Aleksei en Almar,
Oleksiy i Alʹmar,
Олексій і Альмар,
deel 5.
“Verandert er nu iets voor ons?” vraag ik.
“Wat mij betreft wel, wat mij betreft gaan we op onderzoek uit.”
Het is inmiddels donker geworden. We liggen redelijk alleen, de dichtstbijzijnde andere boot ligt minstens 100 meter verder.
“Dan heb ik een voorstel. Het water is inmiddels zo warm dat we wel kunnen zwemmen. Zwemmen in het donker is heel erg leuk. Nina en ik doen het altijd als we samen een zeiltocht maken. En wat nog leuker is, is helemaal bloot zwemmen. Ook dat doen Nina en ik best wel vaak in het donker. Wat dacht je, zie jij het zitten, hier in het donker bloot met mij te gaan zwemmen?”
“Wij, nu, samen, helemaal bloot gaan zwemmen? Mag dat dan?”
“Van wie zou dat niet mogen? Niemand die ons ziet, dus niemand heeft er last van.” reageer ik.
“Ja, dat lijkt me reuze spannend. Is het water niet erg koud?”
“Neen hoor, dat valt wel mee, ik heb gisteren even in de vaart gezwommen om te kijken hoe het is en de temperatuur is best lekker. Laten ze twee handdoeken pakken, onze kleren voor in de boot leggen, dan gaan we er achter opzij uit en weer in en kunnen we ons daar ook weer afdrogen.”
In het licht van de maan pak ik twee handdoeken en leg ze klaar. Dan trek ik mijn zwembroek en mijn T-shirt uit. Ik leg ze voor in de kuip. Aleksei kleedt zich ook uit. Samen staan we bloot naar elkaar te kijken.
“Je bent mooi, Aleksei.”
“Dat moet jij nodig zeggen, Almar, wat ben jij mooi!”
“Laten we het water in gaan”, suggereer ik. “Ik duik nooit, want je weet niet wat er onder water zit. Dus laat ik me altijd van de zijkant van de boot af in het water zakken en voel voorzichtig of ik kan staan. Dan ga ik staan en dan zwemmen.”
Ik geef het goede voorbeeld en laat me vanaf mijn buik in het water zakken. Het water voelt wel fris aan, maar ik weet dat dat zo over is. Ik kan goed staan, de grond is stevig en het water komt me tot mijn borst. Ik zwem weg en als ik een eindje weg ben stop ik, draai me om en zie dat Aleksei achter me aan komt. Hij zwemt best wel goed en snel, valt me op. Ik wacht tot hij bijna bij mij is en sprint dan weg. Na 10 slagen draai ik me weer om en zie Aleksei vlak achter mij. Ik ga staan en zeg: “Jij kan goed zwemmen, Aleksei. Hoe vindt je het, bloot zwemmen?”
“Ik vind het heel bijzonder het water langs je piemel en je billen te voelen stromen. Het is ook best wel lekker helemaal geen kleren aan te hebben, ik slaap thuis ook altijd bloot, maar dit is toch wel weer een andere ervaring. Laten we een wedstrijdje doen.” En als hij dat zegt sprint hij weg. Ik zwem zo hard als ik kan achter hem aan en ik haal hem in, gelukkig. Ik ben een goed zwemmer, dus kan ik het niet over mijn kant laten gaan dat Aleksei van mij zou winnen. Als ik naast hem ben gooi ik me op mijn zij en grijp Aleksei en begin te stoeien. We duwen elkaar al stoeiend onder water en komen proestend boven. Ik zwem weer hard een stukje verder. Aleksei achter mij aan. En we stoeien weer. En ik zwem weer weg. Zo gaan we een tijdje door en begin ik langzaam terug te zwemmen naar de boot. Het meer ziet er weer prachtig uit met op een paar plekken wat verlichting van boten die daar liggen. Wij moeten straks ook maar licht maken. Aleksei zwemt achter me aan en ik hijs me op het gangboord van de boot op en pak de handdoek. Aleksei klimt aan de andere kant op de boot en we drogen ons af terwijl we naar elkaar kijken. De maan geeft voldoende licht om elkaar goed te zien. Aleksei heeft een lichaam als de David van Michelangelo: een strak lichaam met een kleine bijpassende stevige piemel. De oude Romeinen zeiden het al: grote piemel, weinig hersenen. En dus ook andersom. Ik vertel dat Aleksei, die in de lach schiet.
