Het forum van oliversverhalen.nl

Hallo hallo...



Deel 7 is er:
http://forum.oliversverhalen.nl/viewtop ... =18&t=1220


Dennis huilt en weet niet wat het met hem doet. Hij zit vast. Hoe kom je daar uit? Een oplossing komt al bijna vanzelf aangewaaid.

Maar is het wel een oplossing? Is het een stap in de goeie richting?

Het is in elk geval een stap. Aankomst in een nieuwe onbekende wereld... Is alles wel wat het lijkt?

Reis mee met Dennis, veel leesplezier!


DomiNiC

Hoi DomiNic,

Bedankt voor je compliment. Ik weet, dat je het ook meent.

Dennis is vanuit de Hel in de Hemel gekomen. Zo lijkt het. Hij mag zichzelf zijn. Kinderen wegsturen om ze te corrigeren. Ik moest meteen denken aan zwangere ongehuwde meisjes, die vroeger ook weggestuurd werden, om hun zwangerschap geheim te houden. Hetzelfde denktrant.
Heel confronterend beschreven. Een jongen van 18 jaar behandelen als een klein kind. Ik voel nu weer de woede opkomen, als ik hieraan denk. Voor alles en nog wat heb je een diploma nodig, maar kinderen krijgen kan elke onbenul.
DomiNic, meer zeg ik niet.

Bedankt voor het plaatsen en heel veel succes met het vervolg.

Sjack

Dag DomiNiC,

Ik lag achter, moest deel 6 ook nog lezen, zag ik...
Krijg je d'r van als je op vakantie gaat.

Poeh, ik moest even heel hard terugdenken aan een jongen vroeger bij mij op school. Die werd door zijn ouders op het vliegtuig naar familie in Canada gezet. Dat was indertijd voor mij de aanleiding om niemand iets te vertellen, ik was bang ook weggestuurd te worden.

Het verhaal raakt me enorm, vooral de eenzaamheid en het verdriet van Dennis. Zo voelbaar... Knap geschreven.
Mooi dat Dennis troost zoekt bij zijn beertje. Wou dat ik dat had gehad...

Groet,
Michael

@Michael: Geeft niet, blijf maar liggen... Internet-loos beest :p

Nee! F...! 'k Ben vergeten dat Dennis z'n Plushke moest meenemen op werkvakantie. Merde...


@Sjack:

Het wordt helaas maar al te vaak gedaan... Kinderen wegsturen omdat men denkt op die manier problemen op te lossen. Of het nu homo-zijn of andere thema's betreft.
Het doet mij denken aan verhalen uit de Middeleeuwen... Kloosters waren hét middel om "vervelende jongeren" heen te sturen. Van latere tijden herinner ik me dingen zoals "verbeteringsgestichten". Ik heb niet uitgezocht wat het is, maar een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Ik ben een uitstekend verstaander (kuch) en daar zitten meerdere halve woorden in.

Helaas werkt het zo niet.

Je schrijft het treffend, slaat de nagel op de kop: Kinderen krijgen, kan iedereen. Ze opvoeden...

Het komt in dit verhaal (tot nog toe) minder uitgesproken aan bod, maar het beeld dat ik in m'n hoofd heb over Dennis' moeder...
(nee, er komt nog een punt waarop de moeder meer in beeld komt)
Ook in een volgend verhaal - jawel, er wordt op de achtergrond druk gewerkt - daar gaan we terug in de tijd, terug mee met Dennis. Naar een periode vóór deze zomer van '98.
Ook daar komt de moeder in beeld.

Goed. Het beeld dat ik heb, is van een hard-werkende moeder, gescheiden toen de kinderen in de kleuterklas zaten, en elke maand maar net de knoopjes aan mekaar kunnen einden... Weinig thuis, kinderen bij familie of grootouders, geld voor opvang is er niet. Een opvoeding met Middeleeuws karakter - deze moeder wist niet beter en deed hetzelfde bij haar kinderen. Deze moeder is afkomstig uit een familie van boeren - pardon, landbouwers...
Reken even mee: Dennis is 18 in '98, dus van '80. Als de ouders 20 zijn bij Dennis' geboorte, zijn zij van '60. Goed. Landbouwers in de jaren '60 in Vlaanderen, die lachten met de schoolplicht en diploma's. Geldklopperij. Een kind is een werkkracht, meehelpen op 't land. Zo ook Dennis' moeder. Eerste generatie die niet op een boerderij werkt. Eerste generatie waar een scheiding plaatsvindt... En dan de oudste van de nieuwe jonge generatie is homo...

