De Danser hfdst. 8
Geplaatst: do 12 jun 2014, 18:46
“Schat ik ben thuis,” roept Sander, als hij de voordeur dicht doet.
“Wat gezellig,” roept Chantal terug.
“Rick, bedrieg je mij met een ander en dan nog wel met een vrouw?”, vraagt Sander als hij de woonkamer inloopt.
“Natuurlijk bedrieg ik je. Doe jij toch ook?”, lacht Rick.
“Wat hoor ik nou. Gaat Sander vreemd?”, vraagt Chantal.
“Ja, met de programmeur van de schouwburg,” beantwoordt Rick haar vraag.
“En jij vindt dat allemaal maar prima?”, vraagt Chantal, die het niet meer snapt.
“Als ik het niet goed vind, heb ik ruzie met hem,” antwoordt Rick.
“Nu snap ik er echt niks meer van,” klaagt Chantal.
“Hij vindt, dat ik vreemd ga. Alleen omdat ik met Tijn een paar keer heb afgesproken,” brengt Sander haar op de hoogte.
“Tijn is die programmeur van de schouwburg?”, vraagt Chantal.
“Ja, helemaal goed ... En met hem heb ik zakelijk contact,” zegt Sander.
“Ja, dat moet ik dan maar geloven,” zegt Rick en steekt zijn tong uit.
“Hoe bedoel je zakelijk contact?”, vraagt Chantal.
“Ik ben bezig om een dansvoorstelling te maken. Met alle groepen waar ik dansles aan geef. De bedoeling is, dat ze allemaal een paar dansen doen. De kinderen en jongeren een paar acts meer dan de ouderen,” vertelt Sander.
“Wat leuk. En weten ze al, dat ze gaan optreden?”, vraagt Chantal.
“Nee, alleen de jongeren weten het. De rest ga ik deze week vertellen,” antwoordt Sander.
“Maar waarom zegt Rick dan dat je vreemd gaat?”, vraagt Chantal.
“Dat vindt meneertje leuk om te zeggen. Hij vindt zich zelf lollig. Maar ik plaag hem net zo hard terug,” zegt Sander.
“Jullie weten, dat jullie gek zijn?”, vraagt Chantal op droge toon.
“Ja, we zijn gek op elkaar,” antwoordt Sander net zo droog.
“En dat we weten we gelukkig zelf ook,” vult Rick lachend aan.
“Zo, ben ik blij, dat ik vanavond naar mijn eigen huisje ga en hier niet bij deze twee gekken hoef te blijven,” meldt Chantal, terwijl ze dromerig voor zich uitkijkt.
“Je mag wel bij ons komen wonen. Dan hebben we meteen een huishoudster,” lacht Sander.
“Rick, roep die klier van je tot orde. Anders staat ik niet voor de gevolgen in,” roept Chantal.
“Sander, nu ophouden. Anders slaap je vannacht op de bank,” roept Rick vanuit de keuken.
“Ik was al van plan te stoppen. Ze is niet zo’n geweldig slachtoffer als jij,” zegt Sander, die de keuken inloopt om de tafel te dekken.
“Maar hoe is het gesprek gegaan?”, vraagt Rick, als ze even later aan tafel zitten te eten.
“Goed, over vier maanden gaat het plaatsvinden,” zegt Sander.
“Moet er nog veel gebeuren?”, vraagt Chantal.
“Ja, ik moet nog de show invullen en het affiche ontwerpen en ga zo maar door,” zegt Sander.
“Maar heb je het financieel al helemaal rond?”, vraagt Rick.
“Bijna, er is een bedrijf dat mij uiterlijk vrijdag laat weten of ze sponsoren. Maar ze hadden al gezegd, dat het negenennegentig procent zeker is dat het een ja is,” zegt Sander.
“Oké, dat is mooi. Maar heb je ook exacte data voor die show?”, vraagt Rick.
“Die laat Tijn volgende week weten. Hij moet het eerst dubbel checken,” zegt Sander.
“Spannend. Als ik ergens mee kan helpen, moet je het gewoon zeggen,” zegt Chantal.
“Als je dat zou willen. Ik moet uiterlijk volgende week een affiche hebben. De invulling van de show en ga zo maar door,” zegt Sander.
“Zal ik het affiche ontwerpen?”, vraagt Chantal.