Als we droog zijn hang ik de handdoeken in de zijstagen, kunnen ze drogen. Ik neem meteen de dektent een stuk mee, zodat wij die dadelijk wat verder over de boot kunnen trekken. Dan trek ik wat kleren aan om het niet te koud te krijgen. Aleksei doet hetzelfde als ik. Ik trek de dektent wat meer naar achteren, pak de lamp en maak wat licht. De lamp klem ik tegen de achterspiegel van de boot aan, zodat hij de kuip in schijnt. Ik ga tegen de zijkant zitten en klop naast me. Aleksei begrijpt het meteen en komt naast me zitten. Ik sla mijn arm om hem heen, hij slaat zijn arm om mij heen. “Even lekker zo zitten, Aleksei, gewoon, lekker zitten, is dat ok?”
Hij knikt en kruipt helemaal tegen mij aan.
“Dat was leuk, dat bloot zwemmen in het donker, Almar. Morgenavond weer?” vraagt hij me.
“Nou, normaal zwem ik ook in ieder geval ’s morgens als ik wakker ben geworden. Om helemaal wakker te worden en in plaats van een douche, want die heb ik hier niet, helaas…. En dan vind ik het soms ook lekker om overdag nog een of twee keer te gaan zwemmen.”
Aleksei kruipt nog dichter tegen me aan. “Het is fijn hier, het is fijn met jou. Ik vind jou leuk, ik vind jou lief.” En hij draait zich opzij en geeft mij een zoen. Ik zoen hem terug en kijk hem aan. In zijn mooie bruine ogen. Hij kijkt mij aan. Hij kijkt naar mijn mond en zoent me op mijn mond. Ik zoen hem terug, ook op zijn mond. Hij zoent mij weer op mijn mond, maar gaat niet terug. Hij zoent me weer en weer. Dan voel ik zijn tong. Ik doe mijn mond een heel klein beetje open en zoek met mijn tong zijn tong op. Dit zijn voor mij nieuwe dingen en ik weet dat ze voor Aleksei ook helemaal nieuw zijn. Ik laat me op de grond glijden. De houten vloer is wel wat hard. Jammer dat de slaapmatjes nog niet liggen. We zoenen nog even door en dan zeg ik: “Wacht even….” Aleksei kijkt me verbaasd aan. “Het is heel lekker, ik ga het nog lekkerder maken.” En ik haal een slaapmatje uit het vooronder, rol het uit en pak Aleksei vast en neem hem mee op het matje.
Daar liggen we op elkaar te zoenen. Eerst ik onder. Dan draai ik om en ligt Aleksei onder. Het is heerlijk, ik kan er geen genoeg van krijgen. Dan voel ik Aleksei’s hand onder mijn shirt. Dat voelt lekker. Ik imiteer hem en ga ook met mijn hand onder zijn shirt. Ik wil zijn shirt uit hebben. Ik draai weer om, zodat Aleksei op mij ligt en duw zijn shirt over zijn borst naar boven en uit. Dan draaien we weer om en doet Aleksei bij mij hetzelfde. We strelen elkaar terwijl we aan het zoenen en het tongen zijn.
Dan voel ik Aleksei’s hand mijn korte sportbroek in gaan. Hij legt hem op mijn stijve piemel die acuut nog veel stijver wordt. Ik lig boven en Aleksei draait me om zodat ik met mijn hoofd naar boven lig. Hij doet zijn handen onder de elastische band van mijn sportbroekje en duwt het naar mijn voeten. Ik help graag mee en weg is mijn broek, ik lig bloot op Aleksei.
