Zwart

Onderwerpen en discussies over de verhalen.
daan5681
Berichten: 4
Lid geworden op: do 03 dec 2015, 22:53
Vul het getal in: 123

Re: Zwart (7)

Bericht door daan5681 » do 28 jan 2016, 21:35

Weer een ontroerend sterk deel, raar hoe snel je je kan laten binden door een verhaal. hoop dat het volgende deel sneller komt ;-) alhoewel ik ook wel kan begrijpen dat het eventjes duurt eer je de juiste sfeer van een verhaal kunt vormen en de personen erin plaatsen....

grts, en wederom proficiat

Jablan
Berichten: 201
Lid geworden op: vr 04 feb 2011, 19:54
Vul het getal in: 0
Contacteer:

Re: Zwart

Bericht door Jablan » do 28 jan 2016, 22:34

:D

En toch ... heb ik gelachen bij de slotzin: We dringen niet tot hem door.
Arme Sem, lieve Duco.

Het is bijna een thriller aan het worden.
Ik heb je al in ene PB geschreven, dat bij het teruglezen alles op zijn plek valt. Als mijn vermoeden klopt, dan is Sem in de rouw en kan Duco hem vertellen, wat hij Jordy wilde vertellen. Ach ja, Abel gaat nog contact zoeken met Duco. Maar niet verder speculeren nu en zit ik ernaast, dan weet je in elk geval dat het een meeslepend verhaal is, dat de fantasie lekker aanjaagt.

Het mooie is, dat Duco volledig open met zijn ouders praat en in dit deel de overlevingsstrategie zit: blik vernauwen, verstand op nul, blijven ademen en het uitzitten.

Toch ben ik nieuwsgierig naar Jordy's afscheidsbrief. Voor fictie razend moeilijk om te schrijven, daarom alle begrip dat Jordy's afscheid er alleen op de achtergrond in zit.

Op naar ... goh ... alweer deel 8. Goed, deel acht. Twee weken.

Lucky Eye
Berichten: 680
Lid geworden op: za 03 jan 2009, 19:35

Re: Zwart

Bericht door Lucky Eye » vr 29 jan 2016, 08:52

Dinsdag ben ik begonnen met lezen van het eerste hoofdstuk van 'Zwart'. Woensdag lukte het niet om verder te gaan. Te druk eventjes. Gisteren verder en toen ik na hoofdstuk 6 een reactie wilde schrijven lukte dat me niet. Eventjes waren er te veel herinneringen, eventjes raakte het me te zeer allemaal.

Wat dat is wat dit verhaal met mij doet. Het raakt me. Oude herinneringen komen boven. Ja ... en meer dan ik dacht. Soms heb je dat zo. En met dit verhaal, dit duistere verhaal (want dat is de typering voor mij van de eerste 6 hoofdstukken) is dat het geval. En of Duco van een zelfverzekerde jongeman langzaamaan in die eerste hoofdstukken verandert in iets anders ... ik weet het niet. Als hij zo zelfverzekerd was, dan was hij meteen wel uit de kast gekomen, lijkt me. Maar ... weet ik veel.

Ik weet alleen maar dat ik als tiener bepaald niet zelfverzekerd was. Dat had ik niet meegekregen. Zat niet in mijn genen. Ik was altijd op de achtergrond. Vaak liever alleen dat in een groep. Had vriendschappen maar dat waren er nooit veel en voor mij ging het nooit diep. Ik wilde niet alles delen. In de brugklas hadden we een jongen die zich net zo gedroeg als John. Altijd een grote bek. En als het kon uitzitten over anderen. Anderen kleineren, anderen pesten. Van anti-pest programma's hadden ze in de jaren '70 nog geen kaas gegeten. Je moest je maar verweren. Maar ja ... dat moet je ook kunnen. Als ik op dat moment het object van pestgedrag zou zijn geweest ... dan was ik er waarschijnlijk aan onder door gegaan. Zeker weten. Ik was niet weerbaar. Ik ... had dat niet in me.