“Ja, dat vertrouw ik jou wel toe. Met je creativiteit wordt het beslist mooi,” zegt Sander.
“Weet je al, hoe je de show gaat invullen?”, vraagt Rick terwijl hij de tafel afruimt.
“Het wordt twee keer een uur, waar een pauze van ongeveer twintig tot dertig minuten tussen zit. De ouderen doen een paar dansen minder in vergelijking met de kids en jongeren. Alleen welke dansen ze gaan doen, weet ik nog niet,” antwoordt Sander.
“Als ik je ergens nog mee kan helpen, zeg het dan gewoon schat,” zegt Rick, als hij dessert op tafel zet.
“Ik denk dat je hem al helpt door normaal te doen. En op tijd ingrijpen als hij te gestrest raakt,” zegt Chantal.
“Chantal, ik denk het en jij zegt het,” lacht Sander.
“Nou als dat alles is, dan ben ik wel tevreden,” zegt Rick met een grote glimlach.
“Als je mij ook wilt helpen bij een goede indeling van de show, ben ik helemaal happy met je,” vraagt Sander.
“Dus je bent nu niet helemaal happy met hem?”, plaagt Chantal lachend.
“Ben altijd happy met hem. Maar als hij mij helpt met de indeling van de show, dan scheelt mij dat weer een hoop gestress. En als dat af is, dan is dat weer een taak minder op mijn to-do-lijst,” legt Sander uit.
“Ik maakte een geintje,” lacht Chantal.
“Echt, je bent sowieso al de leukste thuis. mede omdat je alleen woont,” lacht Rick.
“Kan er ook niks aan doen, dat mijn vriend in het buitenland woont,” klaagt Chantal.
“Wanneer komt hij weer eens naar hier eigenlijk?”, vraagt Sander.
“Volgende week donderdag,” zegt Chantal met een verliefd gezicht.
“Nou Rick, dan zijn jullie haar weer een paar weken kwijt op school,” merkt Sander op.
“Nee, ze komt gewoon werken. Jij hebt tijd zat om over haar vriendje te ontfermen,” lacht Rick.
“Ik dacht het niet. Ik vertrouw Sander niet alleen met mijn vriend. Straks wordt hij homo en begint hij een relatie met Sander. Weet niet of jij dat dan ook zo leuk vindt,” zegt Chantal.
“Was ook maar een geintje. Jij hapt ook zo lekker toe, altijd,” lacht Rick.
“Chantal maak je niet druk. Ik heb helemaal geen tijd om over je vriendje te ontfermen,” zegt Sander.
“Ja, dat snap ik, je moet die hele show nog in elkaar zetten,” zegt Chantal.
“Inderdaad en ik heb volgende week woensdag ook nog een date met de kleindochter van mevrouw Klomp. Die probeert mij al tijden aan haar kleindochter te koppelen. Maar ik heb nu een plan met die kleindochter bedacht met als doel dat haar bemoeizuchtige oma haar en mij met rust laten,” zegt Sander.
“Weet die mevrouw Klomp dan niet dat ... dat je op jongens valt en een vriend hebt waar je mee samenwoont?”, aarzelt Chantal.
“Nee, alleen de jongeren weten het en dat wou ik ook wel even zo laten,” zegt Sander kortaf.
Chantal wilt nog iets zeggen, maar ziet dat Rick zijn hoofd schudt van ‘nee’. Ze heeft door dat dit een onderwerp is, waar Sander niet graag over heeft. Net als dat voorval eerder deze week. Als het tegen tienen loopt, besluit Chantal na een kop thee en een wijntje of twee maar eens op huis aan te gaan. Met de belofte dat ze van het weekend een ontwerp zal opsturen van het affiche, neemt ze afscheid van Sander en Rick en stapt dan op haar fiets naar huis.
“Schat, zullen we zondag naar de invulling van de show kijken?”, vraagt Rick.
“Is prima. Misschien dat je ook mee kan denken over de dansen,” zegt Sander.
“Ik weet toevallig wel een dans voor de ouderen,” grinnikte Rick.
“Welke dan?”
“Breakdance,” lacht Rick.
“Dat zou me wat zijn. ‘K zie onder andere mevrouw Klomp en jouw oma al breakdancen,” lacht Sander.
“Dat zou pas een stunt zijn,” lacht Rick.
“Zullen wij eens aanstalten maken richting bed? Jij moet net als Chantal morgen weer les geven,” zegt Sander.
