BLANCO
Een verhaal van Lucky Eye
Disclaimer:
Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval.
DEEL 1
Hoofdstuk 2
Door de plotselinge verandering in hun gesprek kijkt Pieter flink op z'n neus en weet even niet wat te moeten doen. En als hij dan wel weet wat hij moet doen, is Jasper al verdwenen. Snel stapt hij van zijn hoge zitplaats af en loopt gehaast naar buiten. Hij kijkt naar links maar ziet Jasper niet. Dan naar rechts en daar staat de jongen met zijn rug geleund tegen de voorgevel een been opgetrokken zodat zijn voet tegen de muur rust. "Jij bent snel," zo begint hij als hij naast Jasper gaat staan.
"Als je weet wat je wil, dan hoef je daar toch niet lang over na te denken?"
"Ben je altijd zo snel met je besluiten?" klinkt de vraag.
"Dat niet maar ik had het binnen wel eventjes gehad. Mij te warm en te druk op dit moment."
"Heb je een voorkeur voor rust en stilte?"
"Soms. Rust en stilte zijn de meest geschikte plaatsen om te denken." En dat had Jasper even nodig. Het goedbedoelde gesprekje dat Pieter met hem aanknoopte, bracht verwarring bij hem teweeg. Zorgde ervoor dat hij zich vreemd voelde ineens. Verward. Onzeker. En dat terwijl hij door Brams interventie juist heel stevig in zijn schoenen had gestaan.
"Mag ik je nog wat vragen?"
"Tuurlijk."
"Geloof je me als ik je zeg dat ik geen versierder ben?"
"Ja."
"Dank je. Ik wilde dat eventjes duidelijk maken en ben blij dat je het begrepen hebt."
"Oké." Een tijdje is het stil en dan gaat Jasper verder. "Maar toch vind ik het wel heel leuk dat je me aangesproken hebt en als het niet bedoeld is om me te versieren, vind ik dat eigenlijk wel jammer." Pieter kijkt opnieuw vreemd op. Is de gast nu met hem aan het flirten? Wordt hij hier versierd in plaats van andersom?
"Hoezo?"
"Ik heb het idee, noem me maar gek, dat wij het samen wel goed zouden kunnen vinden."
"Op grond waarvan! We kennen elkaar totaal niet!"
"Jouw opmerkingen van zo-even hebben me heel erg goed gedaan. Ik voelde me er onthutst door. Kon het gevoel niet goed plaatsen maar… het voelde ook heel erg vertrouwd. Alsof wij elkaar al door en door kennen en hoewel ik weet dat dat natuurlijk niet zo is, zou ik er geen moeite mee hebben juist daar iets aan te doen." En Jasper richt zijn helderblauwe ogen op de bruine van Pieter. Deze kan de hem geschonken indringende blik niet lang verdragen. De verlegenheid slaat toe en hij wendt zijn ogen af waarna Jasper zich verontschuldigt. "Mijn blik was niet bedoeld om je verlegen te maken, Pieter. Het spijt me."
"Niet nodig, Jasper. Ik moet er misschien maar eens aan wennen dat mensen mij interessant kunnen vinden om de een of andere reden die ik niet kan volgen."Jasper lacht en stelt dan voor om samen een eindje te gaan wandelen. Ze lopen de straat uit en dan linksaf in de richting van de Grote Kerk. Dan door de Diezerstraat en via de Nahorstsingel in de richting van de Sassenpoort. Daar gaan ze het parkje langs de gracht in. De gehele tijd blijft het stil. Pas als ze op een bankje met uitzicht op het water gaan zitten, wordt er voor het eerst gesproken. "Je hebt een stevige pas, jongeheer!" zegt Pieter terwijl hij een zucht slaakt.
"Ja, in ons gezin is het de gewoonte om flink door te stappen. Mijn vader en moeder zijn echte wandelaars en toen ik nog maar zo was,” waarbij hij met zijn hand de lengte van een kleine kleuter aangeeft, “kreeg ik al wandelschoenen aangetrokken. Tot nu toe ben ik elk jaar met hen meegegaan. Het is altijd een combinatie van een wandelvakantie en iets anders."
