Geloof, hoop en liefde

[cor van dongen]

Hoi Jowima,
Ik weet niet of toeziende voogdij in de huidige wetgeving inderdaad nog verplicht is, maar dan zou ik Michael aanbevelen om zijn moeder tot toeziend voogd te laten benoemen, dan komt het zeker goed.
Maar het beste is natuurlijk dat Nickolas deze taak krijgt toebedeeld.
Groetjes
Cor

[Michael87]

Hoi Jowima,

Thomas heeft geen toeziend voogd. Volgens mij bestaat dat helemaal niet meer. Het enige wat ik geregeld heb, is dat mijn ouders voogd van Thomas worden als ik er zelf niet meer ben om voor hem te zorgen. We hebben dat indertijd vast laten leggen bij de notaris. Voor mij was dat toen een absolute noodzaak omdat ik beslist niet wilde dat Annemarie's ouders ooit iets over Thomas te zeggen zouden krijgen. Als ik niks had laten vastleggen, hadden haar ouders voogdij kunnen aanvragen als ik zou komen te overlijden, nu niet. Ik was volledig vrij in het kiezen van een voogd en er was zeker geen wettelijke verplichting dat dat iemand van moeders kant moest zijn.

Groet,
Michael

[Jablan]

Meer over voogdij in Nederland onder de link. De hoofdpersoon is officieel weduwnaar, daardoor heeft de zoon 1 wettelijk vertegenwoordiger en zijn er relatief weinig obstakels bij een emigratie binnen de EU.

Positief deel. Beslissingen genomen, Thomas nog op een leeftijd, dat hij elke verandering makkelijk aanneemt, zolang de vader er is, complementaire karakters van de hoofdpersonen worden steeds duidelijker. Op naar de verhuizing, die vast en zeker wel stof in het dorp heeft doen opwaaien ...

[cor van dongen]

Hoi Michael,
Mooi hoe je verwoord hoe je zelfvertrouwen - met behulp van Nicolas - zo sterk is geworden. Ik kan me wel een beetje voorstellen dat de confrontatie met je ex schoonouders iets is waar je tegenop ziet, maar ik denk met de steun van je vriend, en zijn achterban, en je ouders je daar wel mee om kunt gaan.
Groet
Cor

[Sjack013]

Hoi Michael,
Meteen 2 hoofdstukken achter elkaar. Dat was dus veel lezen.
Eerst hoofdstuk 15: Het verbaasde mij, dat je eerst met je ouders belde, alvorens met Thomas hierover te praten. Dat is een risico. Stel, dat je jouw ouders verteld had van het samenwonen en de verhuizing naar Bretagne en dat Thomas zijn vriendjes,school en opa en oma zou missen en niet wilde verhuizen. Dan kon je weer je ouders gaan bellen, om dit door te geven. Gelukkig viel het goed uit voor alle partijen. Ik had eigenlijk niet anders verwacht, hoor!
Het overlijden van Nicolas' moeder is inderdaad heel aangrijpend en traumatisch voor hem. Zoiets kan jarenlang sluimerend in het onderbewuste doorsudderen, maar op een gegeven moment moet het toch eruit.
Hoofdstuk 16 staat de verhuizing centraal. Inderdaad een goede vondst om een medestander mee te nemen naar het gesprek met je ex schoonouders, want dat het een uitbarstend conflict wordt, kan iedereen je wel voorspellen. De reactie van je vader snap ik ook heel goed. Het is geen ontkenning van jullie relatie, maar meer een leugentje om bestwil.
Als je hiermee een conflict mee kunt voorkomen..... Uiteindelijk draaide jij ook een beetje om de hete brei heen, in jouw gesprek met Theo. Volgens mij, bedoelde dit jouw vader het ook zo. Je bent ook niet verplicht om alles te vertellen....
Bedankt voor deze twee delen en met enorme nieuwsgierigheid wacht ik op het vervolg.

