MORGENSTER

[Lucky Eye]

Hoi Sjack!

Deze week plaatste ik het hoofdstuk al op woensdag. Ik wilde zeker jou niet langer dan een week laten wachten

Bedankt voor je reactie, Sjack!

Drie gebroken ribben doen zeker pijn! Zelf heb ik er na een aanrijding ooit één (het kunnen er ook twee geweest zijn) gehad en dat was vreselijk, en dat vooral in het begin. Op de eerste foto's was het bij mij niet te zien, helaas. Het was eerste kerstdag. En ik moest een nacht blijven. Mijn enorme pijn konden ze niet verklaren en daarom die opname. Bij mijn ontslag kreeg ik een afspraak mee voor twee weken later. Twee weken van enorme pijn. Bij nacontrole vond de arts het vreemd dat ik niet goed doorademde. Deed ik dat op haar "commando" wel dan verging ik van de pijn. Ze liet nieuwe foto's maken en toen was de breuk (waren de breuken) wel goed te zien. Ook daarna duurde het nog vrij lang voor ik de er ineens inschietende pijn kwijt was.

Controle van Stan bij aankomst in Monterey is heel belangrijk.

En ja, Richard zal hulp nodig hebben. Max is in crisissituaties een en al rust.

Groeten,
Lucky Eye

[Lucky Eye]

Beste Lezers!

Het plaatsen van een nieuw hoofdstuk (nr. 15) heeft vertraging opgelopen vanwege een fikse verkoudheid. Andere keren ondervond ik daar amper last van maar dit keer (waarschijnlijk te maken met de leeftijd) was ik er echt flink ziek van. Daardoor kwam ik niet toe aan het corrigeren van de tekst van het te plaatsen hoofdstuk.

Vandaag ga ik dat doen en dan komt het hoofdstuk morgenochtend online.

Groeten,
Lucky Eye

[DomiNiC]

Hee Lucky!

Verzorg je. Je eigen zelf heeft voorrang, forceer de rest niet

Schrijvende Groet,
DomiNiC

[caprys]

Veel beterschap. Ik kijk al uit naar het volgende hoofdstuk.

[Sjack013]

Wow, als goedmakertje voor het lange wachten een extra lang deel 15. Ik klaag niet meer, Lucky Eye!!!

Deel 15 is een voortzetting van het gesprek tussen Max en Richard. Hoewel het gesprek met Jocelyn nog moet plaatsvinden, blinkt dit deel al behoorlijk uit in psychologie. Max probeert zo goed mogelijk Richard te doorgronden en te steunen. Ik vermoed dat Richard en Stan nog een hele poos bij Max en Edith zullen blijven "logeren".
Ik weet dat men in de V.S. nogal vlug naar de psycholoog lopen. Blijkbaar Nancy in het verleden ook. Ik heb daar mijn twijfels over. Niet in het geval van Richard, want die heeft dit keihard nodig, maar in het algemeen. Het zegt meer over het land dan over de desbetreffende personen. Een goed gesprek met de juiste personen, helpt soms meer dan op de bank liggen bij een zwaar verdienende medicus of hulpverlener.
De rol van "moeder" is onduidelijk. Welk rol speelt zij? Weet zij meer dan wat Richard weet/beseft? Enfin, dat wordt wel weer in het verloop van dit verhaal duidelijk. Ook het bezoek van Nick aan het politiebureau stopt abrupt. Hij werd meegenomen naar een kamertje voor een gesprek. Hoe dit verder verlopen is, is onduidelijk. Wellicht komt dit ook nog terug.
En natuurlijk stopt dit deel weer met het oproepen van nog meer vragen. Wat wil Richard nog meer vertellen over Stan tegen Max?
Oké, gelukkig hoeven wij nu maar een klein weekje te wachten, als Lucky Eye komende vrijdag het vervolg hier gaat plaatsen.

Lucky Eye, bedankt voor dit deel en hopelijk is jouw ziek zijn nu helemaal voorbij,

Sjack

[Lucky Eye]

Bedankt voor de beterschapswensen.

Het gaat al weer een stuk beter maar ... het blijft wat hangen, zo heb ik het idee. De pijn in nek en schouders vind ik nog het meest vervelend. Maar ... klagen helpt niet, dus dat doe ik niet.

Hoofdstuk 15 was flink lang en dat komt omdat ik twee hoofdstukken bij elkaar heb geveegd. Het waren beide hoofdstukken die plaatsvonden aan het bed van Richard en dus eigenlijk een geheel vormden. Vandaar...

Gewoon praten met elkaar - niet over elkaar - kan soms een arts/psycholoog uitsparen. Bij 'echte' problemen moet je echter nooit aarzelen deskundige hulp in te roepen.

