Het forum van oliversverhalen.nl

Dagje eerder: deel 14.

Jacco wil weten wat er is, en dan is de geest uit de fles...

Lees ze!

Oliver

Hoi Oliver,

heel mooi om met z'n allen mee te leven met Loek, Emiel, Ziggy en Stan.Ben heel benieuwd of je ze echt met elkaar tot een gesprek kunt laten komen, want daar gaat het vaak om in dit soort cruciale situaties (al of niet onder toezicht van de Heer).
Maar ik heb wel het vertrouwen dat Stan voldoende sterk is om te kiezen voor zijn liefde...........
Spannend.
Lieve groet
Cor

Hoi Oliver,

Voor mij raak je in dit deel de essentie. Tijdens het lezen kreeg ik gewoon kippenvel op m'n armen, zo bekend voelde het. Dat gevoel van absoluut nietsvermoedend doorgaan met wat je doet en zonder dat je het in de gaten hebt er steeds dieper in verstrikt raken. Het meten met twee maten, aan de ene kant zeggen dat je zelf verantwoordelijk bent en jezelf tegenover God moet verantwoorden, aan de andere kant alles en iedereen mobiliseren om druk uit te oefenen. En alles gebeurt onder het mom van 'we willen alleen maar het beste voor je' of 'wij hebben ook steun nodig'.

Soms voelt het net als schaken. Je moet -tig zetten vooruit denken, doet op het laatst bijna niks meer spontaan. Eén foutje en alles kan mis lopen. Voortdurend op je hoede zijn. Bij alles wat mensen doen of zeggen, jezelf afvragen wat ermee bedoeld wordt. Het vreet energie. En dat breekt je uiteindelijk op.

Ik snap Loek heel goed. Zoals jij het beschrijft, zit hij al op dat punt. Hij kan gewoon geen kant meer op. En ik vraag me af of Stan dat wel goed in de gaten heeft. Emiel blijkbaar wel maar Stan lijkt te denken dat zijn Geloof hem wel zal weerhouden zichzelf iets aan te doen. Ik mag hopen voor Loek dat er meer in zijn leven is dat hem van zoiets weerhoudt want het Geloof alleen… Ik ben er bang voor.

Je zet de sfeer en de manier waarop het gaat binnen het Christelijke milieu wel heel goed neer. Bij mij gebeurde dit weliswaar niet expliciet omdat ik homo was, want dat wist gewoon niemand, maar omdat Annemarie zwanger bleek te zijn. De druk kwam vanuit haar ouders maar het werkte echt precies zoals jij beschrijft. Uiteindelijk duwt alles je een bepaalde richting uit, namelijk de richting waarin de Kerk je wil hebben.

Ik moet je eerlijk zeggen dat het voor mezelf al weer een heel stuk weggezakt was maar het komt nu even keihard terug…

Waanzinnig knap dat je dit spelletje zo in woorden weet te vangen!

Groet,
Michael

Hoi Oliver.

Wat een prachtig deel weer. Echt weer met veel plezier gelezen.
Iets in mijn zegt dat deel 15 geen leuk deel gaat worden. Maar zoals altijd zit ik er toch naast.
Dus ik stap mijn bed vast in. En kom er over 2 weken weer uit.

Groetjes Geoff

Aangezien Cor geen kritiek geeft, doe ik het deze keer. ‘Dat jij en Loek… Je weet wel.’ wordt direct gevolgd door ‘Loek en ik hebben niets met elkaar.’ Hier geeft Stan zichzelf al weg. Ik miste wat tussenzinnen in de trant van 'Wat bedoel je', zodat Jacco gedwongen is te vertellen wat hij weet voordat hij vraagt, of Stan homo is.

Goed, de druk wordt opgevoerd, Stan blijft overeind en Loek... ja, Loek?

Met Loek kan het alle kanten uitgaan. Een dag spijbelen, ziek thuis zijn, niet meer naar school mogen of naar een andere school gaan zijn de onschuldige richtingen. Ik verwacht niet dat je Loek uit het leven laat stappen.

Tja Jablan, ieder heeft zijn eigen dialogen he. Die kun je mooi vinden, die kun je goed of slecht vinden. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Gesprekken voer je misschien zelf anders, maar als je daar bij stil gaat staaan, dan kun je kritieken schrijven die nog langer zijn dan het verhaal van de auteur zelf. Dan wordt het a.h.w. een gebed zonder einde, of een verhaal zonder grenzen . Zelf hou ik me liever bezig met wat meer essentiële zaken als ik kritiek spui.
Groetjes
Cor

Hoi Oliver,

Na het betoog van Michael heb ik eigenlijk niets meer om toe te voegen. Zeer beeldend geschreven en voor betrokkenen keihard confronterend. Mijn gevoel zegt hetzelfde als wat Geoff weergeeft. Dus laat ik het hierbij.
Bedankt en ook ik wacht met spanning de komende 2 weken af.

Sjack

cor van dongen schreef:een gebed zonder einde

Passende woordkeus in dit geval.

Wat het antwoord "Loek en ik hebben niets met elkaar" betreft: Stan geeft zich inderdaad indirect weg daar.
Bewust? Onbewust?
Bewust op een of andere manier. Ten eerste omdat hij niets (meer) heeft met Loek en de reden daarvan de houding van de kerk is. Ten tweede omdat het toch onvermijdelijk is. Hij snapt donders goed wat Jacco gaat vragen. Klein beetje aanval is beter dan kwetsbaar blijven ontwijken.

Merci.

@Cor: de opmerking kwam er, omdat ik op dit punt een hobbeltje merkte - ik heb dat stukje twee keer gelezen voordat ik het begreep en dat gebeurt mij eigenlijk zelden bij een verhaal van Oliver.

Hoi Oliver!

Volg je nieuwste verhaal nog steeds met grote aandacht.

Het blijft boeien. Kijk ook regelmatig naar de reacties erop. Leuk hoe sommige lezers proberen in te vullen wat er staat te gebeuren

Ik waag me daar niet aan! Kijk wel hoe het zich ontwikkelt.

Stan zegt op een gegeven moment iets over de kerk van Loek. Iets als dat die nog zwaarder is dan die van hem. Ja, kan heel goed zijn. In die kringen heb je gemeenschappen in gradaties. Je merkt het ook hoe ermee omgegaan wordt thuis. Bij Loek is er waarschijnlijk gezegd dat het niet mag, en bij Stan thuis laten ze het hem zelf bepalen. Maar... dat laatste is natuurlijk niet helemaal waar. Er zit toch duidelijk de klem achter dat ze verwachten dat hij het juiste zal doen! En juist die verwachting leverde hem, zo denk ik, eerder problemen op toen hij voor het eerst iets wilde doen met Emiel. Zo'n benadering is heel fnuikend. Maakt je onzeker. Je wilt je ouders niet teleurstellen terwijl je toch ook voor jezelf heel duidelijk voelt dat er niets mis mee is! Heel lastig voor Stan.

Groeten,
Lucky Eye