Onbekend is onbemind (deel 11)
Liefde gaat veel verder dan seks. Seks is prima, maar als dat alles is in de relatie, is deze gedoemd voordat ze begint.
Al was ik slechts twintig, die volwassenheid had ik. Er moest meer zijn tussen ons dan twee individuen die zichzelf egoïstisch van de spanning bevrijdden.
Seks moet niet als iets ergs worden beschouwd, dat nu ook weer niet.
We maakten er een luie dag van. Regelmatig sprongen we in het zwembad om de warmte te verdrijven. Ik was gebeten geraakt door mijn boek en las het in één ruk verder uit. Raf liep niet over van energie maar ging toch mee beachvolleyballen uiteraard met de geërfde bandjes om onze polsen.
We maakten gebruik van de mogelijkheid om in een themarestaurant te gaan dineren 's avonds. Eén keer per verblijf had je er recht op. We kozen Spaans. Raf zat tegenover mij aan tafel.
'Heerlijk romantisch.' zei Simon. Ik zag de twee broers naar elkaar glimlachen en ze wisselden ook met mij een veelzeggende blik uit.
'Ik trakteer. Dit is het etentje voor mijn verjaardag morgen.' lachte Raf.
Ik denk dat Raf echt moe was. We hielden een poos elkaars hand vast in bed onder het laken. Daar bleef het bij.
Simon wilde de volgende dag de fietsen graag nogmaals benutten.
We smokkelden wat fruit als proviand mee en kochten een paar flesjes water.
'We rijden nog een keer naar het naaktstrand.' stelde Raf voor.
'Ter gelegenheid van je achttiende? grapte ik.
We hadden Raf gewekt met 'happy birthday.'
'Weinig behoefte aan.' Simon ketste het voorstel onmiddellijk af.
In plaats van het strand belandden we op een plaatselijke markt. De terugweg reden we vaak over onverharde wegen. Mallorca heeft mooie natuur. Bezweet en bestoft kwamen we in ons hotel aan. Alle drie gingen we om de beurt onder de douche voor we aan tafel gingen.
Mijn boek gaf ik aan Simon. Het kwam uit de boekenkast thuis. Hoewel het van mijn vader was en gedateerd, had ik het intussen verslonden.
'Jullie mogen gerust iets doen zonder mij. Ik ga Robs boek lezen.' gaf Simon aan.
Hoe kwetsbaar moeten die eerste keren samen zijn? Was een relatie met deze prachtige en ontketende jongen gevaarlijk? Er zijn momenten in ons leven waarop we ons op een kruispunt bevinden. We nemen beslissingen die van invloed zijn op ons toekomstige pad en dat van anderen. Ik werd geconfronteerd met het feit dat er geen weg terug was. Raf had even gas terug genomen. Niet voor lang. Zelf wilde ik ook meer.
Simon las graag. Voor hem hoorde het bij op vakantie zijn.
Hij had zijn leesintentie opvallend aangekondigd.
'Dan gaan wij wat rondhangen.' zei Raf.
Ik ging met Raf tot aan het strand.
'Ik ben achttien.' kondigde Raf aan.
'Grapjas. Gelukkige verjaardag nogmaals.' Ik gaf hem een zoen.
'Ik heb nog geen cadeau gekregen.'
'Sorry. Niet aan gedacht.'
'Je kan het nog rechtzetten.'
Niet altijd heb ik alles door.
'Laten we naar de kamer gaan.'
Hij wond er geen doekjes om op deze manier.
We gingen achterom naar ons huisje om het zwembad met Simon te vermijden. Bepaalde plannen verkondig je niet luid. Ik weet zeker dat hij ons dit gunde.
Dat de kamer gepoetst was, betekende dat het bordje 'niet storen' niet aan de klink hoefde gehangen.
Raf deed de deur langs binnen op slot. Hij schoof een overgordijn half open.
'Ik wil graag voldoende licht binnen.' merkte hij op.
Ik ging met overtuiging iets rechtzetten. Intussen wachtte ik.