Ik draai weer om en draai dan ons alle twee om en begin weer te zoenen. Ik doe nu hetzelfde wat Aleksei net deed en even later liggen we alle twee bloot op elkaar. Ik laat me van Aleksei afglijden en ga op mijn zij liggen.
“Even kijken hoe mooi jij bent.” zeg ik.
Aleksei gaat ook op zijn zij liggen. “Jij bent ook mooi” zucht hij.
“Waarom zucht je?” vraag ik Aleksei.
“Omdat ik hier al weken van droom, als een droom die wel nooit uit zou komen. En nu is die gewoon uitgekomen.”
“ Hoe vaak trek jij je af?” vraag ik. Hij kijkt me verbaasd aan.
“O, ja, dat woord hebben we nog niet gehad. “reageer ik. Ik pak mijn piemel en maak aftrekbewegingen. “Dat noemen wij aftrekken” zeg ik. “Ik doe dat bijna elke dag, ik wil graag weten hoe vaak jij dat doet.”
Aleksei schiet in de lach. Wij noemen dat drochyty, die term moet jij nu ook kennen. En een piemel noemen wij khuy. Ik trek me ook bijna elke dag af. Voor ik ga slapen, als ik ’s nachts een keertje wakker word, wat niet vaak gebeurt, of als ik ’s morgens op tijd wakker ben. Ik bof dat ik een eigen kamer heb, net als jij.”
“Het je je vandaag al een keer afgetrokken” vraag ik.
“Ja, vanmorgen.”
“Waar dacht je toen aan?” vraag ik.
Aleksei wordt rood. “Wat denk je? Aan jou…..”
“Ik heb me ook afgetrokken, vanmorgen, onder de douche. En ik dacht ook aan jou.”
“Kan jij je meerdere keren per dag aftrekken” vraag ik dan.
“Ja, best wel vaker als één keer, als er maar even wat tijd tussen zit.” antwoordt Aleksei.
“Ok, ik ga me nu aftrekken en niet aan jou denken maar naar jou kijken, vindt je dat vervelend?”
“Neen, want dan ga ik hetzelfde doen.”
We draaien ons alle twee een beetje op onze rug en kijken naar elkaar. Ik pak mijn superstijve piemel en begin er aan te trekken. Ik zie Aleksei hetzelfde doen. Ik trek mijn benen in kleermakerszit onder mijn billen en dan gaat het snel. Ik zie Aleksei zijn benen juist uit elkaar doen en met zijn andere hand naar zijn gaatje gaan. Als ik dat zie kom ik meteen klaar. Aleksei kijkt er naar en drukt zijn vinger alleen maar een beetje tegen zijn gaatje en komt ook klaar. Hij spuit zo hard dat het in zijn gezicht terecht komt. Dat had ik dit keer dan weer niet.
We liggen alle twee tevreden naar elkaar te kijken. Dan krijg ik een ingeving. Ik haal mijn hand over mijn buik veeg wat sperma op en lik het af. Aleksei kijkt ernaar en doet hetzelfde. Dan ga ik met mijn hand over zijn buik. Aleksei heeft het meteen door en doet hetzelfde. En tegelijk likken we daarna onze handen af en proeven we allebei tegelijk elkaar…..
Ik pak het wc-papier, dat in een zijkastje ligt. Ik veeg Aleksei’s buik af. Hij doet het bij mij.
Dan kruip ik over Aleksei heen en pak het andere slaapmatje en de beide slaapzakken.
Het andere slaapmatje leg ik op het slaapmatje dat er al ligt, plus een slaapzak daarbovenop. De andere slaapzak rol ik uit en probeer hem, onder ons te leggen. Dat lukt als we allebei wat opwippen en hem onder ons trekken. Dan kruip ik op de slaapzak tegen Aleksei aan, trek hem dicht tegen me aan en sla de slaapzak over ons heen.
“Zullen we zo proberen te slapen?” vraag ik.
“Ik hoop dat het lukt” verzucht Aleksei. Dan zegt hij: “Je bent mooi en lief, Almar.”
