Mark en Martijn (deel 3)

[Dolphinboy]

Mark en Martijn
Door Roy Davenport

Auteurs bericht: Jaja dit is dan alweer deel 3 in dit verhaal over Mark en Martijn. Het doet me veel plezier om jullie reacties te lezen op dit verhaal, want het zijn jullie opmerkingen, suggesties en commentaar die ervoor kunnen zorgen dat ik het verhaal kan verbeteren. Zonder jullie inhoudelijke reacties dus geen vervolg op deze serie. Deel 4 en 5 zijn al bijna af en worden nog even bijgewerkt op de laatste puntjes. Blijf me vooral schrijven en dan komen ze in No Time.

Deel 3: Een Openbaring.
Snel kleed Martijn zich uit om te gaan douchen en ook Timo en Bob doen hetzelfde. Dit keer heeft Martijn er niet eens oog voor. Hij wil zo snel mogelijk douchen en omkleden en dan op zoek naar Denise. En naar Mark natuurlijk. Hij zal in elk geval Mark zijn sporttas maar even langs gaan brengen want dat heeft hij nu al tegen Timo en Bob gezegd.

Timo en Bob hebben wel door dat Martijn er vandaag niet helemaal bij is met zijn kop en laten hem dan ook maar. Als Martijn na een snelle douche zich omkleed krijgt hij even een kameraadschappelijk klopje op de schouder. “Tot dinsdag maar dan hé klinkt het in koor”. Timo roept er nog achteraan: “Succes straks”. Wat bedoelt hij daar nu weer mee. Op de gang ziet hij Denise al staan wachten.
“Hey eindelijk“ zegt ze. “Ik wou al bijna de kleedkamer binnen stormen om te zien of je er nog was”.
“Ja sorry ik moest nog even douchen en Timo en Bob waren over de wedstrijd aan het napraten. Kom ga je mee. Ik denk dat we even moeten praten, ergens privé” zegt Martijn.
“Wat jij wil. Kom dan fietsen we samen richting Mark. Ik denk dat je daar straks toch heen moet gezien die twee tassen die je mee hebt”.
Martijn kijkt naar de tassen en dan naar Denise. Slimme meid is het toch dat ze dat allemaal ziet. Ook haar kent hij nu alweer lange tijd. Ze kwam bij Mark en Martijn in het team toen ze naar de d-tjes gingen. Dat is nu alweer bijna 8 jaar terug. Nu zitten ze met zijn allen in het C team van hun club. En dat ook alweer bijna 3 seizoenen lang. Dat is dus alweer 1,5 jaar.

Zij aan zij lopen Martijn en Denise naar buiten waar ze beiden hun fietsen uit de stalling pakken. Het is nu dan in elk geval droog. Gelukkig wel want ze moeten nog zo’n kwartiertje fietsen naar het huis van Mark. De eerste honderd meter zeggen ze geen van beide wat. Dan zegt Denise: “En je moest me wat vertellen”.
“Ja maar ik weet niet goed wat en hoe ik moet beginnen”
“Geeft niet joh neem je tijd. Ow ja gefeliciteerd nog trouwens”
“Met dat doelpunt? Ja dank je denk ik” klinkt het timide uit Martijn’s mond.
“Nee joh dat bedoelde ik helemaal niet”. Roept Denise uit. Verwondert kijkt Martijn opzij. Hij snapt er nu niks meer van
“Wat bedoel je dan? Ik ben je even kwijt geloof ik”.
“Ik bedoelde gefeliciteerd met het feit dat je het eindelijk door hebt van jezelf en Mark”.
Van de schik knijpt Martijn hard in zijn remmen en slaat hij bijna voorover met zijn fiets.”Mij en Mark? Wat bedoel je tussen mij en Mark”.
Denise die een paar meter verderop tot stilstand is gekomen draait de fiets om en loopt weer terug naar Martijn. “Weet je Martijn, Ik vermoed dit al een tijdje. En toen ik jouw vanmiddag naar Mark zag kijken, of liever in zijn broekje zag kijken wist ik het zeker”.
“Wat wist je zeker?” Martijn begrijpt het nog steeds niet
Denise die nu toch ook even twijfelt zegt: “Dat je verliefd bent op Mark, want dat ben je toch? Toch?”
“Wie ik? Verliefd op Mark? Maar ik ben helemaal niet verli…..” Roept Martijn uit maar midden in zijn zin stopt hij.

