voorbeeld uit beeld

[bas]

hoi allemaal

na meer als een jaar 2 verhalen te hebben gelezen wil ik toch een paar opmerkingen maken over de verhalen.
ja soms is het negatief en soms positief, maar ik zeg altijd maar : daar moet je tegen kunnen en het positieve er uithalen. hoop dat jullie dat ook doen/vinden en proberen de twee verhalen te evalueren.

hoofdstuk 1 van voorbeeld. je wist eigelijk al hoe het ging eindigen : als een blijspel met jarno en stijn op het einde. even op de verkeerde voet gezet aan het begin van uit beeld maar aan het einde kwam het goed.
zo is nu eenmaal de schrijfstijl van oliver. een keer heeft hij de plot in de laatste regels gegeven (zie rammen) en 1 keer een dramatisch einde. daar moest hij wel een goed einde aan breien vanwege de kritiek van zijn lezers.

ja en de eerste keer expliciete seks.. als ik dat al lees dan is het eerste regel en pspspspspspps laatste regel waarin die klaarkwam..... en daarna verder lezen.. het triootje is daar weer een uitzondering op.. die was met meer gevoel en mindert seks geschreven..

geef eens commentaar hierop of andere zaken die je in de 2 verhalen goed/slecht vind en geef positieve of negatieve dingen eens aan. (negatief in de betekenis van minder goede in jouw ogen)

groetjes bas

[Jablan]

Waarom ben je eigenlijk nieuwsgierig naar een samenvattende mening over deze twee verhalen, Bas?

Mijn poging:

Voor mij zijn het verhalen anno nu. Deels voorspelbaar, deels met onverwachte wendingen.

Opvallend
- Zachte moeder, autoritaire vader.
- Gehandicapte broer, vriend met een verhaal.
- De vriend komt meer tot leven dan de ik-figuur.
Kortom: de dingen, die van een verhaal een 'Oliver-verhaal' maken, zitten er allemaal in.

Eigenlijk zou je vraag anders moeten stellen: Zijn het verhalen die je nog een keer zou lezen?
- Ja, omdat dit een kleurrijke dubbelvertelling is. Net zo goed als Jeumig! of Mysterie. Bovendien zijn er weinig andere mannelijke schrijvers in Vlaanderen/Nederland, die over meer dan seks tussen mannen schrijven - zeg maar een thuisvoordeel.
- Nee, omdat ik toch liever langere, grotere verhalen lees.

[Oliver]

Goede vragen, jammer dat er niet meer mensen op reageren.
Hoe dan ook, er wordt hard gewerkt hier. Ik kan alleen nog niet zeggen wanneer er weer wat zal verschijnen. Ik hoop dit jaar nog!

[cor van dongen]

De uitnodigende reactie van de schrijver himself, brengt mij er toe om toch nog te pogen een bijdrage te leveren aan de discussie.

In eerste instantie had ik niet gereageerd op Bas' zijn poging tot evaluatie, omdat ik vind, dat een evaluatie heel zorgvuldig dient te gebeuren en deze volledig moet zijn, dus allerlei facetten dient te bevatten. Als je zoiets goed wilt doen, vergt het heel veel tijd, omdat je anders het werk van de schrijver (die daar zoveel energie heeft in gestoken) snel tekort doet.
Ik ga me daarom nu niet wagen aan een echt evaluatief epistel, maar beperk me tot enkele reacties op de bijdragen van Bas en Jablan.

1. Aan zorgvuldigheid ontbreekt het bij Bas, als hij zegt dat hij na een hoofdstuk al kon voorspellen, dat het zou eindigen in een blijspel voor Jarno en RALF!! Ik veronderstel dat hij in dit geval toch Stijn bedoelt. Als dat niet zo is, dan heeft hij een ander verhaal gelezen dan ik.
2. Hierop voortbordurend zegt hij dat de verhaallijn van Oliver dus voorspelbaar is, terwijl hij meteen een paar voorbeelden noemt van het tegendeel en die dus zijn eigen conclusie onderuit halen.
3. Bas zegt ook dat een happy end nou eenmaal de schrijfstijl van Oliver is, terwijl ik bij schrijfstijl aan andere aspecten denk, zoals taalgebruik, al of niet beschrijvende teksten, veel dialogen of niet, korte of lange zinnen, al of niet goed Nederlands etc., etc.
4. Dat lezers graag een happy end willen, is voor mij wel herkenbaar. De schrijfstijl van Oliver zorgt ervoor dat je je gemakkelijk kunt identificeren met de hoofdpersoon (hoewel juist bij de laatste twee verhalen de sypathie mijnerzijds meer uitging naar een paar andere personen zoals Stijn, Ruben en Jurre). En dat is dan ook de reden dat je die persoon het beste toe wenst.
Wel is het in het algemeen zo, dat als een verhaal niet zo goed afloopt of zelfs een dramatisch einde heeft, dit juist veel meer indruk maakt op de lezer en zoiets veel langer in je hoofd blijft hangen.
5. Hoe ik je opmerking over expliciete seks passages moet uitleggen, weet ik eigenlijk niet goed. Het komt op mij over als "Dat wil ik helemaal niet lezen". Dat is natuurlijk je goed recht. Ik ben het wel met je eens, dat dit meestal niet de gedeelten zijn die het sterkst worden geformuleerd, maar seks is anderzijds toch zo'n belangrijk onderdeel van het leven, dat het wel heel raar zou zijn, als daarover helemaal niets zou worden geschreven. Toch vond ik juist in deze twee verhalen de beschrijvingen al wat gedurfder en creatiever en dus beter dan in voorgaande verhalen.Al zou het bezigen van veel meer verschillende synoniemen voor seksuele handelingen, lichaamsdelen en houdingen en ook de juiste benamingen ("zijn kruis, dat... ipv "zijn kruis,die....") zeker nog het niveau verder kunnen verbeteren.
6. Gevraagd wordt om positieve of negatieve zaken te benoemen. Ik ban bang dat hier wederom de positieve en negatieve ontwikkelingen in het verhaal worden bedoeld, want eigenlijk hebben al je opmerkingen daar toch wel betrekking op.
Uit een oogpunt van evaluatie is het weinig zinvol daarop in te gaan, want het verhaal is van de schrijver en wil je iets evalueren, dan kun je alleen aangeven of de verhaallijn zwak of sterk is met voorbeelden onderbouwd, en de andere evaluatiekenmerken hebben te maken met de hoofdelementen, zoals ik hierboven heb benoemd onder 3.

