Een vreemde (deel 9)
Wanneer we terug aan land gaan is het het al ver na de middag. Ik ben alle tijdsbesef verloren door Lukas en door de Finse zomer waar de zon nauwelijks daalt tijdens de periode rond midzomer.
We wandelen hand in hand langs het strand. Dat deed ik dus nooit eerder met een jongen behalve gisteren. Ik ben nog steeds een jonge man maar ik weet niet of het normaal is dat ik dit nog nooit deed net zoals ik niet weet of in het openbaar hand in hand wandelen met een jongen acceptabel is in Finland.
Af en toe komen we mensen tegen en de meesten groeten vriendelijk. Het maakt me een beetje verlegen dat anderen me hand in hand zien met een man. Het is een beetje uitdagend tegelijk want ik wil de hele wereld laten zien dat ik met Lukas ben. Het verwondert me dat niemand zich er aan lijkt te storen. Wat zou het me ook kunnen schelen, niemand kent me hier.
'Ik begin honger te krijgen.' zegt Lukas terug bij zijn auto gekomen. We hebben ruim proviand bij en stillen onze opkomende honger met elks een bagel en een gedeeld flesje frisdrank voor we verder op wandel gaan. Je treft hier amper hotels aan maar wel vakantiehuisjes. We stoppen voor wat een bed and breakfast blijkt te zijn. Meer dan een bordje met opschrift B&B Paratiisi onderscheidt de woning niet van de andere houten huizen.
'Leuk huis en mooi gelegen.' merkt Lukas op.
'Als we eens lekker decadent doen en hier blijven overnachten?' stel ik voor.
Ik zie hem twijfelen. 'Misschien is er geen plaats en het zou prijzig kunnen zijn.'
'We kunnen ons informeren. Vragen staat vrij.' Impulsief bel ik aan. Een vriendelijke man doet open. Hij heeft zelfs geen logees en de prijs is geen probleem voor mij. Ik stel Lukas voor de voldongen feiten door te stellen: 'Ik logeer helemaal gratis bij jou maar nu ben jij mijn gast.'
Hij protesteert zwak door te zeggen dat hij de helft voor zijn rekening zal nemen maar de kogel is door de kerk.
De eigenaar vraagt of we een kamer delen of, het kan, een aparte kamer willen.
'De kamer delen.' zeg ik met overtuiging. Ik kies een kamer met zeezicht. Het is de mooiste kamer en ze heeft een kingsize waterbed. Kingsize maakt geen indruk op me. Ik bezwijk voor 'waterbed'.
De man zal voor ons koken als we willen. Ik hap gretig toe.
De sauna is uiteraard inbegrepen. De man wil weten of we ze zullen gebruiken en of we er 'vihta' bij nemen. Lukas antwoordt in het Fins en van de rest van het gesprek versta ik geen snars. We krijgen een kleine rondleiding en gaan dan onze spullen uit de auto halen.
'Wat hebben jullie in het Fins besproken?'
'Dat we de sauna gaan gebruiken en wanneer. Hij maakt ze straks klaar.'
'Weeral sauna? Ik heb er niets op tegen hoor. En wat is 'vihta?'
'De saunabezoekers kloppen zichzelf tijdens het zweten op de rug met dunne berkentakjes die samengebonden zijn tot een busseltje en waaraan nog blaadjes zitten. Hoe dat voelt zal je straks ervaren. Je gaat het je niet beklagen.'
Lukas is de luxe die sommige hotelkamers bieden niet gewoon en bewondert het interieur van onze kamer.
'Wat een grote douche. Hier hebben we met z'n tweeën meer dan ruimte genoeg.' Hij staart omhoog naar de grote douchekop.
'Zo heb ik er thuis ook eentje.' maak ik hem diets. 'Heel aangenaam om onder te staan.' Het is grappig dat hij geen regendouche kent. Lukas kleedt zich prompt uit en even later staan we naakt tegen elkaar geschurkt van het weldoende water te genieten. Ik ben tevreden dat ik Lukas' voorbeeld gevolgd ben en reserve kleding meegenomen heb.
Een uurtje later zitten we aan tafel. Een hemdje aan te hebben, geeft het gevoel van een echt etentje op restaurant. Lukas verkeert denkelijk in dezelfde romantische bui als ikzelf. Een flesje import wijn en theelichtjes op tafel maken het plaatje af. Zou de man doorhebben dat wij een koppel zijn? Dat kan gewoon niet anders. Ik voel me helemaal in mijn sas. Hoewel we ons allebei gedragen, merkt hij ongetwijfeld welke sfeer er in de lucht hangt. De man is discreet en laat ons van de maaltijd genieten terwijl hij als perfecte gastheer af en toe een praatje met ons komt maken.
Voldaan liggen Lukas en ik na het heerlijke diner het visje van het hoofdgerecht te verteren. Ook Finland is een land van vis. Het waterbed deint een beetje op en neer als we te fel bewegen. Ik heb BVN gevonden en kijk naar het Vlaamse nieuws. Lukas kijkt mee zonder er een woord van te verstaan. Ik gooi hem na het nieuws de afstandsbediening toe. 'Doe maar'. Na wat verveeld zappen over alle zenders is het tijd voor de sauna. Je moet trouwens niet onmiddellijk na het eten de sauna in duiken.
We horen voor de sauna te douchen maar dat deden we voor het eten al. Dus ontkleden we ons op de kamer en nemen elk een witte kamerjas uit de kleerkast.
Het zweten in de sauna begint wanneer Lukas water op de kolen gooit. Er valt daglicht door een klein raampje. Het accentueert iets aan het uiterlijk van Lukas wat moeilijk te omschrijven valt. Ik heb hem liefst droog in mijn armen zoals de voorbije dagen. Hij glimt nu. Hij zit ook naar mij te kijken. Ik moet er net als hij van glimlachen. De romantische stemming van het diner is gebleven. Ik schat in dat Lukas in dezelfde stemming verkeert als ik. De Vlaamse romantiek verschilt waarschijnlijk weinig van de Finse me dunkt, hoewel het ondanks mensenkennis vrijwel onmogelijk is iemands gedachten te lezen of, sterker, ze een ander toe te dichten.
We ondergaan de zalige warmte. Af en toe giet Lukas wat water op de kolen. Hij heeft het saunaritueel in handen.
'We zweten goed. Zullen we de vighta ter hand nemen?'
De vighta zit al een hele tijd in mijn hoofd. Het lijkt me gek om mezelf te gaan slaan met berkentakjes. Het heeft iets folkloristisch. Lukas doet het voor. Hij slaat zichzelf op borst, benen en rug. Ik doe hem na. Het zijn verse berkentwijgjes met de groene blaadjes er aan. Het striemt wel een beetje als ik mezelf achterwaarts over mijn rug gesel.
'Niet zo hard man', hoor ik Lukas zeggen. 'Je moet ritselen. Zo.'
Hij fladdert met zijn eigen busseltje over mijn rug en zowat overal, ook aan de voorkant tussen mijn benen.
Ik krijg er onmiddellijk een stijve van.
'Nooit in de sauna.' vermaant hij mij streng.
Ik weet dat hij me plaagt. Lukas krijgt geen zin van wat hij ziet of is een en al zelfbeheersing, leid ik af van zijn uiterlijke toestand.