de Danser hfdst. 20

[dkz09]

“Goedemorgen allemaal”, zegt Chantal als ze een paar weken later het buurtcentrum binnen loopt.
“Morgen”, klinkt het bijna in koor terug.
“Nou, we zijn compleet”, zegt Anne.
“Dat is fijn om te horen”, zegt Chantal.
“Als ik even uw aandacht mag allemaal”, roept Anne dan richting de groep.
“Ssssssssssst”, wordt her en der gefluisterd.
“Oké, ik ben erg blij dat we hier allemaal aanwezig zijn. Want vandaag maken we een belangrijke stap in de richting van de dansvoorstelling ... Straks gaan we met z’n allen naar de schouwburg, waar we de komende drie weken de hele voorstelling in elkaar gaan zetten. Dat houdt in dat we met decor, muziek, licht en kleding gaan repeteren ... Ik hoop dat iedereen zich blijft inzetten, want we doen dit voor Sander”, deelt Anne mee.
“Maar geniet vooral van de komende drie weken”, vult Chantal haar aan.
“Op zondag repeteren we met zijn allen ... Verder repeteren we gewoon volgens het gebruikelijk lesschema ... Alleen vindt dat dan plaats in de schouwburg ... En de laatste vrijdagavond en zaterdag de gehele dag zullen we allemaal repeteren en alles door blijven nemen, want die zondag erna is de dag van de voorstelling”, deelt Anne mee.
“En de kaartverkoop loopt goed ... Z’n vijfenzeventig procent van de kaarten is al verkocht”, vult Chantal aan. Waarop een ‘wauw’ door de ruimte klinkt.
“Nou, zullen we dan maar gaan?”, stelt Anne voor. Waarop iedereen in beweging komt en zich richting de voertuigen begeeft.

“Hoe kan het dat je van oor tot oor straalt”, vraagt Anne even later als ze in de auto zitten.
“Dat komt door vandaag ... Het is zo een grote stap naar de voorstelling, die nu steeds dichter bij komt”, zegt Chantal.
“Dat geloof ik graag ... Maar heb jij ook het idee dat er meer aan de hand is?”, vist Anne verder.
“Ja, je hebt gelijk er is meer. Waardoor ik zo straal ... Het komt omdat Gregor hier definitief komt wonen. Het bedrijf waar hij voor werkt, gaat steeds meer hier doen en omdat hij hier al zo vaak is, heeft hij promotie gekregen tot leidinggevende van hier. Dus hij komt bij mij wonen en kunnen we eindelijk aan onze toekomst beginnen te bouwen. Al moeten wel alle papieren wel kloppen ... Maar toch dat vooruitzicht ... Dat ik elke ochtend naast hem wakker word, dat laat mij al helemaal stralen”, vertelt Chantal om dromerig te eindigen.

Een week later is Rick samen met zijn ouders en Dennis druk bezig met de nieuwe woning. Sander vindt het niet zo leuk dat hij niet kan helpen. Gelukkig heeft Gregor tijd om zich over Sander te ontfermen. Samen zijn ze in het huidige huis bezig met de boel uit te zoeken.
“Ik wist niet dat we zoveel spullen hadden”, zegt Sander, terwijl hij achter zijn oor krabt.
“Nee hoor, het valt wel mee ... Een zolder vol”, lacht Gregor.
“Ik vraag me af waarom we zoveel spullen hebben bewaard”, lacht Sander.
“Ach dat doet iedereen ... Dan heb je iets, dat je weg wilt gooien ... Maar dan denk je bij je zelf waarom weggooien ... Ik bewaar het nog even ... Want straks heb ik het weggegooid en heb ik spijt ... Dus vandaar dat je dan een zolder, schuur of berging vol onnodige spullen hebt”, blijft Gregor laconiek.
“Dan is zo een verhuizing wel eens handig ... Ook al is de reden van deze verhuizing niet leuk”, zegt Sander.
“Sander, als ik jouw was zou ik positief naar de toekomst kijken ... Zie deze verhuizing als een nieuw hoofdstuk”, antwoordt Gregor.

