Yorick deel 5

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Dijkje078
Berichten: 27
Lid geworden op: za 06 dec 2008, 21:11

Yorick deel 5

Bericht door Dijkje078 » vr 16 jan 2009, 22:07

Robin vertelde er niet bij dat Yorick ook verkracht was, eerst wilde hij het van Yorick zelf horen. Dinsdags belde Robin, de politie had met Robin contact opgenomen. Er is gesproken wat de mogelijkheden waren en hoe het verder moest. De officier van justitie wilde ook eerst Yorick horen zodra hij voldoende was hersteld. Pas daarna zou hij beslissen.
Met Robin praatte ik nog wat over de mogelijkheden maar we kwamen al snel tot de conclusie dat Yorick zelf met zijn verhaal moest komen en aangifte doen. Wij konden hem hierbij niet helpen alleen steunen.

Langzaam ging het beter met Yorick en na een paar dagen was Yorick weer een beetje hersteld, al was hij nog wel erg stil. Alleen om te eten kwam hij beneden om daarna weer direct naar zijn kamer te gaan. Wij werden hier behoorlijk zenuwachtig van maar wilden hem de tijd geven. Hij moest zelf met zijn verhaal komen. Ook Robin, die op bezoek kwam, wilde hij er niets over vertellen. Hij wilde Yorick ook niet onder druk zetten.

Op zaterdagmorgen, twee weken na het gebeuren bij Yorick thuis, ging de bel. Voor de deur stond een jongen van een jaar of zeventien die behoorlijk zenuwachtig keek.

‘Meneer is Yorick thuis?’ vroeg hij erg zenuwachtig.

‘Ja, maar hij slaapt nog, maar wie ben jij?’

‘Ik ben Dirkjan zijn broer en zou graag met hem willen praten.’

‘Sorry jongen, ik denk niet dat het zo’n goed idee is. Hij is nog behoorlijk van slag. Het gaat net wat beter maar ik denk dat jouw bezoek teveel voor hem zal zijn.’

‘Daar gaat het juist om, ik vindt het ook zo verschrikkelijk wat er gebeurd is en wil hem zeggen dat het me spijt. Misschien helpt hem dat een beetje? Want Yorick heeft helemaal geen schuld’.

‘Dirkjan, dat wisten wij ook al. Wij staan helemaal achter hem, hij heeft ons nog wel niet verteld wat er gebeurd is, maar wij hebben wel het vermoeden wat er gebeurd moet zijn.’ Ik dacht even na. ‘Kom maar binnen Dirkjan, dan zal ik gaan kijken of Yorick wakker is en hem vragen of hij met jou wil praten’.

‘Wilt u hem zeggen dat ik graag wil dat u er bij blijft?’

‘Ga zitten, dan zal ik gaan kijken of hij wakker is’.

Als ik boven kom is het nog stil in Yorick’s kamer. Na geklopt te hebben doe ik de deur open. Yorick wordt net wakker.

‘Goede morgen Yorick ,wil je naar beneden komen er is bezoek voor je’.

‘Hoi, Wie is er dan?’

‘Je broer Dirkjan’.

Yorick keek mij geschrokken aan.

‘Als je niet met hem wilt praten, moet je het zeggen het hoeft niet,’ zei ik om hem gerust te stellen.

‘Als u er bij wilt zijn wil ik wel met hem praten maar alleen als u erbij blijft.’

‘Drikjan wilde dat ook graag’.

Yorick knikte.

‘Ga je maar even douchen en aankleden dan maak ik wat eten voor je’.

Tien minuten later was Yorick beneden.

‘Hoi Dirkjan,’ zei Yorick, hem angstig aankijkende.

‘Yorick, hoe is het met je?’

‘Gaat wel weer een beetje, heb nog steeds pijn.’

‘Sorry jongens, Yorick je moet eerst even eten daarna kunnen jullie praten,’ viel ik hen in de rede.

Toen Yorick klaar was met eten, ging Dirkjan tegen over hem aan de tafel zitten. Zelf ging ik naast hem zitten en Dirkjan vroeg of hij mocht beginnen.

‘Yorick, ik vindt het zo verschrikkelijk wat er gebeurd is en ook dat ik er zelf aan heb mee gedaan. Toen ik hoorde dat je was weggelopen begreep ik dat we te ver waren gegaan. Vooral toen William je van achter nam.’

‘Dat vond ik verschrikkelijk daarvoor ben ik weggelopen, ook dat ik altijd werd gepest door jullie, mijn spullen afpakten en pa jullie altijd gelijk gaf, ook als ik het niet gedaan had. Daar kon ik niet meer tegen. Dat ik jullie moest zuigen ging nog wel maar wat William deed wilde ik helemaal niet.’

Ik vroeg aan Yorick of het al eerder was gebeurd.

‘Ja, William zei steeds dat ik een mietje was en mietjes dat deden.’

‘Maar Yorick waarom verzette je je niet en waarom heb je het niet het aan je vader of moeder verteld?’

‘Dat had geen zin ik had het toch altijd gedaan. Als ik het mijn vader zou vertellen dan had William gelijk en was het zo. Dan had ik nog grotere problemen. Zelfs als ik niet thuis was kreeg ik de schuld. Pa wilde mij toch niet geloven’.

Dirkjan, wat is er toen Yorick bij jullie thuis was gebeurd?’