Sjack

[Michael87]

Hoi Cor en Sjack,

Bedankt maar weer voor jullie reacties. Ik wil even ingaan op iets dat Sjack schreef, namelijk dat leugentje om bestwil om een conflict te voorkomen. Dat lijkt zo simpel…

Wat me er aan tegenstond, was dat ik me gemanipuleerd voelde. Het conflict wat ik ermee zou kunnen voorkomen zou namelijk nooit ontstaan zijn als de Kerk zich niet zo star op zou stellen ten opzichte van homoseksualiteit. Dus door de houding van de Kerk voelde ik me gedwongen te liegen. En dat beviel me helemaal niet. Ik had de tijd waarin ik overal over moest zwijgen, me in allerlei bochten moest wringen om m'n leven te kunnen leven en daarvoor soms zelfs ronduit moest liegen, achter me gelaten. Bij Nicolas had ik mezelf terug gevonden. En nu ineens werd ik als het ware teruggetrokken in mijn oude manier van leven… Dat voelde helemaal niet goed. En het maakte me meteen ook keihard duidelijk dat ik daar echt weg moest. Het verstikte me…

Groet,
Michael

[cor van dongen]

Hoi Michael,
Geweldig mooi deel en vooral hoe je nu je liefde met Nicolas seksueel wist te verwoorden. Echt geweldig! Ik werd er zelf gewoon warm van en dat had ik bij de vorige erotische scenes dus niet. Bravo.
Het andere aspect is natuurlijk de coming out bij schoonouders en school, een strijd, waar je doorheen moet. Onvoorstelbaar dat je aan die klus wilde beginnen (terwijl je zelf eigenlijk al die tegenstrijdige en negatieve gevoelens achter je had gelaten), maar dat doe je natuurlijk vooral voor Thomas om hem een afscheid te gunnen. Ik kijk uit naar je volgende deel.
Bedankt voor dit hoofdstuk.
Lieve groet
Cor

[Michael87]

Hoi Cor,

Bedankt voor je complimenten! Ik ben blij dat de seks nu beter overkomt. Toch maar mooi dankzij jullie feedback!

Wat betreft de coming out… Ik geloof dat ik een beetje overmoedig werd. Dacht dat ik de hele wereld aankon. In Bretagne was m'n zelfvertrouwen weliswaar enorm gegroeid en had ik ontdekt dat een heleboel mensen achter me stonden. Terug in Nederland bleek dat toch wat lastiger te liggen. Maar goed, ik moest er toch doorheen, nietwaar? Dan maar als een stoomlocomotief…

Groet,
Michael

[Sjack013]

Intussen hoofdstuk 17 gelezen. De reactie van je schoonouders vond ik voorspelbaar en herkenbaar. Het is een fase in je leven en het gaat wel over, als je maar bidt en je openstelt voor meisjes. Ik kreeg dat ook te horen.
De gesprekken op school is anders. Persoonlijk had ik ervoor gekozen om van te voren niets te vertellen en het afscheid maar af te wachten, hoe het zou verlopen.
Daarna zouden jullie toch weg zijn naar Bretagne. Logisch dat Annet het tegen de directeur vertelde. Het is een Christelijke school en als zij het zou verzwijgen en later toch uitkomen, dat zij het wist, stond haar baan op de tocht, vermoed ik. Tolerantie is een onbekend begrip in die wereld.
Je hebt jezelf wel wat moeilijker gemaakt. Maar mijn nieuwsgierigheid naar het verdere verloop is nog steeds groot.
Bedankt voor dit deel, Michael

Sjack

[Michael87]

Hoi Sjack,

Dank voor je reactie. Misschien heb ik het mezelf inderdaad wel moeilijker gemaakt door op Thomas' school te vertellen wat er aan de hand was. Maar het overviel me. Ik had helemaal niet nagedacht over afscheid nemen op school, was alleen maar van plan Thomas uit te schrijven. Mijn kop zat bij het daadwerkelijke verhuizen. Toen Annet ineens vroeg of Thomas nog afscheid kwam nemen, wist ik zo snel niet wat ik moest doen. Het enige wat meteen in me opkwam, was dat ik niet wilde dat Thomas vervelende dingen te horen zou krijgen. Ik wist zeker dat hij in al zijn onschuld uitgebreid zou vertellen over zijn nieuwe papa en was ervan overtuigd dat hij daar van kinderen in zijn groep reacties op zou krijgen waar hij niet mee om zou kunnen gaan. En dat wilde ik hem niet aandoen. Dus had ik het gevoel dat ik niet anders kon dan het haar uitleggen.

Wat ik bedoelde te zeggen met dat ik me vergist had in Annet, is dat ik dacht dat ik haar kende. We hadden jarenlang samen op school gezeten. Ik had nooit verwacht dat ze er meteen mee naar hun directeur zou stappen maar eerder dat ze er met mij verder over wilde praten hoe we dit aan gingen pakken. Ik dacht dat we er samen wel uit zouden komen, vooral omdat ze in eerste instantie niet echt negatief reageerde.

Groet,
Michael