Is dat nu het antwoordt waar hij al die tijd al naar op zoek is. Is dat wat er met hem gaande is de laatste paar weken. Is dat waarom hij opgewonden raakt bij de gedachte aan Mark tijdens het douchen. En het verklaart ook waarom hij Hard werd toen Mark bovenop hem lag. En hij realiseert zich dat Denise voor de volle 100% gelijk heeft.
“Uhm ja, ik denk van wel ja” stamelt hij nu. “Maar hoe weet jij dat?”
“Uhm Martijn schatje, I hate to say so maar iedereen binnen ons team weet dat. Of ze vermoeden het dan in elk geval. Heb je dat zelf dan echt niet door? En jullie zijn zo’n schattig stel samen. Wist je het echt niet?” Er klinkt een beetje verwondering door in haar stem.
“Nee ik wist het echt niet, ik bedoel ik wist wel dat er iets was maar totdat jij het zo duidelijk opnoemde eigenlijks niet nee. En wat bedoel je met zo’n schattig stel? Er is niks tussen mij en Mark. Helaas niet dus”. Ratelt Martijn nu aan één stuk door.

Denise moet glimlachen om de woordenvloed van Martijn. “Kom op stap op die fiets. Ik denk dat jij en Mark straks maar even een goed gesprek moeten hebben. Ik heb zo het idee dat jij niet alleen blind bent voor je gevoelens. En daarmee ben ik niet de enigste volgens Timo en Bob.”
“Wat hebben die er nu weer mee te maken. Ja ze wensten me daarstraks ook al succes. Weten die het ook al dan? Misschien moet ik wel vragen wie het allemaal niet weten” Martijn voelt zich nu zeer ongemakkelijk en opgelucht tegelijk. Aan de ene kant kan hij er nu met iemand over praten en aan de andere kant vindt hij het ook wel moeilijk om te beseffen dat iedereen iets van hem weet wat hij zelf nog maar nauwelijks kan bevatten en plaatsen voor hemzelf. En hoe zit het dan nu met Mark. Waarom reageerde die dan zo koeltjes en verward? Hij kan er geen touw meer aan vastknopen.
“Kun jij er straks niet bijblijven” vraagt hij aan Denise, “Als soort van bemiddelaar”.
“Dat lijkt me niet verstandig. Dit moeten jullie zelf maar uit praten saampjes. Ow ja en Martijn? Wees gewoon eerlijk over wat je voor hem voelt. Ik denk wel dat het dan allemaal goed komt okay”.

Ja okay Denise heeft makkelijk praten. Die hoeft straks niet te vertellen dat ze lesbisch is en verliefd op een beste kameraadje. Nee dat is natuurlijk weer de taak van Martijn. Ja niet dat die lesbisch is natuurlijk maar dan wel Homoseksueel, dat snapt hij nu zelf ook wel nu die het een naam kan geven.
Voordat Martijn er erg in heeft zijn ze al bij de straat van Mark aangekomen. Hij kan van hieruit de fiets van Mark al tegen de muur van de schuur aan zien staan. Die is dus in elk geval thuis.
“Hier neem ik afscheid van je Martijn, Bel me straks maar even okay, over hoe het gegaan is.” Denise is aan het begin van de straat stil blijven staan en Martijn is naast haar gestopt.
“Ja okay is goed” zegt Martijn en met lood in zijn schoenen loopt hij verder in de richting van het huis van Mark. Wat moet hij straks zeggen? Hoe zal Mark reageren? Wil Mark hem wel zien? Allemaal vragen waar hij het antwoord nu niet op weet.