Na 4 weken wachten eindelijk een vervolg. Niet dat ik je iets kwalijk neem, hoor. Ik heb alle begrip voor jouw situatie, en dat weet je. Toch kreeg ik in het begin van dit hoofdstuk een gevoel, dat ik even in een intercity zat. Een aantal zaken werden in een sneltreinvaart benoemd, waarvan ik persoonlijk het gevoel had, dat er meer over te zeggen viel (Henry en Lex).
De psychische terugval van Jasper is begrijpelijk. Het besef van zijn situatie begint hem duidelijk te worden. Onzekerheid en twijfels over zijn toekomst kan iemand slopen. Heel goed, dat Astrid zich "professioneel" mee gaat bemoeien. Wellicht dat Boeddhisme en yoga-oefeningen hem weer op de goede weg kunnen helpen.
Zoals gebruikelijk kijk ik weer met verlangen uit naar het vervolg.
Bedankt Lucky Eye voor dit deel.
Hoi Sjack!
Als eerste - en meest belangrijke - bedankt dat je er weer bent met een reactie!
Vier weken mijn lezers laten wachten, is echt te lang! Maar ben wel blij dat jij - en ook anderen - begrip hebben voor mij en mijn situatie. Soms is het helaas even niet anders dan dat er gewacht moet worden tot ik weer iets kan publiceren.
Ik heb aan heel veel anderen - en wellicht ook hier op dit Forum - wel geschreven dat er op een gegeven moment een sprong in de tijd gemaakt moet worden. Tot dit hoofdstuk verliep het verhaal aardig van dag tot dag maar dat is niet vol te houden! Dan zou er aan dit verhaal gewoon nooit een eind gebreid kunnen worden, en ja dat moet toch een keer gebeuren. Natuurlijk had er over heel veel dingen veel meer verteld kunnen worden. Je noemt zelf twee elementen uit het verhaal maar er zijn er meer. Ik had nog de verjaardag van Pieter kunnen beschrijven. Het moment dat hij van Jasper zijn cadeau krijgt. Ongetwijfeld een prachtige tranentrekker. Ik had kunnen beschrijven hoe Jaspers moeder verhoord werd door de politie. Hoe haar bijdrage een oplossing biedt voor het politieonderzoek. En zo zijn er nog meer lijnen in dit verhaal die beschreven hadden kunnen worden maar die ik niet zal beschrijven. In dit verhaal heb ik naast de hoofdpersonen heel veel andere personen duidelijk in het licht gezet. Heel anders dan in veel andere verhalen die ik geschreven heb. Maar ik heb er ook bewust voor gekozen om op een gegeven moment dat licht weer te verplaatsen naar de hoofdpersonen/hoofdpersonen. Voor zover mijn toelichting op de sneltreinvaart waarmee ik een aantal weken doorgebladerd heb.
De crisis was natuurlijk te voorspellen. Jasper die van plan was geen traan te laten vallen toen hij het bericht kreeg dat alle onderzoeken niets hadden opgeleverd en dat er geen directie remedie voor zijn problemen was. Zoiets moet gewoon tot een ineenstorting leiden. Hoe Astrid denkt het te kunnen oplossen, komt een volgende keer uit de doeken.
Groeten,
Lucky Eye
Reacties op BLANCO deel 3
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Hoi Lucky Eye,
Ik dacht al even dat ik een stuk gemist had inderdaad. Maar als je het zo uitlegt, begrijp ik hoe het zit. Misschien wel verstandig om een flinke sprong vooruit te maken. Logisch dat Jasper zo langzamerhand niet meer kan verbergen hoe hij zich echt voelt. Hopelijk kan Astrid hem een beetje helpen. We zullen zien...