“Nou, het werd net zo gezellig,” zegt Rick.
“Maar de plicht roept morgen ook weer,” deelt Sander mee.
“Wacht even, in bed kan het ook nog gezellig worden,” merkt Rick ineens op.
“Ligt aan waar je over droomt,” zegt Sander zo droog mogelijk.
“Je weet heel goed wat ik bedoel,” zegt Rick.
“Misschien wel, misschien ook niet,” lacht Sander.
“Mee komen jij,” zegt Rick en trekt Sander aan zijn arm mee naar boven.
In het meidenhuis een paar straten verder, is er nog niemand, die aanstalten maakt om te gaan slapen. Het begint juist daar nu te leven. Alle nieuwe aankopen moet geshowd worden. Ze houden een complete catwalkshow. Met de benodigde hoeveelheid alcohol.
“Hé, hoe kan dit nou weer!”, roept Christien luid.
“Wat is er meid?”, vraagt Anne balorig terwijl ze nog fles wijn open rukt.
“Dit jurkje paste mij vanmiddag perfect. Maar nu krijg ik het niet eens aan,” moppert Christien.
“Weet niet wat bij mij mankeert. Maar ik pas wel twee keer in dit jurkje,” moppert Nienke.
“Volgens mijn heb jullie elkaars jurkje aan. Wie kopen dan ook dezelfde jurkjes?”, lacht Anne, terwijl ze de glazen nog eens vol schenkt.
“Nou, wij dus,” lachen Christien en Nienke in koor.
“Maar even iets anders meiden. Ik heb het idee dat ik iets vergeten ben,” zegt Anne.
“Ja, dat ben je zeker. Je bent die leuke verkoper zijn telefoonnummer vergeten te vragen,” zegt Christien lollig, terwijl ze het glas in één keer achterover slaat.
“Of die van die knappe barman,” vult Nienke aan, terwijl ze de fles aan haar mond zet.
“Nienke, je glas staat daar,” probeert Anne nog.
“Wat zei je An?”, vraagt Nienke, terwijl ze de lege fles op de bank laat vallen.
“Dat jouw glas daar staat. Nu heb je de fles achterover geslagen,” zegt Anne terwijl ze rechtop wil gaan staan.
“Vandaar, ik vond het al zo een raar glas,” zegt Nienke lollig.
“En volgens mij kan Anne niet meer eens recht staan,” zegt Christien.
“Dat kan ik wel. Maar de vloer wiebelt enorm,” lacht Anne, die met moeite blijft staan.
“Misschien moeten we maar gaan slapen. We moet tenslotte morgen allemaal aan de arbeid,” zegt Christien.
“Is een goed plan. Maar Anne, ik weet wat jij bent vergeten. Je zou je oma nog bellen,” zegt Nienke balorig.
“Die bel ik morgen in mij pauze wel. Anders als ik thuis ben,” zegt Anne terwijl ze een poging waagt om naar haar kamer te gaan.
“Misschien kunnen we beter hier slapen. Denk, dat niemand van ons stevig op zijn benen kan staan,” merkt Nienke op.
“En dat voor een woensdagavond,” lacht Christien.
“Hoe doen we dat dan op zaterdagavond?”, lacht Anne.
“Je bedoelt eerder zondagochtend,” lacht Nienke terug.
“Dat is een gewoonte. Dit niet meiden,” lacht Christien die op handen en knieën door de kamer beweegt.
“Wat doe jij nou Christien?”, roept Nienke.
“Ik loop op mijn handen en knieën. Want rechtop staan heeft geen zin. Ben daar iets te dronken voor,” zegt Christien die richting de trap klautert.
Anne en Nienke besluiten haar voorbeeld te volgen. En zo kruipen alle drie de dames de trap op. Op weg naar hun kamers. Waar ze niet veel later in hun bed zijn gekropen en in slaap zijn gevallen.
Bij Sander en Rick is de rust en stilte ook bijna teruggekeerd. Sander ligt verliefd in de armen van Rick.
“Schat, soms ben je in zo een romantische bui als net,” kust Sander.
“O ja, ben ik maar soms romantisch?”, vraagt Rick beledigd.
“Je bent altijd romantisch. Maar soms ben gewoon extra romantisch,” fluistert Sander.
