" Eindelijk gelukkig" een Kerstverhaal deel 6.

Plaats hier je eigen verhalen.
Gesloten
Wimmie
Berichten: 142
Lid geworden op: wo 01 jan 2020, 23:09
Vul het getal in: 123

" Eindelijk gelukkig" een Kerstverhaal deel 6.

Bericht door Wimmie » vr 23 dec 2022, 07:00

Eindelijk gelukkig. (6)


Zaterdag 23 december

Sammie:
Ik word wakker naast Chris. Wat is hij mooi en lief. De hele dag al, maar ook als hij slaapt. Ik kijk op de wekkerradio die naast het bed staat. Het is pas 7 uur, nog hartstikke donker ook. Ik laat hem lekker slapen, ik kijk naar hem. Eigenlijk voel ik me gelukkiger als ooit. Zeker nu ik met Kerstmis hier mag blijven. Kerst in het internaat was niet echt vreselijk, de leiding deed erg zijn best het gezellig te maken. Maar hier, bij Chris, met zijn superaardige ouders, wordt het vast veel gezelliger. We moeten nog wel wat doen vanwege de cadeautjes, heb ik begrepen, maar dat lijkt me geen probleem.
Ik moet maar eens met Chris praten wat ik voor zijn ouders kan doen. Ik heb nu al, na een paar dagen, alle reden om dankbaar te zijn voor alles wat ze hebben gedaan.
Ik zie beweging komen bij Chris. Hij draait zich om, draait zich weer terug en doet langzaam zijn ogen open. “Goede morgen, Chris, goede morgen lief vriendje van me”, zeg ik. Hij glimlacht. “Dit is pas lekker wakker worden. Goede morgen, lieve Sammie. Een nieuwe dag. Weer een dag samen!”
We kletsen nog even terwijl Chris goed wakker wordt. Het is inmiddels half acht. “Als we nu naar beneden gaan kunnen we samen met mijn ouders ontbijten.” zegt Chris. “Die doen op zaterdag alsof het een gewone werkdag is. Uiteraard mag ik blijven liggen, maar samen ontbijten vind ik veel gezelliger. Ik trek even wat kleren aan, wil jij mijn kamerjas hebben? Dan gaan we daarna op ons gemak douchen, of misschien wel eerst terug in bed. Mijn ouders hebben zo hun eigen dingen op zaterdag.”
Ik reageer dat ik het een prima idee vind. Chris geeft mij een kamerjas. Die trek ik aan en Chris schiet snel wat kleren aan. Beneden zitten zijn ouders al aan tafel, wij schuiven aan bij de al gedekte plaatsen. Samen eten is hier gezellig, er wordt over van alles gekletst. Rond 8 uur staat de moeder van Chris op. Ik kan maar niet wennen aan het idee dat ik haar Heleen mag noemen. “Jullie gaan vandaag de spullen voor Kerst ophalen op het internaat?” vraagt ze. “Ja, dat doen we vanmorgen zo snel mogelijk”, reageert Chris. “Is er op jouw kamer voldoende ruimte voor? Anders mag je ook de kast in de logeerkamer wel gebruiken.”
“We zien wel” zeg Chris.
Ik reageer: “Zo heel veel zal het niet zijn. Heel erg bedankt, voor alles, echt, heel erg bedankt”.
“Je hoeft echt niet steeds te bedanken, Sammie, wij vinden het fijn en gezellig dat je hier bent. En je doet er Chris en ons een groot plezier mee.”
“Ben je uitgegeten?“ vraagt Chris, “Dan gaan wij nog even ons bed in. We hebben per slot van rekening vakantie.”
We ruimen met zijn vieren de tafel af, wensen de ouders van Chris een prettige morgen en gaan naar boven. Trekken onze kleren uit en duiken weer in bed.