Even wat anders wat me verbaasde. We zijn ruim twee en een halve maand verder sinds Jasper in het ziekenhuis belandde. Dat betekent dat Pieter en hij elkaar zo'n drie maanden kennen. Jasper is pas achttien. Dat iedereen hun relatie serieus neemt, is geweldig. Dat ze tijdelijk allemaal op 'Boschlust' verblijven, kan ik, gezien de situatie snappen. Maar wat ik niet goed snap, is dat Jasper's ouders er (nu al) permanent willen gaan wonen. Net zo min als dat ik begrijp waarom Jasper's vader en Pieter zakelijk samen verder willen. Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind drie maanden nogal snel om dan al zulke ingrijpende beslissingen te nemen. Ok, ik weet wel dat ikzelf ook binnen drie maanden m'n hele leven heb omgegooid indertijd, maar toch voelt dit anders. Jasper is nog zo jong en bovendien flink ziek. Pieter komt op mij nog altijd heel onzeker over. Hun toekomst ziet er nou niet zonder meer geweldig uit. Dat de beide jongens bij elkaar willen zijn, snap ik. Maar dat Jasper's ouders hun hele leven omgooien, dat vind ik wat vreemd. Vooral ook omdat er twee kleine kinderen bij betrokken zijn. En buiten dat, als ik Jasper zou zijn en ik zou weten dat ik waarschijnlijk op z'n minst een behoorlijke tijd op 'Boschlust' zou verblijven, weet ik niet of ik de hele familie van twee kanten zo op m'n lip zou willen hebben. Hoe lief en aardig ik ze ook vind. Gevoelsmatig blijft er weinig ruimte over voor Jasper en Pieter zelf. Hoe goed bedoeld ook, het komt op mij een beetje verstikkend over. Maar misschien komt dat ook wel doordat je Jasper's ouders en Pieter's zus en zwager erg aanwezig laat zijn. Pieter wordt in de laatste alinea nog 'even' gevraagd wat hij ervan vindt... De anderen bekokstoven dingen buiten Jasper om en betrekken Pieter er voor mijn gevoel maar weinig bij. Daar staat tegenover dat Pieter zelf ook maar weinig uit zichzelf inbrengt. Hoe moeilijk heeft die jongen het met de hele situatie? Wordt dat door de anderen een beetje uit het oog verloren?
Kortom, dit deel roept bij mij hele dubbele gevoelens op. Overigens had ik die al een tijdje, maar ze worden nu sterker. Afwachten maar weer hoe het verder gaat...
Succes met het volgende deel!
Groet,
Michael
Ik dacht al even dat ik een stuk gemist had inderdaad. Maar als je het zo uitlegt, begrijp ik hoe het zit. Misschien wel verstandig om een flinke sprong vooruit te maken. Logisch dat Jasper zo langzamerhand niet meer kan verbergen hoe hij zich echt voelt. Hopelijk kan Astrid hem een beetje helpen. We zullen zien...
Even wat anders wat me verbaasde. We zijn ruim twee en een halve maand verder sinds Jasper in het ziekenhuis belandde. Dat betekent dat Pieter en hij elkaar zo'n drie maanden kennen. Jasper is pas achttien. Dat iedereen hun relatie serieus neemt, is geweldig. Dat ze tijdelijk allemaal op 'Boschlust' verblijven, kan ik, gezien de situatie snappen. Maar wat ik niet goed snap, is dat Jasper's ouders er (nu al) permanent willen gaan wonen. Net zo min als dat ik begrijp waarom Jasper's vader en Pieter zakelijk samen verder willen. Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind drie maanden nogal snel om dan al zulke ingrijpende beslissingen te nemen. Ok, ik weet wel dat ikzelf ook binnen drie maanden m'n hele leven heb omgegooid indertijd, maar toch voelt dit anders. Jasper is nog zo jong en bovendien flink ziek. Pieter komt op mij nog altijd heel onzeker over. Hun toekomst ziet er nou niet zonder meer geweldig uit. Dat de beide jongens bij elkaar willen zijn, snap ik. Maar dat Jasper's ouders hun hele leven omgooien, dat vind ik wat vreemd. Vooral ook omdat er twee kleine kinderen bij betrokken zijn. En buiten dat, als ik Jasper zou zijn en ik zou weten dat ik waarschijnlijk op z'n minst een behoorlijke tijd op 'Boschlust' zou verblijven, weet ik niet of ik de hele familie van twee kanten zo op m'n lip zou willen hebben. Hoe lief en aardig ik ze ook vind. Gevoelsmatig blijft er weinig ruimte over voor Jasper en Pieter zelf. Hoe goed bedoeld ook, het komt op mij een beetje verstikkend over. Maar misschien komt dat ook wel doordat je Jasper's ouders en Pieter's zus en zwager erg aanwezig laat zijn. Pieter wordt in de laatste alinea nog 'even' gevraagd wat hij ervan vindt... De anderen bekokstoven dingen buiten Jasper om en betrekken Pieter er voor mijn gevoel maar weinig bij. Daar staat tegenover dat Pieter zelf ook maar weinig uit zichzelf inbrengt. Hoe moeilijk heeft die jongen het met de hele situatie? Wordt dat door de anderen een beetje uit het oog verloren?