Hij kruipt tegen me aan en dan ben ik het kwijt, ik moet zo in slaap gevallen zijn. Ik word me weer bewust van het feit dat Aleksei tegen me aan ligt als de zon op mij schijnt en het warm wordt. De slaapzak is van ons af gegleden en we liggen alle twee helemaal bloot tegen elkaar aan. Aleksei slaapt nog.
Ik blijf stil liggen en genieten van een mooie helemaal blote Aleksei vlak voor me, nog geen 2 centimeter van me af. De zon komt steeds verder onder de dektent en het wordt daardoor steeds warmer. Ik zie dat Aleksei aan het wakker worden is. Ik wacht wel tot hij wakker is, dan kunnen we de dektent naar de mast schuiven. En even kijken of er iemand in de buurt is, want dan moeten we onze zwembroeken maar aantrekken.
“Goede morgen, Almar, ik heb heerlijk geslapen, jij ook? En ik heb van je gedroomd, of misschien was het geen droom. Kunnen we nog even blijven liggen?”
“Ja, maar dan ga ik de dektent even wat opschuiven, dan wordt het hier wat minder warm.” reageer ik.
Dat doe ik en ik kijk om me heen. Geen andere boot in het zicht, dus we kunnen nog lekker even zo blijven liggen. Dat doen we ook. We bekijken elkaar en krijgen daardoor weer alle twee een stijve piemel. De mijne was al stijf geweest, toen ik wakker werd, weer slap geworden terwijl ik wachtte tot Aleksei wakker werd, maar is nu weer helemaal stijf. Die van Aleksei trouwens ook. Hormonen.
Aleksei kijkt me aan. “Mag ik weer en wil jij ook weer?”
“Budʹ laska”, graag, antwoord ik in het Oekrains, ik draai me wat meer op mijn rug, trek mijn benen onder mij en begin me af te trekken. Ik voel dat ik snel ga komen. Ik probeer uit wat Aleksei gisteren deed en breng mijn linkerhand naar mijn gaatje. Ik hoef het maar aan te raken en ik kom klaar. Nu spuit ik in mijn eigen gezicht. Aleksei kijkt en doet dan hetzelfde: met zijn hand naar zijn gaatje. En hij komt ook klaar. En weer flink ver!
Ik kijk hem aan en vraag: “ga jij er ook wel eens in, in je gaatje?”
“Ja, soms, als ik er wat langer over doe om klaar te komen, dat helpt mij enorm.”
“Ik doe dat ook wel, heb ook een speeltje, dat ik er in stop en dat dan trilt. Dat is heel lekker en dan kan ik ook vanzelf, zonder trekken, klaarkomen. Maar ik stop niet al te veel dingen in mijn gaatje, daar ben ik wat voorzichtig mee.”
“O, dat speeltje wil ik wel eens zien. Ik heb ze wel op internet gezien, maar nog nooit in het echt.”
“Gaan we doen als we weer eens thuis zijn. Trouwens, mogen mijn vaders wat jou betreft van ons weten? En jouw ouders?”
“Lijkt me alle twee geen probleem. Petr heeft al vaker gezegd dat hij het heel fijn voor mij vindt dat wij het zo goed samen kunnen vinden.”
“Als ik het thuis zeg dan zullen we als we samen op mijn kamer zijn door iedereen met rust worden gelaten. Dat is een afspraak. Nina heeft een tijdje een soort vriendje gehad en als die samen waren stoorden we hen niet. Hoogstens roepen dat het eten klaar was.”
“Jij hebt wel heel veel vrijheid en begrip thuis, Almar. Dat zal vast niet zo zijn in alle gezinnen in Nederland.”
“Wel veel vrijheid, maar ook veel verantwoordelijkheid. Uiteraard kon ik voor Peter en Erik niet verborgen houden hoe ik naar jou keek. Ze hebben me er wel op gewezen dat jij kwetsbaar en afhankelijk bent en dat ik daar geen gebruik of misbruik van mag of kan maken. Dat is mede de reden dat ik mijn verliefdheid in de kast heb gezet en jou allereerst als heel goede vriend wilde hebben. Zodat jij aan kon geven wat en hoe, als je dat ooit zou willen. En dat is een onderdeel van vrijheid: wel de consequenties er bij geven. Zo is Nina duidelijk gemaakt dat met je 15e of 16e een kind of een abortus niet echt positief bijdraagt aan een vrolijke jeugd. Daar hoeven wij dan weer niet bang voor te zijn.”