'Je stelde in vraag of er een tweede keer zou komen. Ik hoopte van wel maar vreesde dat het eendagsvlieg was geweest. Heb ik je toen geforceerd?' Raf vroeg het zacht. Ik dacht enige onzekerheid te horen in zijn stem.
' Oh nee. Dat was een plaagstoot na jouw opmerking. Dat die gedachte in je hoofd zou sluipen, heb ik niet gewild. Sorry voor dat misverstand.'
'Mag ik mijn cadeau nu uitpakken?'
'Dat mag je. Het is een groot cadeau.'
Mijn zomerse uitrusting kostte hem weinig tijd. Raf stond naar mij te kijken terwijl mijn lid in de richting van mijn navel bewoog.
'Dit wilde ik zien.'
In het daglicht en hoewel uit volle overtuiging, voelde het eerst toch vreemd, net zoals op het naaktstrand.
'De jouwe wil ik ook zien groeien.'
Eerst bekeek ik Raf een beetje bedeesd. Dat muurtje moest dringend gesloopt.
Mijn mond werd klein en mijn ogen werden groot. Wat ik bij Raf aan de voorkant zag, maakte me duidelijk hoe gelijkgezind we waren.
Ik weet dat ik hetzelfde voor jou voel als ik hoop dat jij voor mij voelt,' zei Raf, waardoor mijn hart bijna stil stond. Ik kon het volmondig beamen en omarmde Raf geëmotioneerd. We raakten elkaar daar beneden op dezelfde plaats want we hadden zo goed als dezelfde lichaamslengte.
'Ik ben zo terug.' Zijn achterste zou zo door Michelangelo in wit Carrera marmer kunnen zijn uitgehouwen. Raf kwam uit de badkamer met twee gastendoekjes. 'Eéntje voor jou, ééntje voor mij.'
Zonder weerstand te bieden liet ik me achterover op bed duwen. Raf speelde met mijn dobbelstenen als voorspel. In het volle licht spreidde ik mijn benen nog meer om hem beter toegang te geven. Hij schuifelde op zijn knieën tussen mijn benen. De bovenkant van zijn dijen glansde en was donkerbruin gebrand. Hij parkeerde zijn knieën tussen de blanke binnenzijde van mijn billen. Ik wil je niet te veel met erecties om de oren slaan maar Raf bezorgde me een hele harde. Ik had een goed zicht op de zijne van hetzelfde kaliber overigens. Ik beken dat het overgordijn open laten niet enkel Rafs voornemen was. Voor alles bestaat een eerste keer. Ik had zijn stijve gevoeld in het duister. Nu kon ik hem zien.
Raf boog zich vervolgens over mij. Ik trok hem naar me toe. Zijn poep mals als deeg en zijn stevige dijen kneedde ik zoals een bakker brooddeeg onder handen neemt.
Hij klappertandde in het begin terwijl hij op me lag. Ik kreeg hem kalm. We gingen op verkenning.
Raf wilde het afmaken in de badkamer in plaats van de doekjes te gebruiken.
Het leek me een goed idee.
Hij verraste me door zich he-le-maal te laten gaan. Raf zuchtte, kreunde en sidderde. Nadat hij zijn zaad op mijn buik en een dij had geloosd, keek hij me gelukzalig aan.
Ik stond te kijken naar hoe het spul omlaag kroop en naar Raf die uit hijgde.
'Kan ik je helpen?' vroeg hij
'Daartoe ben ik zelf in staat.'
'Je neemt een risico met zulke uitspraak.'
'Dat risico wil ik niet nemen.'
'Dan zal ik je hop eens leren vliegen.'
Met een glibberige hand trok Raf mijn voorhuid naar achter.
Ik had weinig stimulatie nodig. Hij trok me tegen zich aan en schokkend kwam ik tegen hem klaar.
We spoelden ons grondig af. Met onze tenen manoeuvreerden we de laatste weerspannige witte sliertjes naar het afvoerputje.