Kortom, dit deel roept bij mij hele dubbele gevoelens op. Overigens had ik die al een tijdje, maar ze worden nu sterker. Afwachten maar weer hoe het verder gaat...
Succes met het volgende deel!
Groet,
Michael
[i]**Als je alles loslaat, heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen**[/i]
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Hoi Michael!
Bedankt voor je reactie op dit hoofdstuk.
Heel leuk ook om te horen als één van mijn lezers ergens tegen aanloopt, ergens vragen over heeft.
En ik ben dan degene om het uit te leggen, toe te lichten. In het verhaal zit ik nu op vrijdag 3 augustus. Jasper en Pieter kennen elkaar op 1 dag na 3 maanden want ze leerden elkaar kennen op 4 mei. Zoals je zelf ook schrijft, kunnen dingen in je leven soms heel snel veranderen. Jasper wist heel snel dat Pieter voor hem de ware was. Pieter twijfelde eerst nog wel. Iets was ook in het verhaal is gebleken. Hij had vooral moeite met het leeftijdsverschil van 10 jaar.
Martin en Pieter hebben een gezamenlijke liefde: hout en het bewerken daarvan. Toen Pieter Martin een van de schilderijen van Astrid liet zien in het ziekenhuis was Martin naast het geschilderde ook heel erg geïnteresseerd in de lijst. Het vakwerk sprong er voor hem vanaf! Jasper had Pieter eerder verteld dat zijn vader nog wel eens in de knel kwam met zijn eigen werk. Rompslomp er om heen. Gedoe met onderaannemers die noodzakelijk moesten worden ingezet soms maar toch niet altijd even zorgvuldig waren als Martin graag wilde. En dat steekt. De liefde voor het vak kan dan afnemen. Pieter bood Martin de kans om van zijn hobby zijn werk te maken. Misschien ook wel met het idee in het achterhoofd dat zijn winkeltje dan eindelijk eens rendabel kon worden. Een extra prima vakman zou kunnen leiden tot meer productie, wie weet. Misschien zit dat zakelijke dan toch wel een klein beetje in Pieter
Martin twijfelde natuurlijk. Pieter en Jasper kenden elkaar nog maar zo kort en stel je voor als het tussen hen toch niet zou lukken. Dat werd door Pieter weggewuifd. Niet dat hij niet twijfelde aan zijn relatie met Jasper want dat deed hij zeker wel maar hij wilde de kans op een goede vakman erbij niet laten lopen. Vandaar die snelle beslissing om Martin in te lijven in zijn bedrijfje.
Dat van dat wonen heeft te maken met gevoel. Het gevoel van Marion. Ze is - zoals ik schreef - verliefd geworden op 'Boschlust'. En verliefdheid is een raar ding, nietwaar? Het kan je overvallen, overrompelen en compleet van de been vegen! Maar liefde kan ook een veilige haven zijn om telkens weer in thuis te komen. Ook bij haar in dit geval. 'Boschlust' bood haar een rustige plek. Een plek om alles wat er te verwerken valt, rustig te verwerken. Wat de kinderen betreft is er geen enkel probleem. Ze hebben nieuwe speelkameraadjes gevonden en kunnen na de vakantie in 't Harde naar school en later naar het voortgezet onderwijs in Harderwijk. Natuurlijk zal alles anders zijn. Bekende vrienden en vriendinnen moeten ze achterlaten maar soms blijven relaties toch in stand. Heel veel kinderen worden er geconfronteerd met een verhuizing omdat hun ouders dat nou eenmaal moeten vanwege werk of wat dan ook.