‘Na dat Robin was vertrokken stuurde mijn vader Yorick naar boven, hij wilde hem niet meer zien. Hij moest ook boven blijven met het eten, wat ik hem moest brengen. Toen we later in bed lagen wilde William dat Yorick hem zou afzuigen maar Yorick wilde niet. Toen begon William hem te treiteren en zei dat hij het nog wel zou doen en hij zijn zin wel zou krijgen. De volgende morgen probeerde William het weer maar Yorick wilde het nog niet. Toen pakte William hem vast en ging op hem zitten en stopte zijn piemel in Yorick’s mond. Yorick wilde het niet maar William gaf hem een paar harde klappen in zijn gezicht en toen gaf Yorick zich over. Even later moest ik zijn plaats innemen en moest Yorick mij zuigen. Toen ik het niet deed werd William kwaad op mij en vond dat ik laf was. Even later draaide William Yorick op zijn buik en trok zijn onderbroek uit. Hij stopte hard zijn piemel in Yorick’s gaatje en zei als je je mond opendoet dan knijp ik je ballen fijn. Yorick lag te kreunen van de pijn ik wilde dat William stopte maar hij ging gewoon door. ‘Dit vindt het mietje pas echt lekker,” zei William. Op het moment dat William klaar kwam deed mijn vader onze kamerdeur open. Toen hij zag wat er gebeurde zei hij: ’Laat dat hoerenjong zich nu ook al neuken, dan zal ik hem eens laten zien en voelen wat echt neuken is. Mijn vader pakte Yorick van het bed en legde hem op zijn buik op het bureau. Deed zijn broek omlaag en stootte zijn grote piemel in een keer bij Yorick in zijn gaatje. Yorick gilde van de pijn maar mijn vader gaf hem een paar harde klappen en legde zijn hand op zijn mond zodat hij stil was. Hard ging hij er in en uit tot hij klaar kwam. Daarna gaf hij Yorick nog een flink pak slaag. “Dit is je straf dat je bent weggelopen, hoerenjong. Voor viespeuken als jij, is hier in huis geen plaats. Pak je kleren en er uit!’, zei hij. ‘De rest weet u.’

Ik wist dat Yorick verkracht was, alleen niet precies door wie al vermoeden wij wel wie het geweest moest zijn, gezien de verwondingen van Yorick. Maar dat het zo erg was geweest daar had ik geen vermoeden van.

‘Sorry, Yorick,’ zei Drikjan, ‘dat ik eraan mee heb gedaan, het spijt mij verschrikkelijk. Ik wist ook niet hoe ik je kon helpen en wil het wel goed met je maken. Alleen weet ik niet hoe, maar als je me niet meer wil zien snap ik dat wel.’

‘Dirkjan, als jij nog wilt komen vind ik dat fijn, want ik mis jullie wel.’

Yorick zat tegen mij aan te huilen, ik legde een arm om hem heen.

‘Dit gebeurt nooit meer, wie jou probeert aan te raken krijgt met ons te maken,’ zei ik.

Later die dag kwam Yorick eindelijk weer eens bij me zitten. Ik vroeg hem hoe het ging.

‘Het gaat wel,’ antwoordde hij, ‘ik ben nog erg moe.’

‘Wat vond je er van dat Dirkjan vanmorgen is geweest?’

‘Ik vond het wel heel fijn dat hij het durfde, hij is best aardig maar als William erbij is, is hij heel anders.’

‘Denk je dat hij het meende en dat hij er echt spijt van heeft?’

‘Ik denk het wel want als mijn vader hoort dat hij hier bij mij is geweest krijgt hij zeker problemen’.

‘Ik denk dat je vader zal zich wel twee keer bedenken Yorick. Robin heeft hem wel duidelijk gemaakt wat dan de consequentie zouden zijn.’

Na ruim twee weken kon hij weer naar school. De school is niets verteld van wat er thuis is gebeurd. Robin heeft Yorick ziek gemeld. Hij ging nog wel met de bus want op de fiets lukte het nog niet.

Later in die week belde de officier van justitie voor een afspraak met Yorick. Robin had met de officier gesproken over wat er de afgelopen tijd was gebeurd. Ook de uitslag van het DNA onderzoek was bekend.

Robin haalde Yorick op om naar de officier van justitie te gaan. Hij was verschrikkelijk nerveus, de officier vroeg Yorick wat er was gebeurd. Maar ook nu wilde hij niet veel kwijt, alleen vertelde hij dat zijn vader hem had geslagen. Toen de officier hem vroeg wat is er nog meer was gebeurd en wie hem had verkracht brak hij.

‘Yorick,’ zei de officier, ‘wij willen je helpen, maar dan is het wel belangrijk dat jij alles vertelt.’

Met angst in zijn ogen kon hij geen woord meer uitbrengen. Toen de officier vroeg of hij aangifte wilde doen, schudde hij nee. Na nog een aantal vragen hoe het op school ging en of hij dacht nog naar huis te kunnen haalde hij zijn schouders op en was het gesprek afgelopen.

Na overleg met jeugdzorg, Roel zijn psycholoog en de officier van justitie is besloten dat Yorick voorlopig bij ons zou blijven. Ook is bij de rechter een aanvraag ingediend om de voogdij aan ons toe te wijzen.

Binnen een week was de beslissing van de rechter binnen. Yorick mocht bij ons blijven en de voogdij werd aan ons toegekend. Wel onder voorwaarde dat Jeugdzorg er bij betrokken zou blijven. Zijn vader probeerde dit nog tegen te houden maar Robin heeft hem duidelijk gemaakt wat de consequenties voor hem zouden zijn. Dat er dan alsnog aangifte gedaan zou worden en de rechter om verkrachting niet kon lachen.

Gesloten