"En dat is?"
"Te privé, zeg ik liever niet."
"Je houdt dus van de natuur?" Jasper knikt. "Ik ook!"
"Zie je dat we al een overeenkomst hebben," zegt Jasper met een glimlach.
"Ja, maar ook heel veel verschillen waarschijnlijk en het grootste verschil is zeker onze leeftijd. Hoe oud ben jij?"
"Ik ben bijna achttien en jij bent nog geen vijfentwintig maar voor mij maakt dat geen moer uit, Pieter! Je kunt een heel rot verhouding hebben met iemand die ongeveer van je eigen leeftijd is terwijl je een prima relatie kunt hebben met iemand die veel ouder is. Marcel was twintig, dus ongeveer van mijn leeftijd, en toch klikte het niet."
"Van het begin af aan al niet?"
"Eigenlijk wel."
"Maar hoelang hebben jullie iets gehad dan?"
"Al met al zo'n vijf maanden. En vanaf het begin was er bij mij een soort van… " Jasper zoekt naar een goede omschrijving, "terughoudendheid. Ik was door anderen gewaarschuwd voor Marcel. Hij was een versierder en had nare karaktertrekjes, zo vertelde men mij. En ik… ik was helemaal gek van hem! Je hebt hem wel eens gezien dus je weet dat hij verrekt goede looks heeft," zegt Jasper en hij kijkt naar Pieter wachtend op diens instemming.
"Zeker, hij is echt heel mooi."
"En dus… ondanks al die waarschuwingen, en ze kwamen echt van allerlei mensen hoor, begon ik toch iets met hem. Hij was ook lief hoor! Zeker! Hij wist hoe hij mij, als groentje, op m'n gemak moest stellen. Hij was charmant en lief voor me. Maar… het waren niet alleen de waarschuwingen die ik gehoord had. Ik merkte zelf ook dat hij soms een heel naar karakter had. Hij was heel duidelijk dwingend. Dominant. En hoewel ik me door hem niet liet sturen, absoluut niet, had hij een vriendengroepje dat voor hem door het vuur ging en letterlijk alles deed wat hij wilde. Hij stuurde ze met z'n ogen en dat vond ik heel kwalijk. Heb er ook wel eens met hem over gesproken maar dan lachte hij alleen maar en zei vergoelijkend dat die jongens dat nou eenmaal fijn vonden om zo behandeld te worden."
"En toch pikte jij dat niet."
"Op dat moment wel. Ik had zoiets van, laat maar dit gaat niet over Marcel en mij. Maar… er was wel steeds iets in mijn achterhoofd dat me weerhield om hem volledig te vertrouwen. En dan was er ook nog Marcels continue aandringen op seks. Vanaf de allereerste date wilde hij seks met me en dat vond ik dus niet iets. Ik hield hem dus ook duidelijk af. De eerste keren liet ik hem totaal niet aan me zitten en als hij dat wel probeerde, kreeg hij een tik over zijn vingers en als hij aanhield stapte ik op. Hij pikte het van me en zo kreeg ik het idee dat ik hem aankon."
"Was dat schijn?"
"Achteraf gezien denk ik van wel. Het was waarschijnlijk onderdeel van het spelletje dat hij 'Jasper' had genoemd. Hij deed alsof hij zich door mij terecht liet wijzen in de hoop en verwachting dat ik uiteindelijk wel in zou stemmen met dat wat hij wilde. En ik… stomme ik… ik hapte toe."
"Je moet niet zo streng zijn voor jezelf Jasper en jezelf zeker niet stom noemen."