Wat Pieter en Jasper betreft en uiteindelijk definitief wonen op 'Boschlust' is er nog geen beslissing genomen. Ik heb geschreven in dit hoofdstuk dat Jasper er de voordelen van inzag maar niet wist of hij die wel wilde. Als je tussen de geschreven woorden door leest, kun je twijfel bespeuren. Natuurlijk moet hij revalideren en zal dat gaan gebeuren op 'Boschlust'. Maar daarna is het nog maar de vraag wat hij en Pieter gaan doen. Astrid en David hebben het in het verleden anders gedaan, zo schreef ik ook. Eerst een tijdje op zichzelf. Eigen bedoening, eigen leven, eigen gezin. En nu back to the roots.
'Boschlust' is in mijn ogen groot. Verstikkend hoeft het dan ook zeker niet te zijn. Het huis is goed ingericht. Astrid en David hebben een eigen appartement daar. Ze kunnen dus kiezen wat ze zelf willen. Willen ze als gezin met elkaar eten, dan kan dat. Maar ze kunnen er ook voor kiezen om met elkaar te eten. Eigen keuze staat voorop. Straks met de nieuwbouw zal het niet anders zijn. Huizen op geruime afstand van elkaar op de lage paardenwei. Met voldoende privacy voor een ieder.
Er worden plannen gemaakt maar natuurlijk gaat er niets buiten Jasper en Pieter om. Pieter geeft zijn mening. Misschien wat kort maar geeft die wel. Hij moet het er met Jasper over hebben. Logisch toch? Jasper is zijn partner en daarmee moet hij verder en dus ook dit soort beslissingen samen nemen. Wat de familie ook wil, eerst moet hij het er met Jasper over hebben. Mijn inschatting van Pieter is dat hij vooral zal afgaan op wat Jasper wil.
Astrid begeleidt Pieter op dit moment al. Dat staat eerder beschreven. Dus wordt hij absoluut niet uit het oog verloren. Ook niet als hij het moeilijk heeft met alles wat er om hem heen gebeurt. Hij kan uitstekend praten met Marion. Heeft dat in het ziekenhuis in deel 2 ook heel veel gedaan. Dat hij daarnaast nog heel erg op zichzelf is, is niet verwonderlijk. Hij is 28 en heeft heel veel jaren alleen gewoond. Nooit gedacht dat hij nog iemand zou vinden om zijn leven mee te delen. Volgens mij een recept voor iemand die ook wel een einzelgänger genoemd wordt. Een solist die moet leren om te gaan met een nieuwe situatie.
Misschien heb ik met mijn antwoord iets van jouw dubbele gevoelens kunnen wegnemen. En anders, moet je misschien nog wat geduld hebben. Misschien wordt het allemaal nog wel beschreven op een manier die dat zal doen. Of misschien ook wel niet
Groeten,
Lucky Eye
Bedankt voor je reactie op dit hoofdstuk.
Heel leuk ook om te horen als één van mijn lezers ergens tegen aanloopt, ergens vragen over heeft.
En ik ben dan degene om het uit te leggen, toe te lichten. In het verhaal zit ik nu op vrijdag 3 augustus. Jasper en Pieter kennen elkaar op 1 dag na 3 maanden want ze leerden elkaar kennen op 4 mei. Zoals je zelf ook schrijft, kunnen dingen in je leven soms heel snel veranderen. Jasper wist heel snel dat Pieter voor hem de ware was. Pieter twijfelde eerst nog wel. Iets was ook in het verhaal is gebleken. Hij had vooral moeite met het leeftijdsverschil van 10 jaar.
