, dan zullen het er ook niet erg veel zijn. Ik heb vrienden ja.'
'Je hebt gelijk. Nee, ik wil je niet in de verdediging duwen. Ga je vaak van je kamer? Het is maar een vraag.'
'Niet vaak. Ik heb weinig behoefte om 's nachts de stad in te trekken met een dronken bende. Ik heb het naar mijn zin op de unief en met mijn kotgenoten. Je mag me een nerd vinden maar zo voel ik me niet.'
'Ik geniet wel van het studentenleven. Soms is het me te druk. Neen zeggen is moeilijk.'
We kwamen slechts toe aan één spel, wat ik opnieuw verloor.
'Volgende keer beter.'
'Jaja, volgende keer.