We kletsen een tijdje, tot ik Chris begin te zoenen. Dat wordt een kus, dat wordt een tongkus en ik glijd met mijn hand onder zijn shirt. Dat moet uit. Ik duw het naar boven en Chris trekt het uit. Ik streel hem over zijn rug en over zijn buik. Ik heb geen binder aan, dus ik vind het lastig om mijn shirt uit te trekken. Dat zeg ik Chris. Die reageert dat dat helemaal goed is. Hij zal onder mijn shirt alleen maar mijn rug aanraken. En dat doet hij. Hij glijdt met zijn hand onder mijn shirt en streelt mijn rug. Ik streel zijn buik. Ik bots op zijn boxer. Ik kruip er met mijn vingers onder. “Mag ik?” vraag ik Chris. “En mag ik ook kijken? Ik heb nog nooit een jongen helemaal bloot gezien. Alleen op foto’s en films. Eigenlijk weet ik dus niet wat ik mis en graag had willen hebben.”
Chris glimlacht. “Natuurlijk mag dat, ga je gang.” Hij voegt de daad bij het woord en schuift het dekbed van zijn bed af naar het voeteneind. Ik duw de boxer van Chris naar beneden. Hij heeft inmiddels en harde piemel en ik schrik ervan hoe groot die is. Uiteraard heb ik wel pornofilms op internet gezien, maar door alle verhalen ga ik er van uit dat dat allemaal wat overdreven is. Niet waar dus, Chris heeft een best grote stijve piemel. “Je mag er ook aankomen, hoor” zegt Chris. Dat vind ik fijn want dan kan ik ook voelen hoe het voelt. “En ook ik heb nog nooit de handen van een ander aan mijn piemel gehad. Zo zie je maar, voor ons alle twee is dit een nieuwe ervaring.” reageert Chris.
Ik pak voorzichtig zijn piemel vast. Ik voel eraan, van boven naar beneden. “Mag ik je aftrekken?” vraag ik na een tijdje. “Ja, graag zelfs, anders moet ik het zelf doen, ik kan het bijna niet meer houden” zucht Chris. Ik zeg dat Chris me moet zeggen als ik het niet goed doe, het is per slot van rekening mijn eerste keer. Maar dat is helemaal niet nodig, na een keer of vijf op en neer gaan slaakt Chris een zucht en komt er een hele straal melkachtige vloeistof uit zijn piemel gespoten. Zo ziet dat er dus in werkelijkheid uit. “Dat was echt heel erg lekker en zo gemakkelijk: ik hoefde er zelf niets voor te doen.”, zegt Chris, een beetje nahijgend.
We blijven even liggen. “Maak je het niet direct schoon? vraag ik Chris.
“Neen, waarom? Het is gewoon natuurlijk materiaal uit mijn eigen lichaam en het smaakt ook helemaal niet vies. Ik lik regelmatig mijn vingers, die ik er doorheen heb gehaald, af.” Hij voegt de daad bij het woord, haalt een vinger over zijn buik door het sperma en stopt die in zijn mond.
Ik heb wel eens op een video gezien dat iemand schoon werd gelikt. Zou ik dat durven? Het is Chris, bij Chris durf ik heel veel, misschien wel alles. “Mag ik ook?” vraag ik.
Chris glimlacht. “Jij mag alles, ga je gang. En weet één ding: ik vind het ook lekker als je dat doet. We delen iets van mij.”
Ik probeer het heel voorzichtig: met mijn wijsvinger haal ik wat van de melkachtige stof van zijn buik af en breng het naar mijn mond. Het is niet lekker, maar ook niet vies. Het smaakt een beetje zoet. Maar het is van Chris en daarom wil ik het. En dan doe ik het: ik lik Chris zijn buik schoon.
“Nou hoef je je ook niet meer schoon te maken!” zeg ik triomfantelijk.
We kruipen weer tegen elkaar aan. Chris zegt dan: “Ik ben nu klaargekomen, dat was heel lekker, de eerste keer dat ik klaarkwam zonder dat ik iets hoefde te doen. Maar jij? Hoe doe jij dat Sammie? Kom jij wel eens klaar? Hoe kijk je daar tegenaan? Wil jij wel klaarkomen op een meisjesmanier? Of niet? Wil je me daar iets over vertellen?”