Martin en Pieter hebben een gezamenlijke liefde: hout en het bewerken daarvan. Toen Pieter Martin een van de schilderijen van Astrid liet zien in het ziekenhuis was Martin naast het geschilderde ook heel erg geïnteresseerd in de lijst. Het vakwerk sprong er voor hem vanaf! Jasper had Pieter eerder verteld dat zijn vader nog wel eens in de knel kwam met zijn eigen werk. Rompslomp er om heen. Gedoe met onderaannemers die noodzakelijk moesten worden ingezet soms maar toch niet altijd even zorgvuldig waren als Martin graag wilde. En dat steekt. De liefde voor het vak kan dan afnemen. Pieter bood Martin de kans om van zijn hobby zijn werk te maken. Misschien ook wel met het idee in het achterhoofd dat zijn winkeltje dan eindelijk eens rendabel kon worden. Een extra prima vakman zou kunnen leiden tot meer productie, wie weet. Misschien zit dat zakelijke dan toch wel een klein beetje in Pieter
Martin twijfelde natuurlijk. Pieter en Jasper kenden elkaar nog maar zo kort en stel je voor als het tussen hen toch niet zou lukken. Dat werd door Pieter weggewuifd. Niet dat hij niet twijfelde aan zijn relatie met Jasper want dat deed hij zeker wel maar hij wilde de kans op een goede vakman erbij niet laten lopen. Vandaar die snelle beslissing om Martin in te lijven in zijn bedrijfje.Dat van dat wonen heeft te maken met gevoel. Het gevoel van Marion. Ze is - zoals ik schreef - verliefd geworden op 'Boschlust'. En verliefdheid is een raar ding, nietwaar? Het kan je overvallen, overrompelen en compleet van de been vegen! Maar liefde kan ook een veilige haven zijn om telkens weer in thuis te komen. Ook bij haar in dit geval. 'Boschlust' bood haar een rustige plek. Een plek om alles wat er te verwerken valt, rustig te verwerken. Wat de kinderen betreft is er geen enkel probleem. Ze hebben nieuwe speelkameraadjes gevonden en kunnen na de vakantie in 't Harde naar school en later naar het voortgezet onderwijs in Harderwijk. Natuurlijk zal alles anders zijn. Bekende vrienden en vriendinnen moeten ze achterlaten maar soms blijven relaties toch in stand. Heel veel kinderen worden er geconfronteerd met een verhuizing omdat hun ouders dat nou eenmaal moeten vanwege werk of wat dan ook.
Wat Pieter en Jasper betreft en uiteindelijk definitief wonen op 'Boschlust' is er nog geen beslissing genomen. Ik heb geschreven in dit hoofdstuk dat Jasper er de voordelen van inzag maar niet wist of hij die wel wilde. Als je tussen de geschreven woorden door leest, kun je twijfel bespeuren. Natuurlijk moet hij revalideren en zal dat gaan gebeuren op 'Boschlust'. Maar daarna is het nog maar de vraag wat hij en Pieter gaan doen. Astrid en David hebben het in het verleden anders gedaan, zo schreef ik ook. Eerst een tijdje op zichzelf. Eigen bedoening, eigen leven, eigen gezin. En nu back to the roots.
'Boschlust' is in mijn ogen groot. Verstikkend hoeft het dan ook zeker niet te zijn. Het huis is goed ingericht. Astrid en David hebben een eigen appartement daar. Ze kunnen dus kiezen wat ze zelf willen. Willen ze als gezin met elkaar eten, dan kan dat. Maar ze kunnen er ook voor kiezen om met elkaar te eten. Eigen keuze staat voorop. Straks met de nieuwbouw zal het niet anders zijn. Huizen op geruime afstand van elkaar op de lage paardenwei. Met voldoende privacy voor een ieder.
Er worden plannen gemaakt maar natuurlijk gaat er niets buiten Jasper en Pieter om. Pieter geeft zijn mening. Misschien wat kort maar geeft die wel. Hij moet het er met Jasper over hebben. Logisch toch? Jasper is zijn partner en daarmee moet hij verder en dus ook dit soort beslissingen samen nemen. Wat de familie ook wil, eerst moet hij het er met Jasper over hebben. Mijn inschatting van Pieter is dat hij vooral zal afgaan op wat Jasper wil.