Een week later is het drukke bedoening in de schouwburg. Overal waar je kijkt, ligt kleding of staan groepjes zich op te warmen. Ondertussen rennen moeders van de ene kant naar de andere kant van de foyer om nog gauw de laatste dingetjes aan de kleding aan te passen. Rick probeert door de goede georganiseerde puinhoop zich te begeven richting de zaal, waar Anne hem staat op te wachten.
“Weet je zeker, dat je dit nog steeds wilt?”, vraagt Anne hem als ze elkaar hebben begroet.
“Ja, natuurlijk wil ik dit nog steeds ... Waarom zou ik het niet willen?”, antwoordt Rick.
“Oké. Ik roep even iedereen bij elkaar en dan gaan we er aan beginnen.”

Na ruim anderhalf uur zitten de repetitie er op. Iedereen is moe, maar ook voldaan. Vooral Rick staat nog flink na te hijgen. Ook al is gewend om te bewegen. Toch is dit een andere manier van het lichaam gebruiken.
“Gaat het?”, vraagt Anne als ze naar hem toe loopt.
“Ja, het gaat is wel even wat anders dan de sportschool”, lacht Rick.
“Dat kan je wel zeggen”, lacht Anne.
“Maar ik ben er morgen weer”, zegt Rick vastbesloten.
“Je wilt dit echt, hè?”
“Zeker, dit wil ik.”

De dagen gaan voorbij. Het nieuwe huis van Sander en Rick schiet al aardig op. Dennis heeft tijdelijk een appartement gehuurd, omdat zijn zoon en vriend binnen nu en een maand gaan verhuizen. Verder zijn de jongens druk bezig met het verder uitzoeken en inpakken van de spullen. Ook Anne en iedereen, die mee danst of helpt aan de voorstelling, zijn druk bezig om het een mooi geheel te laten worden. Ondertussen verandert er bij Anne thuis ook van alles, want Christien verlaat het meiden huis om te gaan samen wonen met haar vriend Stefan. Nienke denkt er ook over na om huis te verlaten, waardoor Anne alleen achter zou blijven. Maar gelukkig helpen haar vriendinnen gewoon mee met de voorstelling. Net als Stefan, die samen met Tijn en Chantal de laatste hand leggen aan het decor. Chantal straalt weer net zo als een paar weken terug.

“Wat ben jij vrolijk uitgelaten”, merkt Anne op.
“Wat wil je anders ... Alles gaat lekker met de show ... Het gaat gewoon een topper worden”, geeft Chantal terug.
“Dat is waar ... Maar ik denk, dat het ook met Gregor te maken”, vraagt Anne.
“Ja, het is bijna rond ... Hij gaat wel binnenkort even terug ... Om zijn spullen op te halen en zijn huis te verkopen ... Maar als hij terug is, dan trekt hij definitief bij mij in”, deelt Chantal vrolijk mee.
“En dan een bruiloft regelen?”
“Hoe kom jij daar bij?”, vraagt Chantal.
“Nou die dure ring om je vinger”, zegt Anne en wijzend naar Chantals hand.
“O, ja dat vergeet ik nog bijna ... Hij heeft mijn ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd”, roept Chantal blij uit.
“En weet de rest het ook al?”
“Ja.”
“Ook Sander?”
“Ja, zelfs die ... Hij is blij voor ons ... hij kijkt er zelf al naar uit”, antwoordt Chantal opgetogen.
“Mooi om te horen ... Maar hoe gaat het eigenlijk met hem?”
“Goed ... Hij heeft het redelijk geaccepteerd, dat hij voor oed in een rolstoel zit ... Maar heeft het soms toch wel moeilijk ... Want momenteel moet hij de trap op en af gedragen worden ... Ook wil hij steeds helpen met het opknappen van nieuwe huis ... Maar dat gaat gewoon niet ... Hij is wel blij dat Rick zoveel voor hem doet en er ook voor hem is ... Maar hij kan niet wachten tot ze verhuisd zijn ... Dan heeft Sander zijn vrijheid weer terug ... Maar hij weet ook nog niet, wat hij verder wil gaan doen met zijn leven”, vertel Chantal.
“Dat lijkt mij best logisch ... Maar misschien weet ik wel iets ... Ik ga iets regelen voor de show, een extraatje”, besluit Anne.
“Wat ga je dan regelen?”
“Dat merk je wel”, lacht Anne geheimzinnig.