En dan iets dat me nog meer raakte. Het zwijgen. Het stil blijven als je merkt dat een ander wel gepest wordt. Midden in de klas. Niemand die er wat van zegt. En ... ik ook niet. Ik laat het gebeuren. En waarom? Omdat ik doodsbang was dat ik als volgende aan de beurt zou zijn. Dat de aandacht verlegd zou worden naar mij. Want dat zat er natuurlijk zomaar in. Een pestkop maakt het niet uit wie hij raakt, zolang hij maar iemand kan raken. En ja ... als oplossing hebben we dan bedacht dat de gepeste weerbaarder moet worden ...

Natuurlijk. Weerbaarheid is belangrijk. Heb ook ik geleerd. En dat zelfverzekerde is er bij mij in de loop der jaren wel ingesleten. Moeten leren omdat het leven om me heen lang niet altijd leuk was. Geleerd me te verweren als er weer eens zo'n stomme opmerking kwam van mijn medeleerlingen dat ik wel zou slagen voor mijn examen. Dat ik er geen moeite voor hoefde te doen allemaal!

En ook in mijn beroepsleven heb ik dat moeten doen. Het ging me niet gemakkelijk af. Ik was in het begin enorm bang om fouten te maken. Zag fouten waar die er niet waren maar gaandeweg en soms de problemen opzoekend, kwam ik er. Waar? Daar waar ik leerde dat de mening van anderen er lang niet altijd toe doet. Dat mijn eigen gevoel over dingen vaak belangrijker is.

Een loner. Dat ben ik. Nog steeds. En daar is volgens mij niets mis mee.

Het verhaal raakt me. Ook omdat de eerste scene waarin de spoorwegovergang beschreven werd alarmbellen deed rinkelen omdat er een herinnering naar boven kwam aan het boek 'Hadden we er maar wat van gezegd' van de schrijver Jan de Zanger. Geen plagiaat, Oliver! Absoluut niet! Bovendien, is jouw verhaal nog niet ten einde.

Duco is, hoofdstuk 7 gelezen hebbende, even uit de gevarenzone. Ik hoop voor hem dat het zo blijft. Dat er geen spoken in zijn kast blijven zitten. Dat hij Jordy een plaats kan geven.

Ik hoop ook dat het goed gaat komen met Sem. Ik ken hem nog niet. Maar ik hoop dat hij vooral zichzelf mag blijven.

Groeten,
Lucky Eye

martijnia
Berichten: 1
Lid geworden op: za 19 jul 2014, 00:38
Vul het getal in: 123

Re: Zwart

Bericht door martijnia » ma 01 feb 2016, 01:08

Ik vindt het een goed verhaal maar ik vindt dat het veel te veel gaat over die jordy. Ik merk gewoon aan mezelf dat ik het erg irritant vindt dat daar telkens op terug gehaakt wordt net zoals in een van de vorige verhalen toen die ene zich had doodgereden met zijn motor.

Maar het idee achter deze verhaallijn vindt ik erg goed maar ik zou minder op die jordy inhaken want ik begin me er echt aan te irriteren

Oliver
Beheerder
Berichten: 821
Lid geworden op: vr 05 dec 2008, 21:45

Re: Zwart

Bericht door Oliver » vr 05 feb 2016, 00:20

Sjack, met die nieuwe site heb ik ook een nieuwe optie: ik kan vooraf een deel klaar zetten en automatisch online laten komen.
Ik hoop het altijd waar te kunnen maken: tweewekelijks, donderdag 18.00 uur. Er stat dan nog niet meteen een aankondiging op het forum of facebook, maar de nieuwsgierigen onder ons kunnen al op de site terecht voor het volgende deel.

Dat "loner" herken ik wel, Lucky. De oorzaak ook.
Ik heb het me voor een deel afgeleerd, met de jaren, maar ik heb mijn momenten voor mezelf: die koester ik.

