Het forum van oliversverhalen.nl

Eergevoel. Over de beloftes die je gedaan hebt.
Fout of niet, die heb je te houden.
Ik zag niet dat ik er zo over denk, maar dat is wel de basis hiervan. Wat dat betreft is Ciska vooruitstrevend bezig.

'Niets menselijks is mij vreemd.' Dat is een wijsheid die Terentius 2000 jaar geleden de wereld in gestuurd heeft.
Laten we niet te streng zijn voor Victor. Hij liegt, hij is ontrouw... Al het menselijke, ook minder fraaie eigenschappen , zijn in min of meerdere mate een deel van onszelf.
We mogen ook niet te streng zijn voor die gereformeerden, zij streven het goede na. De waarden die ze nastreven, kan je niet in de vuilbak gooien.
Nu strijk ik, zeker weten, lekker tegen de haren in van velen die dit lezen. Begrijpe wie het begrijpen kan. Maar ik heb het helemaal verstaan: dat goedbedoelde is nu net het ergste van alles.
Onder het mom van 'goedbedoeld' kan je de hele wereld om zeep helpen.
Laat me even doorgaan met moraliseren.
We zijn maximum 100 jaar te gast op deze wereld. Er is zo weinig de moeite waard om ons druk over te maken.
Gelukkig zijn, dat is het vage begrip waarom we verder willen leven.
Wie van bergwandelingen houdt, weet waar ik het over heb. De tocht is uitgestippeld, de weg gevonden. Daar sta je dan boven te genieten van het uitzicht na de nodige inspanning.
Victor heeft zo een tocht gemaakt. Victor heeft van waar hij zich bevindt, zicht op die andere berg die hij veel liever had willen beklimmen.
Hij wil al een hele tijd naar die andere berg. Hij vergeet de weg die hij reeds heeft afgelegd en ontkent ook dat hij anderen mee naar het dal sleurt, verblind door sneeuw op die andere berg.
Er liggen veel meer gewichten op de weegschaal van Victor dan op die van Manuel die Victor's nieuwe geluk in de weg kunnen staan. Spijt zou zo'n gewicht kunnen zijn waarvan hij nog niet beseft dat het er bij ligt.
Victor staat op het punt een beslissing te nemen die hij als 'de beste' beschouwt.
Blijven liegen en besluiteloos blijven, zal nooit de beste keuze zijn.
Het geluk vind je niet op de berg. Het geluk is niet de berg, het is de tocht.
Ik ben benieuwd naar het vervolg, Michael. Het hoeft niet te lopen zoals ik het voor ogen heb. In elk geval mag je fier zijn met het grote aantal reacties die je tot nu verzameld hebt.
Dat wil zeggen dat het verhaal aanzet tot nadenken.

Goedemorgen allemaal,

Aan de andere kant, deel 26.
In een poging Manuel te vergeten, gaat Victor een avond stappen met Bernd. Maar of dat nu zo effectief is?

Veel leesplezier!

groet,
Michael

Hoi Michael,

Dit is wel een heel bijzonder deel.

Niet alleen door wat Victor beleeft en de beslissingen die hij neemt, maar meer door de manier waarop je de verschillende emoties in het verhaal aan ons overbrengt. Vooral die over zijn ontmoeting met Jesse, waar hij achteraf vreselijk spijt van heeft. Je ziet dat Victor niet meer weet wat hij moet. Langzaam krijg ik als lezer het complete plaatje over wat er in de afgelopen maanden is gebeurd en waar Victor nu terecht gekomen is. Michael, je bent boven jezelf uitgestegen!

Bedankt voor dit mooie deel. Het maakt me bijzonder nieuwsgierig naar hoe dit verder gaat, zeker met zo'n cliff-hanger aan het eind.

Groeten, Thomas.

Hoi Michael,

Mijn complimenten voor hoe je in dit deel alles hebt weten neer te zetten. Met alles wat je dit deel hebt verteld word de puzzel langzaamaan steeds completer.

Maar hoe gaat het verder? Victor heeft een start gemaakt met het gesprek over dat hij wil scheiden. Juist op dat moment belt valt mijn gevoel een onbekende Victor op. Zou er iets gebeurt zijn met Manuel? Om dat te weten te komen moeten we weer even geduld hebben!

Bril-jant.

Ik snap Victor.
Ik voel Victor.

Eigenlijk wil ik dat jij je niet meer met hem bemoeid, niet meer stuurt.

Dat je dat als schrijver voor elkaar krijgt....

Bril-jant.

Hoi MIchael!

Bedankt! Weer een fantastisch deel waarin je de gevoelens van de hoofdpersonen heel goed weet over te brengen.

De vertwijfeling bij Victor die leidt tot iets wat hij nu juist absoluut niet wil. Het langzame 'ontwaken' bij zijn vrouw, die in begint te zien dat het niet alleen maar om de seks gaat bij haar man.

Maar ... dat telefoontje ... dat verontrust mij enorm. Zo erg dat toen ik het las er meteen een huivering door mijn hele lijf trok ...

Ik ben met de vorige reacties eens, Michael. Wat 'n prestatie heb jij hier neergezet. Zo geloofwaardig, zo echt, zo realistisch. Je zou haast vergeten dat dit een verhaal is. Alleen...... op het eind. Die cliffhanger. Ik weet het; het is te mooi om niet te gebruiken. Maar ja, 2 weken gissen wie er belt? Dat is een hele lange periode, zeg.
Is het Ruben? Is het Bern? Is het Jesse? En zo kan ik nog even doorgaan: Martin, Manuel?

Ondanks die cliffhanger wil ik je toch hartelijk danken voor het plaatsen, Michael, je hebt weer jezelf overtroffen,

Sjack

Dag allemaal,

In het licht van mijn verhaal wil ik twee artikelen uit het Reformatorisch Dagblad onder jullie aandacht brengen. Het eerste artikel is geschreven door een jongen van 21, zelf homo en lid van de Gereformeerde Gemeenten. Gezien het feit dat hij een schuilnaam gebruikt, is hij waarschijnlijk niet uit de kast.
Ik schrok toen ik las dat, vandaag de dag (nog steeds) 90% van de reformatorische jongeren homoseksuele relaties afwijst. Ik weet niet of tot jullie doordringt wat dit betekent, maar dat houdt in dat als jij homo bent in een reformatorische omgeving, echt praktisch iedereen vindt dat jij verkeerd bezig bent als je een relatie aangaat.

Dan wordt het toch wel verrekte lastig jezelf te overtuigen dat het prima is, vooral als de argumenten van de enkeling die zijn hoofd boven het maaiveld uit durft te steken, zoals de auteur van dit artikel, onmiddellijk door een predikant onderuit geschoffeld worden in het tweede artikel.

Ik zou zeggen, lees en verwonder jezelf. Dit gebeurt in Nederland, anno 2016.

Groet,
Michael

Hoi Michael,

Ik wilde net beginnen aan het tweede artikel maar ja het is zondag en dan lees je geen RD

Verder veel lof voor je verhaal!