Is het weten dat je niet WILT veranderen en God voor je karretje spant of weten dat je niet KUNT veranderen en noodgedwongen een manier moet vinden dat voor jezelf acceptabel te maken?Lucky Eye schreef:Dat van die Eelco en hoe hij ermee omging ... vind ik verrekte gemakkelijk. Hij had geen relatie, en dus mocht hij zondigen en vervolgens om vergeving vragen en vervolgens toch weer bewust zondigen en weer vergeving vragen en ... ga zo maar door. Handig hoor! Weten dat je eigenlijk toch niet wilt veranderen maar wel steeds vergeving vragen. Is dat niet God voor je karretje spannen?
Ik bekijk niet vaak genoeg het Forum, vandaar dat ik je vraag niet heb zien staan, Michael.
Een verschil. Daarmee ben ik het eens. Maar het woordje 'noodgedwongen' daar heb ik dan weer iets mee. Ik kan me heel goed voorstellen dat iemand die homo is en in die zware christelijke kringen rondloopt het moeilijk heeft. Hij mag niet zijn wat hij is. Ja, hij mag het wel zijn maar niet praktiseren. Spagaat. Vaak is zo iemand aan de andere kant bang zijn geloof te verliezen. Maar ... is het bang zijn het geloof te verliezen, of is het bang zijn het kerkgenootschap te verliezen? Of ... is dat zodanig met elkaar verweven dat er geen verschil gezien wordt?
Volgens mij hoeft niemand zijn geloof te verliezen als hij dat niet wil. Er zijn zat geloofsgemeenschappen tegenwoordig waar je gewoon homo mag zijn en het nog mag doen ook!
Maar ... wellicht is dit te kort door de bocht ... het blijft dan ook gewoon een mening, mijn mening.