Ik moet daar over nadenken. Maar al heel snel geef ik toch antwoord. “Klaarkomen is gewoon lekker. Ik kom ook wel eens klaar. Maar niet vaak. Meestal lukt het me niet. Als je bezig bent met jezelf met de bedoeling klaar te komen speelt je fantasie daar een belangrijke rol in. En ik heb zelden een fantasie. Daarom lukt het mij zelden om klaar te komen. Soms wel. Maar als het vaak niet lukt ga je het op een gegeven moment niet meer proberen. Maar maandag ben ik wel klaargekomen. Ik had jou in de klas gezien. En ik fantaseerde dat jij mij klaar liet komen. En toen kwam ik klaar. En ik wist toen alleen maar dat jij homo was, we hadden niet eens met elkaar kunnen praten. Maar ik zag je meteen zitten.”
“Bedoel je nu”, reageert Chris op mijn verhaal, “dat jij best door mij wil klaarkomen?”
“Dat denk ik wel. Wil jij mij aftrekken?”
“Natuurlijk, graag, zeker”, reageert Chris, “Ik wil heel graag iets fijns voor je doen. Hoe meer, hoe liever. Maar je moet wel vertellen hoe!”
Ik leg uit dat ik dat niet kan. Dat ik elke keer iets anders probeer. Dat ik graag wil dat Chris dat ook doet.
Chris doet mijn boxer uit. Ik kan zien dat hij nog nooit gezien heeft wat hij nu ziet; maar nu is het bijzonder, want het is mijn kutje, terwijl Chris weet dat ik een jongen ben. Het is iets dat niet klopt, maar er toch is. Hij gaat voorzichtig strelend naar beneden, streelt waar hij denkt dat het lekker voor mij is en dat klopt. Ik was al wat opgewonden: de jongen waar ik verliefd op ben en die op mij, maar dan als jongen, verliefd is, gaat lief voor mij zijn op één van de manieren die op dit moment mogelijk is. Ik raak steeds meer opgewonden en als hij blijft strelen, voel ik mijn spieren samenknijpen en kom ik klaar op een manier waarop ik nog nooit klaar ben gekomen. En ik kom vochtig klaar: een straaltje vocht spuit eruit. Ook dat is me nog nooit overkomen, ik wist zelfs niet dat het kon.
“Wauw” zegt Chris, “dat had ik niet verwacht. En weet je, ik vond het zelf ook lekker, als ik nog even door was gegaan, was ik misschien zelf ook wel weer klaargekomen. Ik was al weer helemaal stijf geworden.”
Ik had hetzelfde toen Chris klaarkwam: het wond me enorm op. “Dank je wel Chris, dit was heel fijn. En ik voelde me geen meisje maar ik voelde me echt een jongen. Je hebt geen idee hoe fijn dat voor mij is.”
“Ik probeer me dat voor te stellen. Goed dat we weer terug het bed in zijn gegaan. Dit was echt lekker, echt, alles was echt lekker!”
We blijven nog even lekker liggen en gaan ons dan douchen en aankleden. Samen douchen lijkt me heerlijk, maar ik durf het nog niet. Ik zeg dat tegen Chris, maar die zegt: “Lieve Sammie, dat komt wel. Dit was al fijn. Echt, we gaan samen nog veel meer ontdekken.”

Chris
We hebben seks gehad, Sammie en ik. En het was lekker. Hij heeft mij klaar laten komen en ik heb hem klaar laten komen. Ik had niet durven dromen dat we al zo snel hier aan toe zouden zijn. Ik had me voorgesteld dat het best wel moeilijk zou zijn, seks voor een jongen in een meisjeslichaam. En ik kon aan Sammie zien dat het eerst niet makkelijk was, maar dat hij later toch gewoon kon genieten. Het is hem ook meegevallen. Ik zag het en hij zei het.
We gaan nu naar het internaat, spullen van Sammie ophalen. Mijn vader was zo slim om een paar grote tassen klaar te zetten. Daar kunnen kleren en andere dingen in die Sammie de komende dagen nodig heeft. Sammie had kennelijk al bedacht wat hij mee wilde nemen en hij had een lijst gemaakt, want we hadden niet veel tijd nodig. Toen één tas was gevuld en de andere half zei hij dat het genoeg was. En het is zo dichtbij dat we anders gewoon op gaan halen wat we nodig hebben, had hij er aan toegevoegd.