De rol van de moeder van Stan en Richard blijft onduidelijk.

Groeten,
Lucky Eye

[Sjack013]

Deel 15 eindigt met een joekel van een cliffhanger, maar deel 16 mis ik de aansluiting hierop.
Citaat:
"'Oh ja, dit moet ik je in elk geval nog vertellen over Stan,' zei Richard nadat zijn woordenstroom was opgedroogd. 'Het is belangrijk.'"

Wat is dat "dit"??? Ik kan me niet voorstellen dat hij na deze zin in slaap is gevallen. Of zie ik iets over het hoofd. Verder gebeurt er feitelijk vrij weinig in dit deel. De spanning (en mijn nieuwsgierigheid) daalt hierdoor. Een ongekend gevoel bij jouw verhalen, Lucky Eye. Wellicht wil ik weer meer en snel

Bedankt voor het plaatsen, Lucky Eye,

Sjack

[Lucky Eye]

Hoi Sjack!

Bedankt voor je snelle reactie, Sjack.

Je "oops" aan het eind van je reactie heb ik gelezen maar ... tja ... reageren doe ik toch wel. Kan ik niet laten.

'Morgenster' is een verhaal dat langzaam loopt in de tijd. Het verhaal begint aan het einde van een donderdagmiddag en na hoofdstuk 16 zijn we aangekomen op de vroege zaterdagochtend. Voor die korte periode heb ik 51.320 woorden gebruikt. En ... toch is het niet een van-minuut-tot-minuut-verslag. Ik eindig hoofdstuk 15 met iets dat Richard Max wil vertellen over Stan. En ... dat heeft hij dan ook gedaan. En ... later in het verhaal wordt echt wel duidelijk wat Richard nou aan Max heeft verteld.

Cliffhanger aan het eind van hoofdstuk 15? Iets spannends? Misschien wel niet. Misschien heeft Richard aan Max gezegd dat zijn broer glutenvrij moet eten. Niet echt spannend maar wel heel erg belangrijk!

Volgens jou gebeurt er niet veel in dit hoofdstuk. Ik denk daar anders over. Richard en Stan zijn weer herenigd! Een dijk van een feit! Aan het begin van het hoofdstuk kun je lezen over de twijfels die er nog steeds zijn bij Richard. Aan het eind heeft Max het idee dat er toch een doorbraak is gekomen.

Ben je wellicht op het punt aangekomen dat je van mij bepaalde dingen gaat verwachten?

Groeten,
Lucky Eye

[Sjack013]

Natuurlijk meteen hoofdstuk 17 gelezen. Verwachte emotie, toch heftig om te lezen. Opgekropte woede moet er uit. Ook heel frappant dat Richard weigert om de woorden "vader" en "moeder" te gebruiken. Dit zit dus heel diep bij hem. Toch heb ik het gevoel dat er nog veel meer verborgen zit in Richard. Tot nu toe doet Jocelyn het prima. Ben wel reuze benieuwd naar het vervolg.

Enfin, weer een weekje wachten, dus.

Lucky Eye, reuze bedankt voor het posten van dit deel,

Sjack

[Lucky Eye]

Hoi Sjack!

Nog maar amper hoofdstuk 17 online en alweer een reactie van jou! Heel erg bedankt daarvoor!

Het blijft leuk om iets te horen naar aanleiding van dat wat ik schrijf.

Verwarring. Heel logisch, zo denk ik. Als je uit zo'n thuissituatie komt dan zal alles verwarrend voor je zijn. Merk je ineens dat het ook anders kan en ... ook dat is verwarrend. Woede. Dat is iets dat er natuurlijk altijd heeft ingezeten. Iedereen die in zo'n situatie zit zal dat kennen maar ... vaak kun je er niet iets mee.

Jocelyn is een beetje het type van 'dwarse psycholoog'. Ze doet dingen op haar manier. Ook omdat ze er weet van heeft dat het werkt, en dat is het enige dat telt voor haar.

Het proces van dit verhaal loopt goed. Anders dan bij andere verhalen was dit verhaal niet af op het moment dat ik hoofdstuk 1 online zette. Gaandeweg het plaatsen van hoofdstukken kreeg ik af en toe reacties waar ik iets mee moest. Gewoon omdat het verhaal er duidelijker door werd. Ook nieuwe ingevingen kwamen. Al met al werd het verhaal een beetje 'interactief'.
Ik heb een aantal hoofdstukken toegevoegd en sommige gedeelten compleet geschrapt omdat het vanwege wijzigingen elders toch helemaal anders moest. De afgelopen week ook gewerkt aan het eind van het verhaal want dat moet ook een keer af tenslotte. Met andere woorden, het loopt goed!

Nogmaals bedankt, Sjack, voor je reactie.

Groeten,
Lucky Eye