*

“Waar ga je heen?”, vraagt Sander boos. Zijn humeur vliegt nog steeds alle kanten uit.
“Heb met oma afgesproken”, antwoordt Rick geduldig.
“Dan kan ik toch mee”, roept Sander.
“Dat kan niet en het is ook niet nodig ... Ze krijgt morgen een nieuwe bank ... Daarom moet ik de ouwe bank weg halen”, liegt Rick.
“Dat kan je toch onmogelijk alleen doen”, reageert Sander nog altijd boos.
“Doe het samen met mijn vader”
“Hij kan dat toch ook met Gregor samen doen.”
“Dat gaat moeilijk, Gregor is momenteel niet in het land.”
“O, ja dat is ook zo ... Maar ik vind het niet leuk, dat je de laatste weken nooit thuis bent.”
“Sorry, schat, maar het werk en ons nieuwe huis slokt veel van mijn tijd op.”
“Volgens mijn heb je gewoon een ander”, flapt Sander er uit.
“Die is er niet.”
“Wel. Waarom ben je anders steeds weg en nooit thuis!”
“Dat heb ik je net gezegd.”
“Geef gewoon toe dat een ander hebt!”
“Hoe vaak moet ik het nog zeggen ... Ik heb geen ander want er is maar die voor mijn telt en dat ben jij”, kaatst Rick terug.
“Ja, dat roep je wel ... Maar bewijs het dan eens.”
“Weet je wat ... Ik ga gewoon, want met jou valt er nu niet te praten”, roept Rick, loopt de deur uit en trekt de deur met een knal dicht.
Sander kijkt geschrokken naar de deur. De tranen in zijn ogen lopen langzaam over zijn wangen naar beneden. ‘Waarom denk ik nou steeds dat hij een ander heeft?’

*

“Goede morgen allemaal!”, roept Chantal als ze de schouwburg binnen loopt.
“Hallo, kan dat rek meenemen naar achter?”, vraagt Anne, die richting de backstage deur loopt.
“Krijg ik niet eens eerst koffie?”, roept Chantal lachend terug.
“Pas als alles af is”, werpt Tijn haar toe.
“Dus dat is morgen zeker”, merkt Gregor op, die net de schouwburg binnenkomt.
“Zeg, dat rek rolt niet vanzelf naar hier”, lacht Anne.
“Dat rek komt eraan ... Slavendrijver”, kaatst Chantal terug.
“He, eerst een zoen, lieve aanstaande van mij”, zegt Gregor en slaat zijn arm om hem haar heen.
“Hallo, tortelduifjes kunnen jullie daarmee ophouden ... De vloer wordt hier wel erg nat ... Straks moeten we alles annuleren, vanwege waterschade”, roept Astrid die uit de zaal vandaan komt.
“Astrid, kan je dat ook in de zaal zeggen ... Daar is ook een stelletje een meer aan het kweken”, zegt Teun als hij ook uit de zaal komt lopen.
“En nu is het klaar ... Iedereen naar de zaal en plaats nemen”, roept mevrouw Burns.
“Go oma go!”, lacht Chantal.

“Even allemaal luisteren ... Het is vandaag een belangrijke dag voor ons allemaal”, begint mevrouw Burns, als iedereen in de zaal zit; “Want hier hebben we allemaal aan gewerkt de afgelopen maanden ... Wij zijn misschien wat moe ... Maar het is vandaag de grote dag ... Laten we gewoon met zijn alle knallen ... We doen het niet alleen voor ons zelf ... Maar we doen het vooral voor Sander ... Laten we dat vooral niet vergeten ... Dus kom op iedereen want binnen nu en een paar uur begint de voorstelling”, vervolgt mevrouw Burns haar speech.
“Mooi gezegd ... Dus we gaan nu met ze alle aan de slag en we gaan straks knallen op dat podium”, vult Anne haar aan.