Hij stond er wel op even langs te gaan bij Susan, die hij nu een aantal dagen niet zou zien.
Toen we weer thuis waren en hij zijn kleren in mijn kast had gelegd op een plank die ik snel leeg had gemaakt, zei ik dat we het even over de kerstdagen moesten hebben. We moesten in ieder geval wat aan de cadeautjes doen, verder moesten we het over het eten hebben.
Ik had er al over nagedacht. Daarom deed ik meteen een voorstel.
“Wat de cadeautjes betreft: mijn ouders en ik doen meestal een kleinigheid dat te maken heeft met iets dat de afgelopen jaar, of meestal de laatste 3-4 maanden is gebeurd. Zo had ik vorig jaar een keertje iets van het eten aan laten branden omdat ik de tijd niet in de gaten had gehouden. Ik kreeg toen een kookwekker, een steek onder water, maar wel iets dat ik elke keer gebruik als ik kook. Nou kennen we jou pas heel kort, dus dat soort dingen weten we van jou niet en jij niet van ons. Maar we kunnen best wel wat leuke kleine dingen bedenken die bij jou passen of leuk voor je zijn. Ik kan jou helpen als het om mijn ouders gaat. Wij moeten ook wat voor elkaar doen, maar daar gaan we niet moeilijk over doen: dat bespreken we gewoon. Als we straks na de lunch de stad in gaan, komen we vast wel het een en ander tegen. Dus dat kunnen we vanmiddag oplossen. Vind jij dat een goed idee?”
“Ja, lijkt me ook gezellig samen de stad in te gaan.”
“Dan is er nog het eten. Wij hebben voor zondag alle drie al een gerecht uitgekozen dat we maken. Daar komt nog een vierde gerecht bij. En ik heb nog een ander voorstel. Wat vind je eigenlijk van koken? We hebben al even wat gedaan samen, maar wat vond je er van?”
“Ik heb er weinig ervaring mee, eigenlijk nog nooit gedaan, ja, een beetje jou geholpen, ik heb dus geen idee of ik het leuk vind of niet.” reageert Sammie.
“Koken is best wel een hobby van mij. En dan vooral Italiaans koken. Dat komt vooral omdat ik een oom heb die in Rome woont. Ik had bedacht dat als jij het leuk vindt, wij op kerstavond, dat is dus al morgenavond, samen een maaltijd zouden kunnen koken. Simpele dingen, maar gezellig samen koken en dan met elkaar opeten. Zie jij dat zitten of zeg je: laat maar zitten?”
“Alles wat ik met jou kan doen vind ik leuk. Ik kan niet zeggen dat ik het niet leuk vind, dus laten we dat gewoon doen. Maar jij zal me steeds moeten zeggen wat ik moet doen, want ik heb geen enkele ervaring.”
Ik vind dat geen probleem. Dus bedenken we wat Sammie op Eerste Kerstdag zal koken. Het wordt een tussengerecht, gevulde grote tomaten en dan gevuld met gekruide en gebakken kabeljauwfilet en met wat mozzarella in de oven gegratineerd. Makkelijk tevoren klaar te maken, hoeft dan alleen nog maar in de oven te gratineren. Ik schrijf de ingrediënten op een lijstje, dat kunnen we vanmiddag halen, tenzij mijn moeder nog boodschappen moet gaan doen.
Wat het eten op Kerstavond betreft heb ik ook een voorstel. Maar Sammie geeft meteen al aan dat hij dat prima vind. Ik stel voor een soort garnalen-voorgerecht vooraf, daarna een pasta met garnalen en als nagerecht een plak Panettone (een soort Kersttaart in de vorm van een uit de kluiten gewassen tulband, maar veel hoger en zonder gat in het midden) met kersen en slagroom. We hebben al minstens drie Panettone’s in huis, dat is dus geen probleem. Ook de ingrediënten voor er boven op zet ik op een lijst.