“Maar soms ben ik extra dubbel romantisch,” zegt Rick en draait zich boven op Sander.
“Nu niet schat, ik heb hoofdpijn,” zegt Sander zo serieus mogelijk.
“Nou, daar was dan net niks van te merken,” lacht Rick terwijl hij weer naast Sander gaat liggen.
“Doe jij het licht uit schatje. Is zonde van de stroom,” fluister Sander.
“Nou jij ook slaap lekker, schat,” moppert Rick boos terwijl hij het licht uit doet.
“I love you,” zegt Sander en draait zich op Rick en geeft hem een zoen.
“En je had hoofdpijn,” fluistert Rick.
“Is in eens helemaal weg,” lacht Sander.
“Ja, logisch die heb ik nu,” grinnikte Rick en zoent Sander terug.
“Klier die je er bent,” fluistert Sander boos.
“Hoor wie het zegt,” fluistert Rick terug.
“Denk dat we zo door kunnen blijven gaan?”
“Denk het ook,” antwoord Rick terug.
“Maar schat, ik heb een dans in gedachte voor de ouderen,” zegt Sander als hij weer naast Rick ligt.
“O, ja wat voor dans dan?”, vraagt Rick nieuwsgierig terwijl hij zijn arm om Sander heen slaat.
“Dacht aan een Ballroom,” antwoord Sander.
“Dat is een goed plan. Laat de ouderen maar wat klassieke dansen doen,” zegt Rick.
“De kids en jongeren dan moderne dansen,” zegt Sander.
“Juist, en kunnen we dan nu gaan slapen. Moet over een paar uur weer les geven,” moppert Rick.
“Had jij maar net niet zo in een romantische bui moeten zijn,” fluistert Sander.
“Maar het was wel geweldig en had daar gewoon behoefde aan. En ontken het maar niet. Jij was er ook wel aan toe,” zegt Rick.
“Ja, maar daar ben ik altijd aan toe, als er visite is geweest,” zegt Sander.
“Hoe bedoel je?”, vraagt Rick.
“Ik moet je dan delen met de visite. Dus niet echt tijd voor onszelf,” zegt Sander.
“O, in dat geval komt er nu elke dag visite,” lacht Rick.
“Als je het maar uit je hoofd laat,” lacht Sander en geeft Rick een zoen.
“Wat gezellig,” roept Chantal terug.
“Rick, bedrieg je mij met een ander en dan nog wel met een vrouw?”, vraagt Sander als hij de woonkamer inloopt.
“Natuurlijk bedrieg ik je. Doe jij toch ook?”, lacht Rick.
“Wat hoor ik nou. Gaat Sander vreemd?”, vraagt Chantal.
“Ja, met de programmeur van de schouwburg,” beantwoordt Rick haar vraag.
“En jij vindt dat allemaal maar prima?”, vraagt Chantal, die het niet meer snapt.
“Als ik het niet goed vind, heb ik ruzie met hem,” antwoordt Rick.
“Nu snap ik er echt niks meer van,” klaagt Chantal.
“Hij vindt, dat ik vreemd ga. Alleen omdat ik met Tijn een paar keer heb afgesproken,” brengt Sander haar op de hoogte.
“Tijn is die programmeur van de schouwburg?”, vraagt Chantal.
“Ja, helemaal goed ... En met hem heb ik zakelijk contact,” zegt Sander.
“Ja, dat moet ik dan maar geloven,” zegt Rick en steekt zijn tong uit.
“Hoe bedoel je zakelijk contact?”, vraagt Chantal.
“Ik ben bezig om een dansvoorstelling te maken. Met alle groepen waar ik dansles aan geef. De bedoeling is, dat ze allemaal een paar dansen doen. De kinderen en jongeren een paar acts meer dan de ouderen,” vertelt Sander.
“Wat leuk. En weten ze al, dat ze gaan optreden?”, vraagt Chantal.
“Nee, alleen de jongeren weten het. De rest ga ik deze week vertellen,” antwoordt Sander.
“Maar waarom zegt Rick dan dat je vreemd gaat?”, vraagt Chantal.
“Dat vindt meneertje leuk om te zeggen. Hij vindt zich zelf lollig. Maar ik plaag hem net zo hard terug,” zegt Sander.
“Jullie weten, dat jullie gek zijn?”, vraagt Chantal op droge toon.
“Ja, we zijn gek op elkaar,” antwoordt Sander net zo droog.