7. De vraag waar Jablan mee begint is wel goed, want uit de volledige bijdrage van Bas blijkt eigenlijk niet wat hij nu eigenlijk beoogt.
8. Jablan geeft enkele beschrijvingen van de hoofdpersonen en noemt die daarom typisch voor Oliver. Maar dat zou erop duiden dat die kenmerken als een dominante vader, een zachte moeder en een invalide broer typerend voor Oliver als schrijver zouden zijn, En dat is dus niet waar natuurlijk, anders zouden die figuren in al zijn verhalen optreden......
9. In de beschrijving van een kleurrijke dubbelvertelling, die je daarom best nog eens zou willen lezen, kan ik me zeker vinden.
10. Dat men liever nog langere verhalen zou willen lezen is een beetje een onbegrijpelijke conclusie voor mij, want als je de afleveringen achter elkaar plakt heb je een heel dik boek in A-vier formaat.

Het is toch nog een lang verhaal geworden, terwijl ik me had voorgenomen alleen maar te reageren op een paar opmerkingen. Maar ja, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is
Het is maar goed dat ik me dus niet aan een echte evaluatie of recencie heb gewaagd, want dan zou de site van onze schrijver helemaal zijn "volgelopen" en aangezien ik weer in spanning zijn nieuwe verhaal afwacht, wil ik hem dat niet aandoen.

Veel groeten
Cor

[Jablan]

Mooie bijdrage, Cor!

Bij jou punt 8 - bij mij de vaste karakters van Oliver. Als de vader een negatieve rol krijgt, dan is het bij Oliver een dominant type. De invalide broer valt voor mij in de rij 'kleurrijke bijrollen'.

Je laatste punt: de lengte van de verhalen. Dat is gewoon een persoonlijke voorkeur, wat lees je graag en wat zou je herlezen?
Van Oliver staan Jeumig! en Mysterie bij mij bovenaan. Jeumig omdat het veel meer is dan een verhaal, het is ook een beeld van opgroeien in een dorp en Mysterie omdat het schitterende plot heeft.
Van de verhalen in andere talen, die ik dit jaar heb gelezen, onthoud ik vooral de langere, grotere verhalen waarin veel meer gebeurt dan coming-out-en-eerste-liefde. Lengte is in het algemeen vanaf 150.000 woorden met uitschieters richting 1 miljoen... echt geen verhalen, die je tussendoor op een avond uitleest.

[cor van dongen]

Hallo Jablan,
Je uitleg verduidelijkt wel iets voor mij, maar niet alles. De nadere karakterisering van de figuren is wel correct, maar of je dat nou typisch voor de verhalen van Oliver kunt noemen, betwijfel ik. Per slot van rekening komen in elk verhaal of boek hoofd- en bijfiguren voor en deze keer is de vader inderdaad een dominante kerel die negatief tegenover homoseksualiteit staat, maar in de meeste verhalen van Oliver is de vaderfiguur (als die er al in voorkomt) juist een begripvolle, weinig bepalende figuur.

Voor mij blijft de verhalenserie over Luc toch nog steeds nummer 1, misschien omdat het zijn eerste verhaal was. Wel merkte ik bij herlezing op, dat er erg veel herhalingen in voorkomen, maar ja dat is waarschijnlijk een beginnersmanco. Het kan bovendien ook wel verklaard worden vanuit het feuilleton-genre, waarbij die herhalingen niet zo opvallen als je afleveringen met tussenpozen leest.

Dat verhalen die tussen de 150.000 en 1.000.000 woorden beslaan jou het meest bevallen, blijf ik een wat merkwaardige invalshoek vinden. Per slot van rekening zijn er korte verhalen of novellen, die juweeltjes zijn en een diepe indruk kunnen achterlaten.
Maar misschien kan de wetenschap, dat Voorbeeld uit 71.962 woorden bestaat en Uit beeld uit 77.962, dus samen bijna 150.000 woorden, jouw waardering voor dit verhaal een beetje opkrikken
Groetjes,
Cor

[Oliver]

Als ik Luc teruglees, en dan vooral het eerste verhaal, dan knijp ik wel eens mijn tenen bij elkaar met de gedachte "Oe, dat zou ik nu anders doen". Inderdaad, mijn eerste verhaal, al doende groeit men.
Cor's opmerking over het wel-of-niet goed einde trok even een oude wond open: ik had het laatste hoofdstuk van "Vlucht" nooit moeten maken.

[cor van dongen]

Je hebt gelijk