Dan is het lunchtijd en gaan we naar beneden. Mijn moeder heeft de tafel al gedekt en heeft, zoals ze wel vaker op zaterdag doet, een lekkere salade gemaakt. Daarvan genieten we met wat stokbrood erbij.
Onder het eten bespreken we de kookplannen. Mijn moeder is enthousiast, met name over kerstavond. Ze gaat vanmiddag nog boodschappen doen en ik geef haar het lijstje van dingen die wij nodig hebben.
Dan zeg ik dat wij na het eten de stad in gaan vanwege de kerstcadeautjes. Mijn vader geeft aan dat dat niet nodig is, maar ik vertel dat we het er uitgebreid over hebben gehad en het voor ons geen enkel probleem is.
Na het eten halen we de fietsen uit de schuur en rijden naar de stad. Het is gelukkig droog, en door alle kerstverlichting heel gezellig. Het is ook best wel druk: veel mensen gaan nog snel even wat kopen voor Kerstmis.
We slenteren eerst wat rond om ideeën op te doen. Eigenlijk wil ik Sammie een hand geven en hand in hand gaan lopen. Maar misschien is dat niet zo slim. We moeten het er straks thuis maar over hebben.
Ineens zie ik iets leuks voor mijn moeder. We gaan de winkel in en daar blijken nog veel meer leuke dingen te liggen. Ik zie wel een leuke kleinigheid voor mijzelf, ook Sammie wijst iets aan dat hem als klein cadeautje erg leuk lijkt. Verder kijken we rond en zien veel meer leuke kleine dingen, die mijn ouders aan Sammie zouden kunnen geven. Ik zet het even op de app en mijn vader reageert meteen met: het is geen Sinterklaas en jullie zijn geen kinderen meer, koop maar, dan is dat ook opgelost.
“Dat heb ik nog nooit meegemaakt” zegt Sammie, “Dat ik mijn eigen cadeautjes uit mag zoeken.”
Als we alles in ons mandje hebben liggen ziet Sammie ineens een heel mooie vaas staan. Hij is echt heel mooi, van glas en met heel felle kleuren er in maar zo gemaakt dat het toch niet al te fel is. “Die is mooi”, zegt Sammie, “Denk jij dat jouw moeder die ook mooi zou vinden?”
“Dat weet ik wel zeker”, reageer ik, “Maar is die niet wat te duur? Wij geven elkaar nooit zulke dure cadeaus, het gaat om de intentie, en deze kost wel bijna 40 euro.”
Ik wil graag jouw ouders bedanken, en dat wil ik echt heel erg graag, dus dan mag het voor mij wel wat duurder zijn.” reageert Sammie.
“Dan denk ik dat je het iets anders moet doen. Niet bij de cadeautjes die we op Kerstmis aan elkaar geven, maar bijvoorbeeld morgenavond, Kerstavond, onder het eten wat wij dan hebben gekookt. Dan geef je het aan mijn ouders samen, per slot van rekening houdt mijn vader minstens zo veel van bloemen als mijn moeder!”
“Goed idee”, reageert Sammie blij, “Heb ik tenminste iets waarmee ik mijn dankbaarheid kan laten blijken.”
We kopen alles wat we uitgezocht hebben. Ik stel voor dat ik gewoon alles in één keer betaal en dat we het dan thuis wel verrekenen. “Dat moeten we dan ook wel echt doen”, zegt Sammie, “Het moet echt mijn cadeau zijn om te laten zien hij blij en dankbaar ik ben.”
“Dat kunnen ze zo wel zien”, reageer ik. “Soms straal je gewoon!”.
“Dat klopt helemaal.”, reageert Sammie, “Zoals ik vandaag al eerder zei: ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld.”
Met al onze cadeautjes gaan we terug naar huis. Ik pak een rol kerstpakpapier en neem hem mee naar boven. Daar pakken we de cadeautjes in en zetten er op een etiketje de naam op van degene voor wie het pakje is. Daarna berg ik ze op onder in mijn kast.
Dan gaan we naar beneden om wat te drinken te halen. Mijn ouders zijn nog niet thuis, boodschappen doen neemt kennelijk veel meer tijd dan ze verwacht hadden.