“Wij kunnen ook twee vaders worden.”
“Meen je dat?” vraag ik. “Stel dat wij echt bij elkaar blijken te passen en als we verliefd zijn het niet over gaat, dan zou ik ook wel kinderen willen. En als ik echt gay ben, kan dat alleen met een andere vader naast me. Dus….”
“Laten we eerst maar eens ontdekken wat we samen allemaal kunnen doen. Ik wil graag eerst een douche nemen. Maar niet bloot, er kunnen nu boten langsvaren en dat lijkt me niet zo heel handig!”
We pakken alle twee onze zwembroek, trekken ze aan en laten ons in het water glijden. Uiteraard wordt het weer stoeien. En dus wordt het weer een feestje. Als we het zat zijn klimmen we weer alle twee op het gangboord en pakken de handdoeken van de stagen af. Zij zijn niet helemaal droog, maar je kunt je er wel mee afdrogen. Ik had de slaapzakken en de slaapmatten naar voren geschoven, zodat we ons achterin gewoon staand af kunnen drogen.
Daarbij moeten de zwembroeken uiteraard weer uit. Ik kijk even of we bij iemand in het zicht zijn en dat is niet het geval. Dus doen we tegelijk onze zwembroeken naar beneden en hebben we het volle zicht op elkaar. Met het voordeel dat het nu licht is. We drogen ons af en trekken onze sportbroeken aan. Een shirt is nu al niet meer nodig!
We zijn nu aan een ontbijtje toe. Ik pak de emmers met het eten en met de borden en het bestek. Ik vraag Aleksei of hij thee wil hebben of tevreden is met wat sinaasappelsap. Hij kiest voor het laatste en daar ben ik blij om, want thee zetten zou te veel tijd kosten.
We smeren alle twee een flink aantal boterhammen, die wij zo opeten.
“Ik eet veel meer dan normaal” constateert Aleksei.
“Gezonde lucht”, reageer ik laconiek.
We wassen af (gewoon, overboord, in het water!) bergen de spullen op en maken de boot klaar om weg te varen.
“Zou jij het aandurven om stuurman te zijn?” vraag ik Aleksei. Dat stuurman zou ik even op moeten zoeken, maar ik heb de Oekrainse vertaling niet nodig want Aleksei begrijpt mij direct. “Als jij me helpt als ik het niet meer weet, dan durf ik het wel.”
“Ok”, reageer ik, “je weet dat je bij het wegvaren zo snel mogelijk met de neus in de wind moet zien te komen als dat kan, tenzij je met halve wind weg kunt varen….en dat kan je”
Aleksei kijkt om zich heen, kijkt even naar het vaantje en zegt: “Volgens mij varen we hier zo weg, als jij ons zo afduwt” (en hij wijst naar bakboord) en ik trek langzaam het grootzeil aan, moet het goed komen.”
“Prima”, reageer ik, “doen we het zo.”
“Maar het is toch wel goed?” vraagt Aleksei ietwat onzeker.
“Tuurlijk, joh, anders zou ik er toch niet mee instemmen! Je hebt het helemaal voorgesteld zoals het in alle leerboekjes staat!”
Aleksei reageert met een dankbare glimlach. Hij gaat aan het roer zitten, ik pak de landvast vast en maak hem los. Dan geef ik een flinke duw midscheeps, zodat de boot meteen een flink eind van de kant af ligt. Aleksei haalt de grootzeilschoot aan, ik ben inmiddels achter bij hem gaan zitten en corrigeer een heel klein beetje het roer. En we varen netjes weg, zodat ik de fokkenschoot kan pakken.
Aleksei kijkt super trots. Ik zet de fok vast, loop naar hem toe en kus hem op zijn mond. “Als dank voor je goede manoeuvre” zeg ik.