Bij Sander en Rick thuis lijk het wel oorlog. Sander beschuldig Rick er weer van dat hij vreemd gaat omdat Rick weer eens weg moet. De spanning is te snijden tussen die twee. Rick pakt kwaad zijn tas en roept; “Oké, ik ga vreemd, nou goed!” en trekt voor de zoveelste keer de deur met knal achter zich dicht slaat.

“Hey, hoe gaat het?”, vraagt Chantal als Rick de schouwburg binnen komt lopen.
“Hij denkt dat ik een ander heb ... Dat roept hij steeds, als ik weg ga ... Ik ben die valse beschuldigingen van hem zat”, gooit Rick er uit.
“Maar waarom zeg je dan niet van dat het niet zo is?”, vraagt Chantal.
“Dat zeg ik ook steeds ... Ik verzin steeds smoezen. want ik kan dit niet vertellen ... Maar ik was er net zo klaar mee, dat ik heb gezegd dat ik vreemd ga ... Want dat is toch het enigste wat hij wilt horen.”

Een paar uur later is iedereen klaar voor het grote moment. De hele show is doorgenomen, waarna de laatste dingetjes nog zijn aangepast. Iedereen is vrolijk en uitgelaten. Maar ook nerveus voor vanavond. Ook de speciale gasten, die meedansen zijn zenuwachtig.
“Hoe ben je hier opgekomen”, vraagt Rick aan Anne.
“Kwam door Chantal, die zei dat Sander niet weet, wat hij moet doen met rest van zijn leven”, antwoordt Anne.
“Maar hoe heb je deze groep gevonden?”
“Een vriendin van mij kent de vrouw, die deze groep is gestart ... Dus via die vriendin ben ik in contact gekomen en nadat ik had verteld van Sander ... Zei ze meteen ja, wij doen mee”, legt Anne uit.
“Wel fijn en vooral lief dat ze dit willen doen”, zegt Rick.
“Rick, moet je niet eens naar huis? Want anders is onze ere gast er niet eens bij”, zegt Chantal die komt aanlopen.
“Eigenlijk heb ik er geen zin in om naar hem toe te gaan ... Hij blijft mijn toch alleen maar vals beschuldigen dat ik vreemd ga.”
“Ga gewoon, zijn vader komt ook naar jullie huis toch?”, vraagt Chantal.
“O, ja dat is ook zo ... Die zou mij helpen om Sander hier te krijgen ... Want hij zal wel gaan tegenstribbelen.”

Als Rick even later thuis komt, merkt hij dat Dennis er al is. Die heeft zijn zoon weten te kalmeren. Wat is Rick blij, dat hij Dennis heeft verteld van zijn plan. Sanders vader had inmiddels ook voor het eten gezorgd en Sander biedt zijn excuses aan Rick, die dat op zijn beurt accepteert. Waarna hij Sander een zoen geeft.
Na het eten loopt Rick naar boven om zich om te kleden en neemt gelijk de kleding voor Sander mee. Beneden aan gekomen kijkt Sander hem met grote ogen aan.
“Wat moet ik met die kleren”, vraagt Sander verbaasd.
“Aantrekken en ik help je erbij, wees maar niet bang”, antwoordt Rick.
“Maar waarom?”, vraagt Sander.
“Dat merk je vanzelf, jongen”, valt Dennis Rick bij.
“Jullie weten, dat ik vandaag niet zo goed in mijn vel zit ... Normaal gezien zou ik vandaag de show hebben”, reageert Sander.
“Dat je niet goed je in vel zit, wisten we al ... Maar ik wil gewoon een avondje uit met jou en je vader of mag dat ook al niet?”, houdt Rick vol.
“Dat mag wel, maar waarom vanavond?”
“Omdat ik morgen terugvlieg naar huis ... Omdat ik op kantoor daar het één en ander moet regelen en wat vergaderingen heb ... En dat kan ik niet via skype doen”, vertelt Dennis.
“Dus je gaat weer terug naar huis?”, schrikt Sander.
“Voor een paar weken en dan kom ik weer terug ... En dan blijf ik ongeveer een maand of zes ... Daarna zien we wel hoe of wat verder”, legt Dennis uit.
“Ik wil niet onbeleefd zijn ... Maar we moeten nu echt weg”, dringt Rick aan.
“Dan gaan we ... Maar waar gaan we dan naar toe”, vraagt Sander.
“Dat is voor jouw een vraag en voor ons een weet”, glimlacht Dennis.
“Omdat het een verrassing is ... moet ik je helaas blinddoeken”, zegt Rick en knoopt een doek om Sander zijn hoofd; “Anders is het geen verrassing en vertrouw mij maar gewoon”, kust Rick zijn vriend.

