Na enkele jaren "rust" ben ik terug aan het schrijven gegaan. Vóór "Zomer '98" en "het rode shirt" bleef ik bij gedichten. "Zomer '98" kwam er omdat ik veel meer kwijt wou dan wat in een gedicht kan ingepast worden. Er zit nog zoveel in me...
Goed. De gedichten.
Vroeger zonder rijm, enkel beelden en gevoelens beschrijven. Na de rustperiode kwam hier en daar vrijwel automatisch enige rijm tevoorschijn. Heel vreemd, want geen oorzaak of aanleiding. Zomaar.
Ik schrijf vanuit een beeld, een gevoel. Iets wat ik zie, of wat me bezighoudt.
Zo stond ik op Kerstdag 2013 iets voor één 's middags op het perron op de trein te wachten. De klokken waren stuk, ik zag het pas later omdat de klokken op dat moment eigenlijk de juiste tijd aangaven: 4 voor één.
Tijdens het wachten en glimlachend omwille van de defecte klokken, zag ik de 2 jongens waarvan sprake. Ik voelde en zag veel. Veel meer. En plots...
Ook nu nog bij het terugdenken aan de jongens krijg ik een krop in mijn keel.
Het gedicht is "geproeft-gelezen". Met dank aan de lezer die zich geheel vrijwillig opofferde
Wie een woordje uitleg wil: Dat kan... PM... Of misschien zet ik aan het einde van de dag nog zelf een kleine aanvulling.
Veel leesplezier!