“En dat we weten we gelukkig zelf ook,” vult Rick lachend aan.
“Zo, ben ik blij, dat ik vanavond naar mijn eigen huisje ga en hier niet bij deze twee gekken hoef te blijven,” meldt Chantal, terwijl ze dromerig voor zich uitkijkt.
“Je mag wel bij ons komen wonen. Dan hebben we meteen een huishoudster,” lacht Sander.
“Rick, roep die klier van je tot orde. Anders staat ik niet voor de gevolgen in,” roept Chantal.
“Sander, nu ophouden. Anders slaap je vannacht op de bank,” roept Rick vanuit de keuken.
“Ik was al van plan te stoppen. Ze is niet zo’n geweldig slachtoffer als jij,” zegt Sander, die de keuken inloopt om de tafel te dekken.
“Maar hoe is het gesprek gegaan?”, vraagt Rick, als ze even later aan tafel zitten te eten.
“Goed, over vier maanden gaat het plaatsvinden,” zegt Sander.
“Moet er nog veel gebeuren?”, vraagt Chantal.
“Ja, ik moet nog de show invullen en het affiche ontwerpen en ga zo maar door,” zegt Sander.
“Maar heb je het financieel al helemaal rond?”, vraagt Rick.
“Bijna, er is een bedrijf dat mij uiterlijk vrijdag laat weten of ze sponsoren. Maar ze hadden al gezegd, dat het negenennegentig procent zeker is dat het een ja is,” zegt Sander.
“Oké, dat is mooi. Maar heb je ook exacte data voor die show?”, vraagt Rick.
“Die laat Tijn volgende week weten. Hij moet het eerst dubbel checken,” zegt Sander.
“Spannend. Als ik ergens mee kan helpen, moet je het gewoon zeggen,” zegt Chantal.
“Als je dat zou willen. Ik moet uiterlijk volgende week een affiche hebben. De invulling van de show en ga zo maar door,” zegt Sander.
“Zal ik het affiche ontwerpen?”, vraagt Chantal.
“Ja, dat vertrouw ik jou wel toe. Met je creativiteit wordt het beslist mooi,” zegt Sander.
“Weet je al, hoe je de show gaat invullen?”, vraagt Rick terwijl hij de tafel afruimt.
“Het wordt twee keer een uur, waar een pauze van ongeveer twintig tot dertig minuten tussen zit. De ouderen doen een paar dansen minder in vergelijking met de kids en jongeren. Alleen welke dansen ze gaan doen, weet ik nog niet,” antwoordt Sander.
“Als ik je ergens nog mee kan helpen, zeg het dan gewoon schat,” zegt Rick, als hij dessert op tafel zet.
“Ik denk dat je hem al helpt door normaal te doen. En op tijd ingrijpen als hij te gestrest raakt,” zegt Chantal.
“Chantal, ik denk het en jij zegt het,” lacht Sander.
“Nou als dat alles is, dan ben ik wel tevreden,” zegt Rick met een grote glimlach.
“Als je mij ook wilt helpen bij een goede indeling van de show, ben ik helemaal happy met je,” vraagt Sander.
“Dus je bent nu niet helemaal happy met hem?”, plaagt Chantal lachend.
“Ben altijd happy met hem. Maar als hij mij helpt met de indeling van de show, dan scheelt mij dat weer een hoop gestress. En als dat af is, dan is dat weer een taak minder op mijn to-do-lijst,” legt Sander uit.
“Ik maakte een geintje,” lacht Chantal.
“Echt, je bent sowieso al de leukste thuis. mede omdat je alleen woont,” lacht Rick.
“Kan er ook niks aan doen, dat mijn vriend in het buitenland woont,” klaagt Chantal.
“Wanneer komt hij weer eens naar hier eigenlijk?”, vraagt Sander.
“Volgende week donderdag,” zegt Chantal met een verliefd gezicht.
“Nou Rick, dan zijn jullie haar weer een paar weken kwijt op school,” merkt Sander op.
“Nee, ze komt gewoon werken. Jij hebt tijd zat om over haar vriendje te ontfermen,” lacht Rick.
“Ik dacht het niet. Ik vertrouw Sander niet alleen met mijn vriend. Straks wordt hij homo en begint hij een relatie met Sander. Weet niet of jij dat dan ook zo leuk vindt,” zegt Chantal.