Met wat drinken gaan we naar boven.

Sammie:
Ik ga op bed zitten, Chris komt naast me zitten. “Ik wil ergens met je over praten” zegt Chris. “Toen ik net met je in de stad liep had ik de neiging je hand te pakken en hand in hand te gaan lopen. Ik heb het niet gedaan, omdat ik daar eerst met je over wilde praten. Wat vinden we er nu van als anderen dan de paar mensen die het nu weten, kunnen zien dat wij elkaars vriendje zijn? “
“Ik weet het niet. Zo heel veel mensen ken ik niet. Ja, de mensen van mijn oude school, maar die zijn voor mij verleden tijd. Dan de mensen bij mij op het internaat. Die weten dat ik een transjongen ben, hebben daar vast wel hun mening over maar laten die niet of nauwelijks blijken. Sommigen hebben je nu al een paar keer gezien en ze weten dat ik met Kerstmis hier ben. Volgens mij is dan één plus één twee….. En eigenlijk ben ik heel trots op jou als mijn vriendje, vind ik dat iedereen het eigenlijk zou mogen weten. En dat gebeurt snel als je hand in hand gaat lopen. Geen idee overigens of het ook reacties oproept van totaal vreemde mensen. Maar eigenlijk is mijn antwoord als ik dit zo zeg: dat zou ik ook best wel graag willen.”
“Ik wil het ook heel graag”, zegt “Chris. “Ik stel voor dat we het doen als we het alle twee willen, als we ons in een situatie voelen dat het kan. Ik kan nog niet zeggen wanneer dat zal zijn, maar dat merken we snel genoeg en dan kunnen we het bij elkaar checken. Ok?”
“Helemaal mee eens, goede afspraak”, reageer ik. “Ik wil het trouwens met jou ook nog over iets hebben. Vind jij echt dat ik aangifte tegen mijn broer moet doen? Ik heb er nog eens over nagedacht. Ik weet het nog steeds niet. Ik ga er van uit dat hij mij nooit zal begrijpen, gewoon omdat hij dat niet wil. Datzelfde geldt voor mijn ouders. Zij hechten meer waarde aan hun geloof dan aan hun eigen zoon. Zij zullen nooit kunnen accepteren dat ik niet meer het meisje ben wat ik was. Dus wat heeft het voor zin?”
“Ik denk dat je gelijk hebt. Maar als je aangifte doet, doe je dat niet om je broer of je ouders op andere gedachten te brengen. Je doet het om een signaal uit te zenden: wat er gebeurd is kan niet, mag niet. Wordt niet geaccepteerd, niet alleen door jou omdat jouw broer dacht je ongestraft in elkaar te kunnen slaan, maar ook niet door de gemeenschap waar je onderdeel van uitmaakt en waarvan je dus de regels moet respecteren. En een geloof, dat toch liefde zou moeten verkondigen, zet geen regels van de gemeenschap opzij. Volgens mij moet je het meer zo zien.”
“Zo heb ik er nog niet naar gekeken”, reageer ik. Ik zal er nog eens over nadenken vanuit dit gezichtspunt. Dank je wel, Chris.”
“Zou jij wat meer willen vertellen over jouw jeugd, over wat je voor vrolijke maar ook voor verdrietige dingen heb meegemaakt? Ik weet eigenlijk heel weinig van je.”, vraag ik Chris.
“Dat wil ik best, maar niet nu. Nu wil ik iets anders” reageert Chris, pakt mij beet en begint mij te zoenen.
“Kan dat wel, je ouders kunnen zo thuis komen?”, vraag ik aarzelend.
“Wees er van verzekerd dat mijn ouders nooit zomaar mijn kamer binnen zullen komen. Dat is één keer gebeurd en toen hebben we de afspraak gemaakt dat ze eerst kloppen en als er dan niet gereageerd wordt, zij niet binnen zullen komen.”
“Je maakt me nieuwsgierig” reageer ik, “Wat is er toen gebeurd?”
