Het forum van oliversverhalen.nl

Ik ben er niet doof voor, het is anders niet bij te houden en te realiseren. Beetje structuur kan geen kwaad, toch?

HOi Cor,

Ik ben niet geneigd om dingen goed te pratem, ik toon enkel begrip voor zijn situatie. Door hoe dingen gebeurd zijn kan ik het begrijpen dat hij een keuze moet maken, en dat hij tussen 2 werelden wordt geslingerd. Waarom vind je wijnand niet egoistisch?
Als je een relatie hebt, dan doe je ook dingen samen, dus ook respect tonen voor de familie van je partner, ook als die gehandicapt is. Wijnand gaat niet mee "want hij is daar niet zo goed in" citeer ik uit mijn hoofd. Ja dus? Er gewoon zijn op die momenten die toch moeilijk zijn voor iemand is van belang. Stijn bezit de natuurlijke gave om goed met Ruben om te gaan en dat levert hem toch echt credits op.
Jarno houdt echt wel van wijnand, maar heeft een moeilijkte tijd en een verleden met stijn dat niet zomaar uitgewist kan worden en welke altijd zal blijven bestaan, het is een sterke band. Omze schrijver is erg goed in het beschrijven van strakke en sterkte banden, ook in andere verhalen. Dat houd echter niet in dat hij niet van wijnand houd, maar wellicht op een andere manier.

En laten we elkaar geen mietjes noemen, iedereen maakt in zijn leven wel eens een uitglijder nietwaar?
@ Schrijver, structuur is prima, maar je kunt de structuur handhaven en toch meer online zetten... gewoon wat harder tikken ollie

Gr,
Ray

Hoi Ray,
Toch nog even een reactie over de manier waarop we allebei verschillend naar de diverse karakters kijken:
- Wijnand is een wat kleurloze, wel aardige jongen, die zelf weinig initiatief vertoont en zich vooral door Jarno laat leiden;
- Jarno is eigenlijk nog steeds verliefd op Stijn, maar hij had niet de guts had om voor hem te blijven kiezen toen het slecht met die jongen ging En dan is het wel makkelijk, als er een aardig joch met een lekker lijf zomaar voor het grijpen is (Wijnand). Liefde is dat niet en ik vind dat egoistisch.
- Stijn is een knaap met heel wat meer karakter, die het verrekt moeilijk heeft gehad en daar ondanks alles bovenuit is gegroeid. Iemand, die in een erg precaire situatie verkeerde, en niet in de riante omstandigheden van Jarno, het rijkeluiszoontje dat lekker de student kan uithangen en niet van die concrete existentiële problemen iedere dag hoefde op te lossen. En hij is nog sociaal ook.
- Jurre is een jonger joch, maar lijkt al veel volwassener dan Jarno, met meer inzicht in het leven, en die bovendien ook wat voor een ander over heeft.

Dat Wijnand niet meegaat naar Ruben, leg jij uit als egoïsme. Het zou echter gezien zijn vrij oppervlakkige karakter ook zomaar kunnen zijn, dat hij niet weet hoe met zo'n gehandicapte jongen om te gaan. Hij zou de eerste niet zijn, die het ongemakkelijke van een ontmoeting met zoíemand niet aankan en dus vermijdt. Ikzelf heb dat trouwens ook op een iets ander terrein: de omgang met een dementerend familielid en de geestelijke aftakeling vind ik erg moeilijk te hanteren.

Het is natuurlijk zo, dat je als lezer graag jezelf wilt vereenzelvigen met een zo sympathiek mogelijke hoofdpersoon, maar niet alle mensen zijn dat. Voor mij gedraagt Jarno zich nog steeds als een egocentrische jongen, die - als het even moeilijk wordt - afhaakt en die het wel lekker vindt om te nemen wat op zijn weg komt.