"Maar ik liet me gewoon zand in de ogen strooien! Als ik had gelui… "
"Je hebt niet geluisterd en op zich is dat prima, zo denk ik. Het is toch geen regel dat je alles moet geloven wat men je vertelt over anderen? Als ik vanavond het eerste verhaal had geloofd dat ik over jou hoorde, had ik hier nu niet met je gezeten. Hé kijk me eens aan!" Jasper kijkt hem aan en zegt Pieter dat hij gelijk heeft. "Het gaat me er niet om of ik gelijk heb of niet maar je moet jezelf niet de grond in boren."
"Ik heb het begrepen, Pieter. En zal dat woordje uit mijn woordenboek schrappen. Maar… ik viel dus wel voor hem en uiteindelijk werd ik vrijer met hem en bij hem."
"Vrijer zeg je maar nog geen seks?"
"Klopt. We zoenden, we tongden, la… "
"Als je het niet wilt vertellen moet je het niet doen. Ik heb er niets mee nodig eigenlijk."
"Ik wil het graag vertellen. We lagen naakt bij elkaar, streelden elkaar en wonden elkaar op. We trokken ons samen af en de laatste keren deden we dat bij elkaar."
"Maar verder wilde je niet gaan."
"Klopt. Verder wilde ik niet."
"Was het verlangen naar… laat ik het maar echte seks noemen, er niet of… "
"Het verlangen was er wel degelijk. Als je iemand ontmoet die je leuk vindt, dan wil je op een gegeven moment best verder maar op de achtergrond speelde nog steeds mee dat ik hem niet helemaal vertrouwde, dat ik bang was mezelf helemaal aan hem te geven."
"Moet lastig geweest zijn voor je. Enerzijds het gevoel van verliefdheid, want dat was het toch ook wel neem ik aan, en anderzijds dat wantrouwen dat aan je knaagde."
"Was het ook maar in de regel won de verliefdheid het en zeker als ik niet bij hem was."
Pieter begint hard te lachen en als hij weer wat bedaard is, vraagt hij na omdat hij het idee had iets niet goed verstaan te hebben.
"Als je niet bij hem was?"
"Ja! Als ik niet bij hem was, kon ik me helemaal overgeven aan mijn verliefdheid. Fantaseren over hoe heerlijk het zou zijn alles met hem te doen waar ik ook naar verlangde maar… als ik bij hem was, had ik het gevoel dat ik steeds alert moest zijn. Steeds op m'n hoede om ervoor te zorgen dat ik door seksueel verlangen, geilheid, niet verder ging dan ik zelf wilde. Want hij bleef telkens aandringen ondanks het feit dat we heel duidelijk de afspraak hadden gemaakt dat ik zou bepalen hoe ver we zouden gaan. Zijn grootste verlangen, iets dat hij me al heel vaak verteld had, was mij anaal te nemen en dat was iets waar ik helemaal nog niet aan toe was. Ik wilde dat helemaal nog niet… " Jasper zet zijn ellebogen op zijn knieën en laat zijn hoofd steunen in zijn handen. Een diepe zucht volgt.
"Het doet je nog pijn merk ik," luidt de reactie van Pieter. "Misschien moeten we ergens anders over gaan praten. Iets vrolijkers."
"Nee, misschien moet ik dit zien kwijt te raken," zegt Jasper. Hij blijft zitten zoals hij zit en gaat verder. "Ik wilde dat absoluut nog niet met hem omdat ik niet zeker was van hem, niet zeker van ons. Het goede gevoel dat je volgens mij bij iemand moet hebben, was er gewoon niet en daarom zou ik nooit, echt nooit door hem geneukt willen worden. Er moet voor mij meer zijn dan alleen geilheid om dat te doen. Die geilheid was er wel en het was heel plezierig om dat samen met hem te beleven maar verder dan strelen, kussen, tongen en rukken wilde ik echt nog niet met hem gaan. Niet voordat ik hem volledig zou kunnen vertrouwen. Snap je me een beetje?" En opnieuw richt hij zijn kijkers op die van Pieter.