Intussen is rumoerig in de schouwburg, als er een vrouw binnenstapt. Chantal, Teun en Astrid herkennen haar meteen.
“Sorry mevrouw, maar u mag hier niet komen”, zegt Teun.
“Dat moet een misverstand zijn”, zegt de mevrouw.
“Hoe bedoeld u”, vraagt Astrid.
“Ik ben uitgenodigd”, antwoord de mevrouw.
“Dat lijkt mijn stug ... Je bent hier niet welkom”, reageert Chantal.
“Maar toch is het zo ... Ik ben uitgenodigd door Dennis”, antwoord de mevrouw.
“Dat gaan ik dan even na”, zegt Chantal en pakt haar telefoon.
“Hoi met Dennis.”
“Hallo met Chantal, ik heb een vraagje klopt het dat je iemand hebt uitgenodigd ... Die bepaalde mensen liever zien gaan dan komen?”
“Ja, dat klopt ... Ik heb haar onder stengen voorwaarden uitgenodigd”, antwoordt Dennis, die even gestopt is met lopen en Rick had gebaard om verder te lopen.
“Welke voorwaarden dan”, vraagt Chantal.
“Nou is ze alleen?”
“Ja, ze is alleen.”
“Dan moet je haar het kaartje geven met de naam Heidenbos.”
“Wacht even ... Ze zit toch niet in de zaal, hoop ik?”
“Nee, een stoel op de achterste rij van het balkon”, deelt Dennis mee.
“Maar waarom”, vraagt Chantal.
“Ik heb met haar gesproken de afgelopen weken. Ze heeft er spijt van hoe het allemaal is gelopen en begrijpt ook, dat Sander liever geen contact met haar heeft ... Maar vanaf het moment dat ik haar had verteld over de show, inclusief de verrassing van Rick, wilde ze er graag bij zijn. Daarom heb ik dit geregeld ... Ze is en blijft toch zijn moeder ... Maar ze mag zich niet in de zaal of in de foyer beneden vertonen tijdens de pauze ... Daarmee is ze akkoord gegaan. Daarbij is ze al heel lang weg bij die vent ... Ze hoopt dat Sander haar ooit zal vergeven voor alles wat er toen is gebeurd ... Maar nu moet ik hollen ... Laat haar snel door en naar haar plaats gaan ... Anders loopt het fout af. Niemand wist dit ... En stom dat ik jou en de anderen niet op de hoogte heb gebracht.”
“Oké, is goed en komt in orde”, zegt Chantal en hangt op. Dan richt ze zich op de vrouw; “U weet onder welke voorwaarden u mocht komen?”
“Ja, dat weet ik en zal me daar aan houden”, antwoordt de vrouw.
“Mocht u zich daar niet aan houden, dan wordt u direct verwijderd uit de schouwburg”, drukt Chantal de vrouw op het hart en geeft haar het kaartje.
“Dank u wel en ik zal mijn aan de afspraken houden”, zegt de vrouw dankbaar en gaat gelijk door naar het balkon.
“Chantal, wat heeft dit te beteken ... Als Sander of Rick er achter komen ... Dan is de schouwburg te klein”, zegt Astrid.
“Dennis heeft dit geregeld en duidelijke afspraken gemaakt met haar ... En ze zit op het balkon achterste rij ... Daarnaast moet ze boven blijven en uit het zicht tijden de pauze”, antwoord Chantal.
“Oké”, antwoorden Astrid en Teun in koor.

Even later komen Sander, Rick en Dennis de schouwburg binnen. Waar er een stilte heerst. Iedereen zit al in de zaal en is muisstil. Als Sander is ingeparkeerd en Dennis en Rick elk aan een kant van Sander zijn gaan zitten, doven de lichten van de zaal en sluiten de deuren.
“Mag die blinddoek nou af”, vraagt Sander ongeduldig.
“Even geduld, ik haal hem zo weg”, grijnst Rick.