“Was ook maar een geintje. Jij hapt ook zo lekker toe, altijd,” lacht Rick.
“Chantal maak je niet druk. Ik heb helemaal geen tijd om over je vriendje te ontfermen,” zegt Sander.
“Ja, dat snap ik, je moet die hele show nog in elkaar zetten,” zegt Chantal.
“Inderdaad en ik heb volgende week woensdag ook nog een date met de kleindochter van mevrouw Klomp. Die probeert mij al tijden aan haar kleindochter te koppelen. Maar ik heb nu een plan met die kleindochter bedacht met als doel dat haar bemoeizuchtige oma haar en mij met rust laten,” zegt Sander.
“Weet die mevrouw Klomp dan niet dat ... dat je op jongens valt en een vriend hebt waar je mee samenwoont?”, aarzelt Chantal.
“Nee, alleen de jongeren weten het en dat wou ik ook wel even zo laten,” zegt Sander kortaf.
Chantal wilt nog iets zeggen, maar ziet dat Rick zijn hoofd schudt van ‘nee’. Ze heeft door dat dit een onderwerp is, waar Sander niet graag over heeft. Net als dat voorval eerder deze week. Als het tegen tienen loopt, besluit Chantal na een kop thee en een wijntje of twee maar eens op huis aan te gaan. Met de belofte dat ze van het weekend een ontwerp zal opsturen van het affiche, neemt ze afscheid van Sander en Rick en stapt dan op haar fiets naar huis.
“Schat, zullen we zondag naar de invulling van de show kijken?”, vraagt Rick.
“Is prima. Misschien dat je ook mee kan denken over de dansen,” zegt Sander.
“Ik weet toevallig wel een dans voor de ouderen,” grinnikte Rick.
“Welke dan?”
“Breakdance,” lacht Rick.
“Dat zou me wat zijn. ‘K zie onder andere mevrouw Klomp en jouw oma al breakdancen,” lacht Sander.
“Dat zou pas een stunt zijn,” lacht Rick.
“Zullen wij eens aanstalten maken richting bed? Jij moet net als Chantal morgen weer les geven,” zegt Sander.
“Nou, het werd net zo gezellig,” zegt Rick.
“Maar de plicht roept morgen ook weer,” deelt Sander mee.
“Wacht even, in bed kan het ook nog gezellig worden,” merkt Rick ineens op.
“Ligt aan waar je over droomt,” zegt Sander zo droog mogelijk.
“Je weet heel goed wat ik bedoel,” zegt Rick.
“Misschien wel, misschien ook niet,” lacht Sander.
“Mee komen jij,” zegt Rick en trekt Sander aan zijn arm mee naar boven.
In het meidenhuis een paar straten verder, is er nog niemand, die aanstalten maakt om te gaan slapen. Het begint juist daar nu te leven. Alle nieuwe aankopen moet geshowd worden. Ze houden een complete catwalkshow. Met de benodigde hoeveelheid alcohol.
“Hé, hoe kan dit nou weer!”, roept Christien luid.
“Wat is er meid?”, vraagt Anne balorig terwijl ze nog fles wijn open rukt.
“Dit jurkje paste mij vanmiddag perfect. Maar nu krijg ik het niet eens aan,” moppert Christien.
“Weet niet wat bij mij mankeert. Maar ik pas wel twee keer in dit jurkje,” moppert Nienke.
“Volgens mijn heb jullie elkaars jurkje aan. Wie kopen dan ook dezelfde jurkjes?”, lacht Anne, terwijl ze de glazen nog eens vol schenkt.
“Nou, wij dus,” lachen Christien en Nienke in koor.
“Maar even iets anders meiden. Ik heb het idee dat ik iets vergeten ben,” zegt Anne.
“Ja, dat ben je zeker. Je bent die leuke verkoper zijn telefoonnummer vergeten te vragen,” zegt Christien lollig, terwijl ze het glas in één keer achterover slaat.
“Of die van die knappe barman,” vult Nienke aan, terwijl ze de fles aan haar mond zet.
“Nienke, je glas staat daar,” probeert Anne nog.
“Wat zei je An?”, vraagt Nienke, terwijl ze de lege fles op de bank laat vallen.
“Dat jouw glas daar staat. Nu heb je de fles achterover geslagen,” zegt Anne terwijl ze rechtop wil gaan staan.