Astrid begeleidt Pieter op dit moment al. Dat staat eerder beschreven. Dus wordt hij absoluut niet uit het oog verloren. Ook niet als hij het moeilijk heeft met alles wat er om hem heen gebeurt. Hij kan uitstekend praten met Marion. Heeft dat in het ziekenhuis in deel 2 ook heel veel gedaan. Dat hij daarnaast nog heel erg op zichzelf is, is niet verwonderlijk. Hij is 28 en heeft heel veel jaren alleen gewoond. Nooit gedacht dat hij nog iemand zou vinden om zijn leven mee te delen. Volgens mij een recept voor iemand die ook wel een einzelgänger genoemd wordt. Een solist die moet leren om te gaan met een nieuwe situatie.
Misschien heb ik met mijn antwoord iets van jouw dubbele gevoelens kunnen wegnemen. En anders, moet je misschien nog wat geduld hebben. Misschien wordt het allemaal nog wel beschreven op een manier die dat zal doen. Of misschien ook wel niet
Groeten,
Lucky Eye
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Hoi Lucky Eye,
Duidelijk verhaal. Begrijpelijk vanuit de diverse achtergronden dat ze reageren zoals ze doen.
Ik was even vergeten dat Pieter inderdaad een nogal op zichzelf levend iemand was die sowieso al behoorlijk wat moeite heeft te geloven dat Jasper verliefd op hem is.
Ik wacht wel gewoon af hoe het verder gaat... *zucht*
Groet,
Michael
Duidelijk verhaal. Begrijpelijk vanuit de diverse achtergronden dat ze reageren zoals ze doen.
Ik was even vergeten dat Pieter inderdaad een nogal op zichzelf levend iemand was die sowieso al behoorlijk wat moeite heeft te geloven dat Jasper verliefd op hem is.
Ik wacht wel gewoon af hoe het verder gaat... *zucht*
Groet,
Michael
[i]**Als je alles loslaat, heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen**[/i]
Re: Reacties op BLANCO deel 3
En dat wachten... dat duurt helaas nog wat langer.
Dat wat ik tot nu toe op 'papier' heb staan, voldoet naar mijn mening nog niet. Het is niet goed genoeg om het daglicht te zien. Er ontbreek gewoon nog het een en ander aan.
En aangezien ik niet van half werk houd, kies ik ervoor om er nog wat aan te schaven de komende dagen en het pas volgende week donderdag te publiceren.
Groeten,
Lucky Eye
Dat wat ik tot nu toe op 'papier' heb staan, voldoet naar mijn mening nog niet. Het is niet goed genoeg om het daglicht te zien. Er ontbreek gewoon nog het een en ander aan.
En aangezien ik niet van half werk houd, kies ik ervoor om er nog wat aan te schaven de komende dagen en het pas volgende week donderdag te publiceren.
Groeten,
Lucky Eye
-
Sjack013
- Berichten: 545
- Lid geworden op: zo 04 sep 2011, 15:18
- Vul het getal in: 123
- Locatie: Tilburg
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Heel verstandig, Lucky Eye. Jij hebt een naam hoog te houden van kwaliteit. En ik heb al eerder gezegd: liever wat langer wachten op een mooi deel dan vasthouden aan je frequentie van tweewekelijks iets te moeten publiceren.
Neem je tijd! Ik kan wachten.
Sjack
Neem je tijd! Ik kan wachten.
Sjack
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Eindelijk ook hier bijgelezen. Het is nog steeds mooi en gevoelig met alle bekende elementen erin. Kortom: een lekker langzaam verhaal waarbij de tempoversnelling in het laatste deel absoluut goed was. Veel komt bij elkaar en er zijn nog voldoende open punten om verder te schrijven. Hou vol!
-
Sjack013
- Berichten: 545
- Lid geworden op: zo 04 sep 2011, 15:18
- Vul het getal in: 123
- Locatie: Tilburg
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Tja Lucky Eye, waar moet ik beginnen? Het was voor mij weer een ouderwetse tranentrekker! Zo gevoelig beschreven, dat ik het weer niet droog hield. Voor het eerst moest ik dit deel in etappe's lezen, want in één keer lezen trok ik niet. Dit was één week extra wachten meer dan waard!!!
Waar haal jij de achtergrond informatie toch vandaan? Op verschillende terreinen heb jij de kennis van zaken, die grenzen aan professionaliteit. Zoals je de confrontatie van Astrid met Jasper beschrijft. Chapeau!! Dit had Jasper nodig. Ook de moeite, die Astrid had, om dit te doen, verwoordde jij wonderbaarlijk.