Inderdaad: Opvoeden... Dat is meer dan een bord warm eten maken of een gestreken shirt klaar hebben.

Ik heb geen kinderen, het ziet er niet naar uit dat er zullen komen. Desondanks heb ik wel een beeld van opvoeden in m'n hoofd zitten. Het zou in elk geval niet gaan zoals Dennis' moeder, no way!

Thx voor het lezen en de uitdrukking van hoop naar het volgende deel. Het doet me goed

x DomiNiC

Hoezo? Zat die niet in z'n koffer dan?
Ja... volgens mij wel, hoor...

Beste lezers,


Deel 8 staat online:
http://forum.oliversverhalen.nl/viewtop ... =18&t=1237


We volgen nog steeds Dennis. Hij werd weggestopt en doet het volgende vakantiebaantje. Deze keer in de keuken van het restaurant van een vriendin van z'n tante.

We maakten z'n aankomst mee, en proefden de sfeer.
We waren opgelucht dat Dennis even ontsnapt aan de druk van thuis.

Maar hij is weggerukt. Moest Bas achterlaten. Hoe gaat dit verder?
En hoe zoekt Dennis zich een weg en plekje in deze nieuwe omgeving?

Is alles wat het lijkt?

Jouw schrijfstijl bevalt me wel. Het is anders dan anders. Kruising tussen een verhaal en gedicht.
Ik kan het niet helemaal omschrijven, maar het geeft een aparte lading aan het verhaal. Beetje abstract misschien, wat de lezer veel te vragen over laat.

Mooi!

Dag DomiNiC,

Alles verandert, al het vertrouwde is weg. Moeilijk hoor...
Z'n moeder die hem 'de deur uit doet' alsof het niks is, Bas die hem niet meer wil...
Ik blijf het prachtig vinden hoe Dennis troost zoekt bij zijn *plushke*.

Niets is wat het lijkt... Daarmee vat je voor m'n gevoel wel zo ongeveer samen hoe Dennis zich voelt.

En inderdaad, aparte manier van schrijven, lijkt wel alsof het verhaal langzaam overvloeit in een gedicht.
Knap gedaan.

Groet,
Michael

@Oliver:

Anders dan anders.

"Zomer '98" wordt "live" geschreven. "Live" in de zin van "ik heb dit verhaal niet op de plank liggen en kan niet netjes elke x-dagen een nieuw deel plaatsen".
Ik worstelde met deel 7 toen ik 7 schreef, maar ik had nog niet verteld wat ik wilde vertellen. Dus 7 is uiteindelijk iets geworden dat - naar mijn gevoel - niet helemaal lekker zit.
Ik heb het even laten bezinken, en ben deel 8 een 3-tal keer opnieuw begonnen...

Ik heb bewust voor "een andere aanpak" gekozen.
Ik begin 8 met een sprong van een paar dagen, ik heb andere (en voor mij bekende) manieren gebruikt om dingen te vertellen. Ik heb ook de focus verlegd, omdat ik het verhaal ergens heen wil leiden, en zoals ik deel 7 had, wist ik niet hoe ik daar kon geraken zonder bokkesprongen... Want da's niet Dennis' stijl, met bokkesprongen ergens heen gaan...

Blij dat je de stijl waardeert.

@Michael:

Ja, het vertrouwde is weg, maar niet z'n Plushke.

Gezien 'de preek' bij z'n ma... Het gedoe bij z'n tante... Het weggestuurd worden...

Kijk, het restaurant-werk en er even uit zijn, bevalt hem op zich wel.
Maar hij is een slingerbal. Hij wordt geslingerd. Hij wordt geleefd.
Men denkt hem te corrigeren, hij klapt dicht en stopt zichzelf weg. Voor diegene die denken te kunnen corrigeren, is het stilzwijgen en het niet-tegenin-gaan alleen maar bevestiging van "hij luistert".
Hij zwijgt, hij werkt niet tegen. Een donderpreek helpt dondersgoed. Denkt men.


Gezien alles wat we nu al van Dennis weten: Denk je dat hij wakker ligt van "het vertrouwde dag weg is"? Maar hoe gaat Dennis dan verder met alles en met zichzelf?

Deel 9 is in ontwikkeling. Ik heb wat aan deze redenering. Dank je voor het mee-denken

Dank je dat je schrijfstijl en hernieuwde aanpak knap vindt. *smaajl*