We varen het hele meer af. Dan moeten we gaan kruisen en moet ik Aleksei helpen. “Probeer het gewoon, Aleksei, je kunt het.” Hij probeert het en het lukt. Keurig op tijd geeft hij steeds aan dat ik de fok om moet zetten naar de andere kant.
Zo varen we over het meer helemaal terug. We gaan nog één keer op en neer en dan leg ik aan. Tijd voor het middageten. Ik heb intussen een aantal foto’s van Aleksei aan het roer gemaakt. Ik stuur ze hem door en vraag of ik ze naar onze familie-groepsapp mag sturen. “Tuurlijk”, zegt hij trots.
Ik pak de etensemmers weer en we eten weer smakelijk de nodige boterhammen. Ik ben blij dat ik veel te veel heb meegenomen, het komt waarschijnlijk op.
Na het eten blijven we nog even lekker liggen. Eerst om te kletsen, daarna gaan we zwemmen. Na het zwemmen kleden we ons om, dat wil zeggen: zwembroek uit, sportbroek aan. We zeilen terug en kijken of we net zo’n mooi plekje kunnen vinden als gisteren. En ja, het lukt ons weer op hetzelfde plekje aan te leggen. We leggen aan en gaan weer zwemmen. Ik had gelukkig voor ons alle twee 3 handdoeken meegenomen. Er hangen na afloop van ons alle twee twee handdoeken te wapperen.
Ik heb de foto’s op de familie-app gezet en krijg enthousiaste reacties van Erik en Peter en een super-enthousiaste reactie van Nina. “Het gaat goed met jullie. Op het selfie van jullie tweeën kijken jullie verliefd. Klopt dat?”
“Ja, wij zijn gelukkig en blij.” reageer ik kort en krachtig.
We kletsen weer heel wat af. Over gevoelens, over wat we voor elkaar betekenen en kunnen betekenen, kortom, we praten over dingen waar ik nog nooit met iemand over heb gesproken. Ik moet om de 20 woorden een woord opzoeken, dat doet ook Aleksei, maar Aleksei’s Nederlands is echt al heel erg goed.
We koken eten uit blik, dat kan op één pitje, want meer hebben we niet bij ons: koken op een kleine open boot is geen sterrenwerk. Toch eten we heel lekker. We hebben blikken met kant-en-klaarmaaltijden die we alleen hoeven op te warmen. Een groot en een klein blik is voor ons tweeën voldoende.
Na het eten maken we de spullen eerst schoon met wc-papier. En lopen we met het wc-papier naar het toiletgebouwtje dat op een 100 meter afstand staat. Er ligt weer een boot op 100 meter van ons af waar ook een tentje bij staat voor de kinderen, die voor de tent spelen. We gaan meteen naar de wc, net als we gisteravond hebben gedaan.
Eigenlijk herhalen we het hele ritueel van gisteren, maar in een andere volgorde. We maken de boot klaar, maar zo dat we samen slapen. We gebruiken weer 1 slaapzak om op te liggen en 1 om over ons heen te trekken, dat leggen we voor in de boot klaar. De slaapmatjes leggen we op elkaar. We gaan eerst kletsen, maar zonder kleren. Dan gaan we ons lekker aftrekken. En naar elkaar kijken. Dan kletsen we weer, tot het helemaal donker is. Dan gaan we weer zwemmen en stoeien. Als we weer afgedroogd aan boord zijn doe ik het licht weer aan. Het is nu zelfs nog minder koud dan gisteren. We gaan weer liggen en als we ons willen gaan aftrekken vraag ik: “Aleksei, mag ik jou aftrekken en trek jij daarna mij af, of wil je dat niet?” Aleksei glundert en zegt: “Graag”.