We hoeven natuurlijk niet allemaal eenzelfde kijk te hebben op de door Olivier gecreëerde personages. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe hij dit zelf ziet. Misschien wil hij ons dat nog eens vertellen, als dit verhaal is afgelopen. Want als we het hem nu vragen, ken ik zijn antwoord al: 'Cor je vraagt naar de rest van de ontwikkelingen, dus dat zie je straks vanzelf wel'

Groetjes
Cor

Hoi Cor,

Helaas moet ik constateren dat we toch van mening verschillen

Wijnand is niet kleurloos en toont op zich genoeg initiatief hij maakt echt zijn eigen keuzes in dingen. Ik denk dat de schrijver beuwst kiest voor bepaalde handelingen hier en daar. Ik kan het 1,2,3 niet terugvinden, maar er staat me een uitspraak bij van wijnand over Ruben dat: "hij er niet goed mee om kan gaan" Natuurlijk, dat kan en dat mag. Echter ben ik wel van mening dat je dan uit respect voor je partner wel vaker je gezicht daar kan laten zien. Natuurlijk hebben we in het leven allemaal dingen waar we moeilijk mee om kunnen gaan zoals jij ook persoonlijk uitlegt. Ik heb een soortgelijke situatie, maar ik ben in dat geval "wijnand" maar mijn partner en ik gaan er anders mee om. Ik heb er ook moeite mee om het te zien gebeuren en "stond erbij en keek ernaar" Hoe moeilijk ik het ook vind, ik ga wel mee uit respect voor de persoon en voor mijn partner. Tot slot in de meeste gevallen weten 2 mensen meer als 1 nietwaar? Dat wil overigens niet zeggen dat ik jou (of wijnand) veroordeel. Ik zeg alleen wat ik vind en waarneem en daar mijn mening aan koppel.
Zoals je al aangeeeft kan alleen de schrijver na het verhaal zijn bedoelingen uitleggen. @Schrijver, na dit verhaal maar eens een drankje doen voor je uitleg?

Dat Jarno nog verliefd is op stijn staat als een paal boven water, maar je moet bij hen samen wel het verleden meetellen, zoals al eerder gesteltd, sommige dingen kun je nooit afsluiten en ik denk, (ben van mening dat) dit zoiets is. Gevoelens zitten diep, en het spreekwoord zegt het al: "wat van ver komt is lekker". Is het bedrog wat Jarno uithaalt, jazeker. Keur ik bedrog op zich goed? afhankelijk van de situatie, en ik kan in deze sitautie het wel begrijpen wat er gbeurd.

Over Jurre oordelen kan ik eigenlijk niet, daar heb ik nog geen mening over gevormd. En net wat je aangeeft, iedereen leest het anders, begrijpt en interpreteert het anders en kan zodoende een heel ander beeld hebben. Ik zeg ook niet dat wat ik stel waar is, ik geef alleen aan hoe ik erover denk net als jij. Gelukkig zitten we hier op een forum waar dat kan en gerespecteerd wordt van elkaar.

Groeten,
Ray.

Heren, wat een mooie analyses!

De meeste conclusies kloppen wel denk ik.
(Ik moet nu heel erg uitkijken om goed te reageren, zonder verdere hints over de afloop te verraden.)

Met één ding ben ik het niet eens: Cor stelde "Jarno is eigenlijk nog steeds verliefd op Stijn, maar hij had niet de guts om voor hem te blijven kiezen toen het slecht met die jongen ging." Stijn vertrok en liet zich niet meer zien of vinden. Nu het beter met hem gaat en hij zich weer laat zien wil Jarno weten waarom het toen zo gelopen is en wat er aan de hand was. Vanuit daar gaat het verhaal verder.
Jarno heeft wel een geschiedenis van een welgesteld thuis, al waren daar de strubbelingen van het niet accepteren door zijn vader. Daar reageerde hij dan ook heel heftig op, door een tijdje weg te lopen.
Stijn heeft genoeg gezien en meegemaakt, moeten vechten voor zichzelf. En dat merk je. Aan alles. "Niets komt vanzelf."
Wijnand heeft het er, wat Ruben betreft, inderdaad moeilijk mee, maar hij doet er ook erg weinig aan verder. Ik zie ook weinig initiatief, nu ze samenwonen.
En Jurre? Tsja, die woont nog beschermd thuis, geniet van een stukje vrijheid na de middelbare school. Analytisch is hij wel, op een vrolijke manier.

En inderdaad Cor: meer zeg ik niet.
Al helemaal niet voor wie ik een zwak heb.