Ik wachtte even wat reacties af, niet meteen erin springen.
Goed, hoe ga ik reageren zonder al teveel weg te geven over het volgende verhaal?
Zoals al gezegd, dit verhaal heet een 'status quo' als einde. Dat kun je geen einde noemen, "zonder climax", maar je zult maar in die situatie zitten. Komt (helaas) nog vaak genoeg voor. Wat dat betreft was dit voor Jarno het hoogst haalbare, zonder alle schepen achter zich te verbranden. HIj heeft aan Stijn gezien (en zelf een stukje mee mogen maken) waar dat toe kan leiden. Dat kun je veroordelen als "niet vechten voor je idealen" maar dat is wel erg kort door de bocht. Soms kun je niet anders. Zeker niet op die leeftijd.
Waarom dan een vervolg? Op zich had dit best een mooi einde kunnen zijn. Hoe hadden jullie dan gereageerd? Waarschijnlijk hetzelfde als ik. Willen weten hoe het verder met hem gaat. Jarno moet nog anderhalf jaar door in die Status Quo ongeveer. Meegaan met de sfeer thuis. Niet teveel reuring, volhouden. Maar daarna dan? Vandaar "Uit beeld", waarvan de titel al een beetje verraadt waar dat verhaal verder gaat. Vanaf het moment dat hij onder het juk van zijn vader uit is. Meer ga ik daar uiteraard niet over zeggen. Het is nog heel erg in opbouw. Het zal binnenkort zeker gaan beginnen, maar ik weet niet of ik de twee weken intermezzo ga halen.