Dan ga ik over Aleksei’s benen zitten en begin hem af te trekken. Als ik even trek ga ik met mijn wijsvinger van mijn andere hand naar zijn gaatje en begin er zachtjes over heen te wrijven. Aleksei zucht, hijgt, en spuit zijn zaad op zijn buik. Hij hijgt nog even na en kijkt me dan blij aan. “Dat was lekker, zonder dat ik zelf iets hoefde te doen!” We pakken wat van zijn zaad van zijn buik en proeven dat en de rest maak ik met een stuk wc-papier schoon. “Ik vond het ook heerlijk, te zien dat ik jou kon laten genieten.”
“Nu jij” wijst Aleksei mij naar het slaapmatje met slaapzak. Hij doet hetzelfde wat ik bij hem heb gedaan en het duurt niet heel lang: als hij met zijn vinger twee keer over mijn gaatje aait ga ook ik hijgen en kom klaar, ook met best veel sperma. Ook daarvan proeven we weer wat en de rest maakt Aleksei heel lief schoon. “Wat lekker is dat, nog veel lekkerder dan wanneer ik zonder handen met mijn speeltje klaar kom.” zucht ik.
Dan gaan we zwemmen, worden we meteen weer een beetje schoon. Het is heerlijk in het water, zo helemaal bloot, met Aleksei op, onder, naast mij of over mij heen. Nu gaan we soms alle twee staan om te zoenen en met elkaars piemel te spelen.
Als we het toch wat koud beginnen te krijgen hijsen we ons weer op de boot en drogen ons af.
Ik trek de slaapzakken naar boven, leg er ééntje onder ons op het slaapmatje en we gaan liggen. De ander leg ik op de zwaardkast, kunnen we zo over ons heen trekken.
We kletsen nog een hele tijd bij het licht van de lamp, naar elkaar kijkend, met op een gegeven moment de slaapzak over onze benen. Maar hoger willen we hem alle twee niet hebben, om ons uitzicht niet te verpesten.
Toch gaan we tegen half twaalf slapen. Ik weet niet wie eerder sliep, maar ik kan me weinig meer herinneren van wat er gebeurd is nadat we nog even getongd hadden en elkaar welterusten hadden gewenst.
De volgende morgen wordt ik wakker doordat ik iets voel. Ik doe mijn ogen open en zie Aleksei lachend over me heen gebogen. We hebben kennelijk weer een gat in de dag geslapen want de zon staat best al hoog aan de hemel en het is al lekker warm. We hebben geen slaapzak over ons: die is helemaal weer naar beneden geduwd. Aleksei kijkt me aan, volgens mij is dat zijn verliefde blik. “Yaka ty harna, yaka ty myla!” Die zin ken ik wel, ook als ik mijn ogen net open heb: ‘wat ben je mooi, wat ben je lief!’
“Het is jammer dat we hier geen spiegel hebben, dan zou je kunnen vergelijken, want jij bent ook mooi en lief!”
Aleksei buigt naar me toe en begint me te tongen. Ik zeg: “Wacht even” en ik duw de dektent iets naar voren en kijk om me heen. Niemand te zien. Dan duw ik de tent nog wat verder naar voren en begin terug te tongen. Langzaam gaat Aleksei naar mijn knalharde piemel. “Mag ik?” vraagt hij. “Jij, altijd”, reageer ik. Maar dan doet hij iets anders dan ik verwacht had: hij neemt mijn piemel in zijn mond. Hij gaat me pijpen!
Ik geef me er helemaal aan over, maar helaas kom ik heel snel klaar. Aleksei slikt alles in. Wat is dit lekker, wat is dit fijn!
“Dank je wel, Aleksei, dank je wel voor dit kadootje, het was heerlijk, mag ik je nu ook zo’n kadootje geven?”
We draaien de rollen om. Aleksei op zijn rug, ik over hem heen gebogen. Ook ik heb niet veel werk om Aleksei klaar te laten komen. Hij ligt met zijn ogen dicht te genieten. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden en daarom merk ik het meteen als hij klaar komt. Ik slik alles in, want het is van Aleksei.
We blijven nog even liggen en besluiten dan te gaan zwemmen. We trekken onze zwembroeken aan en laten ons in het water glijden. Het is wat fris, maar wij spoelen zo lekker schoon.