Uitzicht deel 14

[jefkke2]

Wat een mooi stukje verhaal weer! En wat een hoop bekendheid voor mij als jongere.. Ik herken me in zoveel dingen qua doen en laten..

Zeer benieuwd naar het vervolg!

[Johan Levi]

Hey, allen!
Ja, mooie discussie over cliffhangers! Zelf heb ik daar vaak mee geworsteld! (zie verhalen als "Nooit te oud" en "Een van een tweeling".) Soms denk ik dat ik daar maar een nieuwe versie van moet maken! Maar goed, even naar het verhaal van Oliver. Natuurlijk weet hij ons allemaal weer te boeien. Ik geniet van zijn verteltrant, cliffhanger of niet. Als je mij nu eerlijk vraagt, dan vind ik de grootste cliffhanger: hoe gaan de ouders van Remco reageren? Zoals het nu eruit ziet: dat gaat gewoon heel simpel, terwijl we allemaal wel weten dat (mogelijk nu niet meer zo, maar toch ...) ouders er niet altijd gelukkig mee zijn! Een kameraad va mij geeft dat ruiterlijk toe, terwijl zijn lieve zoon zich toch heeft laten zien als een lieve homo.
Oliver kennende heeft hij het geheel al op papier of in zijn hoofd. Dus die gaat echt niet zijn verhaal naar aanleiding van een discussie herschrijven, daar is hij Oliver voor! Maar ik ben wel benieuwd of in dat hoofd toch nog iets van een probleem zal opduiken. Ik bedoel: ik vind het een goed verhaal, mooie verteltrant, echt Oliver, die weet te boeien. Maar ... in feite gaat het die knullen toch allemaal lekker gemakkelijk af?! Heeft die Oliver dan toch nog wat spannends, een probleem in zijn achterzak, wat hij gaat oplepelen? Kijk! Daar zit voor mij de cliffhanger! Ik zou het schitterend en leerzaam voor vele jongere lezers vinden als daar iets van naar voren komt! Goed, we wachten af! En Oliver: mooi dat je weer even ons laat worstelen! Groet je! Groet jullie allen!
Johan Levi.

[Peter Veltkamp]

Hallo allemaal...

Ja, nu voel ik me toch geroepen om ook even iets te schrijven. Ja, cliffhangers - ik ben het helemaal met Johan eens... de echte cliffhanger word hoe Remco's ouders gaan reageeren, en ik weet uit eigen ervaaring dat dat helemaal niet positief hoeft te zijn, Ja, ik verbaasde me er ook over, maar ik weet van ouders die altijd heel positief en ruimdenkend leken, maar nadat hun zoonn uit de closet kwam, toch heel vervelend reageerden. Dus zelfs in deze moderne tijd, zijn er altijd nog verassingen.

En is dat nu niet de echte cliffhanger - je weet het antwoord niet - dus alles word een verassing! En ja, dat is (voor mij) Oliver helemaal... hij weet ons steeds weer te verassen.

En ik ben het nog een keer met Johan eens, dat het verhaal eigenlijk allemaal wel heel mooi loopt voor Remco... en mischien is het wel eens tijd dat er iets vervelend, lastig, rottig of naar gaat gebeuren, want iedereen weet dat het leven nooit alleen maar "roze geur en maaneschijn" is.

Gelukkig hoeven we niet zolang meer te wachten op het volgende deel... en dan weten we het allemaal.

Ik, in iedergeval, kijk er weer erg naar uit...

Dank je wel Oliver...

Peet

[cor van dongen]

Hoi Jeffrey en Peet e.a.,
Ja, er is een leuke discussie op gang gekomen naar aanleding van wat een cliffhanger nu eigenlijk is. En daarbij is het volgens mij nu niet echt zo ontzettend belangrijk of de cliffhanger van Oliver nu volledig voldoet aan een of andere definitie.

Belangrijker vind ik de opmerkingen die daarnaast over de inhoud van het verhaal naar voren komen en de verwachtingen over de reacties van de ouders. Dat het voor de hoofdpersoon wel allemaal heel gemakkelijk gaat en hij weinig negatieve reacties vanuit zijn directe omgeving te horen krijgt, is iets wat voor andere verhalen van Oliver ook vaak geldt. Er komen weliswaar ook de nodige problemen naar voren (zoals in het geheim, Jeumig of Terrence), maar de personen die het meest nabij staan (ouders of adoptief ouders), staan altijd positief tegenover homoseksualiteit of tenminste niet negatief.
Je kunt je afvragen of dat de werkelijkheid niet tekort doet, omdat het voor veel jongeren echt niet allemaal even gemakkelijk is om uit de kast te komen en er nog regelmatig zonen op straat worden geschopt.
Van de andere kant kun je je ook afvragen of een verhaal nu werkelijk altijd tot in alle kleinigheden een afspiegeling van de maatschappij moet zijn. Dat de meeste jongens uit een warm nest komen en dat ze goed opgevangen worden thuis, is iets wat je iedereen zou toewensen. Misschien zorgt die positieve instelling er wel voor dat een aantal jeugdige lezers daarom de moed kunnen opbrengen wel uit de kast te komen.
En je gunt ze het in elk geval allemaal toch?

Groetjes
Cor

[Hans Bernard]

Mijn beste Cor,

Vergeef me, maar enigszins met stomheid geslagen reageer ik op jouw reactie.
Waar komt ineens die mildheid vandaan en het begrip dat een verhaal niet tot in
de puntjes een afspiegeling van onze maatschappij moet zijn. Ik ben altijd blij
met de positieve instelling van Oliver. Het moet een genot zijn een dergelijk
positieve figuur eens te ontmoeten. Maar ik dwaal af. Mijn complimenten voor jou Cor
die zoals gewoonlijk helder en duidelijk een beeld schetst van het hoe en waarom.
En ons duidelijk maakt dat positivisme een mooie eigenschap is.
Hans.