"Ja, ik snap je. Ook al ben ik op seksgebied nog helemaal onervaren, ik snap je volkomen. Voor echte seks moet er ook voor mij veel en veel meer zijn. Je moet weten wat je aan elkaar hebt en het vertrouwen moet volkomen zijn. Anders zou ik het ook nooit kunnen doen." Enige tijd blijft het stil. Alleen de stadsgeluiden op de achtergrond, het ruizen van de wind in de bomen en het kabbelende water in de gracht zijn te horen.
"En dus heb ik me zo'n vijf maanden lang voor de gek laten houden. Het idee gehad dat ik verliefd was en toch was het dus niet zo."
"Je was wel verliefd denk ik want anders had je die andere dingen ook niet gedaan." Het lijkt alsof Jasper over deze laatste opmerking na moet denken want het duurt een tijdje voor hij uiteindelijk antwoord geeft.
"Ja, ik was wel degelijk verliefd. Ik had vlinders in mijn buik. Ik voelde me alsof ik de hele wereld aankon maar kon Marcel uiteindelijk niet aan. Die laatste avond waren we bij hem nadat we eerst bij het COC geweest waren. Het was leuk en gezellig. Hij was grappig. Dolde altijd enorm veel en voor ik het wist lagen we beiden naakt op zijn bed met elkaar te flikflooien. Het was heerlijk. Het was geil. Het was…
"Ga door," zegt Pieter met een knipoog.
"Het was goed. We tongden, hitsten elkaar op. Hij rukte me zachtjes en zijn andere hand gleed over mijn billen. Zijn favoriete lichaamsdeel van me, zoals hij altijd zei. Zijn vingers gleden door mijn spleet, iets wat ik hem liet doen maar toen hij tegen mijn gaatje begon te duwen met een vinger trok ik hem aan zijn oor. Toen begon hij kwaad te worden. En voor ik het wist, lag hij languit boven op me, duwde m'n benen uiteen en… "
"Als je niet verder wilt praten, doe het dan niet Jasper!"
"Hij probeerde me te neuken! Ik schreeuwde dat ik het niet wilde. Ik probeerde me onder hem vandaan te worstelen maar het lukte me niet. Paniek sloeg toe en ik bonkte met mijn vuisten op hem in. Zijn gezicht was vertrokken van woede, het mijne waarschijnlijk van pure angst. Ik zette mijn nagels in zijn rug en krabde hem. Hij kreunde dat ik vooral door moest gaan, dat hij mij zo het liefste had, zo wild, zo heet. Die opmerking maakte dat bij mij de angst verdween en dat ik zeker wist dat hij absoluut niet mocht slagen in zijn poging mij te verkrachten. Ik deed meer en meer mijn best om los te komen. Zijn harde kwam steeds dichter bij zijn doel en toen… toen lukte het me mijn rechterbeen los te krijgen. Meteen schoot mijn knie omhoog en raakte ik hem vol in zijn ballen. Hij vloekte het uit maar bleef liggen waar hij lag, mij klem houdend met zijn lichaam. Opnieuw schoot mijn knie omhoog en toen lukte het me om hem van me af te duwen. Hij kermde en vloekte terwijl hij zijn ballen koesterde en ik sprong op van het bed, raapte mijn kleren bij elkaar en rende zijn flat uit. Op de hal kleedde ik me haastig aan om vervolgens de trappen af te rennen naar buiten toe. Daar stond mijn fiets. Snel haalde ik hem van het slot en maakte ik dat ik weg kwam."
"Goed gedaan jongen!" prijst Pieter hem en als hij dan merkt dat Jasper zachtjes begint te huilen slaat hij een arm om hem heen, trekt hem tegen zich aan en begint zachtjes Jaspers rug te strelen. Ondanks dat hij het verdriet van de jongen heel duidelijk in zijn eigen lijf voelt, voelt het ook enorm goed om iemand in zijn armen te hebben.
Wordt vervolgd…
Met dank aan Gerrit voor de correcties.
Reacties zijn welkom op de site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk
©Lucky Eye, september 2010.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.