Een bekende "behandelen" vraagt veel meer energie, dan een wildvreemde. Dat weet ik heel goed.
De beelden, die Maarten zag, gaf mij een verbaasd gevoel. Zijn Jasper en Pieter niet de enige met homoseksuele gevoelens binnen de familie's Verhulst en Tuinstra/Kemp Verhaege? Ik heb weer een fantasie erbij gekregen.
Lucky Eye, bedankt voor dit aangrijpend deel en succes met het vervolg.
Sjack
Waar haal jij de achtergrond informatie toch vandaan? Op verschillende terreinen heb jij de kennis van zaken, die grenzen aan professionaliteit. Zoals je de confrontatie van Astrid met Jasper beschrijft. Chapeau!! Dit had Jasper nodig. Ook de moeite, die Astrid had, om dit te doen, verwoordde jij wonderbaarlijk.
Een bekende "behandelen" vraagt veel meer energie, dan een wildvreemde. Dat weet ik heel goed.
De beelden, die Maarten zag, gaf mij een verbaasd gevoel. Zijn Jasper en Pieter niet de enige met homoseksuele gevoelens binnen de familie's Verhulst en Tuinstra/Kemp Verhaege? Ik heb weer een fantasie erbij gekregen.
Lucky Eye, bedankt voor dit aangrijpend deel en succes met het vervolg.
Sjack
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Hoi Jablan!
Het is heel erg moeilijk om al dat wat geschreven en geplaatst wordt hier bij te houden. Dus petje af voor jou, dat je helemaal bij bent met lezen. Mij lukt het niet omdat ik zelf nog steeds midden in het proces van schrijven zit. Dat is straks - als BLANCO helemaal klaar is - de eerste prioriteit. Gewoon ook omdat het mijn interesse heeft.
Volhouden is de kunst inderdaad. Het is me nog nooit gebeurd dat ik een verhaal niet heb afgeschreven en dat zal ook nu niet gebeuren
Bedankt voor je reactie en het mij inspreken van moed om vol te houden!
Groeten,
Lucky Eye
Het is heel erg moeilijk om al dat wat geschreven en geplaatst wordt hier bij te houden. Dus petje af voor jou, dat je helemaal bij bent met lezen. Mij lukt het niet omdat ik zelf nog steeds midden in het proces van schrijven zit. Dat is straks - als BLANCO helemaal klaar is - de eerste prioriteit. Gewoon ook omdat het mijn interesse heeft.
Volhouden is de kunst inderdaad. Het is me nog nooit gebeurd dat ik een verhaal niet heb afgeschreven en dat zal ook nu niet gebeuren
Bedankt voor je reactie en het mij inspreken van moed om vol te houden!
Groeten,
Lucky Eye
Re: Reacties op BLANCO deel 3
Hoi Sjack!
Je opent met "Tja Lucky Eye waar moet ik beginnen?", heb ik je dan eindelijk met de mond vol tanden weten te krijgen.
Nee, en gelukkig niet. Want daarna steek je van wal op de mij bekende wijze. De tissues die ik in het hoofdstuk zelf beschreef waren ook bij jou weer nodig, heb ik gemerkt.
Die extra week was inderdaad gewoon nodig. Ik kreeg geen goed einde aan het hoofdstuk en was begonnen op een willekeurige manier te knippen om toch iets te kunnen publiceren en dat beviel me dus niet. Daar moest het einde van dat hoofdstuk gewoon niet komen en... dus moest ik nog verder met schrijven, verbeteren, herstellen en noem maar op. Toch nog wat meer ... op de i. Duidelijker. Aangeven dat er ook bij Astrid een trillende lip was toen zij Jasper in "behandeling" had. En ja, je hebt helemaal gelijk, een bekende behandelen is heel erg moeilijk. Zo niet onmogelijk soms.
In dit hoofdstuk werd dan ook eindelijk de titel - BLANCO - uitgelegd. Van het begin af aan heb ik dus hier naar toe geschreven als het ware.