Jablan: ik ga geen spoiler weggeven hier. :P :D

Martijnia, Jordy is een wezenlijk onderdeel van dit verhaal. Een van de hoofdpersonen eigenlijk. Zonder hem valt het verhaal, het onderwerp, niet te vertellen. Duco gaat door, en die blijft in het verhaal. Er staat nog genoeg te gebeuren.
Komende donderdag weer.
Om 18.00 uur, Sjack. ;)

Jablan
Berichten: 201
Lid geworden op: vr 04 feb 2011, 19:54
Vul het getal in: 0
Contacteer:

Re: Zwart

Bericht door Jablan » di 09 feb 2016, 10:05

@Oliver: Wat jammer :D ;)

Voor mij is dit verhaal eerder een bevestiging, dat ik veel geluk heb gehad. Goed, ik ben half in het openbaar opgegroeid, heb daardoor van jongs af aan al geleerd vervelende opmerkingen te negeren, eerder te vragen waarom iemand iets zei dan mij te laten raken. Achteraf gezien is de schoolkeuze het belangrijkste geweest. Ik heb de meeste jaren op een school gezeten, waar groepsgedrag, pesten, treiteren gewoon niet voorkwam. Klassenindeling, schoolpsycholoog, lesstof en ingrepen waren de methoden om iedereen subtiel te beïnvloeden.

Een docent, die later met een ex-scholiere is getrouwd, heeft mij wel eens verteld, dat tijdens de laatste vergadering voor de zomer- en kerstvakantie alle leerlingen onder de loep werden genomen en zo nodig in een andere klas werden geplaatst. Dat was meestal geen compliment en het gebeurde meer dan eens, dat types als John in Zwart tijdens de eerste lessen na een vakantie direct uit de les werden gestuurd, bewust op achterstand werden gezet. Docenten waren er voor elkaar. Ik kan mij van een invalster voor Duits herinneren, dat ze in het begin heel erg streng was, omdat ze daarvoor op een school met alleen jongens had lesgegeven, en bij haar vertrek vertelde, dat ze nog nooit zulke makkelijke klassen en fijne collega's had gehad. Ze had nooit het idee gehad er alleen voor te staan. Een jaar later is ze in vaste dienst gekomen, toen een van de docenten met pensioen ging.

De schoolpsycholoog werd betaald uit de ouderlijke bijdragen. Tegenwoordig zijn er vertrouwenspersonen, maar dit ging veel verder. Een gesprek werd niet 'therapie' of 'behandeling' genoemd, maar daar kwam het wel op neer. Wie daar op gesprek was, ontbrak natuurlijk in de gewone lessen, maar daar werd nooit iets over gezegd. De sfeer was ook wel zo, dat wie iemand vanwege een gesprek bij de schoolpsycholoog plaagde, direct erop werd aangesproken. Door klasgenoten, een docent of een mentor of alledrie. Terecht, de psycholoog had alleen de echte zware gevallen onder de hoede (incest, vechtscheidingen, jong ouder worden, ziektes of sterfgevallen binnen de familie) en coachte bovendien de docenten en mentoren.

Aangepaste lesstof was ook populair. Bij de talen was het voor elke les tien of vijftien nieuwe woorden leren. In totaal zijn er door de jaren heen acht leerlingen overleden door aangeboren ziektes, ongelukken of domme pech. Na zo'n sterfgeval stonden er opeens andere woorden op de lijst, die allemaal met de dood, rouw en verlies te maken hadden. Bij de andere vakken hetzelfde verhaal. Bij de expressieve vakken werd alleen de naam gezegd en de opdracht was om iets te laten zien, wat jij bij die naam dacht. Echte rouwrituelen waren er niet. De paters Augustijnen en schoolbestuur vonden het vasthouden aan het gewone weekprogramma veel beter om met zo'n verlies om te gaan. Niet vergeten, maar ook geen overdreven aandacht.

Ingrepen waren er. Vechten op school bijvoorbeeld betekende onmiddellijk een definitief vertrek. Punt. Geen discussie. Ook geen nieuwe school in de regio.

Maar het belangrijkste is toch de sfeer geweest. Bij nieuwe leerlingen viel het eerste uur het normale programma uit en werd echt de tijd genomen om iedereen aan elkaar voor te stellen en tijdens zo'n werd duidelijk dat iedereen uit een andere achtergrond kwam en daar rekening mee hield. Er waren iets van twintig verschillende nationaliteiten. Ja, er werd natuurlijk geplaagd, maar het liep nooit uit de hand. Iemand als Duco uit Zwart zou er probleemloos tussen hebben gepast.