Als de muziek start, haalt Rick de blinddoek weg. Sander kan zijn ogen niet geloven. Hij is in de schouwburg en kijkt naar het podium, waar al zijn dansgroepen bezig zijn met een show. De show, waar hij naar toe had geleefd. Maar sinds het ongeluk dacht dat het er niet meer van zou komen. Maar hij is blij, dat zijn groepen het zo geweldig doen. Hij is ook vooral blij dat Anne het zo goed heeft opgevangen en de lessen heeft voor gezet. Ook nu begint bij Sander het muntje te vallen waarom Rick de laatste weken zoveel weg was. Die zal hier wel mee geholpen hebben.

Na bijna twee en half uur inclusief pauze, moet Rick toch met een smoes de zaal uit.
“Sorry, maar ik moet even naar het toilet”, fluistert Rick.
“Is goed, schat”, fluistert Sander terug. Waarna Rick de zaal verlaat.
“Mooi, ben je zonder problemen weg kunnen komen”, vraagt Astrid.
“Ja, maar nu hopen dat het niet mis gaat”
“Het komt goed”
“Kom maar”, zegt Anne, “Heel veel plezier zo en je kunt het”, spreekt ze hem toe.

Na de rolstoeldansgroep wordt het podium donker. Ook de muziek valt stil. Dan gaat het licht aan. Er is een hart uit de kap van het podium gezakt. De kinderen die ook op de het podium staan beginnen te dansen waarna ook de muziek begint. Waarop de jongeren het toneel op komen en de kinderen ruimte maken. Dan komt er een hart het toneel op geschoven. Waarna er romantische muziek klinkt in de zaal. Daarop maken de jongeren plaats voor de ouderen. Als het lied is afgelopen, kijkt Sander verbaasd op. Want door de hele zaal klinkt het nummer van hem en Rick, waarop mevrouw Burns midden op het podium staat. Het hart wordt omhoog gehesen. Waarna Sander alleen maar nog meer verrast kijkt dan hij al deed. Want op het podium danst zijn Rick samen met zijn oma. Dan maakt mevrouw Burns plaats. Waarop de kinderen verder dansen met Rick. Die op hun beurt na een tijdje plaats maken voor de jongeren. En ondertussen is mevrouw Burns de zaal in gelopen om Sander te halen. Samen met Dennis rijdt ze Sander het podium op via een rolbrug en de jongeren maken plaats voor hun dansleraar.

Als het lied is afgelopen, stopt Rick met dansen. Het publiek in de zaal gaat staan en begint te klappen. Intussen kommen Chantal, Gregor, Tijn, Astrid, Teun, Nienke, Christien, Stefan, de ouders van Rick en Anne het podium opgelopen. Anne vraagt de zaal om stilte en weer te gaan zitten. Dan geeft ze de microfoon aan Rick die het woord richt tot Sander.

“Alle liefste deze show is speciaal voor jouw ... Je had hier zolang naar uitgekeken ... Dit was je jouw droom ... Maar door het ongeluk ... Leek dit verloren ... Maar gelukkig vonden we in Anne een vervangster voor de lessen ... Daarna hebben we achter jouw rug besloten dat we deze show zouden neer zetten ... Iedereen hier op het toneel en achter de schermen hebben zich helemaal in het zweet gewerkt voor deze show ... we hopen dat je er van genoten hebt ... Maar dit verklaart ook misschien waarom ik de afgelopen weken amper thuis was ... Want ik heb dit speciaal voor jou gedaan ... Om je te laten zien en te weten hoeveel ik van je hou ... Mijn allerliefste en gekke dansertje van mij ... Ik kan mijn geen leven zonder jou indenken ... Je bent mijn alles ... Want ik sta voor altijd aan jouw zijde ... We hebben al veel meegemaakt ... Maar toch zijn we nog steeds samen ... Daarom mijn allerliefste ... Wil je met mij trouwen”, vraagt Rick tot besluit terwijl hij geknield zit.
Sander kan geen woord uitbrengen.