Onbekend is onbemind (deel 12) SLOT
Je kent het zalige ontspannen gevoel na een goede vrijpartij.
Na de daad is mijn ziel heel toegankelijk.
'Je ging helemaal los. Ik ben jaloers op je omdat je zo spontaan bent.'
'Jij ging ook los. Zo spontaan voelde ik me niet in het begin. Ik was serieus zenuwachtig en gespannen in het begin. Voor mij was het ook de eerste keer.'
'Tweede keer.' corrigeerde ik hem.
'Eerste keer helemaal echt.'
Ik sprak hem niet tegen maar vond de eerste keer, hoewel onhandig, even 'echt'.
We gingen terug op het bed zitten.
Ik ging niet dieper in op die spontaniteit van hem want ik kon dat verschil tussen ons moeilijk verwoorden. Raf was veel complexlozer dan ik. Ik wist dat en had het nu aan den lijve ondervonden.
Ik gaf hem een zoen en kreeg er een terug.
'Je had een probleem na onze eerste. Maar ik heb niet begrepen waarom je in de knoop zat.'
'Het was veel. Ik zag spoken nadien.'
'Hadden we ons moeten inhouden?'
'Dat zeker niet. Half of bijna is onmogelijk. Alleen begon ik aan alles te twijfelen de volgende dag. Dat ik je verleid had en dat het bij één keer zou blijven en van die wanen.
Ik heb een hele dag verknoeid. Simon heeft me moeten overtuigen hoe fout ik zat.
Op het moment dat Simon vertelde dat je net als ik homo bent, vanaf toen was ik helemaal in de ban van jou.' vertelde Raf.
'Je confronteerde me met mezelf toen je op je zestiende uit de kast kwam. Je hebt veel meer lef dan ik. Het heeft me geholpen zelf naar buiten te komen.'
'Ik heb je altijd bewonderd. Ineens stond ik in vuur en vlam. Maar ik dacht dat je nooit iets voor me zou voelen.'
'Ik had geen interesse in jou behalve in het feit dat je homo was. Je was te jong.'
'Dat moet je niet benadrukken. We schelen slechts twee jaar.'
'Het verschil is nu uitgegomd. Een paar jaar geleden was je nog een halve puber.'
'Weet je dat ik wat geprobeerd heb toen ik dat boek kwam halen?'
'Herinner ik me heel helder.'
'Je reageerde zoals ik gehoopt had maar er kwam niets meer daarna.'
'Zo simpel was het niet. Ik moest wennen aan de gedachte en in de eerste plaats stond Simon tussen ons.'
'Ben je verliefd op hem geweest?'
'Nooit. Hij was en is mijn beste vriend, jij zijn kleine broer. Dat 'klein' ga ik weglaten.'
Het was altijd goed om met elkaar te praten. Ik besefte dat deze vrolijke jongen net als ik zijn eigen onzekerheden kende. Ik hoefde niet alles te ontrafelen. Ik kende hem half en voor die andere helft wilde ik absoluut ook gaan. Onzekerheden bestaan er altijd. Grenzen wilde ik niet hebben.
We trokken onze strandkledij terug aan. Simon zat alleen aan het zwembad. We hadden hem lang genoeg alleen gelaten.
Simon lag waar we hem verlaten hadden. Hij vroeg niet wat we hadden uitgespookt. Voor één keer zou ik het niet aan zijn neus gehangen hebben.
'Interessant boek. Ik ben 'in'. Welk van de twee hoofdpersonages ben jij?'
'Narziss' zei ik zonder te moeten nadenken. 'Wie ben jij?'
'Ook Narziss. Dat mag toch?' antwoordde Simon.
'Uiteraard. Wij begrijpen elkaar.'
'Wie is Raf?'
De vraag verraste me toch moest ik niet lang nadenken: 'Goldmund.'
Simon grijnsde naar mij. 'Zou dat een probleem kunnen zijn?'
'Volgens mij helemaal niet. Ik ken hem al heel lang. We mogen anders zijn. '
Raf stond er onbegrijpend bij te kijken.
'Waar hebben jullie het over?'
'Niets broertje. Als je na mij dit boek leest, dan ga je het snappen.'
Met tegenzin liet ik het hotel en de vakantie achter mij. Bij het opstijgen stak er opnieuw iets de kop op: mijn vliegangst.
'Ik heb opnieuw prijs.' lachte ik groen.
'Wij helpen je erdoor.' antwoordde Simon.' Ik zat goed geplaatst in het midden.
Raf zei niets. Die had intussen mijn rechter hand te pakken.
'Heeft hij echt vliegangst of veinst hij het?' richtte Simon zich tot Raf.
'Hij heeft schrik om op te stijgen. Eens hij van de grond komt, kan hij ervan genieten.' oordeelde Raf.
'Spreek eens voor jezelf.' lachte ik.
'Ik ken je intussen goed genoeg om dat te weten.'
'Wat kan ik daar tegen inbrengen? Onbekend is onbemind is niet meer van toepassing op ons.'
Raf ging ik op een ander niveau moeten leren kennen maar eigenlijk waren we zo vertrouwd met elkaar dat we een belangrijk deel van de weg al afgelegd hadden.
Ik richtte mijn blik op Simon na deze gewaagde uitspraak. Hij glimlachte minzaam.
'Een onvergetelijke reis is dit geworden.' zei hij.
Mijn handen lagen op de armsteunen. Simon legde een hand op mijn linkse en zijn hoofd tegen mijn schouder. Aan de andere kant deed Raf hem na.
Het was een mooi gebaar. Wat was ik bezorgd geweest over de reactie van Simon. Ik voelde me op dat moment als een broer van hen beiden.
Tussen Raf en mezelf stond er iets groters te gebeuren. Het vage idee over mijn toekomst was opeens veel concreter geworden.
Simon nam zijn hand weg, Raf schoof een knie tegen de mijne.
Ik sloot de ogen en herbeleefde een stuk van de vakantie.