Thomas
Berichten: 59
Lid geworden op: di 21 okt 2014, 13:20
Vul het getal in: 123

Re: Zwart

Bericht door Thomas » wo 10 feb 2016, 16:24

Mooi verhaal, Jablan,
Goed om dat ook te horen. Zo kan het dus ook.

Jammer trouwens dat je niet meer aan het publiceren van je eigen verhaal toe komt.
Maar ja, that's life zullen we maar zeggen.

Gr. Thomas.

Jablan
Berichten: 201
Lid geworden op: vr 04 feb 2011, 19:54
Vul het getal in: 0
Contacteer:

Re: Zwart

Bericht door Jablan » wo 10 feb 2016, 22:36

Eigen verhaal ... zie de site, waar dat ding loopt.
Thomas schreef:Mooi verhaal, Jablan, Goed om dat ook te horen. Zo kan het dus ook.
Eh ... ja. Het was in elk geval veel beter dan op het kleine gymnasium daarvoor. We hadden indertijd beveiliging en een kleine school was in dat opzicht makkelijker. Totdat de rector in aanwezigheid van mijn ouders heel negatief over homo's sprak. Totdat duidelijk werd, dat ik thuis steeds stiller werd en op school steeds opstandiger. Zelf heb ik alleen fragmentarische herinneringen aan die tijd, die trouwens niet lang heeft geduurd en hou het erop, dat ik gewoon te jong op die school ben terechtgekomen. In elk geval ben ik van de ene op de andere dag van school gewisseld en het was goed.

De school met de goede sfeer - dat soort scholen bestaan echt, ook in 2016 ;)

DomiNiC
Berichten: 163
Lid geworden op: zo 30 mar 2014, 02:41
Vul het getal in: 123
Locatie: Somewhere under the rainbow

Re: Zwart

Bericht door DomiNiC » do 11 feb 2016, 21:12

Zo.
Deel 8. Verrassend. En toch vertrouwd, dat Duco zich weer snel thuis voelt op school.
Wat een bijzondere ontmoeting. Bijzonder verhaal. En... Zo herkenbaar. Opgevoed worden en gedwongen worden om macho-gedrag te moeten volgen. Geen zachtaardig type mogen zijn, maar hard en mannelijk. BIj alles en overal wordt het er in gepeperd en er in geduwd en er in gestampt.
Triest.
Dieptriest dat het zoveel kapot maakt.
Herkenbaar. Het stil en teruggetrokken leven - overleven. Zichzelf wegcijferen om uit beeld te blijven.

Wat moet Jordy het moeilijk gehad hebben.
Blij dat er een sprankeltje hoop was. Blij dat hij nog even een beetje proefde van 'een goed gevoel'.

Sjack013
Berichten: 545
Lid geworden op: zo 04 sep 2011, 15:18
Vul het getal in: 123
Locatie: Tilburg

Re: Zwart

Bericht door Sjack013 » do 11 feb 2016, 21:33

KNAlL!!! Dat gesprek met Justin komt hard aan. Maar het maakt wel een hoop duidelijk. De thuissituatie van Jordi had ik al verwacht, maat dat hij zo open naar Justin was, is nu een prettige bijkomstigheid voor ons, als lezer. Zo weten wij dus ook meer van het voorafgaande. Ik vermoed dat Justin achter die brief aangaat, waarschijnlijk via zijn ouders. Ook zal hij vaker terugkomen in dit verhaal, vermoed ik.

Sem is echt een kopie van Jordy. Door de voorzichtige benadering van Duco heeft hij een kans om door te breken bij hem. Verstandig ook om Owen niet in dat proces te betrekken. Laat het voorlopig alleen aan Duco over. Hoe meer mensen ermee gaan bemoeien, hoe geslotener Sem wordt. En volgens mij zal het hem ook lukken. Althans, dat hoop ik.

Oliver, nog bedankt voor je mededeling dat je pas om 18.00 uur post, dat scheelde mij weer een aantal bezoekjes aan het forum. :D
Bedankt weer voor dit deel en heel veel succes met het vervolg.

Sjack

Plaats reactie