“Ik was 12 of 13 en ik lag bloot op bed me af te trekken, althans, ik was het aan het proberen. Ik had van een wat ouder vriendje op school gehoord dat het heel lekker was en hoe je dat moest doen. Het kostte me best veel moeite en daarom hoorde ik niet dat mijn moeder de trap op kwam. En zij stapte zomaar mijn kamer binnen. ‘O, sorry’, zei ze en vertrok weer. Ik wist niet wat ik moest doen. Ja, ik heb me direct aangekleed maar durfde niet naar beneden te gaan. Ik denk dat mijn moeder het door had. Even later klopte ze op mijn deur en vroeg zachtjes: ‘Chris, ik wil graag even met je praten en sorry zeggen.’ Ik zei dat ze binnen kon komen. En toen ze binnen was dat ik niet naar beneden durfde te gaan. We hebben toen heel fijn gepraat. Mijn moeder zei dat ze trots op me was. Ik was bezig van een jongetje een jongen te worden als eerste stap op weg naar een man te zijn. Zo zei ze het letterlijk. En me al dan niet bloot aftrekken moest ik gewoon doen. Dat doen alle jongens. Ze beloofde nooit meer zomaar binnen te komen. Dus zeker nu ze weten dat wij wat hebben, hoef je echt niet bang te zijn dat ze zomaar naar boven of zomaar naar binnen zullen komen. Bovendien, hun slaapkamer en badkamer liggen beneden, dus ze hebben hier in principe niets te zoeken!”
“Dat klink wel heel erg logisch, na haar reactie. Ok, nu durf ik het wel.“
Ik zoen Chris meteen terug. Voor de tweede keer vandaag beginnen we te vrijen. Hoe ver wil ik nu gaan? Durf ik een stapje verder te gaan? Durf ik nu ook mijn binder uit te trekken? Wat voor risico loop ik eigenlijk? Chris begrijpt me helemaal. Mijn eigen schaamte voor dat stukje meisje-zijn dat ik niet wil zal hij ook begrijpen. Wat kan ik verliezen? Wat kan ik winnen? Zal ik het gewoon proberen?
Wat kan het me opleveren? Dat ik nog meer mezelf kan zijn als ik samen vrij met Chris? Als ik begin en ik voel me ineens heel lullig kan ik toch altijd zeggen: stop, alsjeblieft. En het uitleggen? Zal ik gewoon kijken waar ik uitkom?
We zoenen, een lange tongzoen, Chris zijn shirt gaat uit. “Ik wil een stapje zetten”, zeg ik, “trek mijn shirt ook eens uit.” Chris kijkt me aan. “Zeker weten?” vraagt hij. “Voorlopig wel”, antwoord ik. Hij trekt voorzichtig mijn shirt uit. Dan heb ik alleen nog mijn binder aan. “Wil je mijn binder ook uittrekken? “ vraag ik dan. Chris begint voorzichtig mijn strakke binder naar boven te duwen. Ik help hem mee. Dan gaat mijn binder over mijn hoofd. Mijn bovenlijf is nu bloot, en ik voel me er lekker bij. “Kom je tegen me aanliggen?” vraag ik Chris. Hij kruipt tegen me aan. “Hoe wil je liggen?“, vraagt hij.
“Ik met mijn buik en borst tegen jouw rug, even wennen, dan met mijn rug tegen jouw buik…..”
We doen het en het voelt goed. “Nu wil ik jouw broek en boxer uittrekken, dan mag jij dat bij mij doen.” We doen het en liggen dan alle twee helemaal bloot tegen elkaar aan. Ik voel me, ja hoe voel ik me, ik voel me hemels. “Ik heb een grote drempel overwonnen” zeg ik trots. “Ik heb het in de gaten”, reageert Chris. “Ik ben waanzinnig trots op je!”
“Kunnen we gewoon zo een hele tijd blijven liggen, lieve Chris, mag ik hier van genieten?”
“Al vallen we zo in slaap, ik ben niet bij je weg te krijgen. Dit voelt echt heel fijn, ook voor mij. Mijn lieve vriendje helemaal bloot tegen mij aan.”

Gesloten