Hoi Sjack013 en alle andere volgers van mijn verhaal BLANCO!
Toen ik onlangs het laatste deel van Olivers verhaal 'Uit Beeld' gelezen had, plaatste ik daar een reactie op. Iemand die dat las vroeg zich af of ik nog wel leefde.
Mijn reactie, die duidelijk maakt waarom het allemaal zo lang duurt met deel drie van BLANCO, was de volgende.
--
Ja hoor, Lucky leeft nog steeds.
En dat leven is soms best erg moeilijk. Zoals je wellicht weet - misschien ook niet maar dan weet je het nu en alle andere nog-niet-weters ook - heb ik een chronische ziekte. Het heet aangezichtspijn en ik heb daar al sinds 1997 last van. De ziekte heeft bij mijn een progressief karakter. Dat betekent dat het langzaamaan (of schoksgewijs) erger wordt. De ziekte geeft heel veel pijn in het linkergedeelte van mijn gezicht. Zo van bovenkaak tot voorhoofd en van oor tot neusvleugel. Vorig jaar december merkte ik ineens een verergering en waar ik eerst nog hoopte dat het tijdelijk zou zijn, blijkt het blijvend. Ik gebruik medicijnen. Die zorgen ervoor dat de pijn wat gedempt wordt en dat heel veel pijnaanvallen wegblijven (als ik niet slik - of eens per ongeluk vergeet - komen ze continue) maar alles wegkrijgen lukt niet. Er blijft altijd restpijn. De medicijnen zorgen voor vervelende bijwerkingen. Zoals concentratieverlies, slecht kunnen lezen, constant geluid in mijn linkeroor, moeheid, sombere gedachten, depressiviteit. De echt zware pijnstillers zorgen voor die laatste twee bijwerkingen. En het gebruik daarvan probeer ik dus zoveel mogelijk te beperken. Ze werken wel goed maar... op dat soort dingen zit ik niet te wachten!
Mijn pijn en bijwerkingen zorgen er ook voor dat ik maar heel weinig kan schrijven. Ik probeer elke dag een klein stukje te schrijven maar dat gaat soms echt niet. En ja, dat maakt het afmaken van BLANCO erg moeilijk.
Deze reactie schrijf ik niet om te klagen over mijn ziekte. Ik ben mijn ziekte niet. Ik heb een ziekte. Ik heb nog heel veel moois in mijn leven en geniet elke dag volop van alles wat ik nog wel kan. Mijn leven is mooi. Elke dag is een mooie dag, las ik laatst weer eens ergens en dat is een waarheid als een koe. BLANCO komt af. Vast en zeker. Ook omdat ik het schrijven eraan nog steeds heel erg leuk vind. Ik doe het nog altijd met plezier. Ik weet waar het naar toe gaat en in mijn hoofd is het zo goed als af. Voor mijn lezers komt het ook zover dat het publiceerklaar gaat worden maar... een antwoord op de vraag "Wanneer?'' heb ik helaas nog niet.
Ik vind het heel jammer dat ik het geduld van mijn vaste lezers zo op de proef moet stellen maar ijzer met handen breken, is iets dat ik niet kan.
---
Dat schreef ik dus een aantal dagen geleden en zo is het nog steeds.
Ik vind het absoluut niet erg dat mensen me vragen waarom het allemaal zo lang duurt. Ook niet als die vragen blijven komen

Je merkt, ik vind die vragen hier maar ze mogen ook gerust naar mijn mailadres gestuurd worden.
BLANCO 3 wordt dus niet een heel erg groot ei. Het wordt een product van... weet ik veel! Ik weet het gewoon nog niet. Ben nu bezig met hoofdstuk 8. Een hoofdstuk dat zich afspeelt nog steeds op de dag van het wakker worden van Jasper. Dus... ik ben weer uitvoerig. Beschrijf heel veel. Het laatste dat ik gisteren schreef was dat de vader van Jasper op een soort van informatieronde gaat. Hij bezoekt zijn ouders, de gezamenlijke buren en de vrienden en vriendinnen van Jasper om het een en ander uit te leggen.
Groeten,
Lucky Eye