Wat Maarten in die beelden nou precies gezien heeft... tja... te zijner tijd zal ook dat - net als de titel - wel uitgelegd gaan worden. Maar fantaseer gerust verder, Sjack, want dat is hartstikke leuk werk! Kijk maar wat er van komt soms. Sommige mensen schrijven hele verhalen over hun fantasieën.
De achtergrondinformatie voor dit verhaal heb ik overal opgedaan. Voor dit verhaal heb ik voor de allereerste keer wat researchwerk moeten doen. Aan het eind van het document - waarin ik dit verhaal heb opgeslagen - heb ik diverse dingen geplakt vanaf internet. Medische informatie over bijvoorbeeld geheugenverlies, een klaplong, botbreuken. Een kalender van 2007 om te zorgen dat ik geen onzin verkoop als ik een datum noem. Informatie over ploegendiensten in het ziekenhuis. Jouw lijst met personen en nog heel wat meer dingetjes die belangrijk zijn voor het verhaal. Of Astrids aanpak verantwoord is, daar durf ik mijn handen niet voor in het vuur te steken. Dat heb ik een beetje kunnen omzeilen door haar zelf aan het woord te laten en de nodige mitsen en maren alvast in te bouwen. Aan te geven dat zij aan het freewheelen was.
Sjack, heel erg bedankt voor je reactie. Voor mij was het weer heel fijn om te zien dat jouw reactie - waar ik dus ook wat langer op moest wachten - er weer was.
Groeten,
Lucky Eye
Je opent met "Tja Lucky Eye waar moet ik beginnen?", heb ik je dan eindelijk met de mond vol tanden weten te krijgen.
Nee, en gelukkig niet. Want daarna steek je van wal op de mij bekende wijze. De tissues die ik in het hoofdstuk zelf beschreef waren ook bij jou weer nodig, heb ik gemerkt.
Die extra week was inderdaad gewoon nodig. Ik kreeg geen goed einde aan het hoofdstuk en was begonnen op een willekeurige manier te knippen om toch iets te kunnen publiceren en dat beviel me dus niet. Daar moest het einde van dat hoofdstuk gewoon niet komen en... dus moest ik nog verder met schrijven, verbeteren, herstellen en noem maar op. Toch nog wat meer ... op de i. Duidelijker. Aangeven dat er ook bij Astrid een trillende lip was toen zij Jasper in "behandeling" had. En ja, je hebt helemaal gelijk, een bekende behandelen is heel erg moeilijk. Zo niet onmogelijk soms.
In dit hoofdstuk werd dan ook eindelijk de titel - BLANCO - uitgelegd. Van het begin af aan heb ik dus hier naar toe geschreven als het ware.
Wat Maarten in die beelden nou precies gezien heeft... tja... te zijner tijd zal ook dat - net als de titel - wel uitgelegd gaan worden. Maar fantaseer gerust verder, Sjack, want dat is hartstikke leuk werk! Kijk maar wat er van komt soms. Sommige mensen schrijven hele verhalen over hun fantasieën.
De achtergrondinformatie voor dit verhaal heb ik overal opgedaan. Voor dit verhaal heb ik voor de allereerste keer wat researchwerk moeten doen. Aan het eind van het document - waarin ik dit verhaal heb opgeslagen - heb ik diverse dingen geplakt vanaf internet. Medische informatie over bijvoorbeeld geheugenverlies, een klaplong, botbreuken. Een kalender van 2007 om te zorgen dat ik geen onzin verkoop als ik een datum noem. Informatie over ploegendiensten in het ziekenhuis. Jouw lijst met personen en nog heel wat meer dingetjes die belangrijk zijn voor het verhaal. Of Astrids aanpak verantwoord is, daar durf ik mijn handen niet voor in het vuur te steken. Dat heb ik een beetje kunnen omzeilen door haar zelf aan het woord te laten en de nodige mitsen en maren alvast in te bouwen. Aan te geven dat zij aan het freewheelen was.
Sjack, heel erg bedankt voor je reactie. Voor mij was het weer heel fijn om te zien dat jouw reactie - waar ik dus ook wat langer op moest wachten - er weer was.
Groeten,
Lucky Eye