“Vandaar, ik vond het al zo een raar glas,” zegt Nienke lollig.
“En volgens mij kan Anne niet meer eens recht staan,” zegt Christien.
“Dat kan ik wel. Maar de vloer wiebelt enorm,” lacht Anne, die met moeite blijft staan.
“Misschien moeten we maar gaan slapen. We moet tenslotte morgen allemaal aan de arbeid,” zegt Christien.
“Is een goed plan. Maar Anne, ik weet wat jij bent vergeten. Je zou je oma nog bellen,” zegt Nienke balorig.
“Die bel ik morgen in mij pauze wel. Anders als ik thuis ben,” zegt Anne terwijl ze een poging waagt om naar haar kamer te gaan.
“Misschien kunnen we beter hier slapen. Denk, dat niemand van ons stevig op zijn benen kan staan,” merkt Nienke op.
“En dat voor een woensdagavond,” lacht Christien.
“Hoe doen we dat dan op zaterdagavond?”, lacht Anne.
“Je bedoelt eerder zondagochtend,” lacht Nienke terug.
“Dat is een gewoonte. Dit niet meiden,” lacht Christien die op handen en knieën door de kamer beweegt.
“Wat doe jij nou Christien?”, roept Nienke.
“Ik loop op mijn handen en knieën. Want rechtop staan heeft geen zin. Ben daar iets te dronken voor,” zegt Christien die richting de trap klautert.
Anne en Nienke besluiten haar voorbeeld te volgen. En zo kruipen alle drie de dames de trap op. Op weg naar hun kamers. Waar ze niet veel later in hun bed zijn gekropen en in slaap zijn gevallen.
Bij Sander en Rick is de rust en stilte ook bijna teruggekeerd. Sander ligt verliefd in de armen van Rick.
“Schat, soms ben je in zo een romantische bui als net,” kust Sander.
“O ja, ben ik maar soms romantisch?”, vraagt Rick beledigd.
“Je bent altijd romantisch. Maar soms ben gewoon extra romantisch,” fluistert Sander.
“Maar soms ben ik extra dubbel romantisch,” zegt Rick en draait zich boven op Sander.
“Nu niet schat, ik heb hoofdpijn,” zegt Sander zo serieus mogelijk.
“Nou, daar was dan net niks van te merken,” lacht Rick terwijl hij weer naast Sander gaat liggen.
“Doe jij het licht uit schatje. Is zonde van de stroom,” fluister Sander.
“Nou jij ook slaap lekker, schat,” moppert Rick boos terwijl hij het licht uit doet.
“I love you,” zegt Sander en draait zich op Rick en geeft hem een zoen.
“En je had hoofdpijn,” fluistert Rick.
“Is in eens helemaal weg,” lacht Sander.
“Ja, logisch die heb ik nu,” grinnikte Rick en zoent Sander terug.
“Klier die je er bent,” fluistert Sander boos.
“Hoor wie het zegt,” fluistert Rick terug.
“Denk dat we zo door kunnen blijven gaan?”
“Denk het ook,” antwoord Rick terug.
“Maar schat, ik heb een dans in gedachte voor de ouderen,” zegt Sander als hij weer naast Rick ligt.
“O, ja wat voor dans dan?”, vraagt Rick nieuwsgierig terwijl hij zijn arm om Sander heen slaat.
“Dacht aan een Ballroom,” antwoord Sander.
“Dat is een goed plan. Laat de ouderen maar wat klassieke dansen doen,” zegt Rick.
“De kids en jongeren dan moderne dansen,” zegt Sander.
“Juist, en kunnen we dan nu gaan slapen. Moet over een paar uur weer les geven,” moppert Rick.
“Had jij maar net niet zo in een romantische bui moeten zijn,” fluistert Sander.
“Maar het was wel geweldig en had daar gewoon behoefde aan. En ontken het maar niet. Jij was er ook wel aan toe,” zegt Rick.
“Ja, maar daar ben ik altijd aan toe, als er visite is geweest,” zegt Sander.
“Hoe bedoel je?”, vraagt Rick.
“Ik moet je dan delen met de visite. Dus niet echt tijd voor onszelf,” zegt Sander.
“O, in dat geval komt er nu elke dag visite,” lacht Rick.
“Als je het maar uit je hoofd laat,” lacht Sander en geeft Rick een zoen.